ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΠΟΙΗΣΗ

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να κάθομαι στο ξεφτισμένο παγκάκι

και να κουτσομπολεύω τον ήλιο,

εγώ και μια γριά με το πλέξιμό της;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση, να σπάω τους βράχους με βράχους

και να εξορύσσω φαραώ

για να τους εξορίσω στο αγκίστρι;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να ξελογιάζω τον καπνό

στην ατέρμονη εντροπία του

και μετά να προσποιούμαι πως δεν τον ξέρω;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να λατρεύω γονατιστός τις καμπύλες,

με κυριακάτικο χαμόγελο

και τρεμάμενες παλάμες;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να κυλιέμαι πάνω στις απαλές λέξεις,

τις δικές μου και των άλλων, κυρίως των άλλων,

όταν –για κακή τους τύχη- στέκουν αμέριμνοι;

Όλα τούτα κι άλλα αρίφνητα είναι ποίηση.

Κι είναι τόσα που γεμίζουν όλες τις μέρες του κόσμου.

Τι λέω; Η ποίηση είναι οι μέρες του κόσμου.


Μεγανήσι 20/03/2009

...........……………………………………………………………........
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα και έτος Γιάννη Ρίτσου φέτος. Να βάλω λίγο λιβάνι ο ελάχιστος, σε αυτή την ορειχάλκινη προτομή της μεγαλοσύνης.

«Κυρά των Αμπελιών, μυρίζει ακόμα η αμασκάλη σου καμένο πεύκο και θυμάρι.
Μες στο σεντούκι το χαρτί του Μακρυγιάννη τρίζει σαν την πεταλούδα στο κουκούλι
κι ακούμε πέρα από τον κάμπο σα χελιδονοτιτίβισμα
το στρίμωγμα των σταφυλιών που κουτουλιούνται μες στ’ αγιάζι
κι ακούμε κάτου στο γιαλό ν’ ανηφορίζει ο αχινιός στο γόνατο της άνοιξης».