Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ

Πριν λίγο καιρό έκανε την εμφάνισή του στα ράφια των βιβλιοπωλείων ένα μικρό βιβλιαράκι από τις εκδόσεις Κ.Μ.Ζαχαράκη, με τίτλο "Γιατί οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν". Το σύντομο πόνημα αποτελεί την πρώτη συγγραφική προσπάθεια μιας καλής μου φίλης και συναγωνίστριας (είμαστε και οι δυο δημοτικοί σύμβουλοι στο Δήμο Μεγανησίου), της Μερώπης Κονιδάρη (οι συνωνυμίες δεν υποδηλώνουν απαραίτητα στενή συγγένεια στο νησί!).



Πρόκειται για έναν ατελέσφορο έρωτα ανάμεσα σ' ένα αστέρι εγκλωβισμένο στις συνθήκες και ένα ντροπαλό φεγγάρι. Είναι δηλαδή μια ιστορία δοσμένη σαν παραμύθι. Θα μπορούσε κάλλιστα να διαβαστεί σαν τέτοιο και ίσως γι' αυτό να γράφτηκε. Όμως η θερμή υποδοχή που του επιφυλάχτηκε αποδεικνύει και την άλλη του διάσταση. Αυτήν που ξεχειλίζει από ευαισθησία. Αυτή που επαναφέρει τις εύθραυστες ισορροπίες μιας άδολης αγάπης στο προσκήνιο μιας στυγνής, αναίσθητης, συνθηκολογημένης και παράλογης πραγματικότητας. Αυτή που πάλλει λεπτές χορδές συγκίνησης με την ανιδιοτέλεια ενός παιδιού.
Η αρχετυπική προσωποποίηση δεν υποβαθμίζει την διήγηση, αντίθετα την εξαγνίζει. Οι υποβόσκουσες βιωματικές πινελιές δεν κραυγάζουν, ψιθυρίζουν παρηγορητικά. Η επιλεγμένη εικονογράφηση δε θαμπώνει, αλλά συμπορεύεται φωτίζοντας το κείμενο. Ο λόγος παραμένει σεμνός, λιτός και άμεσος, δίχως περιττά ψιμύθια, όπως ταιριάζει σε κουβέντα αστεριών.
Το' χω ξαναπεί: είμαστε φτιαγμένοι για να λέμε ιστορίες. Και το αφηγηματικό ξεκίνημα της Μερώπης υπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Την καλωσορίζω λοιπόν στο ατίθασο σινάφι των παραμυθάδων και της εύχομαι ανάλογη συνέχεια. Κι αν ακόμα το "Γιατί οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν" δεν είναι παραμύθι, ας μην ξεχνάει ότι οι αναγνώστες της είμαστε παιδιά.


Bio: Η Μερώπη Κονιδάρη σπούδασε νοσηλευτική, ζει και εργάζεται στον Πειραιά, στον ευαίσθητο χώρο της υγείας. Συμμετέχει ενεργά στα κοινά. Όσο για τα όνειρά της, αφετηρία είχαν το μικρό νησάκι του Ιονίου, το Μεγανήσι. Κάποια απ’ αυτά πραγματοποιήθηκαν, για τα υπόλοιπα προσδοκεί και ελπίζει.

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΚΛΕΟΣ ΚΑΙ ΚΛΑΜΑ

Κάτι μέρες σαν κι αυτή είναι που συλλογιόμαστε στιγμές αλλοτινές, περιστατικά εθνικής ανάτασης και δαφνοστρωμένες σελίδες. Ένα επαναστατικό κίνημα που ξεπήδησε μαζί με άλλα ευρωπαϊκά για να διατρανώσει τη σιδερένια θέληση των λαών για αυτοδιάθεση και συνταγματικά δικαιώματα έγινε σύμβολο και εθνική γιορτή. Και δικαιώς. Ωστόσο στην πορεία ξώκειλε σε κακοδιαχειρίσεις, παραγοντισμούς και μύρια ακόμα. 189 χρόνια μετά, λίγα έχουν απομείνει από το κλέος εκείνης της θυσίας, εκείνων των οραμάτων. Σήμερα σερνόμαστε σαν κουρελήδες πίσω από τα ευρωπαϊκά ξεροκόμματα, αψηφώντας τα σφάλματα που μας οδήγησαν μέχρι εδώ και επιτρέποντας σε κάποιους ελλαδέμπορες να ξύνουν τα σπυριά τους πάνω στα ηρώα.

Πέρασε αθόρυβα και η παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Με αφορμή (και) αυτό είπα να ξεφυλλίσω μερικούς ποιητές που τους έλαχε η ευχή και η κατάρα να είναι Έλληνες. Δε δυσκολεύτηκα να ανασύρω τα μικρά αποσπάσματα.

Με τα ρούχα αιματωμένα
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύεις εις τα ξένα
Άλλα χέρια δυνατά

Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή.
Δεν είν' εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλή.

Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
Αλλ' ανάσασιν καμιά.
Άλλος σου έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά.

...

Ταπεινότατη σού γέρνει
Η τρισάθλια κεφαλή,
Σαν πτωχού που θυροδέρνει
Κι' είναι βάρος του η ζωή.
Διονύσιος Σολωμός-Ύμνος εις την Ελευθερίαν.

Η σάρκα και τα κόκκαλα,
λάσπη πολλή και φρόκαλα,
Πατρίδα μου, χαλάλι σου!
Σαν είν' οι αφέντες σου δικοί,
θα 'ναι κ' η ζήση σου γλυκή
κι ανέγνιο το κεφάλι σου!

Το χαράτσι, τα παιδιά,
μοναχός να κρίνεις,
άλλο να σ' τα παίρνουνε
κι άλλο ναν τα δίνεις.

Όλα εδώ χάμου ψέφτικα.
Δε σ' έζησα, ονειρέφτηκα,
μάβρη ζωή, όλη πίκρα.
Μα θα χαρώ σε, Λεφτεριά,
αιώνια Αλήθεια κι Ομορφιά,
σαν θα περάσω Αντίκρα.
Κώστας Βάρναλης- Σκλάβοι Πολιορκημένοι.

Τρύπια στέγη
τρύπια παπούτσια
τρύπιες λέξεις
γέμισε νερό το σπίτι
γέμισε ο κόσμος-
ούτε το ψάρι
δεν ξέρει που να πάει
ούτε το ποίημα.
Γιάννης Ρίτσος-Πήλος




Τί άλλο να προσθέσω; Δεν υπάρχουν σωτήρες. Δεν ξέρω καν αν θέλουμε να σωθούμε. Ίσως ούτε μια επανάσταση να μπορεί πια να μας σώσει. Τουλάχιστον όμως, για όσο κρατήσει, θα μας προσφέρει εκείνο το ξεχασμένο ρίγος της ελευθερίας. Γιατί είναι κρίμα να φεύγεις δίχως ρίγος.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

REVANCHE ΚΟΥΙΖ-4:ΤΖΟΥΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΥ

Γιατί Τζούλια Αλεξανδράτου; θα αναρωτηθεί κανείς.
Πρώτον γιατί με τα κουίζ αυξήθηκε η επισκεψιμότητα και είπα να την αυξήσω έτι περισσότερο. Δεύτερον γιατί αν δείτε τη θέση στη σκακιέρα καλά-καλά, τσόντα έχει καταντήσει η παρτιδούλα. Ο τύπος με το κίτρινο καπελάκι δυσκολεύεται να αποφασίσει ποιον φου θα κόψει. Πάρε όποιον θέλεις μπάρμπα, τζάμπα είναι!

Στο θέμα μας τώρα, το κουίζ περιλαμβάνει τις εξής ερωτησούλες:

α)Ποιό το ευρωπαϊκό θέρετρο, στην παραλία του οποίου οι άνθρωποι πάνε με μια σκακιέρα υπό μάλης;

β)Αναγνωρίζετε κάποιον ισχυρό GM ανάμεσα στους παραθεριστές-σκακιστές;

γ)Τι περιμένει για να εγκαταλείψει ο λευκός;

Και για να σιγουριά, μία ακόμη φορά:Τζούλια Αλεξανδράτου!

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

REVANCHE ΚΟΥΙΖ -3

Εκμεταλλευόμενος την διήμερη απουσία της γυναίκας μου προχωρώ γρήγορα- γρήγορα στο τρίτο μας κουίζ. Οι λόγοι της βιασύνης ευνόητοι.

Το εικονιζόμενο χερουβείμ έχει ύψος 1.79, και οι κρίσιμες αναλογίες της είναι 86-61-86 Ωσαννά εν τοις υψίστοις, με λίγα λόγια. Όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου ήταν 11 χρονών και βρισκόταν στα ανατολικά του. (Ορίστε ρε, δίνω και στοιχεία να μην κλαίγεσαι).

Δεδομένου ότι βιοπορίζεται -πολύ σοφά- από το σώμα της και δεδομένου ότι εδώ μιλάμε για ζατρίκιο, ποια η αμυδρή σχέση της με το άθλημα; Ζητάω φυσικά και το όνομα και, αν γίνεται, διεύθυνση και τηλέφωνο.

Έχετε προθεσμία δύο μέρες (για ευνόητους λόγους)...

REVANCHE ΚΟΥΙΖ 2

Και πάμε τώρα στο δεύτερο κουίζ.



Ίσως να βρείτε σχετικά εύκολα το, κατά κάποιο τρόπο, διάσημο παλικαράκι.

Ο γυαλούμπας όμως είναι δυσκολότερη περίπτωση.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

REVANCHE ΚΟΥΙΖ

Ζητώ συγγνώμη από τους φίλους μη σκακιστές, αλλά είναι κάτι κουμάσια που μου έχουν μπει στο ρουθούνι με τα κωλοκουίζ τους. Έτσι είπα να τους εκδικηθώ με μια σειρά σκακιστικών κουίζ. Οι υπόλοιποι κάνετε ότι δε βλέπετε.

Κουίζ πρώτο λοιπόν: Ο τύπος με το τσιγαράκι είναι μάλλον εύκολα αναγνωρίσιμος. Ποιός είναι όμως ο μουστακαλής με την πουράκλα δίπλα του; Και δεύτερη ερωτησούλα: Ποιό βιβλίο συνδέει τους δύο καπνιστές;

Εξυπακούεται ότι το κουίζ είναι παιδικό. Τα δύσκολα έπονται. Θα πάρω το αίμα μου πίσω και θα μου περισσέψουν και πέντε μπουκάλες Α-Rhesus +! (Το "+" δε σημαίνει θετικό, σαχ είναι μαζέτες!)

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

ΣΚΟΡΠΙΑ ΞΑΝΑ

Αναρτώ αραιά, το ξέρω. Τί να κάνω ο άνθρωπος, πολλές οι υποχρεώσεις. Χώρια που έχω και φιλικά μπλογκ στα οποία αρθρογραφώ. Θα προσπαθήσω τουλάχιστον την Άνοιξη να ρεφάρω. Επιστρέφω με κάτι λίγα σκόρπια σχόλια της επικαιρότητας που κατεβάζει η γκλάβα μου στις πιο ακατάλληλες στιγμές και καλό είναι να τα γράφω γιατί αλλιώς ψοφάνε.

1. Τόσον καιρό ακούγαμε μέτρα και πάλι μέτρα. Τα πήρε επιτέλους τα μέτρα ο πρωθυπουργός. Για την ακρίβεια μας πήρε τα μέτρα. Ζωή σε λόγου σας.


2. Ο Αντώνης βέβαια δε διαφωνεί με το πήδημα. Στη στάση έχει κάποιες ενστάσεις.

3. Στο φιλικό ιστολόγιο του Ν.Σαραντάκου έγραφα χτες για το θέμα της φαρμακευτικής δαπάνης και ότι υπάρχουν λύσεις αλλά η μαγική λέξη είναι πολιτική βούληση. Μια σχολιάστρια μου είπε ότι σε αυτή την περίπτωση δε θέλουμε κυβέρνηση αλλά τον Χουντίνι. Εγώ επιμένω. Με τις προθέσεις που έχει ετούτη η κυβέρνηση, μια χαρά θα ήταν και ο Μάικ Λαμάρ.



4.Τί είπε ρε παιδιά ο τύπος που ήρθε από το κρύο, ο Όλι Ρεν ντε; Καλό κουράγιο; Και δε βρέθηκε ένας χριστιανός να του απαντήσει καλά κρασά;
5. Έχει τρελαθεί όλος ο κόσμος να μαζεύει και να φυλάει αποδείξεις λιανικής. Όταν γίνουν οι φορολογικές δηλώσεις με το καλό (ή μάλλον με το κακό) , θα στενάξουν οι υπηρεσίες καθαριότητας.



6. Σάλος με το εξώφυλλο του γερμανικού Focus με τον υψωμένο μέσο της Αφροδίτης της Μήλου. Έγραψα την άποψή μου, το όλο θέμα είναι για γέλια. Το άρθρο είναι υπεραπλουστευτικό και σε μερικά σημεία εμπαθές, ενώ το χιούμορ του ελέγχεται για τη χαμηλή του θερμοκρασία. Όχι όμως ότι είμαστε κι ο περιούσιος λαός, ο άμωμος και αμόλυντος. Όπως και άλλα κράτη, έχουμε κι εμείς έως ενός σημείου λερωμένη τη φωλιά μας. Πάντως το εξώφυλλο υποτίθεται ότι δείχνει την Αφροδίτη να χειρονομεί κοροϊδευτικά, όχι εναντίον της Ελλάδας, αλλά εναντίον των "πολιτισμένων Βορειοευρωπαίων". Να σας πω τη μαύρη αλήθεια, τώρα που το σκέφτομαι καθόλου δε διαφωνώ με την αφροδίσια χειρονομία.
7. Μ' αυτά και μ' αυτά θυμηθήκαμε και τις κατοχικές αποζημιώσεις. Δε με χαλάνε, αλλά πιο πιθανό νομίζω είναι να πάρουμε χρήματα από τον Αχμαντινετζάντ για την εκστρατεία του Μαρδόνιου, παρά από τη Μέρκελ. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, εμείς είχαμε Ιταλούς στο Μεγανήσι. Αχά!





8. Ο Ομπάμα θέλει να περάσει νομοσχέδιο για την υγειονομική κάλυψη των ασθενέστερων στρωμάτων. Δεν το ψηφίζουν ούτε οι δικοί του. Ο δε αμερικανικός πληθυσμός αντιδρά σε ποσοστό άνω του 50%. Γιατί δε δοκιμάζει να τους προτείνει κανέναν πόλεμο να έχει σύμπνοια;



9. Απέκλεισε ο Παναθηναϊκός τη Ρόμα και ο ΑΝΤ θυμήθηκε τη Βέμπο. Άντε ν' αποκλείσει και τους Βέλγους και ν' ακούσω το "Στ' άρματα-στ' άρματα εμπρός στον αγώνα!"
10. Από το προεδρείο της Βουλής έκαναν το λάθος να δώσουν το λόγο στον Άδωνη, χωρίς να χρησιμοποιήσουν τη δέουσα γενική κατά την εκφορά του λόγου. "Το σωστό θα ήταν: του Σπυρίδωνος Αδώνιδος Γεωργιάδου!", παρατήρησε με ανωτερότητα ο Ελλαδέμπορος. Είναι σεμνός. Εγώ θα πρότεινα κάτι πιο μεγαλεπήβολο αντάξιο του αναστήματός του. Για παράδειγμα, "του Σπυρίδωνος Αδώνιδος Γεωργιάδου, ανδρός σοφού τε και κραταιού, αόκνου πολέμιου των απανταχού βαρβάρων και στεντορείως φωνασκούντος προς άπαντας υπέρ πίστεως και πατρίδος, άλλως καλούμενου και βουμβούκου".


11. Δεν κατάλαβα, με τον Καραθανασόπυλο να εμφανίζεται ως απολογητής του σταλινισμού και τη Λιάνα ως σκοπιανοφάγο θα δημιουργηθεί το λαϊκό μέτωπο; Ούτε μέχρι το λαϊκό φρύδι δε θα φτάσουμε, σύντροφοι.

12. Τώρα θα μου πείτε γιατί δε γράφω τίποτα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιόν ΣΥΡΙΖΑ απ' όλους; θα ρωτήσω ο άθλιος...

13. Ένα γιγάντιο παγόβουνο, ανάλογο με το Λουξεμβούργο σε μέγεθος, αποκολλήθηκε από το Βόρειο Πόλο. Όχι ρε γαμώτο, ήταν ανάγκη να συμβεί τώρα που συγκρίναμε την οικονομία μας με τον Τιτανικό;

14. Και μέσα σ' όλο αυτό το αντιγερμανικό μένος να πρέπει να γράψω και εργασία για τη μετάβαση από την υποκειμενική/ατομική ηθική/ηθικότητα (Moralitat) του Καντ στην αντικειμενική ηθική (Sittlichkeit) του Χέγκελ. Αυτή η ουσιαστικότητα του αντικειμενικού πνεύματος είναι που μου τσακίζει το ηθικό.