Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΚΑΙ Η ΣΦΑΙΡΑ



Και να που η αρκούδα σε στρίμωξε στην άκρη του γκρεμού. Πίσω σου το χάσμα κατρακυλάει μαύρο και απειλητικό. Κι απέναντι, ακόμα πιο απειλητικό, το θεριό, να βρυχάται σηκωμένο στα δυο του πόδια, λυσσασμένο, με μάτια που γυαλίζουν από βουλιμία και νύχια που γυαλίζουν θάνατο. Και πλησιάζει ολοένα. Κι εσύ δεν βλέπεις διαφυγή. Το μόνο που έχεις πάνω σου – όλα τα’ άλλα στα έχουν πάρει- είναι ένα πιστόλι με μία και μόνη σφαίρα στην θαλάμη. Τι θα κάνεις καθώς ο χρόνος στενεύει και κλείνει ορμητικά κατά πάνω σου, σαν τις συμπληγάδες; Τι θα κάνεις;
Ακούς φωνές, πολλές φωνές, ακόμα και κραυγές. Η μια σου λέει να κατεβάσεις το όπλο γιατί το θηρίο στην πραγματικότητα είναι φίλος σου κι έρχεται να σε συνδράμει. Όμως τα σάλια της ανεχορταγιάς που κρέμονται σαν αποκρουστικές ασημένιες χορδές από το στόμα της αρκούδας και τα κίτρινα τροχισμένα δόντια της, δεν σε καθησυχάζουν.

Μια άλλη φωνή σε κακίζει που δεν του έγραψες του ζωντανού τα χωράφια σου στο όνομά του, μιας κι εξαρχής, για να το κατευνάσεις. Αλλά, ισχυρίζεται η φωνή, δεν πρέπει να σκιάζεσαι, μια αρκούδα είναι πάντα κάτι καλό, κι ας τρέμουν εσένα τα πόδια σου, κι ας μην σε βαστάνε πια.
Μια τρίτη σου ψιθυρίζει ότι η αρκούδα είναι κι αυτή μέρος της φύσης και πρέπει να συμβιώσεις μαζί της. Και ναι μεν είναι έτοιμη να σε καταβροχθίσει, ωστόσο θα μπορούσες να διαπραγματευτείς μαζί της πολιτισμένα, να την κάνεις πιο «ανθρώπινη» και να ζήσετε αγκαλιά. Εντούτοις, η αγκαλιά της αρκούδας, ακόμα κι από κει που στέκεσαι, ζέχνει σήψη και αίμα ξεραμένο.
Είναι ακόμα και η φωνή που παραδέχεται ότι η αρκούδα είναι πράγματι μοχθηρή και αδίστακτη. Και μετά σου προτείνει να χρησιμοποιήσεις το όπλο σου…πυροβολώντας στον αέρα. Μόνο έτσι, λέει, θα δείξεις την «αταλάντευτη θέλησή» σου, θα την τρομάξεις, ίσως και να σε λυπηθεί. Όμως την ίδια στιγμή το θηρίο κάνει κι άλλο βήμα και δεν μοιάζει καθόλου πρόθυμο στο να αξιολογήσει τις μπαλωθιές, πόσω μάλλον που αυτές θα πέσουν για τα μάτια.
Μετά είναι κι αυτές οι φωνές που σου απαγορεύουν να βλάψεις το θηρίο, με κίνδυνο να διαταράξεις το οικοσύστημα. Δεν άκουσες όμως να σου λένε για το αν θα διαταραχθεί το οικοσύστημα μόλις γίνεις μέρος του μακάβριου διαιτολογίου της.
Υπάρχουν ακόμα και κάποιες κραυγές που ωρύονται να φυλάξεις την σφαίρα σου για να την χρησιμοποιήσεις σε περίπτωση που περάσει τυχαία από κει κάποιος ταλαίπωρος μετανάστης. Μπορεί εσύ να μην ξέρεις σε τι θα σε βοηθήσει κάτι τέτοιο, όμως στα σίγουρα ξέρουν οι κραυγές (και φυσικά η αρκούδα).
Τι θα κάνεις; Στα αυτιά σου βουίζει συνεχώς η ηχώ των λαβυρινθωδών προτροπών. Τι θα κάνεις;
Μα, για στάσου… Δεν υπάρχει και μια επιπλέον εκδοχή, η πιο γενναία ίσως απ’ όλες; Μπορείς να σηκώσεις το όπλο σου καταπρόσωπο και να σημαδέψεις. Στο δόξα πατρί! Στον αδόξαστο! Τι κι αν δεν έχεις ξαναχρησιμοποιήσει όπλο; Τι κι αν δεν ξέρεις καλό σημάδι; Μπορείς να τον πετύχεις τον στόχο, είναι πλέον κοντά και φαντάζει καθαρός, ορθώνεται πελώριος μπροστά σου. Μόνο θάρρος θέλει η λεία σκανδάλη. Θα τα καταφέρεις; Μπορεί ναι. Μπορεί και όχι. Μπορεί ίσως απλά να κερδίσεις λίγο χρόνο μέχρι το θεριό να γλύψει την πληγή του. Μα μέχρι τότε θα προλάβεις να ξεδιαλέξεις κι άλλη σφαίρα. Να ξαναγεμίσεις την θέλησή σου και το όπλο σου.
Σημάδεψε! Σημάδεψε με το μυαλό. Σημάδεψε με την καρδιά. Σημάδεψε ακόμα και με το στομάχι. Έχεις μια σφαίρα. Μην την χαραμίσεις. Ψηλά το κεφάλι!