Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

ΑΡΚΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Μια φορά κι έναν καιρό, στη μακρινή και παγωμένη Αρκτική, ζούσε ένας γιγάντιος θαλάσσιος ελέφαντας που ονομαζόταν Παγκάλ. Μη φανταστείτε βέβαια πως ήταν ο μοναδικός του είδους του. Κοντά του ζούσαν και άλλοι όμοιοί του, με μόνη διαφορά ότι κανείς απ’ αυτούς δεν έφτανε σε μέγεθος ή σε ποσότητα λίπους τον Παγκάλ. Μπορούσε να υπερηφανεύεται πως ξεπερνούσε σε χοντράδα (και λόγω αυτού του πλεονεκτήματος και σε ιταμότητα) κι αυτόν τον ίδιο τον Μπένι, δεύτερο στην ιεραρχία ανάμεσα στους θαλάσσιους ελέφαντες.


Εντούτοις τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά για την φατρία των θαλάσσιων ελεφάντων, κι αυτό διότι για αρκετά χρόνια είχαν χάσει την διακυβέρνηση της Αρκτικής από τη λαομίσητη λευκή αρκούδα Καραμάν.
Ο Καραμάν και τα αρκουδάκια του ήταν αυτά που έκαναν πια κουμάντο στη χώρα των αιώνιων πάγων. Όχι βέβαια πως ο Καραμάν και η κουστωδία του είχαν να χωρίσουν και πολλά πράγματα με τους θαλάσσιους ελέφαντες, αλλά ήταν θέμα γοήτρου και , όπως και να το κάνουμε, ο κυβερνήτης ασκούσε πλήρη έλεγχο σε όλες τις τρύπες στον πάγο. Επιπρόσθετα ήταν αυτός που έβαζε τους κανόνες, αν και αυτό στηριζόταν σε μια πλειοψηφία στη Δούμα των Πάγων πιο εύθραυστη κι από τους ίδιους τους πάγους το καλοκαίρι.









Ο Παγκάλ και η παρέα του ζήλευαν πολύ τον Καραμάν και συχνά νοσταλγούσαν τις παλιές καλές εποχές που ήταν οι ίδιοι απόλυτοι άρχοντες της Αρκτικής. Τότε που μπορούσαν να ξαπλώνουν με ραχάτι στον ήλιο, σε κοπάδια εκατοντάδων κρατικοδίαιτων τεμπέληδων ή που μπορούσαν να γεμίζουν τις απύθμενες κοιλιές τους καταναλώνοντας περισσότερα ψάρια απ’ όσα μπορούσαν να παράγουν. Όμως ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, μα αγαπάει και τον λωποδύτη.




Με τον καιρό να κυλάει αλλόκοσμα στην εσχατιά εκείνη του κόσμου, ξεχάστηκαν από τα λευκά ζώα κάποιες οικονομικές ατασθαλίες που είχαν στοιχίσει στους θαλάσσιους ελέφαντες το θρόνο. Κι όσες δεν ξεχάστηκαν, τις σκέπασε η αντάρα από τις πιο πρόσφατες ματσαράγκες στις οποίες είχαν περιπέσει τα αρκουδάκια.


Αν σε αυτό προστεθεί και η εσωτερική διαμάχη στις αρκούδες μεταξύ του Καραμάν και της Ντορ, εύκολα εξηγείται ο αναβρασμός που ξέσπασε στον Αρκτικό Κύκλο και οι ψίθυροι για εκλογές που έκαναν τους θαλάσσιους ελέφαντες να τρίβουν τα γλιστερά πτερύγιά τους με πρόδηλη ικανοποίηση.




















Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι βέβαια δεν ήταν άλλη από τη φερόμενη ως δήλωση της Αυτού Εξοχότητος του Καραμάν, ότι δηλαδή κουράστηκε, γεγονός που υπερτονίστηκε και από τα οπτικά μέσα. Μάταια τα αρκουδάκια προσπαθούσαν τότε να αναστηλώσουν το προφίλ του ηγεμόνα τους.










Μάταια και ο λύκος της τούνδρας (που άκουγε στο αλλόκοτο για ζώο όνομα Γεώργιος Αδωνιάδης και που ισχυριζόταν ότι η γενιά του κρατούσε από τον Λύκειο Απόλλωνα), έτεινε πόδι βοηθείας με αντάλλαγμα μια θέση για τη γυναίκα του στο επόμενο ντοκιμαντέρ που θα γυριζόταν στην περιοχή.









Τίποτε δε φαινόταν να μπορεί να σώσει τις λευκές αρκούδες. Η ώρα των θαλάσσιων ελεφάντων πλησίαζε. Υπήρχε μόνο ένα μικρό προβληματάκι. Οι πιγκουΐνοι.



Οι πολυάριθμοι πιγκουΐνοι αποτελούσαν το εργατικό δυναμικό και το κύριο σώμα των φορολογούμενων στην Λευκή Ήπειρο. Ήταν προσηλωμένοι στο καθήκον τους, εργατικοί, καταναλωτικοί, και μαθημένοι στην λιτότητα. Έκαναν βέβαια κι αυτοί τις μικροαπατεωνιές τους, ένα λάδωμα εδώ, ένα φακελάκι εκεί, μια παρανομία παρακάτω, αλλά δε βαριέστε, τέτοια πράγματα συμβαίνουν ακόμα και στα θερμά κλίματα του Νότου. Τα συμπαθή κατά τα άλλα ζωντανά όμως είχαν ένα κακό ελάττωμα. Τους άρεσε να σκαλίζουν δύο πράγματα: τον πάγο και την πολιτική ζωή, συνήθεια που με τη χρόνια εξάσκηση κατάντησε βραχνάς για τα μεγαλόσωμα θηλαστικά αφού έπρεπε να δίνουν διαρκώς απαντήσεις και εν ολίγοις να λογοδοτούν στις μάζες των πιγκουίνων.


Ας επιστρέψουμε τώρα στον κεντρικό μας ήρωα, τον Παγκάλ. Βλέποντας οι θαλάσσιοι ελέφαντες την εξουσία να τους σιμώνει μα να μην τους φτάνει λόγω των προσκομμάτων που της έβαζαν οι κόκκινοι πιγκουίνοι, γνωστοί και ως πιγκουινιστές, ζήτησαν από τον Παγκάλ να αναλάβει μια εκστρατεία εναντίον των ηγετών τους με όποιο μέσο έκρινε προσφορότερο αυτό το έμπειρο παχύδερμο. Ο Παγκάλ, που δεν ήταν δα και η πρώτη φορά που θα επιτίθετο σε πιγκουινιστές, στο άκουσμα μιας τέτοιας καμπάνιας, μισόκλεισε τα μάτια και έγλειψε τα λαδωμένα από ιχθυέλαιο μουστάκια του με μια έκφραση ηδονής.



Αφού κατέστρωσε το σχέδιό του, κατόπιν έσυρε το θεόρατο κορμί του από παγόβουνο σε παγόβουνο και άρχισε να διαλαλεί σε όλα τα ζωντανά των πάγων την αήθη επίθεση που είχε δεχτεί από τους εκπροσώπους των κόκκινων πιγκουίνων, που σκόπευαν τάχα να προβούν σε εκκαθαρίσεις. Φυσικά, αυτό ήταν ένα μικρό ψεματάκι, αλλά τα ζώα της αρκτικής ζώνης τρέφονται με βρύα, λειχήνες και άλλα κουτόχορτα, όπως θα θυμάστε και από την πατριδογνωσία ή το "εμείς κι ο κόσμος".














Θύμισε ακόμα σε όποιον είχε τη διάθεση να ακούσει (αν και εδώ που τα λέμε ο στεντόρειος βρυχηθμός του έφτασε και σε αυτούς που δεν είχαν καμιά απολύτως διάθεση να τον ακούσουν), πως ελάχιστα χρόνια είχαν περάσει από τότε που οι πιγκουινιστές κατείχαν επικίνδυνα όπλα –και που με τη συνθήκη της Βαρκιζλάνδης τους τα είχαν πάρει ευτυχώς οι θαλάσσιοι ελέφαντες και οι αρκούδες!- και πως οι επικίνδυνοι αυτοί κουκουλοφόροι δεν ήθελαν και πολύ να ξαναβγούν στα παγόβουνα ή να αρχίσουν να στέλνουν εξορία στον Ισημερινό δημοκρατικούς πολίτες της Αρκτικής σαν κι ελόγου του και ίσως να φυλακίζουν, ακόμα και να βασανίζουν, ανυποψίαστους και αθώους επιχειρηματίες διαγουμίζοντας τις περιουσίες τους και διασαλεύοντας την έννομη τάξη.


Ίσως και να μην τον πίστευε κανείς τον Παγκάλ, αφού ήταν πασίγνωστος στην Αρκτική για τις υπερβολές του, μα αυτή τη φορά τον βοήθησε μια αρκούδα να μοντάρει μια φωτογραφία με υποτιθέμενους βανδαλισμούς των πιγκουινιστών, ώστε τελικά να καταφέρει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους.











Από την άλλη, οι κόκκινοι πιγκουίνοι και η αρχηγίνα τους Παπάρ , που έτειναν να περιοριστούν σε πολύ μικρά ποσοστά πάγου, αγρόν αγόραζαν. Και που να βρεις αγρό σε κείνους τους αφιλόξενους τόπους…













Εστίαζαν την προσοχή τους στην Οικολογική Κρίση που είχε χτυπήσει τη Λευκή Ήπειρο, κάνοντας τους πάγους να λιώνουν, τη στάθμη των υδάτων να ανεβαίνει και γενικά το Οικολογικό Σύστημα να καταρρέει και επιχαίρονταν γιατί δικαιωνόταν επιτέλους η μακραίωνη ρητορική τους. Αρχικά λοιπόν αδιαφόρησαν για τους συκοφαντικούς αλαλαγμούς του παχύδερμου και το άφησαν να αλωνίζει σέρνοντας αλαζονικά την ασήκωτη κοιλιά του. Δε φάνηκαν να συγκινούνται ούτε και όταν άκουσαν τον Παγκάλ να ακονίζει τους αιχμηρούς του χαυλιόδοντες, έτοιμος να περάσει στο δεύτερο μέρος του σχεδίου του. Ένα δεύτερο μέρος που δεν άργησε να υλοποιηθεί.


Μια από τις επόμενες μέρες ο Παγκάλ και μερικά ακόμα πρωτοπαλίκαρα των θαλάσσιων ελεφάντων, έχοντας κατασκευάσει ένα κλίμα εχθότητας, μπόρεσαν να κάνουν πράξη τον υποτιθέμενο διχασμό. Αφού στρίμωξαν σε μια παγωμένη νησίδα μερικούς ανυπεράσπιστους πιγκουινιστές και αφού τους προπηλάκισαν για αρκετή ώρα, κάποιος απ’ τους θαλάσσιους ελέφαντες τους επιτέθηκε. Επικράτησε πανδαιμόνιο και γρονθοκλωτσοπατινάδα ώσπου δυο σκληρά δόντια ελέφαντα χώθηκαν με δύναμη στις σάρκες ενός πιγκουίνου. Το αίμα του ανάβλυσε πηχτό και έβαψε κόκκινο τον πάγο. Επικράτησε ένα μικρό κλάσμα σιγής. Μετά, λες και η θέα ή η μυρωδιά του αίματος ξύπνησε κάποια αρχέγονα αντανακλαστικά, που έμεναν χιλιετηρίδες ναρκωμένα στη θερμοκρασία του απόλυτου μηδενός, οι θαλάσσιοι ελέφαντες χίμηξαν μανιασμένοι στους κόκκινους πιγκουίνους που μικρή μόνο αντίσταση πρόλαβαν να προβάλουν. Ο Παγκάλ, είτε από υπερβολικό ζήλο, είτε επειδή γι’ αυτόν φαί να’ ταν κι ό, τι να’ ταν , ξέκανε τους περισσότερους εχθρούς, κάποιους μάλιστα με παραδειγματικό αποκεφαλισμό.

Κάμποσο καιρό μετά, έχοντας εκκαθαρίσει το σύνολο των πιγκουινιστών, κατέθεσε πρόταση στους νέους αρχηγούς των ισχυρών φατριών (ο Μπένι για τους ελέφαντες και η Ντορ για τις αρκούδες είχαν αναλάβει πια τα ηνία) να σταματήσουν τις επιδερμικές έριδες και να συνεργαστούν επί της ουσίας για το καλό της Αρκτικής, την προκοπή, την πρόοδο και την ανάπτυξη του βασανισμένου εκείνου τόπου για τον οποίο και ο ίδιος είχε χύσει ποταμούς ιδρώτα (λιπαρού) και αίματος (πιγκουίνων).

Δεν γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια, αλλά ακούσαμε πως τελικά του έφτιαξαν τον ανδριάντα που αρμόζει σε κάθε μεγάλο ζωντανό. Και μεγαλύτερο παχύδερμο από τον Παγκάλ δεν είχε να επιδείξει η Αρκτική.


















Υ.Γ. Κι επειδή θα βγουν κάμποσοι καλοθελητές να ισχυριστούν πως όλα αυτά τα διδακτικά τα βγάλαμε από την κούτρα μας, σπεύδω να τους προλάβω εξηγώντας πως η ενημέρωσή μας για τα τεκταινόμενα στην Λευκή Ήπειρο προέρχεται από 100% διασταυρωμένες και έγκυρες πηγές.








































Κι αυτές δεν είναι άλλες από την αρκτική γαλιάντρα Τρεμ και την δοκησίσοφη κουκουβάγια του χιονιού Τραγκ. Όχι παίζουμε!

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

ΕΣΒΗΣΕ Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ

Πέθανε χτες σε ηλικία 84 ετών ο Γάλλος συνθέτης Μωρίς Ζαρ.

Στη δεκαετία του 1950 άρχισε να συνθέτει μουσικές για ταινίες, με μεγαλύτερη σε επιτυχία εκείνη του «Λόρενς της Αραβίας», το 1962, η οποία τον έκανε διάσημο στο Χόλιγουντ και σφράγισε τη συνεργασία του με τον Bρετανό σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιν. Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν με τις επικές, αισθαντικές και συγκινητικές μουσικές ταινιών και τηλεταινιών όπως ο "Δρ.Ζιβάγκο", το "Πέρασμα στην Ινδία", ο "Κύκλος των Χαμένων Ποιητών", ο "Ιησούς από τη Ναζαρέτ", το "Σογκούν", το "Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει βασιλιάς", η "Ολέθρια Σχέση", η "Ακτή του Κουνουπιού" κ.ά.
Εκτός από τον Λιν συνεργάστηκε και με τους Τζον Φρανκενχάιμερ, Άλφρεντ Χίτσκοκ, Τζον Χιούστον, Λουκίνο Βισκόντι, Πίτερ Γουίαρ, Φράνκο Τζεφιρέλι.

Αντί ενός λεπτού σιγή, οκτώ λεπτά επέλασης της Τέχνης:


Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

ΠΑΝΑΚΕΙΑ X

Πήρα ένα χοντρό κερί από έναν κηροστάτη και άρχισα να δοκιμάζω τα κλειδιά. Βρήκα σύντομα το σωστό και έσπρωξα την πόρτα με δύναμη.

Το πρώτο πράγμα που αισθάνθηκα ήταν ένα ελαφρύ χάδι αέρα. Σήκωσα το κερί ψηλά, κι αυτό τρεμόπαιξε φωτίζοντας δύο κυκλικές οπές στο θολωτό ταβάνι, απ’ όπου γινόταν ο εξαερισμός. Παρ’ όλα αυτά, μια ελαφριά μυρωδιά μούχλας και κλεισούρας γέμισε το χώρο. Ο θόλος της οροφής ήταν τόσο χαμηλός, που αρκούσε να απλώσω το χέρι για να τον ακουμπήσω. Οι σαρκοφάγοι των ιπποτών που είχαν διατελέσει μεγάλοι μάγιστροι του τάγματος βρίσκονταν αραδιασμένες στην περιφέρεια του τοίχου. Δε δυσκολεύτηκα να διακρίνω αυτή του Λα Βαλέτ. Ήταν η πιο εντυπωσιακή.


Είδα την πέτρινη σαρκοφάγο με τα πόδια σε μορφή λιονταριών να φέρει τα σύμβολα του θυρεού του, που τον κρατούσαν ένας αετός και ένα λιοντάρι. Από πάνω της, στον τοίχο, φαινόταν η μαρμάρινη επιγραφή που είχα δει και στο παρελθόν και η οποία τον εξυμνούσε ως σωτήρα της Μάλτας και του Χριστιανισμού. Πάνω στον τάφο βρισκόταν τοποθετημένη η βαριά μαρμάρινη πλάκα με το σκαλιστό ιππότη ξαπλωμένο και τα χέρια του σε θέση προσευχής. Έκανα βιαστικά κι εγώ τη δική μου και τράβηξα το ατσάλινο σπαθί από το ζωνάρι.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Να μην ξεχνιόμαστε, έτσι; Έγραψα πριν κανένα μήνα για τη συμβολική πράξη που καλούμαστε να κάνουμε σήμερα το βραδάκι στις 20:30 και για μια ώρα, να κλείσουμε δηλαδή τα ρημάδια τα φώτα. Το βλέπω σα μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουμε τους ισχυρούς για τα προβλήματα του πλανήτη (δύσκολο), αλλά κυρίως μπας και αφυπνιστούμε εμείς οι ίδιοι (εύκολο).
Ξέρω, το πρότζεκτ είχε μεγάλη απήχηση. Η Ελλάδα είναι να μην την ακουμπήσει η ψώρα. Αν τύχει και την ακουμπήσει, γεμίζει όλη η χώρα! Πέφτουμε με τα μούτρα, καλό- κακό, αδιάφορο. Ας όψεται. Δέχτηκε η προσπάθεια και κάποια -καλοπροαίρετα είναι η αλήθεια- πυρά. Κάποιοι φίλοι που την κριτηκάρησαν στάθηκαν στο ότι η οικολογική συνείδηση δεν μπορεί να εξαντλείται σε μια ώρα ή μια μέρα -και έχουν δίκιο. Όμως, δεν παύουν τέτοιες κινήσεις να ευαισθητοποιούν μάζες. Κάτι θα μείνει απ' όλο αυτό.




Χτες, μια γιαγιά με είδε να κολλάω τις αφισέτες που τυπώσαμε στο Δήμο (ο οποίος και θα συμμετέχει κλείνοντας το δημοτικό φωτισμό) και παρότι δεν ήξερε να διαβάζει αναγνώρισε το σύμβολο (προφανώς άπό την τηλεοπτική καμπάνια) και με ρωτούσε τι ώρα ακριβώς θα κλείσουμε τα φώτα. Όχι ειρωνικά, απλά είχε πειστεί. Είναι αυτό οικολογική ευαισθησία; Δε νομίζω. Είναι όμως κάτι. Συμμετοχή, εμπειρία. Η προστασία του πλανήτη, το ενεργειακό πρόβλημα, παύει να είναι κάτι που ακούει για πρώτη φορά. Το ίδιο ισχύει και για τις νεαρότερες ηλικίες. Ασφαλώς δεν ποντάρω στη μνήμη της γιαγιάς. Ελπίζω όμως στη μνήμη της νεολαίας.

Δε θα μείνω στη μία ώρα. Έχω κάμποσα κεριά στο σπίτι.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

TOP 10 ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ

Προς Υπουργό Δημόσιας Τάξης

Ενταύθα.

Δραττόμενος της -πανθομολογουμένως- θεάρεστης νομοθετικής τροπολογίας που θέτει την χρήσιν κουκούλας εις την αρμόζουσα διάσταση, ήτοι αυτή του ιδιώνυμου αδικήματος, καταθέτουμε με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Πατρίδα και το Έθνος, καθώς και με συναίσθηση του υψηλού μας καθήκοντος στην προστασία των ευηπόληπτων πολιτών και των περιουσιών που αυτοί με κόπο και ιδρώτα απέσπασαν από τα νύχια των ξενόφερτων και εγχώριων ανθελλήνων, την ως κάτωθι κατάσταση κουκουλοφόρων, προς περαιτέρω ενέργειές σας. Λαμβάνουμε δε το θάρρος να επισημάνουμε την κατηγοριοποίηση των εν λόγω ατόμων κατά αυξανόμενη επικινδυνότητα και σύμφωνα πάντα με την εμμονή στην παραβατικότητα που αυτά επιδεικνύουν.



Νο 10: Δ.Α.Μ. (Δήθεν Ανύποπτος Μπέμπης)
Μη σας ξεγελάει το δήθεν αθώο ύφος. Τα τέκνα των κουκουλοφόρων το έχουν στο αίμα τους όπως απέδειξε περίτρανα και πρόσφατη έρευνα του Ιδρύματος Μένγκελε. Η ανομία -φευ!- δεν γνωρίζει ηλικία. Επιπροσθέτως, ο εικονιζόμενος ταραξίας απαντάται να κρατά ειδικό κρόταλο, προφανώς για την άμεση ειδοποίηση των ομοϊδεατών του. Να συλληφθεί!
Ν0 9: Συνταξιούχος


Από τις πιο επικίνδυνες συνομοταξίες αντιεξουσιαστών. Δεκάδες εξ αυτών εντοπίζονται καθ' εκάστην να οιμώζουν κατά της κυβερνήσεώς μας εκ των παραθύρων Παπαδάκη, Καμπουράκη και Αυτιά. Να συλληφθεί, ασυζητητί!
Νο 8: Αυτοκίνητο


Εκτός του ότι φορά κουκούλα (της γνωστής μάρκας AUTOPLUS, τα πάντα παντός αυτοκινήτου, που είναι και ευγενής χορηγός του αστυνομικού μας τμήματος), υπάρχει κίνδυνος να είναι παγιδευμένο με εκρηκτικά, από αυτά που φτιάχνουν οι βρωμοπαλαιστίνιοι με τσιμέντο, μπαταρίες και μακαρόνια. Τελοσπάντων, να συλληφθεί!
Νο 7: "Ο τρομοκράτης με τα άσπρα" (αγνώστων λοιπών στοιχείων)


Ο συγκεκριμένος ένοχος (θα λέγαμε "ύποπτος" αλλά, ως εικός εστίν, έχει σπάσει ήδη και ομολογεί), παραδόξως ήταν εξ αρχής κατά της αντισύλληψης. Άρα, όπως με διαβεβαιώνει και ο χωροφύλακας Καραμήτρος (αριστεύσας εις την αριθμητικήν), διάκειται υπέρ της συλλήψεως. Τουτέστιν, να συλληφθεί!

Νο 6: Ιππότης

Και μόνον το γεγονός ότι οπλοφορεί αποτελεί απειλή κατά του Συστήματος και της Κοινωνίας. Οι φτηνές του δικαιολογίες -τάχα μου πως φορά αποκριάτικο κοστούμι- δεν πρέπει επουδενί να ληφθούν σοβαρά υπ' όψιν, δεδομένου του γεγονότος πως κι οι αδελφοί Ξηροί για τα καρναβάλια ήτανε. Συλλάβετέ τον!

Νο 5: Κοκκινοσκουφίτσα


Παλιά γνώριμος της Υπηρεσίας μας. Η Ιντερπόλ της έχει ογκωδέστατο φάκελο υπό τον κωδικό "Περό". Σεσημασμένη (φοράει μόνιμα κόκκινη κουκούλα) , με αποκλίνουσα συμπεριφορά ("οικολογικές ανησυχίες" και άλλα τέτοια επαναστατικά), με ύποπτα εργαλεία ( ένας Θεός ξέρει πόσες μολότωφ μπορεί να κρύψει στο καλάθι της) και κυρίως με έντονη διαβρωτική δράση στις αθώες παιδικές ψυχές, χρόνια τώρα. Συνεργάζεται με αναρχικούς κυνηγούς. Άκρως επικίνδυνη. Wanted (dead or alive).

Νο 4: Κατγούμαν



Δρα σε σκοτεινές και ύποπτες συνοικίες, σε στενά, υπόγεια και ταράτσες. Φορά χαρακτηριστικά μαύρα ρούχα για να δηλώσει την αναρχική της ταυτότητα. Την ημέρα ντύνεται σαν κανονική γυναίκα, καθιστώντας τον εντοπισμό της προβληματικό. Ενίοτε χρησιμοποιεί τα θηλυκά της θέλγητρα για να αποσπάσει πληροφορίες από πράκτορές μας. Δε διστάζει να προβεί σε ένοπλη δράση και μάλιστα με τη χρήση μαστιγίου που ασφαλώς εμπεριέχει και ανήθικο συμβολισμό. Να συλληφθεί και να εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες.

Νο 3: Λεμονοφόρος Γαλή
Ο συγκεκριμένος τύπος γαλής, έχει προφανώς προσηλυτιστεί από τους υπονομευτές του Κράτους. Λιγοστά στοιχεία υπάρχουν για τη συνομωτική του δράση, είναι όμως γνωστή η διασύνδεσή του με την ύποπτο Νο 4. Εικάζεται, θεωρούμε βασίμως, η συμμετοχή του σε βομβιστικές επιθέσεις (όπως στην διδακτική ταινία Free Willie), αλλά και η διαφθορά και διακόρευσις πληθώρας καθωσπρέπει οικόσιτων των βορείων προαστείων, οι ιδιοκτήτες των οποίων μεγαθύμως χρηματοδοτούν την έρευνα μας. Αλίμονο του αν συλληφθεί...
Νο 2: Cephalopus Coleoideus


Άκρως επικίνδυνη ανατρεπτική δράση, από το γνωστό στους κύκλους των παρανόμων και ως "Οκταπόδιον". Διαβολικά έξυπνο, χρησιμοποιεί δυσπρόσιτα περιβάλλοντα για να μη γίνεται αντιληπτό από τις δυνάμεις καταδίωξης και μεταμφιέζεται ανάλογα. Κι όταν κάποτε γίνει εφικτός ο εντοπισμός του τότε θολώνει τα ύδατα βάζοντας σε εφαρμογή το άλλο τρομερό όπλο των ψευτοκουλτουριάρηδων: το μελάνι! Από μερικούς έγκριτους εγκληματολόγους θεωρείται ο εμπνευστής και ηθικός αυτουργός της κουκούλας. Σημειωτέον ότι αντέχει πολλές ώρες στα χτυπήματα της ανάκρισης. Να συλληφθεί και να κρεμαστεί σε σχοινί στον ήλιο προς παραδειγματισμό.

Νο 1: Ιησούς

Το όνομα και μόνο του πιο καταζητούμενου κουκουλοφόρου, καταδεικνύει και την σημιτική του καταγωγή, πράγμα που δεν αντέχει καν σε σχολιασμό. Ακραίος θεωρητικός της επανάστασης, με εμπρηστικά μηνύματα για ισότητα και αγάπη, κατά της βίας και της νοθείας, κατά του χρηματισμού και της ψευδορκίας, κατά του φαρισαϊσμού και του ταξικού διαχωρισμού, δηλαδή, εν ολίγοις, κατά της ευνομούμενης κοινωνίας μας! Φρίκη! Να σταυρωθεί εν τω άμα! Βέβαια, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα με την περίπτωσή του, καθώς έχει την κακιά συνήθεια κάθε χρόνο να ανίσταται. Χώρια που φαίνεται να έχει και "βύσμα" τον Πατριάρχη, γεγονός που καθιστά το έργο της ΕΛ.ΑΣ. δυσχερέστατο και δίνει λαβές στους εγκάθετους δημοσιογράφους να ισχυρίζονται ότι η Αστυνομία δεν κάνει καλά τη δουλειά της. Νισάφι πιά!
Νούμερο σκέτο: (Επί του πιεστηρίου)




Ο άνωθι προσήχθη την τελευταία στιγμή, μετά τον εντοπισμό του από την Ασφάλεια και τη Δίωξη Διαδικτυακού Εγκλήματος. Είναι λυπηρό που ο άντρας αυτός μοιάζει σε πολλά με το Μέσο Έλληνα Επιχειρηματία, μα με συντριβή σας ενημερώνω πως ονομάζεται...Κουκούλας!
Οδηγήθηκε ήδη στο κρατητήριο και ανακρίνεται.
Μετά τιμής
(Εν Μεγανησίω 25/3/2009)
Αστυνόμος Β'
Αρτέμης Μάτσας-Κονιδάρης

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

36 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ


Σα σήμερα, 24 Μαρτίου 1973, κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία το μνημειώδες μουσικό έργο των PINK FLOYD, "Dark side of the moon". Πιστεύετε πως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε; Αν ναι, ξανακούστε το "Money", από το συγκεκριμένο άλμπουμ. Εδώ θα βάλω ένα άλλο αγαπημένο κομμάτι, από το συγκρότημα που στιγμάτισε τα νιάτα μας κι ας μην ήμασταν τέκνα της δεκαετίας της ουτοπίας.
"Wish you were here"


Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

ΑΓΩΝΕΣ ΣΚΑΚΙ- ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΥΠΕΛΟ 2009

Στους σχολικούς αγώνες που διεξήχθησαν χτες Κυριακή 22-03-2009 στην Λευκάδα είχαμε τα εξής αποτελέσματα.

Α'-Β' Δημοτικού
1. Μάντζαρης Μάριος ...........5 β. ............Δημ. Μεγανησίου
2. Κευσικόγλου Πετρούλα............4 β..................2ο Δημ. Λευκάδας
3. Σολδάτος Γεράσιμος..................3,5 β..............Δημ. Μεγανησίου
Γ'-Δ' Δημοτικού
1. Κονιδάρης Σπύρος............5 β............Δημ.Μεγανησίου
2. Ζαβιτσάνου Ελπίδα..................4 β................1ο Δημ. Λευκάδας
3-4. Αργυρού Ευγενία..................3,5 β...........Δημ. Νυδριού
Γαζής Ιωάννης..............................3,5 β...........1ο Δημ. Λευκάδας

Ε'-ΣΤ' Δημοτικού
1. Καταγής Θεόδωρος...........5 β........1ο Δημ. Λευκάδας
2-4. Μάντζαρη Μαριάννα..........4 β.......Δημ. Μεγανησίου
Αργυρός Κωνσταντίνος.............4 β.........Δημ. Νυδριού
Φέτσης Πέτρος............................4 β..............Δημ. Νυδριού

Γυμνάσια-Λύκεια
1. Καταγής Χαράλαμπος.....4,5 β......1ο Γυμν. Λευκάδας
2. Κατωπόδης Χρήστος..............4 β............Λύκειο Νυδριού
3. Κευσικόγλου Ιωάννης...........3,5 β.........1ο Γυμν. Λευκάδας

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβάλλω σε μαθητικές σκακιστικές εκδηλώσεις και μάλιστα όταν αυτές έχουν αθρόα συμμετοχή και γίνονται στον τόπο μου. Χαίρομαι ακόμα περισσότερο όμως όταν η προσπάθεια που ξεκινήσαμε εδώ και δύο χρόνια στο νησί μπουμπούκιασε σύντομα. Όλοι μου σχεδόν οι μαθητές είχαν καλά αποτελέσματα και με έκαναν περήφανο, όχι όμως τόσο για τις νίκες, όσο γιατί δείχνουν να έχουν κατακτήσει το πρώτο μου δίδαγμα: παίζουμε για τη χαρά του παιχνιδιού και όχι για τη νίκη!

Συγχαρητήρια από δω στην παλιά μου καθηγήτρια, την ακάματη Βιβή Μεταξά που ήταν υπεύθυνη για την εκδήλωση, μέσω του Γραφείου Φυσικής Αγωγής, καθώς και στον προπονητή των παιδιών σε Λευκάδα και Νυδρί, τον Ανδρέα Αθανασιάδη που έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Δεν έχω φωτογραφίες από τη χθεσινή εκδήλωση, οπότε βάζω μερικές από το περσινό Μαθητικό Πρωτάθλημα Μεγανησίου, για να δείτε τα καμάρια μου!

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΠΟΙΗΣΗ

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να κάθομαι στο ξεφτισμένο παγκάκι
και να κουτσομπολεύω τον ήλιο,
εγώ και μια γριά με το πλέξιμό της;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση, να σπάω τους βράχους με βράχους
και να εξορύσσω φαραώ
για να τους εξορίσω στο αγκίστρι;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να ξελογιάζω τον καπνό
στην ατέρμονη εντροπία του
και μετά να προσποιούμαι πως δεν τον ξέρω;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να λατρεύω γονατιστός τις καμπύλες,
με κυριακάτικο χαμόγελο
και τρεμάμενες παλάμες;

Γιατί; Δεν είναι ποίηση να κυλιέμαι πάνω στις απαλές λέξεις,
τις δικές μου και των άλλων, κυρίως των άλλων,
όταν –για κακή τους τύχη- στέκουν αμέριμνοι;

Όλα τούτα κι άλλα αρίφνητα είναι ποίηση.

Κι είναι τόσα που γεμίζουν όλες τις μέρες του κόσμου.

Τι λέω; Η ποίηση είναι οι μέρες του κόσμου.


Μεγανήσι 20/03/2009


...........……………………………………………………………........
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
σήμερα και έτος Γιάννη Ρίτσου φέτος. Να βάλω λίγο λιβάνι ο ελάχιστος, σε αυτή την ορειχάλκινη προτομή της μεγαλοσύνης.





«Κυρά των Αμπελιών, μυρίζει ακόμα η αμασκάλη σου καμένο πεύκο και θυμάρι.
Μες στο σεντούκι το χαρτί του Μακρυγιάννη τρίζει σαν την πεταλούδα στο κουκούλι
κι ακούμε πέρα από τον κάμπο σα χελιδονοτιτίβισμα
το στρίμωγμα των σταφυλιών που κουτουλιούνται μες στ’ αγιάζι
κι ακούμε κάτου στο γιαλό ν’ ανηφορίζει ο αχινιός στο γόνατο της άνοιξης».

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ...

Σε φυλάκιση τριών ετών για επίθεση εναντίον ξένου ηγέτη που βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στο Ιράκ καταδικάσθηκε ο Μουντάζερ αλ Ζαΐντι, ο 30χρονος ιρακινός δημοσιογράφος που πέταξε τα παπούτσια του στο κεφάλι του Τζορτζ Μπους, χωρίς να τον πετύχει, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στη Βαγδάτη τον περασμένο Δεκέμβριο.

Μόνο;; Αν ήμουν εγώ δικαστής δε γλίτωνε ούτε με δέκα χρόνια φυλάκισης και τρία επιπλέον καταναγκαστικής εργασίας στον Όμιλο Σκοποβολής.

Για να μάθει να σημαδεύει καλά άλλη φορά!

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

ΣΧΟΛΙΟ: ΤΙ ΟΥΓΚΑΝΤΑ, ΤΙ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ


Το 3% των κατοίκων της Ουάσινγκτον ζουν με τον ιό HIV ή έχουν προσβληθεί από AIDS, σύμφωνα με στοιχεία κυβερνητικής έκθεσης, γεγονός που δίνει πλέον στην ασθένεια διαστάσεις επιδημίας.
«Τα ποσοστά μας είναι υψηλότερα από τη Δυτική Αφρική», δήλωσε χαρακτηριστικά η Δρ. Σάνον Χέιντερ, διευθύντρια της υπηρεσίας για τον έλεγχο του HIV/AIDS στην αμερικανική πρωτεύουσα. «Πρόκειται για ποσοστά ανάλογα με την Ουγκάντα και ορισμένες περιοχές στην Κένυα», πρόσθεσε η Δρ. Χέιντερ.

Σύμφωνα με την έρευνα, ο ιός HIV που προκαλεί το AIDS μεταδίδεται στην αμερικανική πρωτεύουσα με κάθε δυνατό τρόπο: με ομοφυλοφιλικές και ετεροφυλικές σεξουαλικές σχέσεις, με τη χρήση συρίγγων από ναρκομανείς και από μητέρες-φορείς στα παιδιά τους.
Περίπου 3.000 ανά 100.000 κατοίκους, ηλικίας άνω των 12 ετών, ή 15.120 άτομα, είναι θετικά στον ιό HIV στην Ουάσινγκτον. Μάλιστα από το 2006 έως το τέλος του 2008 τα κρούσματα του AIDS αυξήθηκαν κατά 22%.


Εφημερίδα Ναυτεμπορική, 17/03/2009












Μα...το AIDS δεν εμφανίζεται στους εξαθλιωμένους ναρκομανείς, στους ομοφυλόφιλους, στις πόρνες, στους... περιθωριακούς τελοσπάντων; Εμείς οι πολιτισμένοι Δυτικοί δεν τους διδάσκουμε πως θα το αποφύγουν; Τόσες και τόσες καμπάνιες ενημέρωσης και επιμόρφωσης δεν κάνουμε;



Αμ, δε! Ουάσινγκτον και Ουγκάντα δε μοιράζονται πια μόνο το αρχικό "Ου"! Αγωνιώ. Μήπως οι αδελφοί μας οι αμερικάνοι στερούνται -ελέω κρίσης- των χρημάτων για την αγορά προφυλακτικών; Προσωπικά, ξεκινώ την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας.





Τρεις κούτες πολύχρωμα - που έχουν περάσει και από ηλεκτρονικό έλεγχο.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

ΠΑΝΑΚΕΙΑ IX


Ένα κρανίο, όπως συνήθιζαν να του βάζουν οι ζωγράφοι δίπλα του, για να δείξουν το στοχασμό του θανάτου, έγερνε πάνω στο τραπέζι, με τις μαύρες κόγχες του στραμμένες στο απόκοσμο φως.
Όμως δεν ήταν αυτό που με έκανε ν’ αναρριγήσω. Ήταν το πρόσωπο του αγίου, εκείνο το ασκητικό και συλλογισμένο πρόσωπο. Κι εκείνες οι βαθιές ρυτίδες στο άτριχο μέτωπο. Και τα γένια τα άσπρα που έφταναν ίσαμε το στέρνο. Και τα βλέφαρα τα μισόκλειστα, πάνω απ’ τη στενή μύτη. Πλησίασα κι άλλο, γέρνοντας το κεφάλι, για να σιγουρευτώ. Δεν υπήρχε αμφιβολία. Εκείνο το πρόσωπου του Αγίου Ιερώνυμου που έβλεπα μπροστά μου, το είχα ξαναδεί. Λίγο πιο γερασμένο, λίγο πιο αδύνατο, μα το είχα ξαναδεί. Ήταν εκεί, στο κρεβάτι του πόνου, στο κελί ενός μοναστηριού, λίγο πριν φτάσει ο θάνατος...

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

ΛΟΒΟΤΟΜΗ

Το κακό συνεχίζεται. Και μια και ανέφερα σε προηγούμενο σχόλιο τη λοβοτομή -καθόλου άδικα φοβάμαι- θυμήθηκα σήμερα τους Tiger Lillies (για να μη νομίζετε κιόλας πως ακούμε μόνο τα εγχώρια). Ιδού:

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ: ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Από τις σημερινές ειδήσεις:

Μακελειό με δέκα νεκρούς στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ
Τη ζωή δέκα ανθρώπων, περιλαμβανομένης της δικής του και της μητέρας του, αφαίρεσε ένας άνδρας περίπου 35 ετών που καταλήφθηκε από δολοφονικό αμόκ και καταδιώχθηκε από αστυνομικούς στην πόλη Σάμσον, στο νότιο τμήμα της Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Ο δράστης αυτοκτόνησε.





Σε τουλάχιστον 16 ανέρχονται πλέον οι νεκροί, συμπεριλαμβανομένου και του δράστη, στο μακελειό που σημειώθηκε την Τετάρτη σε σχολείο της βορειοδυτικής Γερμανίας. Ο 17χρονος δράστης εισέβαλε στο Γυμνάσιο Αλμπερτβιλ της πόλης Βίνεντεν και άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως.


Τα κέρδη τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο που ανακοίνωσε η έντονα δοκιμαζόμενη από την οικονομική κρίση Citigroup έφεραν κύμα ευφορίας στην Γουόλ Στριτ που είδε τους δείκτες να καταγράφουν την καλύτερη επίδοσή τους από τις αρχές του έτους. Νωρίτερα, την ίδια εξαιρετικά καλή εικόνα επέδειξε η Ευρώπη. Ανοδο κατά 4,88% είχε το Λονδίνο, στο +5,73% το Παρίσι.



"Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο να το καταλάβετε;
Αν ευημερούν οι αριθμοί, ποιός χέστηκε για τους ανθρώπους;
Εντάξει τώρα, μην κολλάτε στις παράπλευρες απώλειες.
Η χρηστή κοινωνία χαρακτηρίζεται από την ευμάρεια των τραπεζών κι όχι από την ψυχική υγεία των πελατών τους.
Άντε, γιατί με έχετε κουράσει όλοι εσείς οι διανοούμενοι και οι ουμανιστές.
Έτσι μου' ρχεται ώρες-ώρες να πάρω το όπλο μου και να σας καθαρίσω, έναν προς έναν... "


Υ.Γ. Το έγραψα και μετά ξέρασα. Και μετά αισθάνθηκα καλύτερα.

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

ΠΑΝΑΚΕΙΑ VIII

«Αφού πρέπει ντε και καλά να μπω στο κάδρο, θα γίνει το θέλημα σου. Άλλωστε κάποιος πρέπει να σου κρατάει το κράνος, καθώς λες. Όμως θα μπω σαν παιδί, σα νεαρός ακόλουθος».
«Και πως θα γίνει αυτό;» απόρησε ο φίλος μου.
«Κάτσε και θα δεις» απάντησα σιβυλλικά και τον αποχαιρέτισα.
Πήγα ξανά στο μικρό σπίτι. Χρειάστηκα περισσότερο χρόνο απ’ όσο φανταζόμουν για να ανακαλύψω αυτό που έψαχνα μέσα στις ατελείωτες στοίβες βιβλίων. Στο τέλος όμως το βρήκα, προσεκτικά φυλαγμένο σ’ εκείνον τον αλχημιστικό τόμο με τον παράξενο τίτλο «Hermeticum Philosopharum», όπου το είχα κρύψει. Ήταν το σκίτσο που είχε κάνει ο αφέντης Λα Βαλέτ, σ’ εκείνον τον περίπατό μας, κάτω από ένα δέντρο. Τότε βέβαια κρατούσα καμαρωτός το σπαθί του. Στον πίνακα θα βαστούσα μια περικεφαλαία. Ήμουν όμως νέος, πολύ νέος, με φωτεινά μάτια και κοντά, ξανθωπά ακόμα μαλλιά. Ήταν το μόνο αναμνηστικό που είχα από το Λα Βαλέτ, μα πίστευα ότι ο μαέστρος ο Καραβάτζο δε θα δυσκολευόταν να δώσει ζωή και χρώμα σ’ εκείνες τις αδρές γραμμές από κάρβουνο.
«Αυτός είσαι εσύ; Μα βέβαια, τι ρωτάω. Βλέπω τη μύτη σου και τα φρύδια σου. Χα, χα! Ωραίο σκίτσο. Θα πρέπει ο Λα Βαλέτ να είχε πολλά χαρίσματα. Εντάξει λοιπόν».
Ο Αλόφ δεν περίμενε να δει κάτι τέτοιο, μα δεν έφερε και αντιρρήσεις. Κι έτσι ο Καραβάτζο πρόσθεσε και την αφεντιά μου σ’ εκείνον τον υπέροχο πίνακα που αντανακλά όλο το στρατιωτικό μεγαλείο, τη σωφροσύνη και την εξυπνάδα των Ιπποτών της Μάλτας, δίπλα στο Μεγάλο Μάγιστρο, Αλόφ ντε Βινιακούρ.


Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

ΜΕΛΙΝΑ

15 χρόνια...
Σβήνουν τα κεριά, οι ζωές. Μένουν οι μνήμες. Κάποτε θα σβήσουν κι αυτές.
Μέχρι τότε "να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς".


Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ;

Η Ολυμπιακή πουλιέται όπως δήλωσαν κυβερνητικά στελέχη "έστω και με ένα ευρώ"! Κάπου εδώ είχα ένα δίευρω, να αφήσω και πουρμπουάρ. Τελοσπάντων, από αέρα ξεχάστε το!




Το λιμάνι των δακρύων (του Γιωργάκη ντε...) πουλήθηκε στην κινέζικη COSCO. Άρα, από τη θάλασσα χλομό...


Υπάρχει και η οδική διαφυγή (θα μου πείτε) αλλά, μήπως να το ξανασκεφτόμασταν (θα σας πω);


Όπως καταλαβαίνετε, το βασανιστικό ερώτημα παραμένει: Από που θα φύγουμε πατριώτ...


....ηηη;!;!