Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

ΚΑΘΕ ΜΝΗΜΟΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ

Καιρό πολύ έχω να σχολιάσω την επικαιρότητα και θα σκουριάσω. Να σερβίρω λοιπόν μερικά μεζεκλίκια να μη μου λέτε ότι σας αφήνω ατρατάριστους.

-Μη σας παραξενεύει ο τίτλος. Μεταξύ μας, αυτό δεν είναι μνημόνιο. Μνήμα-νιο είναι.

-Μη φοβάστε πάντως. Η οικονομική κρίση είναι φτιαχτή, αλλά δε θέλουν να μας καταστρέψουν και ολοσχερώς. Σκεφτείτε το ως εξής: αν είσαι κτηνοτρόφος και έχεις μια ωραία αγελάδα που μηρυκάζει αμέριμνη στο λιβάδι, τί θα την κάνεις; Θα την σφάξεις επιτόπου; Όχι βέβαια. Πιο αποδοτική θα είναι αν την αρμέγεις κάθε μέρα και την αφήσεις να σου γεννοβολήσει κιόλας. Μετά, όταν θα μείνει πετσί και κόκαλο, το ξανασκέφτεσαι. Να μην το αναλύσω τώρα το παράδειγμα, είστε έξυπνα παιδιά.

-Πάντως όταν ο κυρ-Λοβέρδος έλεγε ότι "δεν υπάρχει σάλιο" αυτό εννοούσε. Ότι δηλαδή θα την φάμε ασάλιωτη. Προειδοποίησε ο άνθρωπος.

-Τελικά κατάλαβα τι είναι η "πράσινη οικονομία". Με τα νέα οικονομικά μέτρα όλοι γύρω μου έχουν πρασινίσει από το θυμό τους. Τόσο που, μερικές φορές, νομίζω πως παίζω σε καρτούν με τα χελωνονιντζάκια.

-Τα μάθατε; Ο Ομπάμα έκανε αυστηρές δηλώσεις εναντίον των κερδοσκόπων. Πρέπει να τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ που κατέφυγαν όλοι μαζί στην Ελλάδα.

-Στον άλλο λαοπρόβλητο ηγέτη, τον Σαρκοζί ντε, σε επίσκεψή του σε σχολείο για να ανακοινώσει περικοπές, πέταξαν λέει ένα μπουκάλι. Ο ηγέτης όμως στάθηκε στο ύψος του. Αυτό ήταν που τον έσωσε, αφού πέρασε πολύ πάνω από το κεφάλι του.

-Τελικά δεν είναι να είσαι πρωθυπουργός σήμερα. Κάθε τρεις και λίγο σου πετάνε παπούτσια, μπουκάλια, αγαλματίδια, γιαούρτια και γενικά ό,τι τους βρίσκεται. Ίσως όμως και γι' αυτό να εφαρμόζονται αιματηρά οικονομικά μέτρα παντού. Σου λέει, ρε πούστη, θα σου τα πάρω όλα, να δω μετά τι θα έχεις να μου πετάξεις. Είναι θέμα νόμιμης αυτοάμυνας.

-Ο έτερος αγαπημένος του μπλογκ, ο Μπερλουσκόνι, χρησιμοποίησε απόσπασμα από τα ημερολόγια του Μουσολίνι για να μας πείσει ότι δεν αισθάνεται να έχει εξουσία. Στο απόσπασμα ο Μπενίτο έλεγε ότι μόνο το άλογο που καβαλάει διατάζει. Βέβαια ο Καβαλιέρε δεν μετακινείται με άλογα (όπως ο Ψωμιάδης), αλλά όλο και κάτι καβαλάει στο φτωχικό του στη Σαρδηνία.

-Μα καλά, είναι επιφώνημα (πώς αλλιώς να το πεις; τραγούδι δεν το λες...) αυτό που στείλαμε στο Γυρωβύζι; Όπα;! Χάθηκε ένα "Αχ!", ένα "Βαχ!", ένα "Αμάν-αμάν!" βρε αδερφέ, να είμαστε εντός κλίματος;

-Φυσικά και κέρδισε η Γερμανία, που θα αναλάβει τη διοργάνωση της επόμενης φιέστας. Ο θεός είναι μεγάλος. Αν μάλιστα της δώσει και το Μουντιάλ του 2014 και την Ολυμπιάδα του 2016, ένα βήμα από το ΔΝΤ θα απέχουν.

-Πάντως τη Μέρκελ τη μαύρισαν στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Τι διάολο; Όλες στην ελληνική παροικία τις έκαναν;

-Ο Πούτιν έμαθα ότι παραδέχτηκε πως διατέλεσε μέλος της KGB. Έτσι μου λύθηκε και η απορία γιατί οι Αμερικανοί έχουν γυρίσει τόσες ταινίες όπου οι Ρώσοι πράκτορες είναι παθολογικά βλάκες. Δεν λαθεύει το Χόλυγουντ σε τέτοια.

-Κάνω σούμα στην πρόθεση ψήφου ελληνικού γκάλοπ και μου βγάζει 40% αναποφάσιστους. Σκέφτομαι σοβαρά να κλείσω το φαρμακείο και να ανοίξω κόμμα. Είναι η μόνη μου ελπίδα να αρχίσει να με πληρώνει το κράτος.
-Κάτι μου λέει ότι οι πρώτοι που θα φάνε ξύλο δεν θα είναι πολιτικοί, θα είναι μερικοί δημοσιογράφοι. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς, όπως μαθαίνω εκ των έσω, απειλούνται ήδη τηλεφωνικά και ζητάνε αστυνομική προστασία. Την άλλη μέρα βέβαια θα βγουν στο γυαλί να αναρωτηθούν πού στο καλό είναι δεσμευμένοι τόσοι αστυνόμοι και πόσα δαπανάει το Κράτος γι' αυτούς. Άλλο όμως το ένα και άλλο το άλλο. Σου λέει, εμ να μ' έχεις σπεκουλαδόρο, εμ να μ' έχεις αβανταδόρο, εμ να σου κάνω το ρουφιάνο, εμ να φάω και το ξύλο της αρκούδας; Δεν το θέλει ο θεός. Δίκιο.

-Μόλις έκανα ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι και στάθηκε αρκετό για να μου κατεβεί το πιο σύντομο ανέκδοτο: ΝΔ! Κατοχυρώνεται αυτό στο βιβλίο Γκίνες;

-Και μέσα σε όλα, ανθεί και η βιομηχανία της τσόντας. Μέχρι ποια ηλικία μπορεί κανείς να παίξει;
-Χτες έγινε και η Πορεία Ειρήνης στη μνήμη του γιατρού. Καλά, αυτός έφυγε νωρίς και τουλάχιστον βρίσκεται στη χώρα των Μακάρων. Κοιτάς όμως την επίθεση του Ισραηλινού Ναυτικού στα πλοία για την Γάζα και καταλαβαίνεις ότι η Ειρήνη βρίσκεται στα Τάρταρα. Μετά συνεχίζεις την πορεία. Έτσι είναι η κουφάλα η ζωή. Σκεβρωμένη, σκοτεινή κι αραχνιασμένη. Σαν κουφάλα δέντρου. Αλλά συνεχίζεις την πορεία. Με το πανί μπροστά στο στήθος. Τί άλλο σου απομένει;

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Ο κος ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μιλώντας προ ημερών στη Γενική Συνέλευση του ΦΣ Πρέβεζας-Λευκάδας είχα αναφερθεί στον κ.Ηλία Μόσιαλο, καθηγητή Οικονομολογίας, ειδικευμένο στον τομέα της Υγείας, βουλευτή Επικρατείας και προσωπικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού. Ο κύριος καθηγητής κάνει καριέρα φυσικά στο περίφημο London School of Economics (LSE), που θεωρείται κορυφαίο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και που ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Γκόρντον Μπράουν έστησε από μέλη του το οικονομικό του επιτελείο, αφού δεν τα κατάφερνε μόνος του να εκτινάξει τόσο πολύ τον δείκτη του εξωτερικού ελλείμματος της χώρας. Απόφοιτοί του στελεχώνουν την Goldman Sachs και άλλα ευαγή ιδρύματα που δυναμιτίζουν κατά το δοκούν την παγκόσμια οικονομία, όπως η διαβόητη Λήμαν Μπράδερς. Ας έλθουμε όμως στα δικά μας.




Οι δηλώσεις το κυρίου καθηγητή μας είχαν απασχολήσει σε εκείνη τη συνέλευση, αφού με δικές του δηλώσεις, συνεντεύξεις και άρθρα σε εφημερίδες έμοιαζε με την κεφαλή του πολιορκητικού κριού της κυβέρνησης ενάντια στον κλάδο των φαρμακοποιών. Από τον ίδιο και άλλες κυβερνητικές πηγές άρχισε από τότε να κυκλοφορεί ευρέως η φήμη της εφαρμογής στην Ελλάδα του φινλανδικού μοντέλου στην φαρμακευτική πολιτική, συνοδεύοντας πάντα την «προωθημένη» πολιτική της μείωσης του κέρδους του φαρμακείου ως μέτρο «ανταγωνιστικότητας». Φήμη που κάποιοι θεωρούσαν αβάσιμη.

Η φιλοπερίεργη φύση μου ωστόσο με έκανε να ψάξω διαδικτυακά για να δω τι θα μπορούσα να βρω γι’ αυτό το περίφημο φινλανδικό μοντέλο. Δε χρειάστηκε να μπλεχτώ πολύ με τις περικοκλάδες των οπτικών ινών. Ένα από τα πρώτα νήματα που ήρθαν στην επιφάνεια στην μηχανή αναζήτησης ήταν και το παρακάτω: www.euro.who.int/document/e91239.pdf .


Πρόκειται για ένα pdf αρχείο που παρουσιάζει το βιβλίο (ή καλύτερα τη μελέτη) δύο επιστημόνων για την σύσταση της αγοράς του φαρμάκου στην σκανδιναβική χώρα. Ο τίτλος του είναι «PHARMACEUTICAL POLICIES IN FINLAND: Challenges and opportunities», ήτοι «ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ: Προκλήσεις και ευκαιρίες». Το βιβλίο, που είναι γραμμένο στα Αγγλικά και έχει χρηματοδοτηθεί από το LSE και το Υπουργείο Υγείας της Φινλανδίας μεταξύ άλλων, είναι μια σε βάθος μελέτη του συστήματος του φαρμάκου από την παραγωγή του μέχρι τον ασφαλισμένο. Ξεκινάει με μια εκτενή περιγραφή όλων των φορέων που συμμετέχουν (κράτους, οργανισμών και ιδιωτών). Περιλαμβάνει αρκετούς συγκριτικούς πίνακες και στοιχεία της χώρας, τονίζει τα θετικά του και ελέγχει όλες της φάσεις διακίνησής του με στόχο να βρει τα τρωτά σημεία ως προς την συνολική φαρμακευτική δαπάνη. Καταλήγει με τις προτάσεις των επιστημόνων (οικονομολόγοι και οι δύο) για την περικοπή κάποιων δαπανών. Η μια συγγραφέας ονομάζεται Divya Srivastava. Ο άνδρας συγγραφέας ονομάζεται Elias Mossialos


Όπως ήταν φυσικό έπεσα στο διάβασμα με τα μούτρα λες και θα έδινα εξετάσεις στην Φαρμακογνωσία. Από την μελέτη αυτή προσπάθησα να σταχυολογήσω τα πιο ενδιαφέροντα σημεία και να τα μεταφράσω, έστω και πρόχειρα κι αδέξια. Θαυμάστε:


Α)Τα φάρμακα υπόκεινται σε διαρκείς ελέγχους καμπύλης αποτελεσματικότητας-κόστους. Κυριαρχεί μια πολιτική που τείνει να αποφεύγει ακριβά φάρμακα, όταν μάλιστα για αυτά δεν έχει αποδειχθεί η βέλτιστη αποτελεσματικότητα. Η συμμετοχή των ασφαλισμένων στην δαπάνη κυμαίνεται ανάλογα με τη νόσο. Για τις κοινές παθήσεις (διαβήτης,υπέρταση κτλ) το ποσοστό είναι 58%! Για τις χρόνιες νόσους ο ασθενής συμμετέχει κατά 28% (ΧΑΠ κτλ), ενώ μόνο για μια ομάδα σοβαρότερων ασθενειών το κράτος καλύπτει περίπου το 100% της δαπάνης. Λέω περίπου διότι και τότε ο ασθενής πληρώνει κάποιο (μικρό) πάγιο ποσό. Αν το κόστος υπερβαίνει τα 616,72 ευρώ τότε τα υπόλοιπα τα καλύπτει έτσι κι αλλιώς η KELA, ένας ανεξάρτητος φορέας που χρηματοδοτείται από το κράτος (σαν επικουρικό ασφαλιστικό και ελεγκτικό όργανο) (-Σελ. 18)

Β) Η διατίμηση του φαρμάκου είναι σταθερή. Κανείς φαρμακοποιός δεν μπορεί να πουλήσει παραπάνω ή με έκπτωση. Ρυθμίζεται ανάλογα και με τις λοιπές τιμές στην Ευρωπαϊκή αγορά και συνήθως έχει τριετή ισχύ. Το σημαντικότερο είναι ότι καταρτίζονται μελέτες μειωμένου κόστους πριν πέσει ένα φάρμακο στην αγορά. Ο κύριος Μόσιαλος εκτιμά ότι το σύστημα επιδέχεται βελτίωσης (σελ. 22).

Γ) Ο νόμος δεν επιτρέπει στις φαρμακευτικές εταιρίες (βιομηχανία) να δίνουν εκπτώσεις στα φαρμακεία. Εντούτοις σε μια λογική ανταγωνιστικότητας το κράτος ζητάει εκπτώσεις επί της λιανικής τιμής, την οποία μοιραία επιφορτίζονται οι φαρμακοποιοί για να μπορούν να διακινούν συγκεκριμένα φάρμακα! Ο αξιότιμος κ. Μόσιαλος στο σημείο αυτό χαριτολογεί (όσο πιο χαριτωμένα μπορεί να το κάνει ένας οικονομολόγος του LSE) λέγοντας ότι υπάρχει το ανέκδοτο ότι οι φαρμακοποιοί διοργανώνουν ενημερωτικά σεμινάρια για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην αναγκαστική μείωση του κέρδους τους, πράγμα το οποίο ο ίδιος δεν κατόρθωσε να διαπιστώσει! (σελ. 23).

Δ) Οι φαρμακοποιοί ανήκουν στον οικείο σύλλογο (AFP) σχεδόν όλοι, αν και δεν είναι υποχρεωτικό. Το 70% είναι γυναίκες. Σε κάθε φαρμακείο αντιστοιχούν 6500 κάτοικοι. Και εργάζονται σε αυτό 3-8 φαρμακοποιοί. Βγαίνουν σε σύνταξη στα 68. Δικαιούνται να λειτουργούν υποκαταστήματα σε απομονωμένες περιοχές (μέχρι 3). (σελ.41)

Ε) Υπάρχουν μόνο δύο εταιρίες που κάνουν χονδρεμπόριο φαρμάκου και υποχρεώνονται να παρέχουν στα φαρμακεία σταθερή τιμή. Κερδίζουν από τους διακανονισμούς με τους βιομήχανους (υποθέτει ο συμπατριώτης μας 4% επί της χονδρικής, αν και δεν παίρνει όρκο γιατί αυτά είναι επαγγελματικά μυστικά). Παλιότερα οι φαρμακαποθήκες αυτές έδιναν εκπτώσεις στους φαρμακοποιούς. Από το 2006 αυτό απαγορεύτηκε δια νόμου! (σελ.42)

ΣΤ) Οι φαρμακοποιοί πληρώνονται 0,42 ευρώ για κάθε φάρμακο που δίνουν και ένα προοδευτικά μειούμενο ποσοστό κέρδους, όσο αυξάνεται η τιμή του φαρμάκου (στα ακριβότερα φάρμακα μικρότερο ποσοστό). Ο μέσος όρος του κέρδους ανέρχεται στο 24% της λιανικής. (σελ.42)

Ζ) Το 81% των πωλήσεων είναι φάρμακα συνταγών και μόνο το 4,5% είναι καλλυντικά. Όλα τα φαρμακεία έχουν κομπιούτερ με στοιχεία του ασθενούς για έναν χρόνο, φάρμακο το φάρμακο. Κάνουν εκπτώσεις σε βετεράνους πολέμου και σε καλούς πελάτες-μέλη του φαρμακείου. (σελ.44)

Η) Οι κλινικοί φαρμακοποιοί στη Φινλανδία υπολογίζεται ότι βγάζουν 3300 ευρώ μ.ο., ενώ οι μέσοι μισθοί στον πληθυσμό είναι 1750 ευρώ. (σελ.45)

Θ) Προς μεγάλη λύπη του καθηγητή μας, η αύξηση της κρατικής δαπάνης για την φαρμακευτική περίθαλψη αυξάνει χρόνο με το χρόνο, μαζί με τον αριθμό των συνταγών. Αυτό, λέει, οφείλεται στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής και στα νέα και ακριβότερα φάρμακα. Τα generics κάτι πήγαν να κάνουν, αλλά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και ο κ.Μόσιαλος λέει ότι πρέπει να αυξηθούν από το 7% για να φτάσουν το ποσοστό της Αγγλίας (20-30%) (σελ.59).

Ι) Κάποια στιγμή ο οικονομολόγος μας φτάνει και στο θέμα του ανοίγματος του επαγγέλματος και φροντίζει να στρώσει το δρόμο με βάγια, αφού ισχυρίζεται πώς η κτήση του φαρμακείου από αδειούχο φαρμακοποιό αποτελεί εμπόδιο στην ελεύθερη αγορά! Αρχίζει μετά να αραδιάζει μελέτες από διάφορες βορειοευρωπαϊκές χώρες για το άνοιγμα των φαρμακείων και – προς μεγάλη μου έκπληξη- παραδέχεται ότι τα στοιχεία τους είναι αλληλοσυγκρουόμενα, αφού οι περισσότερες δε δείχνουν βελτίωση της κατάστασης. Παραδέχεται κιόλας ότι η σημαντικότερη μεταβολή που θα προκύψει από ένα πιθανό άνοιγμα είναι η μη-κάλυψη όλων των περιοχών, κάτι που αποτελεί και βασική ανησυχία των εκάστοτε κυβερνήσεων. Όμως ο καθηγητής μας το προσπερνάει με ένα επιχείρημα που τσακίζει κόκαλα, λέγοντας απλά ότι για έναν ηλικιωμένο, είτε κοντά είτε μακριά είναι το φαρμακείο, δεν έχει και μεγάλη σημασία, αφού δεν μπορεί να πάει μόνος του! Το σημαντικότερο, επιμένει, είναι η μείωση των τιμών λόγω ανταγωνισμού, αν κι εκεί υπάρχουν πολλές καταραμένες μελέτες που του χαλάνε τη σούπα. Στο τέλος σκύβει το κεφάλι λέγοντας ότι δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι η απελευθέρωση είναι και η ευκολότερη λύση (παραδείγματα Νορβηγίας, Βελγίου, Αυστρίας, Ιρλανδίας). (σελ.87).

ΙΑ) Ειδική πολιτική ακολουθείται στις στατίνες για να συνταγογραφούνται φθηνά γενόσημα, όπως κάποιες σιμβαστατίνες. Οι γιατροί ανταποκρίθηκαν ελάχιστα…(σελ.98)

ΙΒ) Και έτσι φτάσαμε στα συμπεράσματα και στις προτάσεις του αξιολάτρευτου καθηγητή. Σε σχέση με τα φαρμακεία η πρώτη πρόταση είναι τσεκουράτη, και μάλιστα μιλάμε για διπλό πέλεκυ: Μείωση του κέρδους των φαρμακοποιών στο 50%!

Τα χρήματα λέει που θα εξοικονομηθούν θα δοθούν σε προγράμματα για ηλικιωμένους για να σταματήσουν την πολυφαρμακία και σε γιατρούς για να συνταγογραφούν καλύτερα και φθηνότερα! Εντάξει, έχει και μια προτασούλα σε μιαν άκρη με ψιλά γράμματα, όπου αναρωτιέται μήπως θα έπρεπε να μειωθεί τότε ο φόρος (που σημειωτέον για τα φαρμακεία στη Φινλανδία είναι 7-11%) για να μπορέσουν και οι φαρμακοποιοί να φάνε ένα κομμάτι ψωμί;

ΙΓ) Συνεχίζοντας ακάθεκτος βρίσκει λύσεις και στους κόμπους της απελευθέρωσης του επαγγέλματος. Εντάξει, το είπαμε, θα ερημώσει η χώρα από φαρμακεία που θα μείνουν μόνο στις μεγάλες πόλεις, αλλά δεν πειράζει. Θα φτιάξουμε διαδικτυακά φαρμακεία που θα σου τα στέλνουν στο σπίτι! Επίσης μπορούμε να εφοδιάσουμε τα νοσοκομεία μας για να υπάρχει μια καβάτζα βρε αδερφέ. Μια άλλη όμορφη λύση θα ήταν να δοθεί η άδεια σε τοπικούς ή αγροτικούς γιατρούς να πουλάνε αυτοί φάρμακα καλύπτοντας τις απομακρυσμένες περιοχές που δεν θα υπάρχει πια φαρμακείο (όπως τη δεκαετία του 60 στην Ελλάδα πάει να πει) (σελ.116).





Ξέρω, η δόση ήταν υπερβολική, σχεδόν τοξική.



Συνάδελφοι/-ισσες. Είναι εμφανές ότι όλο αυτό το σκηνικό της λυσσώδους επίθεσης που ζούμε οι Έλληνες φαρμακοποιοί, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, ούτε ένα –έστω νοσηρό- αποκύημα της υποτιθέμενης οικονομικής κρίσης. Τα επιφαινόμενα μέτρα δεν έρχονται για να ξαναφύγουν. Έρχονται για να σκληρύνουν λίγο αργότερα. Ο πρωθυπουργός μας ήξερε καλά ποιους διάλεγε για συμβούλους του. Το σχέδιο είχε εκπονηθεί εδώ και καιρό και μόνον εμείς ήμασταν αμέτοχοι. Ο κύριος Μόσιαλος είναι φανερό ότι κάνει πολύ καλά τη δουλειά που του ανέθεσαν τα αφεντικά του. Δεν εννοώ τα πολιτικά, εννοώ τα οικονομικά. Ακούσατε πουθενά να θιχτεί (στην Φινλανδία ή στην Ελλάδα, αδιάφορο) το κέρδος του φαρμακοβιομήχανου; Πουθενά! Μάλιστα θα χρηματοδοτηθούν και έρευνες, λέει, βιοφαρμακευτικές και φαρμακοοικονομικές προς όφελος των φαρμακοβιομηχάνων με τα λεφτά των φαρμακοποιών! Από τα στοιχεία της πραγματείας που με ταραχή μετέφρασα βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Συμπεράσματα ως προς την φορολόγηση, ως προς το ποσοστό κέρδους, ως προς το τι ετοιμάζουν για την συμμετοχή του ασφαλισμένου, ως προς το «άνοιγμα» του επαγγέλματος (δηλαδή του κλεισίματος –χωρίς εισαγωγικά- των φαρμακείων μας), ως προς την ποιότητα του αυριανού φαρμάκου, ως προς το κοινωνικό κράτος, ως προς την έγνοια της πολιτείας για τους πολίτες της.


Για μένα είναι πια φανερό. Και μόνο η ύπαρξη του σκανδαλώδους αυτού κειμένου αρκεί για να μου αποδείξει με ποιους έχουμε να κάνουμε. Κλείσιμο των φαρμακείων και κυρώσεις αυστηρές στους ελάχιστους απεργοσπάστες. Απεργία διαρκείας, χωρίς συζήτηση έστω και του παραμικρού από αυτό το εκτρωματικό σχέδιο που αντιμετωπίζει τους φαρμακοποιούς σαν τα τελευταία σκουπίδια της κοινωνίας.

Αν δεν αγωνιστούμε τώρα, δε θα μπορέσουμε να αγωνιστούμε ποτέ πια. Κι αν είναι όλα προδιαγεγραμμένα, καλύτερα να δώσουμε τον αγώνα και να χάσουμε. Τότε απλά θα πάψουμε να είμαστε φαρμακοποιοί. Αν όμως δεν αγωνιστούμε, ούτε φαρμακοποιοί θα πρέπει να λεγόμαστε, ούτε αξιοπρεπείς. Αν όμως ο αγώνας μας είναι αρκετά σκληρός, ασφαλώς μπορούμε να τον κερδίσουμε. Και το μεγαλύτερο κέρδος δε θα είναι υλικό, θα είναι ηθικό.



Σημείωση: Το κείμενο γράφτηκε από φαρμακοποιό προς φαρμακοποιούς, γι 'αυτό ας με συγχωρήσουν οι φίλοι αναγνώστες για τις όποιες εξειδικευμένες αναφορές.

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΦΑΡΜΑΚΑ!

Η φράση του τίτλου δεν είναι τυχαία. Την εκστόμισε γιαγιά προ ημερών στο φαρμακείο, σαν κατάρα για την κυβερνητική πολιτική και για τις απάνθρωπες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Οι εξελίξεις στη χώρα είναι τραγικές. Η λαίλαπα δεν άφησε φυσικά απέξω κανέναν. Ας μου επιτραπεί να αναφερθώ στα καθ' ημάς. Σήμερα και αύριο όλα τα φαρμακεία της χώρας βάζουν λουκέτο. Το Σάββατο θα αποφασιστεί η συνέχιση των κινητοποιήσεων. Κι αυτό εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης, αλλά και λόγω κρίσιμης παραγράφου που προστέθηκε αιφνιδιαστικά (νύχτα) στο άθλιο νομοσχέδιο και που βάζει μπουρλότο στα θέμελα του φαρμακευτικού συστήματος. Μετά την αύξηση της φορολόγησης, την αύξηση του ΦΠΑ και την δραματική μείωση των τιμών των φαρμάκων, η κυβέρνηση θα προσχωρήσει τόσο στο άνοιγμα του φαρμακευτικού επαγγέλματος, όσο και στην δραστική μείωση του ποσοστού κέρδους των φαρμακείων. Casus belli, τελεία και παύλα.



Ας μη βιαστεί κάποιος να μου καταλογίσει ότι προσπαθώ να υπερασπιστώ συντεχνιακά κεκτημένα. Κι αυτό γιατί τα νέα μέτρα θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοσχερή καταστροφή του συστήματος υγείας και θα στραφούν σε σύντομο χρονικό διάστημα εναντίον του Έλληνα ασφαλισμένου. Θα εξηγήσω το πώς και το γιατί.

Εδώ και πολλά χρόνια ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ) έχει καταθέσει στοιχεία, έρευνες, προτάσεις και υπομνήματα για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης. Προτάσεις που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο της συνταγογράφησης, τις ασύλληπτες ρεμούλες των νοσοκομείων, τα γενόσημα φάρμακα, την μηχανοργάνωση του συστήματος κτλ. και που οδηγεί (με το νι και με το σίγμα) σε μείωση του κρατικού κόστους κατά 1,8 δις ευρώ ετησίως! Στου κουφού την πόρτα...


Αντί αυτών, ξεσκίζει τους φαρμακοποιούς στην φορολόγηση και αυξάνει (και θα αυξήσει ξανά) το ΦΠΑ, τη διαφορά του οποίου επωμιζόμαστε αφού η τιμή του φαρμάκου είναι σταθερή. Από 1η Μάη μειώνει και τις τιμές των φαρμάκων μέχρι και 27%. Αυτό για ένα φαρμακείο που έχει στοκ στα ράφια του (υποχρεωτικά και δια νόμου) σημαίνει άμεσες απώλειες από 7-15.000 ευρώ. Όμως όλα αυτά οι φαρμακοποιοί τα έκαναν γαργάρα αφού το αισθάνθηκαν (κακώς λέω εγώ) ως τη δική τους συνεισφορά στην υποτιθέμενη οικονομική κρίση.


Τα νεογέννητα μέτρα όμως τείνουν να γίνουν εξοντωτικά. Το άνοιγμα του επαγγέλματος μας δεν είναι ένα βήμα προόδου, είναι πολλά βήματα πισωγυρίσματος με τελικό θύμα τον απλό πολίτη. Ο στόχος του ΔΝΤ (αυτοί δε μας κυβερνάνε;) είναι η μεσοπρόθεσμη απελευθέρωση τνω τιμών των φαρμάκων (αντί της κρατικής -χαμηλής-διατίμησης). Ταυτόχρονα, με το άνοιγμα, θα εισρεύσουν στο σύστημα, όχι πια πτυχιούχοι φαρμακοποιοί μα λαμόγια επιχειρηματίες, που δε θα έχουν καμιά σχέση με την επιστήμη. Δηλαδή, για να το πω λαϊκά, τα φάρμακα θα τα πουλάει σε όποια τιμή θέλει ένα είδος Super Market, δίπλα στις μπαταρίς, τις ομπρέλες, τα τυριά και τα ποτά. Αυτό θα έχει άμεσο όφελος για τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού αυτά θα απιτήσουν εκπτώσεις στα φάρμακα. Τα λαμόγια θα ρίξουν τεχνητά και προσωρινά τις τιμές και οι κοινοί φαρμακοποιοί θα χάσουν τη δουλειά τους, αφού δε θα μπορούν να αντέξουν σε μια τέτοια διαδικασία ανταγωνισμού. Το ίδιο δηλαδή που γίνεται με τα μπακάλικα μπροστά στα κολοσσιαία Super Market. Όταν όμως θα κλείσουν -μοιραία- τα 2/3 των φαρμακείων, οι πτυχιούχοι φαρμακοποιοί θα γίνουν υπάλληλοι των επιχειρηματιών ή θα αλλάξουν επάγγελμα. Συντοχρόνως, οι απελευθερωμένες τιμές θα αρχίσουν να παίρνουν την ανιούσα και τα ταμεία στο τέλος θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Στο τέλος αυτού του σκοτεινού διαδρόμου, κάποιοι πλούσιοι θα έχουν πλουτίσει ακόμα περισσότερο, τα ασφ. ταμεία θα βρίσκονται ξανά σε αδιέξοδο, οι φαρμακοποιοί δε θα μπορούν πια να υψώνουν αναχώματα στο τσουνάμι και οι ασφαλισμένοι θα παίρνουν φάρμακα μόνο αν έχουν λεφτά, ειδάλλως θα ψοφάνε. Σενάριο fiction; Καθόλου. Δρομολογημένο σχέδιο της επόμενης πενταετίας. Ρωτήστε και στο Υπουργείο Ανάπτυξης (που ρώτησε και ο ΠΦΣ), να δείτε ότι μιλάνε για 4500 φαρμακεία, εκεί που σήμερα είναι 10500. Φαρμακεία χωρίς φαρμακοποιούς φυσικά.


Γιατί όμως οι φαρμακοποιοί δε φταίνε καθόλου για το χάλι στον χώρο της υγείας; Να το εξηγήσω όσο πιο συνοπτικά μπορώ.


α) Το ποσοστό κέρδους ενός φαρμακείου κυμαίνεται από 10-12%. Ο μέσος όρος στην Ελλάδα είναι 10,8% και όχι 35%, όπως επί ημερών διατυμπάνιζαν κάποια δημοσιογραφικά σκουλήκια, ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία. Το ποσοστό αυτό ίσα που αρκεί για την επιβίωση ενός μέσου φαρμακείου (πχ ενός συνοικιακού της Αθήνας). Μείωσή του σημαίνει λουκέτο.
β) Οι φαρμακοποιοί είναι οι μόνοι που καταβάλουν το ΦΠΑ πριν ακόμα το εισπράξουν από τα Ταμεία. Είναι οι πρώτοι στη λίστα των επαγγελμάτων με ειλικρινείς φορολογικές δηλώσεις (μηδενική φοροδιαφυγή) αφού, εκ των πραγμάτων, για να πληρωθούν, κόβουν τιμολόγια στα Ταμεία.
γ) Το φαρμακείο πιστώνει επ' αόριστον και αγόγγυστα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, δεκαετίες τώρα, επιτρέποντας σε κάποιους να ασκούν πολιτική με τα λεφτά των φαρμακοποιών.
δ)Το φαρμακείο λειτουργεί και παρέχει υπηρεσίας σε 24ωρη βάση, σε γιορτές και αργίες, χωρίς προσαύξηση των τιμών του και χωρίς πληρωμή των υπερωριών του. Η 24ωρη βάση και οι 365 μέρες το χρόνο, για το δικό μου φαρμακείο πχ, που είναι το μόνο στο νησί, δεν είναι σχήμα λόγου, είναι απλά ένα γεγονός. Το κινητό μου έχει να κλείσει 12 χρόνια.
ε)Σε κάθε ελληνικό φαρμακείο αντιστοιχούν 950 κάτοικοι, όταν σε άλλα κράτη της ευρωζώνης οι αναλογίες είναι από 3-10.000/ φαρμακείο. Προς τί η απελευθέρωση του επαγγέλματος, αν όχι για να εξαφανιστούν τα μισά;
στ)Η φαρμακευτική δαπάνη δεν καταλαμβάνει παρά το 21% της συνολικής υγειονομικής δαπάνης για το κράτος. Ούτε κουβέντα όμως για τα κυκλώματα των βιομήχανων, των εταιριών, των μανατζαραίων των νοσοκομείων και κάποιων γιατρών που λυμαίνονται τη νοσοκομειακή περίθαλψη, τις κλινικές και παρακλινικές εξετάσεις, την τεράστια διακίνηση ακριβών νοσοκομειακών φαρμάκων, των βοηθημάτων και των παραφαρμακευτικών υλικών. Το ξύλο δεν το τρώει ο γάϊδαρος, αλλά το σαμάρι.
ζ) Η φαρμακευτική βιομηχανία με τον ν.3457/2006 χρωστάει 400 εκ. ευρώ στο κράτος μόνο την τελευταία τριετία, ενώ το κράτος χρωστάει τους τελευταίους μήνες 300 εκ. ευρώ στους φαρμακοποιούς, μόνο από τον ΟΠΑΔ! Επιπρόσθετα, από την λιανική τιμή ενός φαρμάκου, το 63% πηγαίνει ως καθαρό κέρδος στην τσέπη του βιομήχανου! Όταν η υπουργός τους κάλεσε για να συζητήσει ενδεχόμενη μείωση του υπέρογκου κέρδους τους, μόνο που δεν την έδειραν. Ο κυρ-Γιαννακόπουλος μάλιστα -που λεφτά για πράσινα σώβρακα και φανέλες του περισσεύουν και με το παραπάνω- απείλησε με φυγή της εταιρίας του στην Τουρκία. Και η Κατσέλη έγινε Κάτσε-καλή, κοτούλα δηλαδή. Εμ, βέβαια. Αφού οι ίδιοι είναι που τους χρηματοδότησαν τον προεκλογικό αγώνα και στηρίζουν με τις διαφημίσεις και τα κεφάλαιά τους τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των εκάστοτε κυβερνώντων. Με τους ίδιους βιομήχανους έχουν φιλίες και κάνουν διακοπές με πολυτελείς θαλαμηγούς σε ελληνικά νησιά, όπως το Μεγανήσι. Δεν τα βάζεις εύκολα διάολε με τους κολλητούς σου!



Εδώ είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε κάποια πραγματάκια. Σαφώς και οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να υποφέρουν ανάλογα με όλους τους άλλους Έλληνες, ακόμα κι αν δε συμμετείχαν (όπως εξάλλου ισχύει για τους περισσότερους Έλληνες) στη διόγκωση του εξωτερικού χρέους. Σαφώς και οι τιμές των φαρμάκων θα πρέπει να είναι όσο πιο χαμηλές γίνεται γιατί αυτό βοηθάει τον απλό κοσμάκη με τον οποίο συμπάσχουμε καθημερινά, ειδικά όταν μας φεσώνει μέχρι το τέλος του μήνα που θα πάρει την πενιχρή του σύνταξη. Σαφώς και οι φαρμακοποιοί πρέπει, ακόμα και κάτω από τις μεγαλύτερες αντιξοότητες, να συνεχίσουν ευσυνείδητα το έργο τους. Ένα έργο που, να σημειωθεί, κάνει οικονομία στο κράτος. Όχι μόνο είμαστε σύμβουλοι υγείας, όχι μόνο μετράμε πιέσεις, ζάχαρα ή ρυθμίζουμε δόσεις και ελέγχουμε αλληλεπιδράσεις, όχι μόνο γνωρίζουμε το ιστορικό του ασθενούς και δίνουμε τις πρώτες βοήθειες (προσωπικά, είχα την τύχη να σώσω δύο ανθρώπινες ζωές αυτά τα 12 χρόνια), αλλά και αποτελούμε κυματοθραύστη για μια σωρεία μικροπεριστατικών που αλλιώς θα έσπευδαν στο ΕΣΥ. Είναι ακόμα σαφές ότι έχουμε δεχτεί απανωτά πλήγματα, και όχι μόνο οικονομικά και τα έχουμε καταπιεί αμάσητα. Ίσαμ' εδώ όμως!


Αυτό που δεν νοείται και που σε καμιά περίπτωση δε θα επιτρέψουν οι ΦΣ της χώρας είναι το να εξευτελιστεί ο φαρμακοποιός ως επιστήμονας και ως άνθρωπος. Δε θα δεχτούμε επουδενί να πωλούνται φάρμακα δίπλα στα παριζάκια (πιθανόν και από την ίδια πωλήτρια), ούτε να διακινούνται αυτά από επικίνδυνα ανειδίκευτους ή αστοιχείωτους σκιτζήδες με μόνο στόχο το ξεζούμισμα και όχι την ίαση του ασθενούς. Σε καμία περίπτωση δε θα γίνουμε υπαλληλίσκοι σε ξένα (φύσει και θέσει) φαρμακεία. Ούτε θα υποστούμε την καταβαράθρωση της αρχαίας μας επιστήμης και την υποβάθμισή της σε επίπεδο στυγνής εμπορευματοποίησης ενός κοινωνικού αγαθού, όπως χαρακτηρίζει το Σύνταγμα το φάρμακο. Και τέλος, δε θα πάψουμε να είμαστε άνθρωποι στην υπηρεσία άρρωστων συνανθρώπων μας, και μάλιστα εκείνοι ακριβώς που έχουν δώσει όρκο να προστατεύουν και να διαφυλάσσουν τη δημόσια υγεία. Όπως έδειξε και η σημερινή μας Γενική Συνέλευση, θα αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων. Αν είναι απαραίτητο, θα ιδρώσουμε και θα ματώσουμε τους πάγκους μας. Μέχρι πότε; Αν χρειαστεί, λέω εγώ, μέχρι να δω τον τελευταίο βουλευτή να κρεμιέται με τα άντερα του τελευταίου φαρμακοβιομήχανου. Ή μέχρι να δω τον τελευταίο εκπρόσωπο του ΔΝΤ να ξεψυχάει σπαρταρώντας από τις παρενέργειες μιας φούχτας χαπιών.


Δε με νοιάζει αν θα πεινάσουν τα παιδιά μου σήμερα. Με νοιάζει μόνο να μην ντρέπονται για τον πατέρα τους αύριο.


Υ.Γ. Ραντεβού στους δρόμους.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

ΧΩΡΑ ΧΑΟΥΣ

Τρεις νεκροί και δέκα εκατομμύρια τραυματισμένοι στο κέντρο της χώρας.



Είναι απ' αυτές τις ώρες που νιώθω σα μισός και νιώθω σα φωτιά. Είναι από τις ώρες που δε μένω σιωπηλός. Ενώστε τις κραυγές σας, ενώστε τις φωτιές σας. Ας γίνουμε ιστορία. Ας γίνουμε το αύριο, με ή χωρίς χώρα.