Η ζωή είναι μια παρτίδα σκάκι. Το μυστικό δεν είναι να μάθεις να κερδίζεις, αλλά να μάθεις να διαχειρίζεσαι την ήττα.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
ΧΩΡΑ ΧΑΟΥΣ
Τρεις νεκροί και δέκα εκατομμύρια τραυματισμένοι στο κέντρο της χώρας.
Είναι απ' αυτές τις ώρες που νιώθω σα μισός και νιώθω σα φωτιά. Είναι από τις ώρες που δε μένω σιωπηλός. Ενώστε τις κραυγές σας, ενώστε τις φωτιές σας. Ας γίνουμε ιστορία. Ας γίνουμε το αύριο, με ή χωρίς χώρα.
Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας,διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα,την παρανομία ως ελευθερία,την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. Ισοκράτης
Είναι κάποιες εποχές που δεν νοιώθω γενικευμένη την αλληλεγγύη μου προς τον ελληνικό λαό, ούτε ότι διεκδικούμε το ίδιο μέλλον. Νοιώθω κοντά κι αλληλέγγυος μόνο με διακριτούς ανθρώπους και σε διακριτές καταστάσεις. Και φυσικά με λίγους φίλους-συντρόφους σε κάθε κατάσταση. Δεν πρόκειται έτσι ξαφνικά να μοιραστούμε τις ίδιες προσδοκίες γιατί δεν μοιραστήκαμε το ίδιο παρελθόν. Προς το παρόν. Γιατί προς το παρόν, το αδικημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας παραπονείται και διαδηλώνει για τη δύσκολη προοπτική του, να διαβιώσει με τον ίδιο τρόπο που διαβίωνε και που ήταν ήδη δύσκολος σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Δεν την αμφισβητώ. Όμως νοιώθω με βεβαιότητα, ότι αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θα επέστρεφε στην κανονικότητά του αν του επιστρέφανε αυτά που του περικόψανε. Αν, δε, του δίνανε κι έναν 15ο μισθό, θα έκανε τούμπες. Όχι γιατί η εργασία του δεν αξίζει παραπάνω. Αλλά γιατί η ζωή του αξίζει παραπάνω από το πόσα. Έχει αρχίσει κάπως να διατυπώνεται ένα πολύ ενδιαφέρον, κρίσιμο ερώτημα-αίτημα: Ποιός φταίει γι’ αυτό που ζούμε. Πώς, από την είσοδο στην Ευρωζώνη, τη δόξα των Ολυμπιακών Αγώνων και το απώγειο της ανάπτυξης, φτάσαμε να κατεβάζουμε βρακιά στις πολιτικοοικονομικές εξουσίες ημεδαπής κι αλλοδαπής. Όχι για να βρούμε δύο τρεις που θα τους λιντσάρουμε για να αισθανθούμε μια γεύση δικαιοσύνης στην εντεινόμενη κοινωνική αδικία. Ωραίο θα ήταν κι αυτό και σίγουρα είναι παραπάνω από δυο τρεις. Αυτό, όμως, μόνο του μου φαίνεται σαν τα καρναβάλια και τις εθιμικές αλλαγές ρόλων, όπου οι υπήκοοι εκτονώνονται έχοντας το δικαίωμα για μια μέρα να βρίσουν και να γελοιοποιήσουν τους δυνάστες τους. Το αίτημα περί ευθύνης είναι σημαντικό και κρίσιμο μόνο αν φτάσει ως το τέλος, ως την αναγνώριση όλων των σαθρών θεμελίων της κοινωνίας μας, ως την οριστική ρήξη με τις θεωρήσεις και τις επιλογές μας, τα δόγματα και τις βεβαιότητές μας. Δηλαδή ως την ριζική αναθεώρηση του αξιακού μας συστήματος. Άλλως θα περιμένουμε πότε θα ξανακουκουλώσουμε τα απορρίματα και τα αποπατήματά μας με το αποσμητικό της ευμάρειας.
@nikkarthegreat Γνωστή η φράση του Ισοκράτη, άσχετα αν διατυπώθηκε ακριβώς έτσι και τι λέει το υπόλοιπο αρχαίο κείμενο, που ασφαλώς το γνωρίζετε. Το θέμα είναι ότι για να καταχραστείς το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας σε μια κοινωνία, πρέπει να προϋπάρχει ελευθερία και ισότητα. Εκτός κι αν μιλάμε για την κατάχρηση των αξιών που κάνουν κατά κόρον οι εξουσιαστές.
@Ελισσαίος Συμφωνώ μέχρι κεραίας μαζί σου. Όσα λες είναι βαθιά,καίρια και συγκινητικά. Μαζί θα αγωνιστούμε, το βλέπω.
3 σχόλια:
Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας,διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα,την παρανομία ως ελευθερία,την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.
Ισοκράτης
Να πω και γω τον πόνο μου Παναγιώτη,
Είναι κάποιες εποχές που δεν νοιώθω γενικευμένη την αλληλεγγύη μου προς τον ελληνικό λαό, ούτε ότι διεκδικούμε το ίδιο μέλλον. Νοιώθω κοντά κι αλληλέγγυος μόνο με διακριτούς ανθρώπους και σε διακριτές καταστάσεις. Και φυσικά με λίγους φίλους-συντρόφους σε κάθε κατάσταση.
Δεν πρόκειται έτσι ξαφνικά να μοιραστούμε τις ίδιες προσδοκίες γιατί δεν μοιραστήκαμε το ίδιο παρελθόν. Προς το παρόν. Γιατί προς το παρόν, το αδικημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας παραπονείται και διαδηλώνει για τη δύσκολη προοπτική του, να διαβιώσει με τον ίδιο τρόπο που διαβίωνε και που ήταν ήδη δύσκολος σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Δεν την αμφισβητώ. Όμως νοιώθω με βεβαιότητα, ότι αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θα επέστρεφε στην κανονικότητά του αν του επιστρέφανε αυτά που του περικόψανε. Αν, δε, του δίνανε κι έναν 15ο μισθό, θα έκανε τούμπες. Όχι γιατί η εργασία του δεν αξίζει παραπάνω. Αλλά γιατί η ζωή του αξίζει παραπάνω από το πόσα.
Έχει αρχίσει κάπως να διατυπώνεται ένα πολύ ενδιαφέρον, κρίσιμο ερώτημα-αίτημα: Ποιός φταίει γι’ αυτό που ζούμε. Πώς, από την είσοδο στην Ευρωζώνη, τη δόξα των Ολυμπιακών Αγώνων και το απώγειο της ανάπτυξης, φτάσαμε να κατεβάζουμε βρακιά στις πολιτικοοικονομικές εξουσίες ημεδαπής κι αλλοδαπής. Όχι για να βρούμε δύο τρεις που θα τους λιντσάρουμε για να αισθανθούμε μια γεύση δικαιοσύνης στην εντεινόμενη κοινωνική αδικία. Ωραίο θα ήταν κι αυτό και σίγουρα είναι παραπάνω από δυο τρεις. Αυτό, όμως, μόνο του μου φαίνεται σαν τα καρναβάλια και τις εθιμικές αλλαγές ρόλων, όπου οι υπήκοοι εκτονώνονται έχοντας το δικαίωμα για μια μέρα να βρίσουν και να γελοιοποιήσουν τους δυνάστες τους.
Το αίτημα περί ευθύνης είναι σημαντικό και κρίσιμο μόνο αν φτάσει ως το τέλος, ως την αναγνώριση όλων των σαθρών θεμελίων της κοινωνίας μας, ως την οριστική ρήξη με τις θεωρήσεις και τις επιλογές μας, τα δόγματα και τις βεβαιότητές μας. Δηλαδή ως την ριζική αναθεώρηση του αξιακού μας συστήματος. Άλλως θα περιμένουμε πότε θα ξανακουκουλώσουμε τα απορρίματα και τα αποπατήματά μας με το αποσμητικό της ευμάρειας.
...Μέρα
@nikkarthegreat
Γνωστή η φράση του Ισοκράτη, άσχετα αν διατυπώθηκε ακριβώς έτσι και τι λέει το υπόλοιπο αρχαίο κείμενο, που ασφαλώς το γνωρίζετε. Το θέμα είναι ότι για να καταχραστείς το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας σε μια κοινωνία, πρέπει να προϋπάρχει ελευθερία και ισότητα. Εκτός κι αν μιλάμε για την κατάχρηση των αξιών που κάνουν κατά κόρον οι εξουσιαστές.
@Ελισσαίος
Συμφωνώ μέχρι κεραίας μαζί σου. Όσα λες είναι βαθιά,καίρια και συγκινητικά. Μαζί θα αγωνιστούμε, το βλέπω.
Δημοσίευση σχολίου