Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

ΕΥΧΕΣ

Τι να ευχηθεί ο ταξιδιώτης στη ρύμη με τις λακούβες;



Τι ξόμπλια να δωρίσεις στο χιλιοτρυπημένο υφαντό της πραγματικότητας;

Τι φως να μοιράσεις στο μουλωχτό σκοτάδι που μας περιβάλλει;

Τι ελπίδα να φυτέψεις στον κήπο της καρδιάς τους;


Ας είναι...
Εύχομαι κουράγιο, για το επίφοβο ταξίδι των νέων.

Εύχομαι ειρήνη, για να μπαλώσουμε τις μέρες μας οι πρεσβύτεροι.

Εύχομαι δικαιοσύνη, για να φωτίσει τα πρόσωπα των παιδιών όλων των θεών.

Εύχομαι αγάπη, για να βλαστήσει και να θεριέψει το χαμόγελο.

Αυτά μόνο εύχομαι στους ανθρώπους. Δεν είναι και πολλά, το ξέρω. Γι' αυτό και θα πασχίσω περισσότερο για όλα αυτά το 2009. Τη χρονιά που θα γεννηθούν τα παιδιά μου.

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

ΣΚΑΚΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ- ΤΕΥΧΟΣ 40

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σκάκι για Όλους – Τεύχος 40

5 Χρόνια - 40 Τεύχη




Με την κυκλοφορία του 40ου τεύχους το περιοδικό “Σκάκι για Όλους” των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ ολοκληρώνει τη διαδρομή του για το 2008 και ταυτόχρονα συμπληρώνει 5 χρόνια διαρκούς και συνεπούς κυκλοφορίας! Στο εξώφυλλο του τεύχους αυτού φιγουράρει η νέα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια και τακτική συνεργάτιδα του περιοδικού J Αλεξάνδρα Κόστενιουκ, η οποία στο σχετικό άρθρο περιγράφει γλαφυρά την προσωπική της πορεία προς το στέμμα.

Στην υπόλοιπη –αρκετή- διεθνή επικαιρότητα που καλύπτει το τεύχος περιλαμβάνονται τα άρθρα για το ματς Ανάντ-Κράμινκ για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2008 που ανέδειξε κυρίαρχο και Παγκόσμιο Πρωταθλητή τον Ινδό γκρανμαίτρ αλλά και παρουσιάσεις τόσο των Παγκόσμιων Αγώνων Πνευματικών Αθλημάτων που διεξήχθησαν στο Πεκίνο (χάλκινο μετάλλιο για τον πρωταθλητή μας Χρίστο Μπανίκα!) όσο και του φετινού Champions League που φιλοξενήθηκε στην Καλλιθέα Χαλκιδικής και συγκέντρωσα, άλλη μία φορά, μεγάλο μέρος της αφρόκρεμα του παγκόσμιου σκακιστικού στερεώματος.

Από την άλλη μεριά, στα καθ’ ημάς, ξεχωρίζει η παρουσίαση του φετινού Ατομικού Πρωταθλήματος Ελλάδας Γυναικών στο οποίο οι “Μεγάλες Κυρίες” (Μπότσαρη, Μακροπούλου, Φαχιρίδου) είχαν τον πρώτο λόγο με την Άννα-Μαρία Μπότσαρη να προσθέτει ακόμη έναν τίτλο στο ενεργητικό της. Την ελληνική και τη διεθνή επικαιρότητα συμπληρώνουν αντίστοιχα η στήλη με τα Νέα από όλη την Ελλάδα που επιμελείται ο Κοσμάς Κέφαλος και το Διεθνές Περισκόπιο με επιμέλεια της Μαριέττας Μουρούτη.

Στην υπόλοιπη θεματολογία του τεύχους ξεχωρίζει η συνέντευξη (που θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη) του Γιώργου Μακρόπουλου ο οποίος, με την τριπλή ιδιότητά του (Πρωταθλητής Ελλάδας, πρόεδρος της Ε.Σ.Ο, αναπληρωτής πρόεδρος της FIDE) έχει επηρεάσει σημαντικά τα σκακιστικά δρώμενα τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται λιγότερο γνωστές πτυχές της σκακιστικής του πορείας καθώς και το τα πρώτα χρόνια ως πρόεδρος της ΕΣΟ.

Το τεύχος περιλαμβάνει επίσης ένα όμορφο φωτογραφικό αφιέρωμα της Αναστασίας Δεληγιάννη για το σκάκι στον παρισινό κήπο του Λουξεμβούργου, αναλύσεις της Αλεξάνδρας Κόστενιουκ με παρτίδες της από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών και ένα κείμενο-αφιέρωμα του BEL στα 40 τεύχη του περιοδικού (του δόθηκαν ειδικές –αυστηρές- οδηγίες από τη σύνταξη για να μη ξεφύγει από το θέμα . Το αποτέλεσμα παραδίδεται στην κρίση των αναγνωστών).

Στο τεύχος αυτό φτάνουν σε αίσιο τέλος και οι περιπέτειες του “Πράκτορα Μαζέτα”. Ο ήρωάς μας, με την καθοδήγηση –επί 38 επεισόδια- της πένας του Χρήστου Κεφαλή, αφού λύνει και τον τελευταίο γρίφο του Τρομοκράτη, σώζει την ανθρωπότητα από την καταστροφή και είναι, πλέον, έτοιμος για νέες περιπέτειες.

Την ύλη του τεύχους συμπληρώνουν το θεωρητικό άρθρο της Έλενας Ντέμπο με μία πολύ ενδιαφέρουσα καινοτομία για τα λευκά στη Σικελική Γρίβα, η ανάλυση παρτίδας κίνηση προς κίνηση, η στήλη των συνδυασμών, η στήλη του καλλιτεχνικού σκακιού (με γιορτινά προβλήματα του Νίκου Περγιάλη) και, τέλος, το ένθετο των αρχαρίων που επιμελείται -εδώ και 40 τεύχη!- ο Νίκος Μενδρινός.

Συνεργάτες σε αυτό το τεύχος ήταν οι Αλεξάνδρα Κόστενιουκ, Αναστασία Δεληγιάννη, Σάκης Τριανταφυλλίδης, Παναγιώτης Νικολόπουλος, Παναγιώτης Κονιδάρης (BEL), Μιχάλης Καλούμενος, Σωτήρης Λογοθέτης, Χρήστος Κεφαλής, Μαριέττα Μουρούτη, Νίκος Μενδρινός, Κοσμάς Κέφαλος, Άγγελος Βουλδής και Δημήτρης Σκυριανόγλου, ενώ οι αναλύσεις των παρτίδων είναι της γκρανμαίτρ Αλεξάνδρας Κόστενιουκ και των διεθνών μαιτρ Έλενας Ντέμπο και Σπύρου Καπνίση.

Με την ευκαιρία αυτή η συντακτική ομάδα θα ήθελε να εκφράσει τις ευχαριστίες της προς όλους τους συνεργάτες –μόνιμους ή περιστασιακούς- οι οποίοι, με την όρεξη και το μεράκι τους, συνέβαλαν σημαντικά στην έκδοση του περιοδικού όλα αυτά τα πέντε χρόνια της κυκλοφορίας του. Ένα ευχαριστώ πάει, οπωσδήποτε, και στους αναγνώστες του περιοδικού οι οποίοι είναι οι ουσιαστικοί στυλοβάτες αυτής της προσπάθειας. Τους ευχαριστούμε πολύ όλους!
Το τεύχος μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα κεντρικά περίπτερα, βιβλιοπωλεία και πρακτορεία τύπου στην επαρχία αλλά και την Αθήνα καθώς και από τις εκδόσεις Κέδρος (Γενναδίου 3, 210-3809712) και τα βιβλιοπωλεία Έσοπτρον (στη Στοά του Βιβλίου - Πεσμαζόγλου 5, 210-3311226), Βιβλιοτοπία (25ης Μαρτίου 9, 210-9370583) και Κάισσα (Καλλιδρομίου 8, 210-3606488 ). Για πληροφορίες σχετικά με τα σημεία πώλησης, αγορά παλαιότερων τευχών και συνδρομές μπορείτε επίσης να επικοινωνείτε με τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ στο τηλέφωνο 210-3809712 (κ. Ντίνα Βελάκη) ή να επισκεφτείτε το δικτυακό τόπο των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ στη διεύθυνση: http://www.kedros.gr

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

MERRY CHRISTMAS, HO-HO-HO!

Μετά από ενδελεχή έρευνα που κράτησε 31 έτη (όσα πέρασαν από τη στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά με φρίκη πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης), και που ολοκληρώθηκε μόλις πριν λίγες μέρες, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω ένα θλιβερό γεγονός που τα ΜΜΕ επιμελώς αποσιωπούν.

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ!

Πριν φτάσω όμως στις ζοφερές αποκαλύψεις, παρακαλώ απομακρύνετε τα παιδιά από τον υπολογιστή. Δε θα ήθελα να είμαι υπαίτιος για την ανήκεστο βλάβη που θα υποστούν οι παιδικές ψυχές τους.

Είμαι -το ομολογώ- πολύ ταραγμένος, οπότε προχωρώ στην παράθεση των στοιχείων για να κρύψω το τρέμουλο...

1) Δεν υπάρχουν απ' όσο γνωρίζουμε ιπτάμενοι τάρανδοι.

Παρ' όλα αυτά γύρω στα 300.000 είδη του ζωϊκού βασιλείου δεν έχουν ακόμα ταυτοποιηθεί. Βέβαια, τα περισσότερα από αυτά είναι μικρόβια ή έντομα, αυτό όμως δεν αποκλείει επιστημονικά την ύπαρξη των υπέροχων ιπτάμενων ταράνδων που βλέπουμε στις αμερικανικές ταινίες και που θεωρούμε πως τραβούν το έλκηθρο του Αγίου Βασίλη. Μέχρι εδώ, κάτι γίνεται.



2) Υπάρχουν 2 δισεκατομμύρια -κατά προσέγγιση- παιδιά στον κόσμο (εννοείται, αυτά που είναι κάτω από την ηλικία στράτευσης).

Καθώς ο Σάντα δεν ασχολείται -αυτό δα έλειπε!- με Μουσουλμάνους, Ινδουϊστές, Εβραίους και Βουδιστές, αυτό μειώνει δραστικά την εργασία του στο 15% ή στα 378 εκατομμύρια παιδιά.



Σύμφωνα πάντα με τις επίσημες καταμετρήσεις, αντιστοιχούν 3,5 παιδιά σε κάθε σπίτι, άρα μιλάμε για 91,8 εκατομμύρια σπίτια. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ένα τουλάχιστον καλό παιδάκι θα υπάρχει σε κάθε σπίτι. Τι διάολο! Όλα κουκουλοφόροι θα βγουν;




3) Ο Αη- Βασίλης έχει στη διάθεσή του 31 ώρες (λόγω της διαφορετικής ζώνης ώρας και της περιστροφής της Γης -είπαμε, έχουμε κάνει σοβαρή έρευνα, όχι μπαρμπούτσαλα!) για να μοιράσει τα δώρα, αν φυσικά υποθέσουμε πως ταξιδεύει από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Όχι κι άσχημα! Οι δυσκολίες αρχίζουν μαζί με τις διαιρέσεις. Γιατί τελικά θα πρέπει να κάνει 822,6 επισκέψεις το δευτερόλεπτο. Εν ολίγοις έχει σχεδόν ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου στη διάθεσή του για να:


α) παρκάρει στην χιονισμένη σκεπή
β) κατεβεί από το έλκηθρο
γ) χωθεί στην καμινάδα
δ) γεμίσει τις κάλτσες με δώρα
ε) πετάξει βιαστικά τα υπόλοιπα δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο
στ) τσιμπήσει ό,τι πρόχειρο μεζέ βρει
ζ) σκαρφαλώσει ξανά στην καμινάδα
η) πηδήξει στο έλκηθρο
θ) ξεκινήσει για το επόμενο σπίτι.

Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό θα εξηγούσε γιατί δεν προλαβαίνεις ποτέ να τον δεις...

4) Αν υποθέσουμε πως αυτές οι 91.800.000 στάσεις είναι ομαλά κατανεμημένες (που δεν είναι, αλλά ας όψεται μέρες που 'ναι...), τότε μιλάμε για 1,25 χιλιόμετρα (χλμ) ανά σπίτι, δηλαδή συνολικά 115 εκατομμύρια χλμ. (για να μην υπολογίσουμε τις στάσεις για κατούρημα του Σάντα ή έστω των ταράνδων). Τώρα αυτό θα σημαίνει πως ο Αη- Βασίλης θα κινείται με μια ταχύτητα 1066 χλμ/ δευτερόλεπτο, 3000 φορές πιο γρήγορα από την ταχύτητα του ήχου!
Κουφαθήκατε;


5) Το βάρος του ελκήθρου αποδεικνύεται ότι αποτελεί ένα ακόμα προβληματικό σημείο. Αν υποθέσουμε ότι κάθε παιδί παίρνει κατά μέσο όρο ένα δώρο που ζυγίζει ένα κιλό, το συνολικό βάρος των δώρων θα είναι 378.000 τόνοι (χωρίς να υπολογίσουμε τον ίδιο τον Σάντα που, κατά γενική ομολογία, περιγράφεται ως υπέρβαρος). Στο έδαφος ένας τάρανδος μπορεί να σύρει μέχρι 150 κιλά. Ασφαλώς ένας ιπτάμενος θα τραβάει πιο δυνατά, ας πούμε δέκα φορές περισσότερο. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση δε μας αρκούν οι οκτώ τάρανδοι που συνήθως μας δείχνουν στις ταινίες. Χρειαζόμαστε λίγους περισσότερους. Για την ακρίβεια 251.992 ακόμα.




Το συνολικό βάρος μαζί με το έλκυθρο θα είναι βέβαια τέσσερις φορές το βάρος του κρουαζιερόπλοιου Queen Elizabeth, αλλά τουλάχιστον κανείς οικολόγος δε θα μπορεί να παρουσιάσει τους ιπτάμενους ταράνδους ως είδος προς εξαφάνιση.

6) Και φτάνουμε στο χειρότερο, που είναι η είσοδος στην ατμόσφαιρα. 378 χιλιάδες τόνοι κινούμενοι με ταχύτητα 1066χλμ./δευτερόλεπτο, μάλλον θα υπερθερμάνουν λίγο τους ταράνδους. Ειδικά το μπροστινό ζευγάρι των συμπαθών κερασφόρων θα αναφλεγεί σχεδόν στιγμιαία, επιτρέποντας στο πισινό του να πάθει τα ίδια κ.ο.κ. Η βάρβαρη αυτή διαδικασία ευτυχώς δε θα κρατήσει για πολύ. Όλοι οι τάρανδοι με την ενέργεια δια τριβής που προκύπτει, θα εξαϋλωθούν σε 4 και κάτι ψιλά χιλιοστά του δευτερολέπτου.

7) Εν τω μεταξύ ο Αη- Βασίλης θα είναι ανήμπορος να συνδράμει τα ζωντανά του. Κι αυτό διότι θα υπόκειται ο ίδιος σε δυνάμεις επιτάχυνσης 17500 φορές μεγαλύτερες της βαρύτητας. Ένας Σάντα 120 κιλά (σχετικά αδύνατος δηλαδή), θα "κολλήσει" στην πλάτη του ελκήθρου σα να τον σπρώχνουν με μια δύναμη 2 εκατομμυρίων κιλών! Όχι "χο-χο-χο", ούτε "ωχ-ωχ-ωχ" δε θα προλάβει να πει.


Συμπερασματικά: Αν κάποτε ο Αη- Βασίλης αποφάσισε να μεταφέρει τα δώρα των παιδιών, από τη Λαπωνία με ιπτάμενους ταράνδους...






τότε σήμερα είναι σίγουρα νεκρός...

Τα θερμά μου συλλυπητήρια...

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

ΠΑΝΑΚΕΙΑ III


"Αφού περιπλανήθηκαν για κάποιο διάστημα στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο κατέληξαν στην Σικελία, αντιβασίλειο της Ισπανίας. Για τους δικούς τους λόγους ο καθένας οι ισχυροί ηγεμόνες της Ευρώπης αρνούνταν να φιλοξενήσουν το ανέστιο τάγμα. Τη λύση τελικά έδωσε ο Κάρολος ο Ε', ο επονομαζόμενος Κουίντος, αψβουργικός γόνος και βασιλιάς της Ισπανίας. Η επίσημη χάρτα με τη βούλα του Καρόλου παραχώρησε τη Μάλτα στην αδελφότητα, με έναν μόνο όρο. Οι ιππότες έπρεπε να στέλνουν κάθε χρόνο ένα εκπαιδευμένο γεράκι στον βασιλιά κι έναν ακόμα στον αντιβασιλέα της Σικελίας, που είχε αναλάβει τις διαμεσολαβήσεις. Έτσι τα γεράκια της Μάλτας έγιναν το ισχνό αντίτιμο της κτήσης του νησιού.

Όταν βέβαια οι Ιωαννίτες έφτασαν στο νησί, δεν βρήκαν ακριβώς αυτό που περίμεναν. Σε αντίθεση με την καρποφόρα και ευημερούσα Ρόδο, συνάντησαν έναν κίτρινο βράχο να πλέει στη μέση του πουθενά. Η βλάστηση της Μάλτας ήταν υποτυπώδης, το έδαφος στείρο και τα αποθέματα νερού προβληματικά. Εκτός αυτού το πιο κοντινό μέρος τροφοδοσίας ήταν η Σικελία, μια ημέρα με δυνατό κουπί μακριά, όσο περίπου απείχαν και τα επικίνδυνα παράλια της Αφρικής με τις πειρατικές τους βάσεις. Έγινε σύντομα φανερό ότι ο Κάρολος Κουίντος είχε σκεφτεί έξυπνα, αφού ορίζοντας ως νέο τόπο διαμονής των ιπποτών την Μάλτα, έφτιαχνε ένα προκεχωρημένο φρούριο στα νότια των κτήσεων της Ισπανίας χωρίς ταυτόχρονα να χάνει ο ίδιος σπουδαία πράγματα.

Παρ’ όλα αυτά ο Ιλ Αντάμ αποδέχτηκε την προσφορά, όχι μόνο για να μην προσβάλει τον ερίτιμο βασιλέα, αλλά και επειδή διέγνωσε το στρατηγικό πλεονέκτημα του νησιού σε σχέση με το μεσογειακό εμπόριο, καθώς και την αμυντική ισχύ των αξιόλογων λιμανιών του. τα προβλήματα όμως των Ιωαννιτών δεν σταμάτησαν εκεί. Οι ντόπιοι ήταν εντελώς απρόθυμοι να αποδεχτούν τον νέο αφέντη και ανάμεσά τους φυσικά οι ευγενείς που φοβούνταν για την πιθανή απώλεια των προνομίων τους. Από την άλλη ο Μεγάλος Μάγιστρος ήταν ανυποχώρητος και άλλοτε με την απειλή των όπλων κι άλλοτε με την διπλωματία κατάφερε να πείσει τους προύχοντες του νησιού. Έτσι σύντομα περπάτησε με την συνοδεία του προς την κεντρική πύλη της Μεδίνα, της πρωτεύουσας στο εσωτερικό του νησιού, όπου τον περίμενε ο «capitano de la verga», ο επικεφαλής των ευγενών, για να του παραδώσει τα κλειδιά. Ο πατέρας Αρμάνδος μου περιέγραψε γλαφυρά τον ψηλό ιππότη ντυμένο στο μαύρο μανδύα του με τον άσπρο σταυρό και το εντυπωσιακό κολάρο, να στέκεται υπερήφανα κάτω από το βελούδινο σκιάδιο, τις τέσσερις ράβδους του οποίου κρατούσαν οι υπασπιστές του. Δύο άλλοι Μάγιστροι κουβαλούσαν ο ένας το σπαθί του Ιλ Ανταμ κι ο άλλος την βασιλική βούλα. Ήταν μια είσοδος αντάξια ενός πρίγκιπα.
Με τον τρόπο αυτό οι Ιωαννίτες εγκαταστάθηκαν στο νησί και άρχισαν παρευθύς την ανασυγκρότηση. Νέα τείχη προστέθηκαν στα παλιά, ισχυρότερα φρούρια οικοδομήθηκαν, παρατηρητήρια για τον κίνδυνο των εισβολών πειρατών διασπάρθηκαν σ’ όλες τις ακτές, βαθύτερες τάφροι σκάφτηκαν, το νεώριο του λιμανιού εξελίχθηκε και μια χοντρή αλυσίδα ένωσε τα δύο σκέλη στο έμπα του ελέγχοντας την κίνηση.

Η Μάλτα μετατράπηκε στον προμαχώνα της Χριστιανοσύνης".

[Απόσπασμα από το νέο μου μυθιστόρημα, "ΠΑΝΑΚΕΙΑ"]



Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ΝΕΟΛΑΙΑ




"Μη μας πετάτε άλλα δακρυγόνα.Εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας".



Τελικά υπάρχει ελπίδα;
Μα...το μόνο που υπάρχει είναι η ελπίδα.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

ΒΑΛΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΙΖ

Αν κάποιος φτύσει δύο φορές στον αέρα και μία προς τα κάτω, πόσες πιθανότητες έχει να πετύχει τον κ.Κούγια; (ντρέπομαι που τον λέω "κύριο" μα και το "Αλέξη" δε μου πάει...)

Δεκτές μόνο τεκμηριωμένες (μαθηματικά, φυσικά, νομικά, αστρονομικά, αστυνομικά) απαντήσεις.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Ο ΤΣΙΚΗΣ ΖΕΙ, Ο ΑΛΕΞΗΣ ΟΧΙ...

Μετά ανακατεύτηκε με τους άλλους διαδηλωτές. Οι ρυτίδες του έμοιαζαν με τάφρους, τόσο είχαν βαθύνει, και ήταν θαρρείς γεμάτες ανημπόρια. Προχωρούσε σα σκυφτό δέντρο, αμίλητος και άχρονος. Μέσα στη μάζα η ανωνυμία είναι εξασφαλισμένη, ακόμα και η ασφάλεια είναι δεδομένη. Αν έμενε μόνος του η θλίψη θα του έκανε επίθεση από παντού με προτεταμμένο όπλο. Κι αυτή ήταν μια εικόνα που του ξέσκιζε τις σάρκες. Όχι εξ' αποστάσεως, εξ επαφής. Κι ας ξέρει πάντα η θλίψη καλό σημάδι.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

IMPERIUM

Στη μεγαλύτερη πόλη της ανατολικής επαρχίας της αυτοκρατορίας ένα σμήνος αγριόπαπιες πετά πάνω απ’ τα τείχη και κατευθύνεται προς την ανατολή. Το βλέμμα των φρουρών τις ακολουθεί και βυθίζεται στην άκρη του ορίζοντα σε μια ασυνήθιστη γραμμή. Όσο περνάει η ώρα, η γραμμή διαγράφεται καθαρότερα και επιβεβαιώνει την εγκυρότητα της τρομερής είδησης. Η ατέλειωτη σειρά του εχθρικού στρατού χάνεται κατά τμήματα μέσα στην ομίχλη και στριφογυρίζει σαν φίδι στην πεδιάδα. Μέσα απ’ τα τείχη ένα παιδί ζει τις τελευταίες ώρες απ’ τα χρόνια της αθωότητάς του...

Το κύμα της ιστορίας περνάει απ’ τη ζωή ενός συνηθισμένου παιδιού. Το νήμα της μοίρας του είναι έτοιμο να βουτήξει στο κύμα της ιστορίας. Ποιος άραγε κινεί τα νήματα της μοίρας; Μέχρι πού φτάνει το δικαίωμα του ανθρώπου να επιλέγει; Μπορούν οι επιλογές μας να αλλάξουν τη μοίρα;


Αυτά μπορεί να διαβάσει κανείς στο οπισθόφυλλο του "IMPERIUM" του Μιχάλη Σπέγγου από τις εκδόσεις Λιβάνη. Ένα βιβλίο που διάβασα με πολύ ενδιαφέρον και στο οποίο συνάντησα πλείστες αρετές, αλλά και μερικές από τις εγγενείς αδυναμίες των Ελλήνων συγγραφέων.

Στην πράξη πρόκειται για τη φανταστική βιογραφία ενός ανθρώπου, που από τον εξανδραποδισμό στην τρυφερή του ηλικία και τη γαλούχησή του στη χώρα των απίστων (το σκηνικό δεν προσδιορίζεται, μα εμφανώς είναι ο Μεσαίωνας του Βυζαντίου), φτάνει στην καταξίωση λόγω των ιδιαίτερων χαρισμάτων του. Από την ελευθερία και την απομόνωση, στην πολεμική καταξίωση και στην ανάρρηση στα ύπατα αξιώματα της Αυτοκρατορίας. Όλος αυτός ο δύσβατος και αιματηρός δρόμος είναι στρωμένος με πλάκες σοφίας, εσωτερικής αναζήτησης, ψηλάφησης της κοινωνικής γλυφής και διαμόρφωσης προσωπικότητας. Δεν είναι όμως μια απλή περιπέτεια, ούτε ένα μυθιστόρημα μαθητείας. Είναι μάλλον θα έλεγα μια αλληγορία για την απόκτηση, την ισχύ και την διαιώνιση μιας αυτοκρατορίας, της εξουσίας της ίδιας, της ουσίας της δύναμης από τότε έως και σήμερα.

Ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει την ιστορία του "ένα μεγάλο και βασανιστικό ερώτημα", μα εγώ νομίζω πως δίνει και απαντήσεις. Δυστυχώς όχι όλες, όχι σε όλους τους προβληματισμούς που καταπιάνεται (και δεν είναι λίγοι). Κι αυτό είναι ένα από τα (λίγα ομολογουμένως) ψεγάδια του βιβλίου. Ένα άλλο στοιχείο που (προσωπικά απόλαυσα, μα που) στοιχηματίζω πως θα ξίνισε στις γυναίκες αναγνώστριες ήταν η μεγάλη έκταση της κομβικής μάχης που χρίζει τον ήρωα- ήρωα, αναδεικνύοντας την ιδιοφυϊα του! Δύσκολοι καιροί για πολεμιστές...

Έργα του ίδιου:


α)Περί Αισθημάτων

β)Η Τελευταία Συγγνώμη

γ)Μπίλη ο Τίγρης

δ)Η Εξομολόγηση Ενός Πυρηνικού Φυσικού

ε)Μ'Αεροπλάνα και Βαπόρια.



Γενικά μένω ικανοποιημένος από την πρώτη μου συνάντηση με έναν αξιόλογο συγγραφέα που δε γνώριζα και που θαρρώ πως ανήκει σε μια νέα ομάδα ανθρώπων που φέρνουν καινούριο αέρα στην Ελληνική Λογοτεχνία. Αποδεικνύεται πως μπορούν να υπάρξουν συναρπαστικά μα και συνάμα βαθυστόχαστα βιβλία, που να απευθύνονται σε ένα ευρύτατο κοινό, χωρίς λογοτεχνικούς αυνανισμούς,μα και χωρίς ξεπεσμό γλώσσας και πλοκής. Να βάλω σε αυτή την οιονεί ομάδα το Δημήτρη Μαμαλούκα, την Ιωάννα Μπουραζοπούλου, τον Αλέξη Σταμάτη, το Δημήτρη Σωτάκη, τον Αύγουστο Κορτώ, έχοντας σίγουρα ξεχάσει καμιά τριανταριά άλλους.


Και να ελπίσω όταν μεγαλώσω να γίνω μέλος της.