Η φράση του τίτλου δεν είναι τυχαία. Την εκστόμισε γιαγιά προ ημερών στο φαρμακείο, σαν κατάρα για την κυβερνητική πολιτική και για τις απάνθρωπες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Οι εξελίξεις στη χώρα είναι τραγικές. Η λαίλαπα δεν άφησε φυσικά απέξω κανέναν. Ας μου επιτραπεί να αναφερθώ στα καθ' ημάς. Σήμερα και αύριο όλα τα φαρμακεία της χώρας βάζουν λουκέτο. Το Σάββατο θα αποφασιστεί η συνέχιση των κινητοποιήσεων. Κι αυτό εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης, αλλά και λόγω κρίσιμης παραγράφου που προστέθηκε αιφνιδιαστικά (νύχτα) στο άθλιο νομοσχέδιο και που βάζει μπουρλότο στα θέμελα του φαρμακευτικού συστήματος. Μετά την αύξηση της φορολόγησης, την αύξηση του ΦΠΑ και την δραματική μείωση των τιμών των φαρμάκων, η κυβέρνηση θα προσχωρήσει τόσο στο άνοιγμα του φαρμακευτικού επαγγέλματος, όσο και στην δραστική μείωση του ποσοστού κέρδους των φαρμακείων. Casus belli, τελεία και παύλα.
Ας μη βιαστεί κάποιος να μου καταλογίσει ότι προσπαθώ να υπερασπιστώ συντεχνιακά κεκτημένα. Κι αυτό γιατί τα νέα μέτρα θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοσχερή καταστροφή του συστήματος υγείας και θα στραφούν σε σύντομο χρονικό διάστημα εναντίον του Έλληνα ασφαλισμένου. Θα εξηγήσω το πώς και το γιατί.
Εδώ και πολλά χρόνια ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ) έχει καταθέσει στοιχεία, έρευνες, προτάσεις και υπομνήματα για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης. Προτάσεις που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο της συνταγογράφησης, τις ασύλληπτες ρεμούλες των νοσοκομείων, τα γενόσημα φάρμακα, την μηχανοργάνωση του συστήματος κτλ. και που οδηγεί (με το νι και με το σίγμα) σε μείωση του κρατικού κόστους κατά 1,8 δις ευρώ ετησίως! Στου κουφού την πόρτα...
Αντί αυτών, ξεσκίζει τους φαρμακοποιούς στην φορολόγηση και αυξάνει (και θα αυξήσει ξανά) το ΦΠΑ, τη διαφορά του οποίου επωμιζόμαστε αφού η τιμή του φαρμάκου είναι σταθερή. Από 1η Μάη μειώνει και τις τιμές των φαρμάκων μέχρι και 27%. Αυτό για ένα φαρμακείο που έχει στοκ στα ράφια του (υποχρεωτικά και δια νόμου) σημαίνει άμεσες απώλειες από 7-15.000 ευρώ. Όμως όλα αυτά οι φαρμακοποιοί τα έκαναν γαργάρα αφού το αισθάνθηκαν (κακώς λέω εγώ) ως τη δική τους συνεισφορά στην υποτιθέμενη οικονομική κρίση.
Τα νεογέννητα μέτρα όμως τείνουν να γίνουν εξοντωτικά. Το άνοιγμα του επαγγέλματος μας δεν είναι ένα βήμα προόδου, είναι πολλά βήματα πισωγυρίσματος με τελικό θύμα τον απλό πολίτη. Ο στόχος του ΔΝΤ (αυτοί δε μας κυβερνάνε;) είναι η μεσοπρόθεσμη απελευθέρωση τνω τιμών των φαρμάκων (αντί της κρατικής -χαμηλής-διατίμησης). Ταυτόχρονα, με το άνοιγμα, θα εισρεύσουν στο σύστημα, όχι πια πτυχιούχοι φαρμακοποιοί μα λαμόγια επιχειρηματίες, που δε θα έχουν καμιά σχέση με την επιστήμη. Δηλαδή, για να το πω λαϊκά, τα φάρμακα θα τα πουλάει σε όποια τιμή θέλει ένα είδος Super Market, δίπλα στις μπαταρίς, τις ομπρέλες, τα τυριά και τα ποτά. Αυτό θα έχει άμεσο όφελος για τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού αυτά θα απιτήσουν εκπτώσεις στα φάρμακα. Τα λαμόγια θα ρίξουν τεχνητά και προσωρινά τις τιμές και οι κοινοί φαρμακοποιοί θα χάσουν τη δουλειά τους, αφού δε θα μπορούν να αντέξουν σε μια τέτοια διαδικασία ανταγωνισμού. Το ίδιο δηλαδή που γίνεται με τα μπακάλικα μπροστά στα κολοσσιαία Super Market. Όταν όμως θα κλείσουν -μοιραία- τα 2/3 των φαρμακείων, οι πτυχιούχοι φαρμακοποιοί θα γίνουν υπάλληλοι των επιχειρηματιών ή θα αλλάξουν επάγγελμα. Συντοχρόνως, οι απελευθερωμένες τιμές θα αρχίσουν να παίρνουν την ανιούσα και τα ταμεία στο τέλος θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Στο τέλος αυτού του σκοτεινού διαδρόμου, κάποιοι πλούσιοι θα έχουν πλουτίσει ακόμα περισσότερο, τα ασφ. ταμεία θα βρίσκονται ξανά σε αδιέξοδο, οι φαρμακοποιοί δε θα μπορούν πια να υψώνουν αναχώματα στο τσουνάμι και οι ασφαλισμένοι θα παίρνουν φάρμακα μόνο αν έχουν λεφτά, ειδάλλως θα ψοφάνε. Σενάριο fiction; Καθόλου. Δρομολογημένο σχέδιο της επόμενης πενταετίας. Ρωτήστε και στο Υπουργείο Ανάπτυξης (που ρώτησε και ο ΠΦΣ), να δείτε ότι μιλάνε για 4500 φαρμακεία, εκεί που σήμερα είναι 10500. Φαρμακεία χωρίς φαρμακοποιούς φυσικά.
Γιατί όμως οι φαρμακοποιοί δε φταίνε καθόλου για το χάλι στον χώρο της υγείας; Να το εξηγήσω όσο πιο συνοπτικά μπορώ.
α) Το ποσοστό κέρδους ενός φαρμακείου κυμαίνεται από 10-12%. Ο μέσος όρος στην Ελλάδα είναι 10,8% και όχι 35%, όπως επί ημερών διατυμπάνιζαν κάποια δημοσιογραφικά σκουλήκια, ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία. Το ποσοστό αυτό ίσα που αρκεί για την επιβίωση ενός μέσου φαρμακείου (πχ ενός συνοικιακού της Αθήνας). Μείωσή του σημαίνει λουκέτο.
β) Οι φαρμακοποιοί είναι οι μόνοι που καταβάλουν το ΦΠΑ πριν ακόμα το εισπράξουν από τα Ταμεία. Είναι οι πρώτοι στη λίστα των επαγγελμάτων με ειλικρινείς φορολογικές δηλώσεις (μηδενική φοροδιαφυγή) αφού, εκ των πραγμάτων, για να πληρωθούν, κόβουν τιμολόγια στα Ταμεία.
γ) Το φαρμακείο πιστώνει επ' αόριστον και αγόγγυστα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, δεκαετίες τώρα, επιτρέποντας σε κάποιους να ασκούν πολιτική με τα λεφτά των φαρμακοποιών.
δ)Το φαρμακείο λειτουργεί και παρέχει υπηρεσίας σε 24ωρη βάση, σε γιορτές και αργίες, χωρίς προσαύξηση των τιμών του και χωρίς πληρωμή των υπερωριών του. Η 24ωρη βάση και οι 365 μέρες το χρόνο, για το δικό μου φαρμακείο πχ, που είναι το μόνο στο νησί, δεν είναι σχήμα λόγου, είναι απλά ένα γεγονός. Το κινητό μου έχει να κλείσει 12 χρόνια.
ε)Σε κάθε ελληνικό φαρμακείο αντιστοιχούν 950 κάτοικοι, όταν σε άλλα κράτη της ευρωζώνης οι αναλογίες είναι από 3-10.000/ φαρμακείο. Προς τί η απελευθέρωση του επαγγέλματος, αν όχι για να εξαφανιστούν τα μισά;
στ)Η φαρμακευτική δαπάνη δεν καταλαμβάνει παρά το 21% της συνολικής υγειονομικής δαπάνης για το κράτος. Ούτε κουβέντα όμως για τα κυκλώματα των βιομήχανων, των εταιριών, των μανατζαραίων των νοσοκομείων και κάποιων γιατρών που λυμαίνονται τη νοσοκομειακή περίθαλψη, τις κλινικές και παρακλινικές εξετάσεις, την τεράστια διακίνηση ακριβών νοσοκομειακών φαρμάκων, των βοηθημάτων και των παραφαρμακευτικών υλικών. Το ξύλο δεν το τρώει ο γάϊδαρος, αλλά το σαμάρι.
ζ) Η φαρμακευτική βιομηχανία με τον ν.3457/2006 χρωστάει 400 εκ. ευρώ στο κράτος μόνο την τελευταία τριετία, ενώ το κράτος χρωστάει τους τελευταίους μήνες 300 εκ. ευρώ στους φαρμακοποιούς, μόνο από τον ΟΠΑΔ! Επιπρόσθετα, από την λιανική τιμή ενός φαρμάκου, το 63% πηγαίνει ως καθαρό κέρδος στην τσέπη του βιομήχανου! Όταν η υπουργός τους κάλεσε για να συζητήσει ενδεχόμενη μείωση του υπέρογκου κέρδους τους, μόνο που δεν την έδειραν. Ο κυρ-Γιαννακόπουλος μάλιστα -που λεφτά για πράσινα σώβρακα και φανέλες του περισσεύουν και με το παραπάνω- απείλησε με φυγή της εταιρίας του στην Τουρκία. Και η Κατσέλη έγινε Κάτσε-καλή, κοτούλα δηλαδή. Εμ, βέβαια. Αφού οι ίδιοι είναι που τους χρηματοδότησαν τον προεκλογικό αγώνα και στηρίζουν με τις διαφημίσεις και τα κεφάλαιά τους τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των εκάστοτε κυβερνώντων. Με τους ίδιους βιομήχανους έχουν φιλίες και κάνουν διακοπές με πολυτελείς θαλαμηγούς σε ελληνικά νησιά, όπως το Μεγανήσι. Δεν τα βάζεις εύκολα διάολε με τους κολλητούς σου!
Εδώ είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε κάποια πραγματάκια. Σαφώς και οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να υποφέρουν ανάλογα με όλους τους άλλους Έλληνες, ακόμα κι αν δε συμμετείχαν (όπως εξάλλου ισχύει για τους περισσότερους Έλληνες) στη διόγκωση του εξωτερικού χρέους. Σαφώς και οι τιμές των φαρμάκων θα πρέπει να είναι όσο πιο χαμηλές γίνεται γιατί αυτό βοηθάει τον απλό κοσμάκη με τον οποίο συμπάσχουμε καθημερινά, ειδικά όταν μας φεσώνει μέχρι το τέλος του μήνα που θα πάρει την πενιχρή του σύνταξη. Σαφώς και οι φαρμακοποιοί πρέπει, ακόμα και κάτω από τις μεγαλύτερες αντιξοότητες, να συνεχίσουν ευσυνείδητα το έργο τους. Ένα έργο που, να σημειωθεί, κάνει οικονομία στο κράτος. Όχι μόνο είμαστε σύμβουλοι υγείας, όχι μόνο μετράμε πιέσεις, ζάχαρα ή ρυθμίζουμε δόσεις και ελέγχουμε αλληλεπιδράσεις, όχι μόνο γνωρίζουμε το ιστορικό του ασθενούς και δίνουμε τις πρώτες βοήθειες (προσωπικά, είχα την τύχη να σώσω δύο ανθρώπινες ζωές αυτά τα 12 χρόνια), αλλά και αποτελούμε κυματοθραύστη για μια σωρεία μικροπεριστατικών που αλλιώς θα έσπευδαν στο ΕΣΥ. Είναι ακόμα σαφές ότι έχουμε δεχτεί απανωτά πλήγματα, και όχι μόνο οικονομικά και τα έχουμε καταπιεί αμάσητα. Ίσαμ' εδώ όμως!
Αυτό που δεν νοείται και που σε καμιά περίπτωση δε θα επιτρέψουν οι ΦΣ της χώρας είναι το να εξευτελιστεί ο φαρμακοποιός ως επιστήμονας και ως άνθρωπος. Δε θα δεχτούμε επουδενί να πωλούνται φάρμακα δίπλα στα παριζάκια (πιθανόν και από την ίδια πωλήτρια), ούτε να διακινούνται αυτά από επικίνδυνα ανειδίκευτους ή αστοιχείωτους σκιτζήδες με μόνο στόχο το ξεζούμισμα και όχι την ίαση του ασθενούς. Σε καμία περίπτωση δε θα γίνουμε υπαλληλίσκοι σε ξένα (φύσει και θέσει) φαρμακεία. Ούτε θα υποστούμε την καταβαράθρωση της αρχαίας μας επιστήμης και την υποβάθμισή της σε επίπεδο στυγνής εμπορευματοποίησης ενός κοινωνικού αγαθού, όπως χαρακτηρίζει το Σύνταγμα το φάρμακο. Και τέλος, δε θα πάψουμε να είμαστε άνθρωποι στην υπηρεσία άρρωστων συνανθρώπων μας, και μάλιστα εκείνοι ακριβώς που έχουν δώσει όρκο να προστατεύουν και να διαφυλάσσουν τη δημόσια υγεία. Όπως έδειξε και η σημερινή μας Γενική Συνέλευση, θα αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων. Αν είναι απαραίτητο, θα ιδρώσουμε και θα ματώσουμε τους πάγκους μας. Μέχρι πότε; Αν χρειαστεί, λέω εγώ, μέχρι να δω τον τελευταίο βουλευτή να κρεμιέται με τα άντερα του τελευταίου φαρμακοβιομήχανου. Ή μέχρι να δω τον τελευταίο εκπρόσωπο του ΔΝΤ να ξεψυχάει σπαρταρώντας από τις παρενέργειες μιας φούχτας χαπιών.
Δε με νοιάζει αν θα πεινάσουν τα παιδιά μου σήμερα. Με νοιάζει μόνο να μην ντρέπονται για τον πατέρα τους αύριο.
Υ.Γ. Ραντεβού στους δρόμους.