Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΧΙΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ


Τι θέλετε δηλαδή να ευχηθώ; Σάμπως δεν τα βλέπουμε να' ρχονται; Οι μάσκες πέσανε προ πολλού. Χιονιάς μπροστά μας. Ίσως όμως να πρέπει να ευχηθώ πράγματι "Χρόνια Πολλά". Αλλιώς πως θα ζήσουμε να δούμε το σπάραγμα της κοινωνίας, όμοιο μ' αυτό του φιδιού για να απεκδυθεί το παλιό του σάπιο δέρμα;




Και τα' χε πει ο Μπρεχτ στο "Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου":

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ από το τραπέζι

Κηρύχνουν τη λιτότητα

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα

Ζητάνε θυσίες

Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους

Για τις μεγάλες εποχές που θα 'ρθουν.






Τελικά το αποφάσισα: Χρόνια Πολλά!
Και πάντως περισσότερα απ' αυτούς.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ: ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

Χτες από νωρίς το πρωί τα Μεγανησιωτόπουλα μας έψαλλαν τα κάλαντα. Άλλα μόνα τους και άλλα σε παρέες, με τα τρίγωνα τους, έδωσαν ζωή στο μουντό και συννεφιασμένο πρωϊνό. Αναρωτήθηκα κάποια στιγμή πόσα από αυτά -αλλά και πόσοι ενήλικες!- γνωρίζουν την αρχαία καταγωγή του πατροπαράδοτου εθίμου. Φυσικά η λέξη για τα "κάλαντα" είναι δανεισμένη από τη ρωμαϊκή γιορτή των καλένδων, που με τη σειρά της όμως απηχεί ένα ακόμα πιο αρχαίο, ελληνικό έθιμο, αυτό της Ειρεσιώνης.



Η Ειρεσιώνη (από το είρος, έριον= μαλλί προβάτου) λοιπόν, ήταν ένα κλαδί ελιάς στολισμένο με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά). Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου), παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν ,περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή την κυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνα.
Το έθιμο απηχούσε την ευχή των ανθρώπων για την ευφορία της γης, τις ευχαριστίες τους για την καρποφόρα χρονιά που πέρασε και τον εξευμενισμό των θεών για μια ακόμα πιο αποδοτική σε γεννήματα χρονιά, αυτή που ερχόταν. Η γονιμότητα της γης ήταν, αυτονοήτως, πολύ σημαντική για την επιβίωση των πληθυσμών και την ευζωία τους. Το τραγουδάκι που διασώζει ο Πλούταρχος («Βίοι Παράλληλοι, Θησεύς 22″) είναι χαρακτηριστικό:

«Ειρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους

και μέλι εν κοτύλη και έλαιον αναψήσασθαι

και κύλικ’ εύζωρον, ως αν μεθύουσα καθεύδη»

δηλαδή: «Η Ειρεσιώνη σου φέρνει σύκα και αφράτα ψωμι

και μέλι μέσα στο ποτήρι και λάδι για να ψήσεις

και μπουκάλι γεμάτο για να μεθύσεις και να κοιμηθείς γλυκά»

(απόδοση: Ανδρέα Πουρναρά)

Το έθιμο έσβησε σαν ειδωλολατρικό αποκύημα κατά τα βυζαντινά χρόνια. Πολύ αργότερα, οι Βαυαροί του Όθωνα έφεραν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ελλάδα, που σταδιακά αντικατέστησε το παραδοσιακό καραβάκι που στόλιζαν οι Έλληνες.


Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο όμως, παρ’ ότι ενσωμάτωσε λαϊκές παραδόσεις των βόρειων λαών (πχ δρυϊδικές τελετές), στην ουσία βαστούσε τη ρίζα του από τις γιορτές των αρχαίων Ρωμαίων, και πιο πίσω των αρχαίων Ελλήνων. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που υιοθετήθηκε τόσο εύκολα από το λαό μας. Οι παραδόσεις είναι αναμφισβήτητα αειθαλείς.

Με δέντρο ή καραβάκι, με κάλαντα ή ειρεσιώνη, καλά Χριστούγεννα, με υγεία και αγάπη!

( Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.meganisitimes.gr)

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΣΧΟΛΙΑ (ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ)

-Καιρό έχω να δω παπούτσι να υπερίπταται και ανησυχώ. Βέβαια αυτά που έχουν πέσει έως τώρα (πχ. στον Μπους τζούνιορ, ή στον ΓΑΠ) δεν βρήκαν στόχο. Σε αντίθεση με το ιταλικό αγαλματίδιο στον Μπερλουσκόνι. Ή πρέπει να εκπαιδευτούμε καλύτερα οι ρίπτες υποδημάτων ή αλλιώς κινδυνεύουμε να το γυρίσουμε στα μπιμπελό. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου.




-Έπαιρνε λέει ναρκωτικά ο Μπουτάρης. Ε, καλά, κάτι μας είπες τώρα. Έπαιρνε και ο Ομπάμα και ο Τσώρτσιλ και ο Φρόυντ και ο Λένον (με όμικρον) και ο Κέρουακ και η Τζούντυ Γκάρλαντ και ο Στήβενσον και ο Μπάροους και ο βασιλιάς Γεώργιος ο Ε’ και ο Χάξλεϋ και η Αναίς Νιν και ο Λιούις Κάρολ και η Εντιθ Πιαφ και ο Άντυ Γουόρχολ μη σου πω και ο Σέρλοκ Χολμς. Το καλό με όλους αυτούς ήταν ότι δε σκέφτηκαν ποτέ να γίνουν δήμαρχοι συμπρωτευούσης.


-Ρεκόρ ομαδικού σεξ με 500 άτομα λέει έκαναν οι Ιάπωνες. Και δε σου γεμίζουν το μάτι ρε παιδί μου… Σωστοί πάντως. Η οικονομική κρίση θέλει καλοπέραση. Και μόνο μια φτηνή καλοπέραση έχει απομείνει (εκτός από το σκάκι).




-Νέο κόμμα ο Αλαβάνος μαθαίνω. Χώρια που κάτι ψήνουν και οι Λαφαζάνης, Στρατούλης. Στράτα-στρατούλα πάει η Αριστερά. Να τα εκατοστήσει (τα κόμματα, γιατί τα χρόνια, χλομό)!


-Βρε καλώς την Ιρλανδία! Κάτσε, κάτσε! Σα στο σπίτι σου! Τι να σε τρατάρουμε; Μην αγχώνεσαι καλέ, σε λίγο θα έρθει και η Πορτογαλία. Η Ισπανία πήρε τηλέφωνο και είπε ότι θ’ αργήσει κομματάκι, αλλά στο τέλος θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα! Μέχρι και μπριτζ που παίζουμε! Με δανεικά εννοείται.




- Το πιο θερμό έτος από το 1850 κι εδώ θα είναι το φετινό. Τώρα αυτό οφείλεται στους 500 Ιάπωνες που λέγαμε, στα μέσα-έξω του ΔΝΤ ή στα διπλωματικά έγγραφα των ΗΠΑ που βγήκαν στη φόρα στο Wikileaks; Σε κάθε περίπτωση, τσόντα είναι η αιτία.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

MANUS MANUM LAVAT*

Είναι μοιραίο μετά τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές να ακολουθούν αναλύσεις επί αναλύσεων απ’ όλες τις κατευθύνσεις. Κατά τα συνήθη ο καθείς κρίνει κατά πώς τον συμφέρει. Υπάρχουν όμως και συμπεράσματα που μπορούν να βγουν αβίαστα και μάλιστα με κρυστάλλινη διαύγεια και τα οποία δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει εύκολα.


Συμπέρασμα 1ο: Η μπλόφα του ΓΑΠ έπιασε τόπο. Πολλοί δήμοι της χώρας παρέμειναν «πράσινοι», ενώ ομοίως βάφτηκαν και οι περισσότερες περιφέρειες. Παρ’ όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ βγήκε αποδυναμωμένο λόγω μνημονίου (αυτό δα έλειπε…), αν και δεν τιμωρήθηκε όσο θα του άξιζε.

Συμπέρασμα 2ο: Η ΝΔ προσπαθεί να μαγειρέψει τα αποτελέσματα ώστε να μοιάζουν ελκυστικά αλλά οι εσωκομματικές της τριβές, οι αλληλοσπαραγμοί, το νέο κόμμα που ψήνεται και η ανεπαρκής πολιτική της πρόταση της στοίχησαν μικρούς και μεγάλους δήμους.

Συμπέρασμα 3ο: Το ΚΚΕ βελτίωσε τα ποσοστά του αλλά έμεινε με την…Πετρούπολη στο χέρι. Η σκληρή γραμμή για καθαρόαιμους κομματικούς συνδυασμούς το άφησε για μια ακόμα φορά να βρυχάται σαν ποντίκι.

Συμπέρασμα 4ο: Η…λοιπή Αριστερά τσίμπησε κάτι ψιλά, αφού προσχώρησε σε λογικές συνεργασίας και ανώδυνων προτάσεων, μπροστά στο φάσμα της εξαφάνισής της. Σε κάποιο βαθμό δικαιώθηκε, όμως το φάσμα που λέγαμε παραμένει.

Συμπέρασμα 5ο: Το ΛΑΟΣ παραμένει καθηλωμένο σε ποσοστά ασφαλείας (για την δημοκρατία) αλλά δε λέει να ψοφήσει και δε θα ψοφήσει όσο υπάρχουν καταστάσεις κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής αστάθειας, όπου ενδημεί ο φόβος και γονιμοποιείται ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει η ιστορία.

Συμπέρασμα 6ο: Η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα είχαν την τιμητική τους, αλλά είναι δύσκολο να κρίνει κανείς αν αποτελούν μια συνειδητή στάση ή προϊόν της ραστώνης του καναπέ και της απολίτικης σκέψης που κυριαρχεί.

Κάπως έτσι συντίθεται το ψηφιδωτό της παρούσας πολιτικής σκηνής. Δε θα ασχοληθώ με τον δικομματισμό. Συνεχίζει να χρησιμοποιεί τις ίδιες πολιτικές, τα ίδια τεχνάσματα, τα ίδια όπλα και την ίδια κούφια ρητορεία. Εξακολουθεί να έχει υποστηρικτές καθ’ έξιν κι από αδράνεια. Είναι χρεωκοπημένος πολιτικά και ηθικά. Θα ασχοληθώ ωστόσο με την Αριστερά που με πονάει. Παρατηρεί κανείς ότι στους δήμους που κατέβηκαν ψηφοδέλτια συνεργασίας με αριστερούς δημάρχους είτε τους κέρδισαν, είτε είχαν μια αξιοπρεπή πορεία και ανάλογη εκπροσώπηση. Δείτε τα Γιάννενα, το Βόλο, την Πάτρα και ένα σωρό άλλες περιοχές. Αυτό δε σημαίνει τίποτε; Σε τόσο μεγάλους δήμους οι κομματικοί μηχανισμοί των ισχυρών δε λειτούργησαν; Φυσικά και λειτούργησαν και μάλιστα λυσσασμένα. Απλά είναι ξεκάθαρο ότι οι ψηφοφόροι έχουν άποψη για τον τόπο τους και ρέπουν προς τις συνεργασίες ή έστω προς την αποδοκιμασία της άτεγκτης κομματικής εντολής. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα βέβαια ήταν αυτά της Αθήνας και της Θεσ/κης, όπου το κυβερνόν κόμμα, πονηρά σκεπτόμενο, υιοθέτησε τη στήριξη εξωκομματικών υποψηφίων και δε βγήκε χαμένο. Στον αντίποδα, παραδείγματα όπως της οικείας μας Λευκάδας όπου τα δύο αριστερά κόμματα πέτυχαν τον άθλο να συγκεντρώνουν 33% στον πρώτο γύρο και να μην υπάρχουν στον δεύτερο! Έλεος!

Δε θέλω να ρίξω τα βάρη ξεχωριστά στον Α ή τον Β αριστερό σχηματισμό, αν και θα μπορούσα πολύ εύκολα να το κάνω. Τα βάρη πέφτουν σε όλους ανεξαιρέτως. Στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ που αποτελούνται από άπειρες ετερόκλητες συνιστώσες, δίχως όμως κοινή εκφορά λόγου, με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί στον λαβύρινθο της πολυφωνίας. Στην κουβελική Αριστερά που επιθυμεί όταν μεγαλώσει να γίνει ΠΑΣΟΚ. Στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά που ώρες- ώρες καταντάει γραφική. Και φυσικά στο μουσειακό πλέον είδος που λέγεται ΚΚΕ, το οποίο επιδιώκει να σαλτήσει με τη μία από το περιβάλλον του στυγνού καπιταλισμού στον απόλυτο σοσιαλισμό, άσχετα με το πόσες φορές θα γκρεμιστεί στο φαράγγι που χάσκει ανάμεσά τους. Ε, ναι λοιπόν! Η Αριστερά έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την αποδόμηση της πολιτικής ζωής της χώρας!

Ας ξαναγυρίσω στο παράδειγμα της Λευκάδας για να γίνω πιο σαφής. Δε μιλάμε για έναν απλό συμψηφισμό δυνάμεων. Μια συνεργασία στις αυτοδιοικητικές εκλογές θα δημιουργούσε ένα άλλο κλίμα που θα λειτουργούσε από μόνο του θετικά, προσθετικά, παραγωγικά στους ψηφοφόρους. Θα γεννούσε ελπίδες, ρεύμα, θα έδινε διέξοδο σε εγκλωβισμένους, ακόμα και σε θυμωμένους. Αντ’ αυτού προτιμήθηκε ο σεχταρισμός και η απομόνωση. Μια κοινή αριστερή κίνηση πανθομολογουμένως θα είχε κερδίσει τον δήμο. Τώρα αριθμούν μερικούς αντιπροσώπους, στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το ίδιο ισχύει φυσικά και σε πανελλήνια κλίμακα. Η Αριστερά θα μπορούσε με αξιώσεις να διεκδικήσει 30, 40, ίσως και περισσότερους δήμους σε όλη τη χώρα. Και το κέρδος δε θα ήταν το ότι ο χάρτης θα βαφόταν κόκκινος. Όλα τα χρώματα του Θεού είναι, δεν είμαι ρατσιστής. Το ζήτημα είναι ότι θα άλλαζαν πολιτικές. Η αγωνιστική στάση μιας πλειάδας δημάρχων, αυτόνομα ή και μέσω της ΚΕΔΚΕ, θα αποτελούσε την αιχμή του δόρατος στην πίεση προς την κεντρική εξουσία, θα έβαζε φρένο στις αρνητικές συνέπειες του Καλλικράτη, θα αποτελούσε μια ισχυρή φωνή στην κοινωνία, θα γινόταν η ίδια η φωνή των λαϊκών στρωμάτων, θα έκανε την Αυτοδιοίκηση πιο ανθρωποκεντρική, πιο ανθρώπινη.

Να διευκρινίσω σε αυτό το σημείο ότι δε μιλάω για μια εξαναγκαστική ταύτιση ιδεολογιών ή πολιτικών. Δε θα ήταν απαραίτητο ο Παπαδημούλης να γίνει κουκουές, ούτε ο Γόντικας αναθεωρητής. Μιλάω για μια συμπαράταξη δυνάμεων σε επίπεδο αυτοδιοικητικό και μόνο, όπως θα κατεβαίναμε όλοι μαζί σε μια πορεία διαμαρτυρίας (που ούτε καν αυτό δεν μπορούμε να πετύχουμε). Οι συνθήκες ήταν σχεδόν ιδανικές. Όλες οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις ήταν ενάντια στο Δ.Ν.Τ. και στο μνημόνιο, κόντρα στις μονοπωλιακές πρακτικές της Ε.Ε., αντίθετες στον Καλλικράτη και τα παραφερνάλια του και γενικά είχαν μια πληθώρα επιχειρημάτων να τις ενώνουν.

Επιπρόσθετα θα μπορούσαν να αγκαλιάσουν και υγιή στοιχεία των τοπικών κοινωνιών, αν μη τι άλλο όλους τους απογοητευμένους από την κεντρική εξουσία, τους οργισμένους με την καταστροφική οικονομική διαχείριση, τους ανεξάρτητους διανοούμενους. Θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί ένας ισχυρός πόλος που θα συσσωμάτωνε όλη αυτή την δυναμική, ακόμα και την οργή που για διάφορους λόγους δεν μπορεί να ξεσπάσει στο πεζοδρόμιο. Θα δινόταν επίσης χώρος έκφρασης σε νέους που απεχθάνονται την άγονη επαναληψιμότητα της πολιτικής αρένας, αλλά και σε όσους κινήθηκαν προς ανεξάρτητους συνδυασμούς, ως το μη χείρον. Έτσι συγκροτούνται τα «πλατιά λαϊκά μέτωπα» ή οι «ενεργές κινήσεις πολιτών», για να δανειστώ φράσεις από τα προγράμματα της Αριστεράς. Έτσι, όχι με περιχαράκωση.

Αντίθετα, συνεχίζουμε να υψώνουμε τείχη. Συνεχίζουν οι καρεκλοκένταυροι του Περισσού και της Κουμουνδούρου να ζεσταίνουν τους θώκους τους. Εξακολουθούν να διατυμπανίζουν την «καθαρότητα» της πολιτικής τους γραμμής, δίχως να αφουγκράζονται πραγματικά την κοινωνία, χωρίς καν να λαμβάνουν υπόψην τους την κοινωνία. Κι όποιος αποκλίνει από αυτήν την «αγία γραμμή», από αυτή τη δέσμη φωτός που πηγάζει άνωθεν ωσάν από το Άγιο Πνεύμα, τραβάει και μια διαγραφή, έτσι για να του βρίσκεται. Καλή ώρα, ετούτο το άρθρο, θα ήταν λόγος ικανός για να με διαγράψει το κόμμα που ψηφίζω, αν βέβαια ήμουν κομματικό μέλος. Δεν είμαι όμως. Επιδιώκω να είμαι μια ανένταχτη αριστερή φωνή που ζητάει να ακουστεί. Μια κριτική σκέψη που δεν αποδέχεται θέσφατα και ένας άνθρωπος (ελάχιστος, αλλά όχι ανύπαρκτος) που αναγνωρίζει τα λάθη του και επιθυμεί κι από τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι που δεν σκοπεύουν να γίνουν ποτέ πρόβατα σε μαντρί. Και όσο η κρίση της πολιτικής θα βαθαίνει και τα προβλήματα θα οξύνονται, οι ανεξάρτητες αυτές φωνές θα δυναμώνουν επιζητώντας αριστερές, προοδευτικές λύσεις, τουλάχιστον στις τοπικές τους κοινωνίες. Τα προβλήματα του Μεγανησιού δεν μπορούν να περιμένουν την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού για να λυθούν οριστικά. Πρέπει κάποιοι να τα πάρουν στις πλάτες τους μέχρι να γίνει η κοινωνία σοσιαλιστική. Ο παππούς ενδιαφέρεται για το γιατρείο και ο νέος για την εργασία, ο επιχειρηματίας για τον τουρισμό και ο γονιός για τα σχολεία. Και όλοι μαζί για τις υποδομές. Η Αριστερά πρέπει να έχει προτάσεις και ανθρώπους για να τα τρέξουν όλα αυτά, με τον πιο κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ακόμα και στα πιο αντίξοα περιβάλλοντα. Η Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα και να δίνει μάχες σε όλες τις κοινωνίες και σε όλους τους τόπους αν δε θέλουμε να σβήσει η ελπίδα. Ειδάλλως, δεν έχει λόγο ύπαρξης και το λέω με πλήρη ευθύνη και σοβαρότητα.

Μέχρι λοιπόν να ξεβαλσαμώσουμε τον Λένιν ή μέχρι να βγάλουμε από την κρυογενετική μονάδα τον Μπερλίνγκουερ, καλό θα ήταν να συνεργαστούμε. Manus manum lavat, το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο. Οι Δημοτικές εκλογές τελείωσαν και η ευκαιρία αυτή χάθηκε. Θα έρθουν όμως άλλες. Δε θέλω να παραστήσω τον πολιτικό προφήτη, αλλά φοβάμαι ότι τα αμέσως επόμενα χρόνια το πολιτικό σκηνικό θα ανασκαφτεί από άκρη σ’ άκρη. Το τσουνάμι του καπιταλισμού θα ξεσπάσει μέσα σε ορυμαγδό και τότε τα χωριστά τσανάκια θα τα πάρει το κύμα. Οι ενωτικές μορφές αντίστασης ίσως να επιβιώσουν. Ας αφυπνιστούν λοιπόν οι πεφωτισμένοι συγκλητικοί των αριστερών κομμάτων κι ας κινηθούν ανάλογα. Ή εν τέλει, ας κάνουν στην άκρη, αν δεν μπορούν να είναι πρωτοπόροι. Η κοινωνία ετοιμάζεται να τους προσπεράσει.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ

Ιστορική φωτογραφία αρχείου.





Διακρίνεται το Δ.Ν.Τ. αρματωμένο να εισβάλει στο Δημόσιο Τομέα. Πίσω απ' τα σκουριασμένα κάγκελα του πάλαι ποτέ κράτους, πλήθος δημοσίων υπαλλήλων εκλιπαρεί να μην απολυθεί, τουλάχιστον μέχρι να αποπληρώσει τις δόσεις του εξαντλητικού δανείου. Σε πρώτο πλάνο ο εκπρόσωπος του Σ.Ε.Β. εμψυχώνει την τρόικα, ώστε να φανεί αμείλικτη.

Άλλοι καιροί, θλιβεροί. Μόνο τα συνθήματα παραμένουν αναλλοίωτα.


Αυτό είναι το κακό με τα συνθήματα. Είναι πιο συνεπή από τους ανθρώπους.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΑΡ...ΤΩΡΑ ΑΝΑΡΡΩΝΩ!


ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή των ανθρώπων με μια ιδιαίτερη σημασιολόγηση και φόρτιση. Έζησα μια τέτοια στιγμή ανείπωτης χαράς και δικαίωσης ανάμεσα στις αγκαλιές των συμπατριωτών μας την Κυριακή το βράδυ.

Γι’ αυτή τη θέρμη και την εμπιστοσύνη, για τον ευγενικό τους αγώνα, για την αμέριστη συμπαράστασή τους, για τη ρωμαλέα τους αντίστασή στις υπόγειες διαδρομές και –κυρίως- για το καθαρό τους βλέμμα, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ.

Ευχαριστώ όλους αυτούς που με την ψήφο τους αναγνώρισαν την προσπάθεια και το έργο μου και που συνεχίζουν να με στηρίζουν στο πλαίσιο του κοινού μας οράματος για το Μεγανήσι. Είναι όλοι όσοι πίστεψαν σε έναν τίμιο και ανιδιοτελή αγώνα και που οι ελπίδες τους γίνονται για μένα φορτίο ευθύνης, αλλά και αποταμιευτήρας δύναμης.

Ευχαριστώ τον Στάθη τον Ζαβιτσάνο και όλους τους συνοδοιπόρους στον συνδυασμό «Μεγανήσι- Μαζί στο Μέλλον» για τη συμπαράστασή τους και για το όμορφο ταξίδι. Αποδείξαμε περίτρανα ότι δεν είμαστε «υλικά κατεδάφισης» και «ρετάλια», αλλά (για να δανειστώ από τον Σαίξπηρ) φτιαγμένοι από την ύλη που πλάθει τα όνειρα του νησιού μας!

Ευχαριστώ και όσους προσπάθησαν ανεπιτυχώς να με λοιδορήσουν και να με στοχοποιήσουν.

Κατόρθωσαν έτσι, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, να συσπειρώσουν δίπλα μου ένα μεγάλο κομμάτι της Μεγανησιώτικης κοινωνίας, που με τίμησε εκλέγοντάς με για τρίτη συνεχή φορά δημοτικό σύμβουλο.

Τέλος, ευχαριστώ και τους φίλους που απείχαν από τη δύσκολη μάχη ή που έστρεψαν την πλάτη στα πολιτικά μου επιχειρήματα. Μου έδωσαν ορισμένα πολύτιμα μαθήματα ζωής και συνάμα μου επιβεβαίωσαν ότι στο μέλλον μπορώ να προσδοκώ ακόμα ευρύτερες νίκες. Προχωρώ και τους περιμένω.

Προχωρά και το Μεγανήσι σε μια νέα ιστορική σελίδα του. Τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω, όσους σάπιους κορμούς κι αν χρειαστεί να συμπαρασύρουν. Από τη μεριά μου οφείλω να παραμείνω (όπως ελπίζω ότι υπήρξα έως τώρα) ακάματος, δημιουργικός, αγωνιστής, δίκαιος και ανιδιοτελής, εν ολίγοις σεμνός υπηρέτης της μικρής μας κοινωνίας, και γι’ αυτά σας καλώ να με κρίνετε αυστηρά κάθε στιγμή.

Χρωστάμε το μέλλον στα παιδιά μας και θα δουλέψουμε σκληρά προς αυτή την κατεύθυνση. Το Μεγανήσι θα ανέβει ακόμα ψηλότερα, όπως όλοι πιστεύουμε ότι του αξίζει. Κι αυτό δεν είναι ευχή. Είναι δέσμευση.



Με τιμή

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ

Φαρμακοποιός- Συγγραφέας

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ

Την Παρασκευή, 3 Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε το 39ο Φεστιβάλ Βιβλίου στους υπαίθριους χώρους του Ζαππείου, ένας πολυσήμαντος θεσμός στα δρώμενα της πόλεως των Αθηνών, που οργανώνεται από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.), με συνδιοργανωτές τον Πολιτισμικό Οργανισμό και το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Αθηναίων, ενώ έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.



Το φετινό Φεστιβάλ Βιβλίου είναι αφιερωμένο στον «Ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη σύγχρονη κοινωνία και τον πολιτισμό».
Συμμετέχουν η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.
Το πρόγραμμα του 39ου Φεστιβάλ Βιβλίου σας προσκαλεί σε ένα πλήθος εκδηλώσεων, οι οποίες έχουν προγραμματισθεί από τον Πολιτισμικό Οργανισμό και το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Αθηναίων, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και φυσικά τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου.
Αναλυτικότερα, οι εκδηλώσεις για τους βιβλιόφιλους, που θα επισκεφθούν το Φεστιβάλ Βιβλίου είναι οι ακόλουθες:

Σάββατο, 4 Σεπτεμβρίου
Στις 7 το απόγευμα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, οργανώνει σειρά εκδηλώσεων με θέμα «Παραμύθια του κόσμου» για τους μικρούς επισκέπτες. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν παραμύθια της προφορικής παράδοσης και της λογοτεχνίας από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Παραμύθια για πλάσματα παράξενα, για ζώα που μιλούν με ανθρώπινη λαλιά, ιστορίες για όνειρα και επιθυμίες, για μικρούς και για μεγάλους, που έφτασαν στις μέρες μας από στόμα σε στόμα ή γράφτηκαν από Έλληνες και ξένους συγγραφείς.

Κυριακή, 5 Σεπτεμβρίου
Στις 12 το μεσημέρι, θα δοθεί συναυλία από τη Φιλαρμονική Νέων του Δήμου Αθηναίων.
Στις 8 το βράδυ, θα τελεστούν τα επίσημα εγκαίνια του 39ου Φεστιβάλ Βιβλίου, από τον Δήμαρχο Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη.

Σάββατο, 11 Σεπτεμβρίου
Στις 7 το βράδυ, θα δοθεί παράσταση Καραγκιόζη από τον Δήμο Αθηναίων για τους μικρούς φίλους της έκθεσης.
Στις 8 το βράδυ, έχει προγραμματισθεί συζήτηση με θέμα: «Η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα σήμερα», με ομιλητές τα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.): Τιτίνα Δανέλλη, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Δημήτρης Μαμαλούκας (φίλος και συμπατριώτης!) και Γιάννης Ράγκος. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Μανώλης Πιμπλής (φίλος και σκακιστής!), επίσης μέλος της Λέσχης.



Κυριακή, 12 Σεπτεμβρίου
Στις 12 το μεσημέρι, έχει προγραμματισθεί συναυλία από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων.
Στις 7 το απόγευμα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, συνεχίζει τα «Παραμύθια του κόσμου» για τους μικρούς φίλους του Φεστιβάλ.
Στις 9 το βράδυ θα παρουσιαστεί το βιβλίο «Στιγμές Πάθους», της Μέλπως Ζαρόκωστα από τις εκδόσεις ΖΑΧΑΡΑΚΗ. Θα μιλήσουν η συγγραφέας και η Πρόεδρος του Ιδρύματος για το ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ Άννα Φόνσου.
Όλα τα έσοδα του βιβλίου είναι προσφορά στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ.

Τετάρτη, 15 Σεπτεμβρίου
Στις 8 το βράδυ, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της πρώτης επίσημης, συλλεκτικής έκδοσης του Ιστορικού Αρχείου Δήμου Αθηναίων «ΑΘΗΝΑΙ 1888». Πρόκειται για ένα λεύκωμα, που εμπεριέχει περισσότερες από 70 ανέκδοτες φωτογραφίες με όψεις της Αθήνας του 19ου αιώνα, που για πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Στις 9 το βράδυ, θα δοθεί συναυλία από τον Δήμο Αθηναίων με έντεχνο τραγούδι.

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου
Στις 7 το απόγευμα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, διευρύνει τα «Παραμύθια του κόσμου» για τους λιλιπούτειους επισκέπτες.

Τέλος, καθόλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ Βιβλίου το γνωστό oικολογικό «τρενάκι» θα προσφέρει δωρεάν πεντάλεπτες βόλτες στους επισκέπτες της έκθεσης.

Όλες οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στο χώρο εκδηλώσεων της Έκθεσης και είναι ανοικτές στο κοινό.
Χορηγοί επικοινωνίας είναι η ΕΡΤ Α.Ε. και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ΝΕΤ 105,8 και ΚΟSMOS 93,3, η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και το περιοδικό της «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», καθώς και ο ραδιοφωνικός σταθμός ΑΘΗΝΑ 9,84.

Την εικαστική φροντίδα της πολυσήμαντης αυτής διοργάνωσης έχει αναλάβει ο ζωγράφος ΒΕΝΤΣΕΣΛΑΒ ΙΟΤΟΒ, ο οποίος φιλοτέχνησε ένα έργο που παραπέμπει στη διαχρονική ανάγκη ανάγνωσης βιβλίων, για να έχει ο σύγχρονος άνθρωπος την πνευματική ανέλιξη, απαραίτητο συστατικό για το «ευ ζην», σε καιρούς ισοπεδωτικούς.
Στο 39o Φεστιβάλ Βιβλίου, που διεξάγεται στους υπαίθριους χώρους του Ζαππείου (3 - 19 Σεπτεμβρίου 2010), 160, περίπου, εκδότες σε 130 περίπτερα παρουσιάζουν τη σύγχρονη εκδοτική παραγωγή με περισσότερους από 50.000 τίτλους.
Ας επισκεφθούμε, λοιπόν, το 39o Φεστιβάλ Βιβλίου, στο Ζάππειο, στη μεγάλη αυτή Γιορτή του Πολιτισμού και της Παιδείας.

Ημέρες & Ώρες Λειτουργίας του Φεστιβάλ Βιβλίου
Δευτέρα - Πέμπτη : 6:00 μ.μ. - 10:30 μ.μ.
Παρασκευή & Σάββατο: 6:00 μ.μ. - 11:00 μ.μ.
Κυριακή: 11:00 π.μ. - 10:30 μ.μ.


Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ

Οπαλάκια!
Επιστροφή -σου λέει- του ασώτου...
Καιρό είχα να εμφανιστώ στο διαδικτυακό λημέρι μου και μερικοί φίλοι με πήραν τηλέφωνο για να δουν αν είμαι καλά! Τους ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, αλλά το καλοκαίρι δεν είμαι ποτέ καλά! Πολλή δουλειά γαρ. Ειδικά φέτος, το νησί πλημμύρισε από κόσμο -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- και σε πείσμα της εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης. Αν σ' αυτό προσθέσει κανείς τις δεκάδες πολιτικές επαφές λόγω των επερχόμενων Δημοτικών εκλογών (κι αφού για τρίτη συνεχή φορά θα εκτεθώ στην κρίση των συντοπιτών μου- ελπίζω με την ίδια επιτυχία), καταλαβαίνει κανείς ότι η αποχή μου από το μπλογκ μόνο για διακοπές δεν ήταν. Αφού δε με χώρισε και φέτος η Σοφία, μάλλον θα με υποστεί ισόβια.
Σιγά σιγά λοιπόν επανερχόμαστε στα καθ' ημάς. Δε θα μπω κατευθείαν στο σχολιασμό της επικαιρότητας μιας κι έχουμε χρόνο μέχρι να γίνει η επανάσταση. Θα αναφερθώ μόνο σε μια ευχάριστη έκπληξη που μου επιφύλαξε το τέλος του καλοκαιριού. Μια μέρα, που λέτε, έλαβα ένα μέιλ από φίλο του ιστολογίου που -ούτε λίγο, ούτε πολύ- μου ανέφερε την πρόθεσή του να μου χαρίσει ένα τμήμα της βιβλιοθήκης του! Όχι βέβαια για την αφεντιά μου, αλλά για να ενισχυθούν οι βιβλιοθήκες του μικρού μας νησιού με όποιον τρόπο θεωρούσα εγώ προσφορότερο. Εκτιμώ πολύ τους ανοιχτόκαρδους και ανοιχτοχέρηδες ανθρώπους. Ε λοιπόν, εκτιμώ ακόμα περισσότερο αυτούς που επιδαψιλεύουν βιβλία! Ήδη έβαλα θέμα Η.Δ. στο Πολιτιστικό Κέντρο την αποδοχή της προσφοράς για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη (4 κούτες με ιστορικά, λογοτεχνικά κτλ βιβλία).
Και επειδή τέτοιου είδους πράξεις δεν μπορούν να κρύβονται στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, το όνομα του ευγενούς δωρητή είναι Χρήστος Κολοκοτρώνης. Εκ μέρους των Μεγανησιωτών τον ευχαριστώ δημόσια και εγκάρδια και εύχομαι κάποια στιγμή να γνωρίσω τον γενναιόδωρο φίλο από κοντά.

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΙΜΟΥΛΤΑΝΕ ΣΤΟ ΜΕΓΑΝΗΣΙ

Το Σάββατο 21 Αυγούστου το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μεγανησίου διοργάνωσε με επιτυχία τον καθιερωμένο πια σκακιστικό αγώνα επίδειξης (σιμουλτανέ) στην πλατεία του Βαθιού.
Ο Μεγανησιώτης παλαίμαχος μαιτρ Γεράσιμος Δάγλας αντιμετώπισε ταυτόχρονα 22 αντιπάλους σε μια πνευματική μάχη που διήρκεσε πάνω από 4 ώρες. Ο αειθαλής μαιτρ σημείωσε 20 νίκες και 2 ήττες και καταχειροκροτήθηκε από τους συμμετέχοντες και τους πολυπληθείς θεατές.
Ο βασιλιάς των παιχνιδιών έχει πλέον αποκτήσει τον δικό του κύκλο φανατικών φίλων στο νησί και απομένει αυτή η αγάπη να προχωρήσει ένα παραπέρα βήμα: στη δημιουργία ενεργού σκακιστικού συλλόγου.



Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΜΑ


Σήμερα θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!

Ποιό όνομα; Να καλέ, τέσσερα γράμματα όλα κι όλα: Ί-λ-ι-α!
Πλάκα θα' χει!


Καλά, μιλάμε, μας έβαλες τα γυαλιά!

Το δικό σου είναι απλό.

Το "ρω" στο Δ-η-μ-ή-τ-ρ-η-ς όμως, πώς προφέρεται;

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ΔΡΟΜΟΙ ΖΩΗΣ,ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΝΕΛΕ ΛΕΥΚΑΔΑΣ TMHMA ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η ΕΚΘΕΣΗ ‘ΔΡΟΜΟΙ: δρόμοι της ζωής, δρόμοι που φεύγουν’

ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

Το Εργαστήριο Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας του Τμήματος ΝΕΛΕ Ν.Α. Λευκάδας συναντά το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης στην ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ (σε ενιαία εγκατάσταση), που θα παρουσιαστεί στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Λευκάδας (Δημαρχείο).

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010, στις 21:00.

Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή έως τις 30/6.

Ώρες λειτουργίας: 10:00 -13:00, 19:00-22:00

Η έκθεση είναι μία παραγωγή του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης το Φεβρουάριο του 2010. Μετά τη στάση της στη Ρόδο τον Μάη του 2010, συνεχίζει το ταξίδι της στη Λευκάδα, όπου προστίθενται και συμμετέχουν τοπικοί δημιουργοί οι οποίοι γνωρίστηκαν και επικοινώνησαν καλλιτεχνικά στο Τμήμα Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας της ΝΕΛΕ Λευκάδας.

Πρόκειται για μία σύνθετη έκθεση - εγκατάσταση όπου ποίηση και δημιουργική καλλιτεχνική φωτογραφία συστρατεύονται διεκδικώντας να βάλουν το θεατή σε ένα περιβάλλον περισυλλογής για την έννοια ΔΡΟΜΟΣ. Οδοσημάνσεις προσπαθούν να επιβάλουν μία υποχρεωτική πορεία στον καθένα μας, ανάμεσα στα έργα τέχνης που σαν άλλες σειρήνες, μας καλούν να χαράξουμε τη δική μας διαδρομή περιπλάνησης, για να τα διαβάσουμε, να στοχαστούμε για τους δικούς μας ΔΡΟΜΟΥΣ, να στοχαστούμε πάνω στα ερωτήματα που θέτει ο κάθε δημιουργός. Σε κάθε νέο σταθμό της έκθεσης προστίθενται νέοι τοπικοί φωτογράφοι και λογοτέχνες με τρόπο που να είναι αδύνατον στον επόμενο σταθμό να υπολογιστεί ποιος ήταν από την αρχή και ποιος προσετέθη στην πορεία. Ο νέος τόπος επιβάλει νέα ανάπτυξη της συνολικής έκθεσης, και σε μία τέτοια δυνατότητα, επιτρέπεται η συνεχής διάδραση του νέου με το αρχικό υλικό.

Εκτός από τους αρχικούς 48 συμμετέχοντες στην έκθεση και αυτούς τους 5 που προσετέθησαν στη Ρόδο, από μεριάς Εργαστηρίου Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας του Τμήματος ΝΕΛΕ Ν.Α. Λευκάδας , συμμετέχουν στην έκθεση οι: Αναστασία Βασιλειάδου και Αχιλλέας Τρανουλίδης.


Στην έκθεση επί πλέον συμμετέχουν:

Οι Ροδίτες Μάνος Αναστασιάδης, ο Γιάννης Γιαννάς, ο Μίλτον Λουίζ, ο Μιχάλης Βομβύλας, ο Αλέξανδρος Λουιζίδης και οι αρχικοί Άγις Παπαθανασίου, Αθηνά Παπαδάκη, Αργύρης Λιαπόπουλος, Βαγγέλης Αυδίκος, Βασίλης Καρκατσέλης, Γεωργία Κουρκουνάκη, Γιάννης Παπαδόπουλος, Γιάννης Χολογκούνης, Γιώργος Καμπάνης, Γιώργος Α.Παναγιώτου, Δημήτρης Γκιώνης, Δημήτρης Κουματζιάς, Δημήτρης Προκοπίου, Ευθύμης Μουρατίδης, Θανάσης Μπαξόπουλος, Θανάσης Ράπτης, Θανάσης Χειμωνάς, Καίτη Παπαναούμ, Κάρολος Τσίζεκ, Κυριάκος Χαραμπίδης, Κώστας Ακρίβος, Κώστας Λούστας, Κώστας Κωσταβάρας, Κωστής Τζερμιάς, Κώστας Κίτσος, Λάμπρος Φάτσης, Μάγδα Τσιρογιάννη, Μάνος Κοντολέων, Μαρία Λαγδού, Μαρίνα Βαρουτά, Μαρίνη Σκλήρη, Μάριος Εμμανουηλίδης, Μενέλαος Μελετζής, Μίλτος Φραγκόπουλος, Μιχαήλ Μήτρας, Νάκης Σκορδίλης, Νέλλη Ανδρικοπούλου, Νένη Ευθυμιάδη, Νίκη Αναστασέα, Νίκος Λεβέντης, Νίκος Χουρδάκης, Νίκος Παιζάνης, Ντίνος Σιώτης, Πάτρα Βασιλείου, Πέτρος Κοτζαμπάσης, Σάκης Σερέφας, Χάρης Πλουμίδης, Χριστινα Παπαφράγκου.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Το τμήμα Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας της ΝΕΛΕ Λευκάδας ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2009 και ολοκληρώνεται τον Μάιο του 2010, με επιμορφωτή την Φωτεινή Παπαχατζή. Σε αυτό το διάστημα, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν το τεχνικό και το θεωρητικό μέρος του τμήματος το οποίο περιλαμβάνει την ιστορία της φωτογραφίας ως μέσο έκφρασης, ενώ ήρθαν σε επαφή και με το έργο μεγάλων φωτογράφων.

Χορηγοί – Υποστηρικτές: Σταύρακας, ζαχαροπλαστική - catering

2k art & print

Η Λευκάδα χαλαρά

Μαρίνα Λευκάδας Α.Ε.

Ένωση Ξενοδόχων Λευκάδας

Για περισσότερες πληροφορίες κείμενα και εικόνες:

Για τη Θεσσαλονίκη: Βασίλης Καρκατσέλης, τηλ. 6942 860 890, katselis@the.forthnet.gr

Για τη Λευκάδα: Βασιλειάδου Αναστασία, τηλ. 6946 389 960 anavasi1@yahoo.com

http://www.fkth.gr/fkth/ektos_fkth.htm

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΛΥΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ no.9







ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΣΚΑΚΙΟΥ
Αθήνα, 03/05/2010

9ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΛΥΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Η Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία (Ε.Σ.Ο.) προκηρύσσει τον 9ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Λύσης Προβλημάτων, ο οποίος θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Πνευματικού και Πολιτιστικού Κέντρου του δήμου Γλυφάδας (Αθλητικός Όμιλος Ζήνωνα Γλυφάδας –Γούναρη 78 και Ακροκορίνθου, Άνω Γλυφάδα), την Κυριακή 13 Ιουνίου , ώρα 10:30 – 15:00.
Τον διαγωνισμό διοργανώνει η Επιτροπή Καλλιτεχνικού Σκακιού της Ε.Σ.Ο. σε συνεργασία με τον Αθλητικό Όμιλο Ζήνωνα και το Δήμο Γλυφάδας .
Ο διαγωνισμός θα είναι δύο γύρων με έξι (6) προβλήματα προς λύση στον καθένα (ήτοι ένα ορθόδοξο 2 κινήσεων, ένα ορθόδοξο 3 κινήσεων, ένα ορθόδοξο πολλών κινήσεων, μία σπουδή, ένα βοηθητικό και ένα αντίστροφο ανά γύρο). Ο χρόνος σκέψης για κάθε γύρο είναι δύο (2) ώρες, ενώ προβλέπεται διάλειμμα μισής ώρας μεταξύ τους. Η κατάταξη θα γίνει με βάση τους βαθμούς που θα συγκεντρώσει κάθε λύτης. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, δεύτερο κριτήριο είναι ο συντομότερος χρόνος. Στους τρεις πρώτους νικητές θα απονεμηθούν κύπελλα και μετάλλια.
Λεπτομέρειες σχετικά με τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό θα υπάρχουν στην ιστοσελίδα της Ε.Σ.Ο. http://www.chessfed.gr και στο ιστολόγιο του Α.Ο. Ζήνωνα http://www.zinonchess.gr/.
Για κάθε ζήτημα που δεν προβλέπεται από την προκήρυξη, αρμόδια να αποφασίσει είναι η διμελής Οργανωτική Επιτροπή, που αποτελείται από τους κ.κ. Ι. Γαρουφαλίδη και Χ. Φουγιαξή.
Η συμμετοχή στο Διαγωνισμό είναι ελεύθερη.
Παράλληλα με τον κύριο διαγωνισμό, θα υπάρξει ξεχωριστός για αρχάριους ή λιγότερο
έμπειρους λύτες με ευκολότερα προβλήματα υπό την προϋπόθεση να δηλώσει συμμετοχή για
την κατηγορία αυτή, έγκαιρα, ένας ικανοποιητικός αριθμός λυτών.
Για τον σκοπό αυτό παρακαλούνται όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στην κατηγορία αυτή να το δηλώσουν τουλάχιστον μία εβδομάδα πριν τις 13 Ιουνίου 2010.

Για δηλώσεις συμμετοχής και διευκρινίσεις σε σχέση με την ως άνω διοργάνωση, στον κ. Ιωάννη Γαρουφαλίδη: τηλ. 6938-792281 (κινητό), e-mail: garoufj@hotmail.com

Πρόσβαση με δημόσια μέσα μεταφοράς:
Λεωφορεία:
154 από σταθμό metro Αγ.Δημητρίου (Στάση Γορτυνίας)
128 από πλατεία Γλυφάδας (Στάση Γορτυνίας)


Εκεί θα είμαστε και σας περιμένουμε! Α, να μην ξεχάσω, κανονίζεται και μια συνάντηση προβληματιστών για το Σαββάτο το βράδυ, κάπου στην Καλλιθέα. Γενικά είμαστε μια χαρούμενη παρέα που τρωγοπίνει, κάνει σκακιστικό κους-κους και λέει εξυπνάδες, αν έρθετε δε θα το μετανιώσετε. Όποιος θέλει λεπτομέρειες ας στείλει μέιλ.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

Τί άλλο να πω για την οικονομία και τα "Νέα Μέτρα"; Αφού τα έχουν πει άλλοι σοφότεροι πριν από μένα. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι. Ένα κι ένα κάνουν δύο.


Και πριν 30 χρόνια μάλιστα...



Είναι να μην σαρκάζεις, ιδίως αν είσαι Έλληνας άντρας της χρονιάς;



Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

ΚΑΘΕ ΜΝΗΜΟΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ

Καιρό πολύ έχω να σχολιάσω την επικαιρότητα και θα σκουριάσω. Να σερβίρω λοιπόν μερικά μεζεκλίκια να μη μου λέτε ότι σας αφήνω ατρατάριστους.

-Μη σας παραξενεύει ο τίτλος. Μεταξύ μας, αυτό δεν είναι μνημόνιο. Μνήμα-νιο είναι.

-Μη φοβάστε πάντως. Η οικονομική κρίση είναι φτιαχτή, αλλά δε θέλουν να μας καταστρέψουν και ολοσχερώς. Σκεφτείτε το ως εξής: αν είσαι κτηνοτρόφος και έχεις μια ωραία αγελάδα που μηρυκάζει αμέριμνη στο λιβάδι, τί θα την κάνεις; Θα την σφάξεις επιτόπου; Όχι βέβαια. Πιο αποδοτική θα είναι αν την αρμέγεις κάθε μέρα και την αφήσεις να σου γεννοβολήσει κιόλας. Μετά, όταν θα μείνει πετσί και κόκαλο, το ξανασκέφτεσαι. Να μην το αναλύσω τώρα το παράδειγμα, είστε έξυπνα παιδιά.

-Πάντως όταν ο κυρ-Λοβέρδος έλεγε ότι "δεν υπάρχει σάλιο" αυτό εννοούσε. Ότι δηλαδή θα την φάμε ασάλιωτη. Προειδοποίησε ο άνθρωπος.

-Τελικά κατάλαβα τι είναι η "πράσινη οικονομία". Με τα νέα οικονομικά μέτρα όλοι γύρω μου έχουν πρασινίσει από το θυμό τους. Τόσο που, μερικές φορές, νομίζω πως παίζω σε καρτούν με τα χελωνονιντζάκια.

-Τα μάθατε; Ο Ομπάμα έκανε αυστηρές δηλώσεις εναντίον των κερδοσκόπων. Πρέπει να τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ που κατέφυγαν όλοι μαζί στην Ελλάδα.

-Στον άλλο λαοπρόβλητο ηγέτη, τον Σαρκοζί ντε, σε επίσκεψή του σε σχολείο για να ανακοινώσει περικοπές, πέταξαν λέει ένα μπουκάλι. Ο ηγέτης όμως στάθηκε στο ύψος του. Αυτό ήταν που τον έσωσε, αφού πέρασε πολύ πάνω από το κεφάλι του.

-Τελικά δεν είναι να είσαι πρωθυπουργός σήμερα. Κάθε τρεις και λίγο σου πετάνε παπούτσια, μπουκάλια, αγαλματίδια, γιαούρτια και γενικά ό,τι τους βρίσκεται. Ίσως όμως και γι' αυτό να εφαρμόζονται αιματηρά οικονομικά μέτρα παντού. Σου λέει, ρε πούστη, θα σου τα πάρω όλα, να δω μετά τι θα έχεις να μου πετάξεις. Είναι θέμα νόμιμης αυτοάμυνας.

-Ο έτερος αγαπημένος του μπλογκ, ο Μπερλουσκόνι, χρησιμοποίησε απόσπασμα από τα ημερολόγια του Μουσολίνι για να μας πείσει ότι δεν αισθάνεται να έχει εξουσία. Στο απόσπασμα ο Μπενίτο έλεγε ότι μόνο το άλογο που καβαλάει διατάζει. Βέβαια ο Καβαλιέρε δεν μετακινείται με άλογα (όπως ο Ψωμιάδης), αλλά όλο και κάτι καβαλάει στο φτωχικό του στη Σαρδηνία.

-Μα καλά, είναι επιφώνημα (πώς αλλιώς να το πεις; τραγούδι δεν το λες...) αυτό που στείλαμε στο Γυρωβύζι; Όπα;! Χάθηκε ένα "Αχ!", ένα "Βαχ!", ένα "Αμάν-αμάν!" βρε αδερφέ, να είμαστε εντός κλίματος;

-Φυσικά και κέρδισε η Γερμανία, που θα αναλάβει τη διοργάνωση της επόμενης φιέστας. Ο θεός είναι μεγάλος. Αν μάλιστα της δώσει και το Μουντιάλ του 2014 και την Ολυμπιάδα του 2016, ένα βήμα από το ΔΝΤ θα απέχουν.

-Πάντως τη Μέρκελ τη μαύρισαν στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Τι διάολο; Όλες στην ελληνική παροικία τις έκαναν;

-Ο Πούτιν έμαθα ότι παραδέχτηκε πως διατέλεσε μέλος της KGB. Έτσι μου λύθηκε και η απορία γιατί οι Αμερικανοί έχουν γυρίσει τόσες ταινίες όπου οι Ρώσοι πράκτορες είναι παθολογικά βλάκες. Δεν λαθεύει το Χόλυγουντ σε τέτοια.

-Κάνω σούμα στην πρόθεση ψήφου ελληνικού γκάλοπ και μου βγάζει 40% αναποφάσιστους. Σκέφτομαι σοβαρά να κλείσω το φαρμακείο και να ανοίξω κόμμα. Είναι η μόνη μου ελπίδα να αρχίσει να με πληρώνει το κράτος.
-Κάτι μου λέει ότι οι πρώτοι που θα φάνε ξύλο δεν θα είναι πολιτικοί, θα είναι μερικοί δημοσιογράφοι. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς, όπως μαθαίνω εκ των έσω, απειλούνται ήδη τηλεφωνικά και ζητάνε αστυνομική προστασία. Την άλλη μέρα βέβαια θα βγουν στο γυαλί να αναρωτηθούν πού στο καλό είναι δεσμευμένοι τόσοι αστυνόμοι και πόσα δαπανάει το Κράτος γι' αυτούς. Άλλο όμως το ένα και άλλο το άλλο. Σου λέει, εμ να μ' έχεις σπεκουλαδόρο, εμ να μ' έχεις αβανταδόρο, εμ να σου κάνω το ρουφιάνο, εμ να φάω και το ξύλο της αρκούδας; Δεν το θέλει ο θεός. Δίκιο.

-Μόλις έκανα ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι και στάθηκε αρκετό για να μου κατεβεί το πιο σύντομο ανέκδοτο: ΝΔ! Κατοχυρώνεται αυτό στο βιβλίο Γκίνες;

-Και μέσα σε όλα, ανθεί και η βιομηχανία της τσόντας. Μέχρι ποια ηλικία μπορεί κανείς να παίξει;
-Χτες έγινε και η Πορεία Ειρήνης στη μνήμη του γιατρού. Καλά, αυτός έφυγε νωρίς και τουλάχιστον βρίσκεται στη χώρα των Μακάρων. Κοιτάς όμως την επίθεση του Ισραηλινού Ναυτικού στα πλοία για την Γάζα και καταλαβαίνεις ότι η Ειρήνη βρίσκεται στα Τάρταρα. Μετά συνεχίζεις την πορεία. Έτσι είναι η κουφάλα η ζωή. Σκεβρωμένη, σκοτεινή κι αραχνιασμένη. Σαν κουφάλα δέντρου. Αλλά συνεχίζεις την πορεία. Με το πανί μπροστά στο στήθος. Τί άλλο σου απομένει;

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Ο κος ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μιλώντας προ ημερών στη Γενική Συνέλευση του ΦΣ Πρέβεζας-Λευκάδας είχα αναφερθεί στον κ.Ηλία Μόσιαλο, καθηγητή Οικονομολογίας, ειδικευμένο στον τομέα της Υγείας, βουλευτή Επικρατείας και προσωπικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού. Ο κύριος καθηγητής κάνει καριέρα φυσικά στο περίφημο London School of Economics (LSE), που θεωρείται κορυφαίο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και που ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Γκόρντον Μπράουν έστησε από μέλη του το οικονομικό του επιτελείο, αφού δεν τα κατάφερνε μόνος του να εκτινάξει τόσο πολύ τον δείκτη του εξωτερικού ελλείμματος της χώρας. Απόφοιτοί του στελεχώνουν την Goldman Sachs και άλλα ευαγή ιδρύματα που δυναμιτίζουν κατά το δοκούν την παγκόσμια οικονομία, όπως η διαβόητη Λήμαν Μπράδερς. Ας έλθουμε όμως στα δικά μας.




Οι δηλώσεις το κυρίου καθηγητή μας είχαν απασχολήσει σε εκείνη τη συνέλευση, αφού με δικές του δηλώσεις, συνεντεύξεις και άρθρα σε εφημερίδες έμοιαζε με την κεφαλή του πολιορκητικού κριού της κυβέρνησης ενάντια στον κλάδο των φαρμακοποιών. Από τον ίδιο και άλλες κυβερνητικές πηγές άρχισε από τότε να κυκλοφορεί ευρέως η φήμη της εφαρμογής στην Ελλάδα του φινλανδικού μοντέλου στην φαρμακευτική πολιτική, συνοδεύοντας πάντα την «προωθημένη» πολιτική της μείωσης του κέρδους του φαρμακείου ως μέτρο «ανταγωνιστικότητας». Φήμη που κάποιοι θεωρούσαν αβάσιμη.

Η φιλοπερίεργη φύση μου ωστόσο με έκανε να ψάξω διαδικτυακά για να δω τι θα μπορούσα να βρω γι’ αυτό το περίφημο φινλανδικό μοντέλο. Δε χρειάστηκε να μπλεχτώ πολύ με τις περικοκλάδες των οπτικών ινών. Ένα από τα πρώτα νήματα που ήρθαν στην επιφάνεια στην μηχανή αναζήτησης ήταν και το παρακάτω: www.euro.who.int/document/e91239.pdf .


Πρόκειται για ένα pdf αρχείο που παρουσιάζει το βιβλίο (ή καλύτερα τη μελέτη) δύο επιστημόνων για την σύσταση της αγοράς του φαρμάκου στην σκανδιναβική χώρα. Ο τίτλος του είναι «PHARMACEUTICAL POLICIES IN FINLAND: Challenges and opportunities», ήτοι «ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ: Προκλήσεις και ευκαιρίες». Το βιβλίο, που είναι γραμμένο στα Αγγλικά και έχει χρηματοδοτηθεί από το LSE και το Υπουργείο Υγείας της Φινλανδίας μεταξύ άλλων, είναι μια σε βάθος μελέτη του συστήματος του φαρμάκου από την παραγωγή του μέχρι τον ασφαλισμένο. Ξεκινάει με μια εκτενή περιγραφή όλων των φορέων που συμμετέχουν (κράτους, οργανισμών και ιδιωτών). Περιλαμβάνει αρκετούς συγκριτικούς πίνακες και στοιχεία της χώρας, τονίζει τα θετικά του και ελέγχει όλες της φάσεις διακίνησής του με στόχο να βρει τα τρωτά σημεία ως προς την συνολική φαρμακευτική δαπάνη. Καταλήγει με τις προτάσεις των επιστημόνων (οικονομολόγοι και οι δύο) για την περικοπή κάποιων δαπανών. Η μια συγγραφέας ονομάζεται Divya Srivastava. Ο άνδρας συγγραφέας ονομάζεται Elias Mossialos


Όπως ήταν φυσικό έπεσα στο διάβασμα με τα μούτρα λες και θα έδινα εξετάσεις στην Φαρμακογνωσία. Από την μελέτη αυτή προσπάθησα να σταχυολογήσω τα πιο ενδιαφέροντα σημεία και να τα μεταφράσω, έστω και πρόχειρα κι αδέξια. Θαυμάστε:


Α)Τα φάρμακα υπόκεινται σε διαρκείς ελέγχους καμπύλης αποτελεσματικότητας-κόστους. Κυριαρχεί μια πολιτική που τείνει να αποφεύγει ακριβά φάρμακα, όταν μάλιστα για αυτά δεν έχει αποδειχθεί η βέλτιστη αποτελεσματικότητα. Η συμμετοχή των ασφαλισμένων στην δαπάνη κυμαίνεται ανάλογα με τη νόσο. Για τις κοινές παθήσεις (διαβήτης,υπέρταση κτλ) το ποσοστό είναι 58%! Για τις χρόνιες νόσους ο ασθενής συμμετέχει κατά 28% (ΧΑΠ κτλ), ενώ μόνο για μια ομάδα σοβαρότερων ασθενειών το κράτος καλύπτει περίπου το 100% της δαπάνης. Λέω περίπου διότι και τότε ο ασθενής πληρώνει κάποιο (μικρό) πάγιο ποσό. Αν το κόστος υπερβαίνει τα 616,72 ευρώ τότε τα υπόλοιπα τα καλύπτει έτσι κι αλλιώς η KELA, ένας ανεξάρτητος φορέας που χρηματοδοτείται από το κράτος (σαν επικουρικό ασφαλιστικό και ελεγκτικό όργανο) (-Σελ. 18)

Β) Η διατίμηση του φαρμάκου είναι σταθερή. Κανείς φαρμακοποιός δεν μπορεί να πουλήσει παραπάνω ή με έκπτωση. Ρυθμίζεται ανάλογα και με τις λοιπές τιμές στην Ευρωπαϊκή αγορά και συνήθως έχει τριετή ισχύ. Το σημαντικότερο είναι ότι καταρτίζονται μελέτες μειωμένου κόστους πριν πέσει ένα φάρμακο στην αγορά. Ο κύριος Μόσιαλος εκτιμά ότι το σύστημα επιδέχεται βελτίωσης (σελ. 22).

Γ) Ο νόμος δεν επιτρέπει στις φαρμακευτικές εταιρίες (βιομηχανία) να δίνουν εκπτώσεις στα φαρμακεία. Εντούτοις σε μια λογική ανταγωνιστικότητας το κράτος ζητάει εκπτώσεις επί της λιανικής τιμής, την οποία μοιραία επιφορτίζονται οι φαρμακοποιοί για να μπορούν να διακινούν συγκεκριμένα φάρμακα! Ο αξιότιμος κ. Μόσιαλος στο σημείο αυτό χαριτολογεί (όσο πιο χαριτωμένα μπορεί να το κάνει ένας οικονομολόγος του LSE) λέγοντας ότι υπάρχει το ανέκδοτο ότι οι φαρμακοποιοί διοργανώνουν ενημερωτικά σεμινάρια για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην αναγκαστική μείωση του κέρδους τους, πράγμα το οποίο ο ίδιος δεν κατόρθωσε να διαπιστώσει! (σελ. 23).

Δ) Οι φαρμακοποιοί ανήκουν στον οικείο σύλλογο (AFP) σχεδόν όλοι, αν και δεν είναι υποχρεωτικό. Το 70% είναι γυναίκες. Σε κάθε φαρμακείο αντιστοιχούν 6500 κάτοικοι. Και εργάζονται σε αυτό 3-8 φαρμακοποιοί. Βγαίνουν σε σύνταξη στα 68. Δικαιούνται να λειτουργούν υποκαταστήματα σε απομονωμένες περιοχές (μέχρι 3). (σελ.41)

Ε) Υπάρχουν μόνο δύο εταιρίες που κάνουν χονδρεμπόριο φαρμάκου και υποχρεώνονται να παρέχουν στα φαρμακεία σταθερή τιμή. Κερδίζουν από τους διακανονισμούς με τους βιομήχανους (υποθέτει ο συμπατριώτης μας 4% επί της χονδρικής, αν και δεν παίρνει όρκο γιατί αυτά είναι επαγγελματικά μυστικά). Παλιότερα οι φαρμακαποθήκες αυτές έδιναν εκπτώσεις στους φαρμακοποιούς. Από το 2006 αυτό απαγορεύτηκε δια νόμου! (σελ.42)

ΣΤ) Οι φαρμακοποιοί πληρώνονται 0,42 ευρώ για κάθε φάρμακο που δίνουν και ένα προοδευτικά μειούμενο ποσοστό κέρδους, όσο αυξάνεται η τιμή του φαρμάκου (στα ακριβότερα φάρμακα μικρότερο ποσοστό). Ο μέσος όρος του κέρδους ανέρχεται στο 24% της λιανικής. (σελ.42)

Ζ) Το 81% των πωλήσεων είναι φάρμακα συνταγών και μόνο το 4,5% είναι καλλυντικά. Όλα τα φαρμακεία έχουν κομπιούτερ με στοιχεία του ασθενούς για έναν χρόνο, φάρμακο το φάρμακο. Κάνουν εκπτώσεις σε βετεράνους πολέμου και σε καλούς πελάτες-μέλη του φαρμακείου. (σελ.44)

Η) Οι κλινικοί φαρμακοποιοί στη Φινλανδία υπολογίζεται ότι βγάζουν 3300 ευρώ μ.ο., ενώ οι μέσοι μισθοί στον πληθυσμό είναι 1750 ευρώ. (σελ.45)

Θ) Προς μεγάλη λύπη του καθηγητή μας, η αύξηση της κρατικής δαπάνης για την φαρμακευτική περίθαλψη αυξάνει χρόνο με το χρόνο, μαζί με τον αριθμό των συνταγών. Αυτό, λέει, οφείλεται στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής και στα νέα και ακριβότερα φάρμακα. Τα generics κάτι πήγαν να κάνουν, αλλά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και ο κ.Μόσιαλος λέει ότι πρέπει να αυξηθούν από το 7% για να φτάσουν το ποσοστό της Αγγλίας (20-30%) (σελ.59).

Ι) Κάποια στιγμή ο οικονομολόγος μας φτάνει και στο θέμα του ανοίγματος του επαγγέλματος και φροντίζει να στρώσει το δρόμο με βάγια, αφού ισχυρίζεται πώς η κτήση του φαρμακείου από αδειούχο φαρμακοποιό αποτελεί εμπόδιο στην ελεύθερη αγορά! Αρχίζει μετά να αραδιάζει μελέτες από διάφορες βορειοευρωπαϊκές χώρες για το άνοιγμα των φαρμακείων και – προς μεγάλη μου έκπληξη- παραδέχεται ότι τα στοιχεία τους είναι αλληλοσυγκρουόμενα, αφού οι περισσότερες δε δείχνουν βελτίωση της κατάστασης. Παραδέχεται κιόλας ότι η σημαντικότερη μεταβολή που θα προκύψει από ένα πιθανό άνοιγμα είναι η μη-κάλυψη όλων των περιοχών, κάτι που αποτελεί και βασική ανησυχία των εκάστοτε κυβερνήσεων. Όμως ο καθηγητής μας το προσπερνάει με ένα επιχείρημα που τσακίζει κόκαλα, λέγοντας απλά ότι για έναν ηλικιωμένο, είτε κοντά είτε μακριά είναι το φαρμακείο, δεν έχει και μεγάλη σημασία, αφού δεν μπορεί να πάει μόνος του! Το σημαντικότερο, επιμένει, είναι η μείωση των τιμών λόγω ανταγωνισμού, αν κι εκεί υπάρχουν πολλές καταραμένες μελέτες που του χαλάνε τη σούπα. Στο τέλος σκύβει το κεφάλι λέγοντας ότι δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι η απελευθέρωση είναι και η ευκολότερη λύση (παραδείγματα Νορβηγίας, Βελγίου, Αυστρίας, Ιρλανδίας). (σελ.87).

ΙΑ) Ειδική πολιτική ακολουθείται στις στατίνες για να συνταγογραφούνται φθηνά γενόσημα, όπως κάποιες σιμβαστατίνες. Οι γιατροί ανταποκρίθηκαν ελάχιστα…(σελ.98)

ΙΒ) Και έτσι φτάσαμε στα συμπεράσματα και στις προτάσεις του αξιολάτρευτου καθηγητή. Σε σχέση με τα φαρμακεία η πρώτη πρόταση είναι τσεκουράτη, και μάλιστα μιλάμε για διπλό πέλεκυ: Μείωση του κέρδους των φαρμακοποιών στο 50%!

Τα χρήματα λέει που θα εξοικονομηθούν θα δοθούν σε προγράμματα για ηλικιωμένους για να σταματήσουν την πολυφαρμακία και σε γιατρούς για να συνταγογραφούν καλύτερα και φθηνότερα! Εντάξει, έχει και μια προτασούλα σε μιαν άκρη με ψιλά γράμματα, όπου αναρωτιέται μήπως θα έπρεπε να μειωθεί τότε ο φόρος (που σημειωτέον για τα φαρμακεία στη Φινλανδία είναι 7-11%) για να μπορέσουν και οι φαρμακοποιοί να φάνε ένα κομμάτι ψωμί;

ΙΓ) Συνεχίζοντας ακάθεκτος βρίσκει λύσεις και στους κόμπους της απελευθέρωσης του επαγγέλματος. Εντάξει, το είπαμε, θα ερημώσει η χώρα από φαρμακεία που θα μείνουν μόνο στις μεγάλες πόλεις, αλλά δεν πειράζει. Θα φτιάξουμε διαδικτυακά φαρμακεία που θα σου τα στέλνουν στο σπίτι! Επίσης μπορούμε να εφοδιάσουμε τα νοσοκομεία μας για να υπάρχει μια καβάτζα βρε αδερφέ. Μια άλλη όμορφη λύση θα ήταν να δοθεί η άδεια σε τοπικούς ή αγροτικούς γιατρούς να πουλάνε αυτοί φάρμακα καλύπτοντας τις απομακρυσμένες περιοχές που δεν θα υπάρχει πια φαρμακείο (όπως τη δεκαετία του 60 στην Ελλάδα πάει να πει) (σελ.116).





Ξέρω, η δόση ήταν υπερβολική, σχεδόν τοξική.



Συνάδελφοι/-ισσες. Είναι εμφανές ότι όλο αυτό το σκηνικό της λυσσώδους επίθεσης που ζούμε οι Έλληνες φαρμακοποιοί, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, ούτε ένα –έστω νοσηρό- αποκύημα της υποτιθέμενης οικονομικής κρίσης. Τα επιφαινόμενα μέτρα δεν έρχονται για να ξαναφύγουν. Έρχονται για να σκληρύνουν λίγο αργότερα. Ο πρωθυπουργός μας ήξερε καλά ποιους διάλεγε για συμβούλους του. Το σχέδιο είχε εκπονηθεί εδώ και καιρό και μόνον εμείς ήμασταν αμέτοχοι. Ο κύριος Μόσιαλος είναι φανερό ότι κάνει πολύ καλά τη δουλειά που του ανέθεσαν τα αφεντικά του. Δεν εννοώ τα πολιτικά, εννοώ τα οικονομικά. Ακούσατε πουθενά να θιχτεί (στην Φινλανδία ή στην Ελλάδα, αδιάφορο) το κέρδος του φαρμακοβιομήχανου; Πουθενά! Μάλιστα θα χρηματοδοτηθούν και έρευνες, λέει, βιοφαρμακευτικές και φαρμακοοικονομικές προς όφελος των φαρμακοβιομηχάνων με τα λεφτά των φαρμακοποιών! Από τα στοιχεία της πραγματείας που με ταραχή μετέφρασα βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Συμπεράσματα ως προς την φορολόγηση, ως προς το ποσοστό κέρδους, ως προς το τι ετοιμάζουν για την συμμετοχή του ασφαλισμένου, ως προς το «άνοιγμα» του επαγγέλματος (δηλαδή του κλεισίματος –χωρίς εισαγωγικά- των φαρμακείων μας), ως προς την ποιότητα του αυριανού φαρμάκου, ως προς το κοινωνικό κράτος, ως προς την έγνοια της πολιτείας για τους πολίτες της.


Για μένα είναι πια φανερό. Και μόνο η ύπαρξη του σκανδαλώδους αυτού κειμένου αρκεί για να μου αποδείξει με ποιους έχουμε να κάνουμε. Κλείσιμο των φαρμακείων και κυρώσεις αυστηρές στους ελάχιστους απεργοσπάστες. Απεργία διαρκείας, χωρίς συζήτηση έστω και του παραμικρού από αυτό το εκτρωματικό σχέδιο που αντιμετωπίζει τους φαρμακοποιούς σαν τα τελευταία σκουπίδια της κοινωνίας.

Αν δεν αγωνιστούμε τώρα, δε θα μπορέσουμε να αγωνιστούμε ποτέ πια. Κι αν είναι όλα προδιαγεγραμμένα, καλύτερα να δώσουμε τον αγώνα και να χάσουμε. Τότε απλά θα πάψουμε να είμαστε φαρμακοποιοί. Αν όμως δεν αγωνιστούμε, ούτε φαρμακοποιοί θα πρέπει να λεγόμαστε, ούτε αξιοπρεπείς. Αν όμως ο αγώνας μας είναι αρκετά σκληρός, ασφαλώς μπορούμε να τον κερδίσουμε. Και το μεγαλύτερο κέρδος δε θα είναι υλικό, θα είναι ηθικό.



Σημείωση: Το κείμενο γράφτηκε από φαρμακοποιό προς φαρμακοποιούς, γι 'αυτό ας με συγχωρήσουν οι φίλοι αναγνώστες για τις όποιες εξειδικευμένες αναφορές.

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΦΑΡΜΑΚΑ!

Η φράση του τίτλου δεν είναι τυχαία. Την εκστόμισε γιαγιά προ ημερών στο φαρμακείο, σαν κατάρα για την κυβερνητική πολιτική και για τις απάνθρωπες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Οι εξελίξεις στη χώρα είναι τραγικές. Η λαίλαπα δεν άφησε φυσικά απέξω κανέναν. Ας μου επιτραπεί να αναφερθώ στα καθ' ημάς. Σήμερα και αύριο όλα τα φαρμακεία της χώρας βάζουν λουκέτο. Το Σάββατο θα αποφασιστεί η συνέχιση των κινητοποιήσεων. Κι αυτό εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης, αλλά και λόγω κρίσιμης παραγράφου που προστέθηκε αιφνιδιαστικά (νύχτα) στο άθλιο νομοσχέδιο και που βάζει μπουρλότο στα θέμελα του φαρμακευτικού συστήματος. Μετά την αύξηση της φορολόγησης, την αύξηση του ΦΠΑ και την δραματική μείωση των τιμών των φαρμάκων, η κυβέρνηση θα προσχωρήσει τόσο στο άνοιγμα του φαρμακευτικού επαγγέλματος, όσο και στην δραστική μείωση του ποσοστού κέρδους των φαρμακείων. Casus belli, τελεία και παύλα.



Ας μη βιαστεί κάποιος να μου καταλογίσει ότι προσπαθώ να υπερασπιστώ συντεχνιακά κεκτημένα. Κι αυτό γιατί τα νέα μέτρα θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοσχερή καταστροφή του συστήματος υγείας και θα στραφούν σε σύντομο χρονικό διάστημα εναντίον του Έλληνα ασφαλισμένου. Θα εξηγήσω το πώς και το γιατί.

Εδώ και πολλά χρόνια ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ) έχει καταθέσει στοιχεία, έρευνες, προτάσεις και υπομνήματα για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης. Προτάσεις που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο της συνταγογράφησης, τις ασύλληπτες ρεμούλες των νοσοκομείων, τα γενόσημα φάρμακα, την μηχανοργάνωση του συστήματος κτλ. και που οδηγεί (με το νι και με το σίγμα) σε μείωση του κρατικού κόστους κατά 1,8 δις ευρώ ετησίως! Στου κουφού την πόρτα...


Αντί αυτών, ξεσκίζει τους φαρμακοποιούς στην φορολόγηση και αυξάνει (και θα αυξήσει ξανά) το ΦΠΑ, τη διαφορά του οποίου επωμιζόμαστε αφού η τιμή του φαρμάκου είναι σταθερή. Από 1η Μάη μειώνει και τις τιμές των φαρμάκων μέχρι και 27%. Αυτό για ένα φαρμακείο που έχει στοκ στα ράφια του (υποχρεωτικά και δια νόμου) σημαίνει άμεσες απώλειες από 7-15.000 ευρώ. Όμως όλα αυτά οι φαρμακοποιοί τα έκαναν γαργάρα αφού το αισθάνθηκαν (κακώς λέω εγώ) ως τη δική τους συνεισφορά στην υποτιθέμενη οικονομική κρίση.


Τα νεογέννητα μέτρα όμως τείνουν να γίνουν εξοντωτικά. Το άνοιγμα του επαγγέλματος μας δεν είναι ένα βήμα προόδου, είναι πολλά βήματα πισωγυρίσματος με τελικό θύμα τον απλό πολίτη. Ο στόχος του ΔΝΤ (αυτοί δε μας κυβερνάνε;) είναι η μεσοπρόθεσμη απελευθέρωση τνω τιμών των φαρμάκων (αντί της κρατικής -χαμηλής-διατίμησης). Ταυτόχρονα, με το άνοιγμα, θα εισρεύσουν στο σύστημα, όχι πια πτυχιούχοι φαρμακοποιοί μα λαμόγια επιχειρηματίες, που δε θα έχουν καμιά σχέση με την επιστήμη. Δηλαδή, για να το πω λαϊκά, τα φάρμακα θα τα πουλάει σε όποια τιμή θέλει ένα είδος Super Market, δίπλα στις μπαταρίς, τις ομπρέλες, τα τυριά και τα ποτά. Αυτό θα έχει άμεσο όφελος για τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού αυτά θα απιτήσουν εκπτώσεις στα φάρμακα. Τα λαμόγια θα ρίξουν τεχνητά και προσωρινά τις τιμές και οι κοινοί φαρμακοποιοί θα χάσουν τη δουλειά τους, αφού δε θα μπορούν να αντέξουν σε μια τέτοια διαδικασία ανταγωνισμού. Το ίδιο δηλαδή που γίνεται με τα μπακάλικα μπροστά στα κολοσσιαία Super Market. Όταν όμως θα κλείσουν -μοιραία- τα 2/3 των φαρμακείων, οι πτυχιούχοι φαρμακοποιοί θα γίνουν υπάλληλοι των επιχειρηματιών ή θα αλλάξουν επάγγελμα. Συντοχρόνως, οι απελευθερωμένες τιμές θα αρχίσουν να παίρνουν την ανιούσα και τα ταμεία στο τέλος θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Στο τέλος αυτού του σκοτεινού διαδρόμου, κάποιοι πλούσιοι θα έχουν πλουτίσει ακόμα περισσότερο, τα ασφ. ταμεία θα βρίσκονται ξανά σε αδιέξοδο, οι φαρμακοποιοί δε θα μπορούν πια να υψώνουν αναχώματα στο τσουνάμι και οι ασφαλισμένοι θα παίρνουν φάρμακα μόνο αν έχουν λεφτά, ειδάλλως θα ψοφάνε. Σενάριο fiction; Καθόλου. Δρομολογημένο σχέδιο της επόμενης πενταετίας. Ρωτήστε και στο Υπουργείο Ανάπτυξης (που ρώτησε και ο ΠΦΣ), να δείτε ότι μιλάνε για 4500 φαρμακεία, εκεί που σήμερα είναι 10500. Φαρμακεία χωρίς φαρμακοποιούς φυσικά.


Γιατί όμως οι φαρμακοποιοί δε φταίνε καθόλου για το χάλι στον χώρο της υγείας; Να το εξηγήσω όσο πιο συνοπτικά μπορώ.


α) Το ποσοστό κέρδους ενός φαρμακείου κυμαίνεται από 10-12%. Ο μέσος όρος στην Ελλάδα είναι 10,8% και όχι 35%, όπως επί ημερών διατυμπάνιζαν κάποια δημοσιογραφικά σκουλήκια, ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία. Το ποσοστό αυτό ίσα που αρκεί για την επιβίωση ενός μέσου φαρμακείου (πχ ενός συνοικιακού της Αθήνας). Μείωσή του σημαίνει λουκέτο.
β) Οι φαρμακοποιοί είναι οι μόνοι που καταβάλουν το ΦΠΑ πριν ακόμα το εισπράξουν από τα Ταμεία. Είναι οι πρώτοι στη λίστα των επαγγελμάτων με ειλικρινείς φορολογικές δηλώσεις (μηδενική φοροδιαφυγή) αφού, εκ των πραγμάτων, για να πληρωθούν, κόβουν τιμολόγια στα Ταμεία.
γ) Το φαρμακείο πιστώνει επ' αόριστον και αγόγγυστα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, δεκαετίες τώρα, επιτρέποντας σε κάποιους να ασκούν πολιτική με τα λεφτά των φαρμακοποιών.
δ)Το φαρμακείο λειτουργεί και παρέχει υπηρεσίας σε 24ωρη βάση, σε γιορτές και αργίες, χωρίς προσαύξηση των τιμών του και χωρίς πληρωμή των υπερωριών του. Η 24ωρη βάση και οι 365 μέρες το χρόνο, για το δικό μου φαρμακείο πχ, που είναι το μόνο στο νησί, δεν είναι σχήμα λόγου, είναι απλά ένα γεγονός. Το κινητό μου έχει να κλείσει 12 χρόνια.
ε)Σε κάθε ελληνικό φαρμακείο αντιστοιχούν 950 κάτοικοι, όταν σε άλλα κράτη της ευρωζώνης οι αναλογίες είναι από 3-10.000/ φαρμακείο. Προς τί η απελευθέρωση του επαγγέλματος, αν όχι για να εξαφανιστούν τα μισά;
στ)Η φαρμακευτική δαπάνη δεν καταλαμβάνει παρά το 21% της συνολικής υγειονομικής δαπάνης για το κράτος. Ούτε κουβέντα όμως για τα κυκλώματα των βιομήχανων, των εταιριών, των μανατζαραίων των νοσοκομείων και κάποιων γιατρών που λυμαίνονται τη νοσοκομειακή περίθαλψη, τις κλινικές και παρακλινικές εξετάσεις, την τεράστια διακίνηση ακριβών νοσοκομειακών φαρμάκων, των βοηθημάτων και των παραφαρμακευτικών υλικών. Το ξύλο δεν το τρώει ο γάϊδαρος, αλλά το σαμάρι.
ζ) Η φαρμακευτική βιομηχανία με τον ν.3457/2006 χρωστάει 400 εκ. ευρώ στο κράτος μόνο την τελευταία τριετία, ενώ το κράτος χρωστάει τους τελευταίους μήνες 300 εκ. ευρώ στους φαρμακοποιούς, μόνο από τον ΟΠΑΔ! Επιπρόσθετα, από την λιανική τιμή ενός φαρμάκου, το 63% πηγαίνει ως καθαρό κέρδος στην τσέπη του βιομήχανου! Όταν η υπουργός τους κάλεσε για να συζητήσει ενδεχόμενη μείωση του υπέρογκου κέρδους τους, μόνο που δεν την έδειραν. Ο κυρ-Γιαννακόπουλος μάλιστα -που λεφτά για πράσινα σώβρακα και φανέλες του περισσεύουν και με το παραπάνω- απείλησε με φυγή της εταιρίας του στην Τουρκία. Και η Κατσέλη έγινε Κάτσε-καλή, κοτούλα δηλαδή. Εμ, βέβαια. Αφού οι ίδιοι είναι που τους χρηματοδότησαν τον προεκλογικό αγώνα και στηρίζουν με τις διαφημίσεις και τα κεφάλαιά τους τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των εκάστοτε κυβερνώντων. Με τους ίδιους βιομήχανους έχουν φιλίες και κάνουν διακοπές με πολυτελείς θαλαμηγούς σε ελληνικά νησιά, όπως το Μεγανήσι. Δεν τα βάζεις εύκολα διάολε με τους κολλητούς σου!



Εδώ είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε κάποια πραγματάκια. Σαφώς και οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να υποφέρουν ανάλογα με όλους τους άλλους Έλληνες, ακόμα κι αν δε συμμετείχαν (όπως εξάλλου ισχύει για τους περισσότερους Έλληνες) στη διόγκωση του εξωτερικού χρέους. Σαφώς και οι τιμές των φαρμάκων θα πρέπει να είναι όσο πιο χαμηλές γίνεται γιατί αυτό βοηθάει τον απλό κοσμάκη με τον οποίο συμπάσχουμε καθημερινά, ειδικά όταν μας φεσώνει μέχρι το τέλος του μήνα που θα πάρει την πενιχρή του σύνταξη. Σαφώς και οι φαρμακοποιοί πρέπει, ακόμα και κάτω από τις μεγαλύτερες αντιξοότητες, να συνεχίσουν ευσυνείδητα το έργο τους. Ένα έργο που, να σημειωθεί, κάνει οικονομία στο κράτος. Όχι μόνο είμαστε σύμβουλοι υγείας, όχι μόνο μετράμε πιέσεις, ζάχαρα ή ρυθμίζουμε δόσεις και ελέγχουμε αλληλεπιδράσεις, όχι μόνο γνωρίζουμε το ιστορικό του ασθενούς και δίνουμε τις πρώτες βοήθειες (προσωπικά, είχα την τύχη να σώσω δύο ανθρώπινες ζωές αυτά τα 12 χρόνια), αλλά και αποτελούμε κυματοθραύστη για μια σωρεία μικροπεριστατικών που αλλιώς θα έσπευδαν στο ΕΣΥ. Είναι ακόμα σαφές ότι έχουμε δεχτεί απανωτά πλήγματα, και όχι μόνο οικονομικά και τα έχουμε καταπιεί αμάσητα. Ίσαμ' εδώ όμως!


Αυτό που δεν νοείται και που σε καμιά περίπτωση δε θα επιτρέψουν οι ΦΣ της χώρας είναι το να εξευτελιστεί ο φαρμακοποιός ως επιστήμονας και ως άνθρωπος. Δε θα δεχτούμε επουδενί να πωλούνται φάρμακα δίπλα στα παριζάκια (πιθανόν και από την ίδια πωλήτρια), ούτε να διακινούνται αυτά από επικίνδυνα ανειδίκευτους ή αστοιχείωτους σκιτζήδες με μόνο στόχο το ξεζούμισμα και όχι την ίαση του ασθενούς. Σε καμία περίπτωση δε θα γίνουμε υπαλληλίσκοι σε ξένα (φύσει και θέσει) φαρμακεία. Ούτε θα υποστούμε την καταβαράθρωση της αρχαίας μας επιστήμης και την υποβάθμισή της σε επίπεδο στυγνής εμπορευματοποίησης ενός κοινωνικού αγαθού, όπως χαρακτηρίζει το Σύνταγμα το φάρμακο. Και τέλος, δε θα πάψουμε να είμαστε άνθρωποι στην υπηρεσία άρρωστων συνανθρώπων μας, και μάλιστα εκείνοι ακριβώς που έχουν δώσει όρκο να προστατεύουν και να διαφυλάσσουν τη δημόσια υγεία. Όπως έδειξε και η σημερινή μας Γενική Συνέλευση, θα αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων. Αν είναι απαραίτητο, θα ιδρώσουμε και θα ματώσουμε τους πάγκους μας. Μέχρι πότε; Αν χρειαστεί, λέω εγώ, μέχρι να δω τον τελευταίο βουλευτή να κρεμιέται με τα άντερα του τελευταίου φαρμακοβιομήχανου. Ή μέχρι να δω τον τελευταίο εκπρόσωπο του ΔΝΤ να ξεψυχάει σπαρταρώντας από τις παρενέργειες μιας φούχτας χαπιών.


Δε με νοιάζει αν θα πεινάσουν τα παιδιά μου σήμερα. Με νοιάζει μόνο να μην ντρέπονται για τον πατέρα τους αύριο.


Υ.Γ. Ραντεβού στους δρόμους.