tag:blogger.com,1999:blog-15172679284832371782024-03-14T08:39:47.814+02:00ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣΗ ζωή είναι μια παρτίδα σκάκι. Το μυστικό δεν είναι να μάθεις να κερδίζεις, αλλά να μάθεις να διαχειρίζεσαι την ήττα.ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.comBlogger227125tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-17899709279626081952014-06-05T23:19:00.001+03:002014-06-05T23:19:06.993+03:00Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: 14pt;"></span></span></b> </span><br />
<span style="font-size: large;"><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: 14pt;">Η απατηλή λάμψη
της ματαιοδοξίας</span></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και αίφνης
εγένετο φως και μάλιστα ιλαρό! Βουίζει ο τόπος, πάει να πει, για το περιλάλητο
πάρτι διαρκείας της δεσποσύνης Ριμπολόβλιεβα στο νέο της φέουδο, τον γειτονικό
μας Σκορπιό. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ij8ivc8OYkE/U5DQPNslpjI/AAAAAAAAB1E/rPrPM4MfvoU/s1600/pirotexnimata.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ij8ivc8OYkE/U5DQPNslpjI/AAAAAAAAB1E/rPrPM4MfvoU/s1600/pirotexnimata.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κανάλια,
παρακάναλα, παπαράτσι, ο κρατικός μηχανισμός σύσσωμος, επίσημοι, ημιεπίσημοι και
παρατρεχάμενοι, όλοι με τον οργασμό και την κινητικότητα ενός μελισσιού την
Άνοιξη. Ευτυχώς που κάνει και πάρτι κανένας μαικήνας να δούμε άσπρη μέρα. Γιατί,
είναι ολοφάνερο ότι από την επομένη του πάρτι η ζωή μας δεν θα είναι ποτέ πια η
ίδια. Θα έχει αλλάξει επίπεδο, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-US;">status</span><span style="font-size: 14pt;"> βρε παιδί μου, πώς το λένε! Εντάξει, δεν λέω, μπορεί
ακόμα να έχουμε ανασφάλιστους, άνεργους, ακόμα και πεινασμένους συμπολίτες μας,
αλλά θα μας έχει μείνει λίγη από την χρυσόσκονη του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-US;">life</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-US;">style</span><span style="font-size: 14pt;"> στους ώμους για να καμαρώνουμε, σωστά;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span>Γιορτάστε
λοιπόν, ξεφαντώστε με τα βεγγαλικά που θα βάψουν τον αίθριο μεγανησιώτικο
ουρανό! Εξάλλου ο πολυεκατομμυριούχος Ρώσος θα μας κάνει και αγαθοεργίες,
προσφορές, δωρεές, να μην είμαστε και αγνώμονες! Μια υπόκλιση, μια γονυκλισία ή
ένα χειροφίλημα είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ζητώ την
κατανόησή σας για την μέχρι τώρα ασύγγνωστη ιλαρότητα, αλλά κάτι πρέπει να κάνω
κι εγώ για να σκεπάσω την θλίψη μου. Θλίψη για ορισμένα χαρούμενα πρόσωπα που
βλέπω γύρω μου. Τι χαρούμενα δηλαδή, εκστασιασμένα για το πάρτι της κόρης του
μεγιστάνα. Το επιφανειακό επιχείρημα βέβαια που χρησιμοποιείται για να
δικαιολογήσει την ασυνήθιστη ευφορία, δεν είναι άλλο από το ότι αυτό θα
αποτελέσει μια πρώτης τάξης διαφήμιση για το νησί μας. Κατά βάθος όμως δεν είναι
αυτός ο λόγος της διάσπαρτης χαράς (αιτιολόγηση, έτσι κι αλλιώς αμφιλεγόμενη).
Είναι η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία ότι ο ξένος είναι «καλύτερος» και ότι ασφαλώς
«θα μας σώσει» με τα λεφτά του (ή με το μαγικό ραβδί του).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"></span> </div>
</span><span style="font-size: large;">Εντούτοις δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί κάποιος που δεν
είναι καν μεσήλικας να γίνεται δισεκατομμυριούχος. Μόνο έναν τρόπο γνωρίζω και
αυτός δεν είναι με τον ιδρώτα του μετώπου του, αλλά με τον ιδρώτα πολλών
χιλιάδων ή εκατομμυρίων άλλων μετώπων, τα οποία και εκμεταλλεύτηκε. </span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;">
</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αναρωτιέμαι
επίσης πόσο αποδοτική είναι η αποικιοκρατική συμπεριφορά και το συνακόλουθο
μοίρασμα χαντρών μέσα στους αιώνες, και πόσο δεκτικός μπορεί να γίνεται ετούτος
ο λαός σε αλλότριους «σωτήρες», μολονότι έχει περάσει πολλά δεινά από
δαύτους.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αναρωτιέμαι
ακόμα πόσο κοντή μνήμη, μνήμη χρυσόψαρου, πρέπει να έχει κάποιος ώστε να
παραμερίζει τα δυσεπίλυτα προβλήματα μιας βασανιστικής καθημερινότητας, να
ξεχνάει το αχανές τέλμα στο οποίο τσαλαβουτάει η χώρα του για να ασχοληθεί με
την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας. Και τέτοιοι στοχασμοί μόνο θλίψη μπορούν να
προκαλέσουν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"></span> </div>
</span><span style="font-size: large;">Μολονότι πάνε χρόνια πολλά από τότε, δεν έχω ξεχάσει τα αδιάλειπτα
φωτάκια που έκαναν προσελήνωση τα καλοκαίρια στον Σκορπιό. Καθόμουν στο μικρό
μπαλκονάκι του πατρικού μου, δίπλα στην γλάστρα με τον βασιλικό και θύμωνα με τα
ιπτάμενα μέσα που χαράκωναν τον ορίζοντα: ένα σμάρι σιδερένιων πυγολαμπίδων που
κουβαλούσαν «τους ξένους» για να συμμετέχουν στα ολονύκτια πάρτι της Χριστίνας
Ωνάση. Μου έκρυβαν ένα κομμάτι από την έναστρη νύχτα. Και οι θορυβώδεις ήχοι που
έφταναν μέχρι το Μεγανήσι και διαλαλούσαν την δύναμη του πλούτου μου έκλεβαν
κάτι από την γαλήνη της παιδικότητάς μου. Η λάμψη όμως εκείνης της ματαιοδοξίας
δεν κράτησε πολύ. Την μοίρα της την ξέρουν όλοι και δεν την νοσταλγεί κανείς.
Ούτε και σήμερα θα κρατήσει για πολύ. Είναι νομοτελειακό. Γιατί είναι φθαρτή,
ανούσια, γιατί δεν είναι παρά ένα μέσο επίδειξης και μάλιστα πρόσκαιρης, γιατί
ακριβώς είναι απατηλή.</span><br />
<span style="font-size: large;"> </span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εντούτοις ακόμα
και σήμερα το ίδιο θυμωμένος αισθάνομαι. Φοβάμαι όμως ότι σήμερα πια, ανήκω στην
μειοψηφία. Ας είναι. Ακόμα μπορώ να πάω να μυρίσω τον βασιλικό στην αυλή μου. Κι
αυτό ακριβώς θα κάνω.</span></div>
</div>
<div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-31053425030238670152013-10-07T11:01:00.001+03:002013-10-07T11:53:25.417+03:00ΤΟ ΜΠΑΤΟΥΜΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Ptkww5_rjDM/UlJjVCjRiTI/AAAAAAAABwI/Kqk0XxEr6Sw/s1600/P9250465.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-Ptkww5_rjDM/UlJjVCjRiTI/AAAAAAAABwI/Kqk0XxEr6Sw/s320/P9250465.JPG" width="320" /></a></div>
(Παθιασμένη ανταπόκριση από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Λύσης Σκακιστικών Προβλημάτων στο Μπατούμι της Γεωργίας- δημοσιεύτηκε στο www.skakistiko.com)<br />
<br />
Το είχα υποσχεθεί στον Γάτο, και τις υποσχέσεις μου τις κρατάω. Θα
προσπαθήσω λοιπόν εδώ να περιγράψω όλο το σκηνικό (και το παρασκήνιο)
του 37<sup>ου</sup> Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Λύσης σκακιστικών
προβλημάτων και του παράλληλου συνεδρίου σύνθεσης. Νομίζω ότι κάτι
τέτοιο θα έχει ενδιαφέρον και για τους «μη καλλιτεχνικούς». Ή
τουλάχιστον το ελπίζω…<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-djjVMzBL_Wo/UlJjh11Yv4I/AAAAAAAABwQ/IEqpCSEGlHE/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="http://4.bp.blogspot.com/-djjVMzBL_Wo/UlJjh11Yv4I/AAAAAAAABwQ/IEqpCSEGlHE/s320/1.jpg" width="320" /></a></div>
(foto: Ο Χάρης Φουγιαξής με τον Σέρβο GM M.Kovacevic)<br />
<br />
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Και η κακή επίσης. Έτσι την
Παρασκευή που τα πρώτα μέλη της ελληνικής αποστολής έφτασαν με τις
τουρκικές αερογραμμές στην Κωνσταντινούπολη, έχασαν την ανταπόκριση για
το Μπατούμι, με αποκλειστική ευθύνη του πολυταξιδεμένου Προέδρου της
Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Χάρη Φουγιαξή!<br />
Συμβαίνουν και στις καλύτερες των οικογενειών, αν και φτάνοντας την
επόμενη μέρα στο ίδιο αεροδρόμιο (havalimani), τον δικαιολόγησα. Τέτοιο
μελισσολόι δεν έχω ξαναδεί σε αεροδρόμιο, ούτε και πουθενά αλλού! Όλες
οι φυλές του πλανήτη συνωστίζονται στους απέραντους διαδρόμους και όλες
οι γλώσσες του κόσμου αραδιάζονται με βιασύνη δίπλα σου. Πολύχρωμα
παραδοσιακά φορέματα απροσδιόριστης προέλευσης και τουρμπάνια και
κελεμπίες και ξεπλυμένα ξανθιά μαλλιά σαν άνυδρα στάχια και μελαψά μωρά
που μυξοκλαίνε έχοντας χάσει την θέα της μάνας τους και εξευρωπαϊσμένες
ιλουστρασιόν διαφημίσεις και μια διαρκής βουή σαν σουέλ που ξέχασε να
ξεθυμάνει, σε περιτριγυρίζουν. Σε κάποιο σημείο έμεινα ακίνητος (και
περιδεής) να με σκουντάει το κύμα των ανθρώπων, πιστεύοντας ότι θα μείνω
για πάντα χαμένος και περιπλανώμενος σε κείνο τον αχανή λαβύρινθο. Μετά
είδα τον Καγιό.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-A-WYso8S11M/UlJj3xF_P1I/AAAAAAAABwY/7OjylBg2g1E/s1600/180px-Caillaud_Michel_12.2009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-A-WYso8S11M/UlJj3xF_P1I/AAAAAAAABwY/7OjylBg2g1E/s1600/180px-Caillaud_Michel_12.2009.jpg" /></a></div>
(foto: Ο Καγιό, όπως πάντα γελαστός)<br />
<br />
Για όσους δεν ξέρουν, ο Γάλλος είναι από τις πιο παλιές και πιο
χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του Καλλιτεχνικού Σκακιού. Είναι φυσικά
GM, τόσο στην σύνθεση (δεύτερος στην ιστορία σε πόντους μετά τον
Petkov) όσο και στην λύση (έχει χριστεί και Παγκόσμιος Πρωταθλητής το
1987 και το 2000!). Πάντα συμπαθητικός, χαμογελαστός και ομιλητικός,
φροντίζει ωστόσο να εκτοξεύει ικανές ποσότητες σάλιου κάθε φορά που
πασχίζει να κάνει την γαλλική του γλώσσα να συμπεριφερθεί αγγλοσαξωνικά,
φέρνοντας σε αμηχανία τον εκάστοτε συνομιλητή του. Τελοσπάντων, με τον
οδοδείκτη του Καγιό κατόρθωσα να βρω τους άλλους Έλληνες επιζήσαντες του
τουρκικού αερολιμένα. Μέσα σε λίγη ώρα μαζεύτηκε στην ίδια πύλη όλη η
αφρόκρεμα του καλλιτεχνικού σκακιού και άρχισαν οι χαιρετούρες και η
σκακιστική ψιλοκουβεντούλα.<br />
Στην πτήση έτυχε να κάθομαι δίπλα στον Caillaud και τον Ιάπωνα IM
Wakashima. Ο ασιάτης τον ρωτούσε (στα αγγλικά) για κάποια θέματα
σύνθεσης και ο Γάλλος, εμφανώς ενοχλημένος γιατί είχε άλλα στο μυαλό
του, του απαντούσε κοφτά, πάντα καταλήγοντας με τον πασίγνωστο υγρό
γέλωτά του. Ο επίμονος Ιάπωνας δεν κάμφθηκε ωστόσο και συνέχισε να τον
οιστρηλατεί, ώσπου ο Καγιό πέταξε στα γόνατα μια μικρή μαγνητική
σκακιέρα και άρχισε να αραδιάζει πάνω κομμάτια κάνοντας ότι σκέφτεται.
Το κόλπο έπιασε, και φτάσαμε στο μικροσκοπικό αεροδρόμιο του Μπατούμι
χωρίς διπλωματικό επεισόδιο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-88tnmfbJ4t8/UlJky1j0fVI/AAAAAAAABwk/nBize_Bn97s/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-88tnmfbJ4t8/UlJky1j0fVI/AAAAAAAABwk/nBize_Bn97s/s1600/images.jpeg" /></a></div>
(foto: Αυτός δεν είναι ο Γκουργκενίτζε, είναι η Μάγισσα του Καυκάσου, ή τουλάχιστον μια που της μοιάζει)<br />
<br />
Εκεί μας υποδέχτηκε ο διάσημος Γεωργιανός συνθέτης σπουδών
Γκουργκενίτζε, που μάλιστα προσπάθησε να απομακρύνει με εύσχημο τρόπο
μια μαυροφορεμένη και μαντηλοφορεμένη γριά ζητιάνα που με την
εντυπωσιακή κρεατοελιά στην μύτη της έμοιαζε περισσότερο με μάγισσα και
που, με την πληθωρική της παρουσία, μας είχε περικυκλώσει ολομόναχη. Ο
Χάρης της έδωσε κάτι ψιλά, μπας και γλιτώσουμε από τις κατάρες που
έμοιαζε να αναμασάει στα γεωργιανά αλλά, όπως θα διαπιστώσετε αργότερα,
το ποσό ήταν μάλλον πενιχρό. Εντύπωση μου έκανε η εντατική έρευνα στον
έλεγχο διαβατηρίων, καθώς και το ότι έβαλαν τον Χάρη να ανοίξει μια
ύποπτη βαλίτσα με τρόπο λες και κουβαλούσε βόμβες. Δυστυχώς για το
αστυνομικό δαιμόνιο των Γεωργιανών, επρόκειτο απλά για καμιά κατοστή
bulletin…<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-_uHumRqWXp8/UlJlc25iKZI/AAAAAAAABw0/N787MjoMQYw/s1600/P9210439.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-_uHumRqWXp8/UlJlc25iKZI/AAAAAAAABw0/N787MjoMQYw/s320/P9210439.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-mDP_uB2w1yI/UlJllHjFMNI/AAAAAAAABw8/k3Dg6egs0rg/s1600/P9210444.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-mDP_uB2w1yI/UlJllHjFMNI/AAAAAAAABw8/k3Dg6egs0rg/s320/P9210444.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Από την πρώτη στιγμή έγινε φανερό ότι το Μπατούμι ήταν μια πόλη των
αντιθέσεων. Στο νέο εθνικιστικό μοντέλο που οι τοπικοί ολιγάρχες θέλουν
να προβάλουν, συνυπήρχαν φουτουριστικά κτίρια και ουρανοξύστες,
απέραντες αλέες και συντριβάνια, υπερπληθώρα έργων τέχνης σε δρόμους και
πλατείες, και την ίδια στιγμή μπάζα στα πεζοδρόμια των φτωχότερων
συνοικιών, μικρομάγαζα με αραχνιασμένη πραμάτεια, σαν τα ελληνικά
μπακάλικα της δεκαετίας του ’70, πολυκατοικίες κυβικές, σοβιετικού
τύπου, με μπουγάδες και πέντε δάχτυλα σκόνη στην πρόσοψη, και
μονοκατοικίες μισοερειπωμένες ή με τσίγκινες οροφές. Στα πεζοδρόμια
γέροι με μάλλινα σκουφιά σκότωναν την πλήξη τους παίζοντας μανιωδώς
τάβλι. Και η Μαύρη Θάλασσα ήταν πραγματικά μαύρη, παρά τις πολύχρωμες
ξαπλώστρες που στοιβάζονταν σε ομοιόμορφους πίλους σε όλη την εκτεταμένη
ακτογραμμή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-PQKivkkrpyQ/UlJlypLXj_I/AAAAAAAABxE/s3Xz-uvWNc8/s1600/P9230460.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-PQKivkkrpyQ/UlJlypLXj_I/AAAAAAAABxE/s3Xz-uvWNc8/s320/P9230460.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Το ξενοδοχείο μας ήταν ωστόσο άριστο και ευχάριστο και οι άνθρωποι
φιλόξενοι και εξυπηρετικοί. Στον ευρύτερη περιοχή υπήρχαν πρεσβείες,
κυβερνητικά μέγαρα, θεόρατα ξενοδοχεία, πύργοι τηλεπικοινωνιών και
μεγάλα βουλεβάρτα με φοίνικες, ποδηλατόδρομους, λιμνούλες και
παιδότοπους, όλα πεντακάθαρα. Α, ναι, και μια μεγάλη υπαίθρια σκακιέρα
στην οποία μου ποζάρισε, ελλείψει πιο καλλίγραμμου μοντέλου, ο
Μενδρινός.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-L_kufUas6Mc/UlJmEDpoYoI/AAAAAAAABxM/Pgq2Al5QMiQ/s1600/P9230455.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-L_kufUas6Mc/UlJmEDpoYoI/AAAAAAAABxM/Pgq2Al5QMiQ/s320/P9230455.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Το πρώτο βράδυ συμφάγαμε με τον πολύ φιλικό Βραζιλιάνο συνθέτη
Βιέιρα. Τον μοναδικό συνθέτη αυτή τη στιγμή στην Βραζιλία. Εκεί
διαπίστωσα ότι δεν θα ήθελα ποτέ να ήμουν στην θέση του Χάρη ο οποίος
διαρκώς γίνεται αποδέκτης παραπόνων και παρατηρήσεων για διάφορα
ζητήματα, όπως τον τρόπο κρίσης των προβλημάτων, το FIDE ALBUM, την
δυσλειτουργία διαφόρων επιτροπών κτλ, πράγματα για τα οποία ο ίδιος δεν
φέρει ευθύνη, ελάχιστα μπορεί να τα αλλάξει και εν πολλοίς ο καθένας
έχει και μια άποψη που συμφέρει τον ίδιο ως συνθέτη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-HTjOW4G4tZI/UlJmNobwJXI/AAAAAAAABxU/fgXuu9oBDkM/s1600/8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-HTjOW4G4tZI/UlJmNobwJXI/AAAAAAAABxU/fgXuu9oBDkM/s320/8.jpg" width="320" /></a></div>
(foto: ο Χάρης σε μια από τις ατέλειωτες συνεδριάσεις τους...)<br />
<br />
Εκτός αυτών βέβαια ο
φίλος μας ο βραζιλιάνος ήταν εξαιρετική παρέα. Οι άλλες ομάδες άρχισαν
να μαζεύονται το Σάββατο και την Κυριακή, με πιο κραυγαλέες την απουσία
του Τζων Ναν, του Γκεόργκι Εβσέεβ και για μας του πολυπρωταθλητή μας
Κώστα Πρέντου. Όλοι οι υπόλοιποι όμως ήταν παρόντες, καθώς και ο Νίκος ο
Μενδρινός που κατέφθασε τελευταίος, αλλά καθόλου καταϊδρωμένος.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-TfzKIXv5-4A/UlJmS145kTI/AAAAAAAABxc/fa_QGp55DVs/s1600/75.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-TfzKIXv5-4A/UlJmS145kTI/AAAAAAAABxc/fa_QGp55DVs/s320/75.jpg" width="320" /></a></div>
(foto: βράβευση του Γκουργκενίτζε από τον Πρόεδρου της Ομοσπονδίας τους)<br />
<br />
Η τελετή έναρξης είχε αρκετά εθνικά στοιχεία, μίλησε ο Πρόεδρος της
Σκακιστικής τους Ομοσπονδίας, ο Χάρης φυσικά, κάποιοι από τους
διοργανωτές, και μετά ακολούθησαν σκακιστικά βίντεο και μουσική και
χορευτική παράσταση από παιδιά με παραδοσιακές στολές και κρουστά. Ωραία
ήταν από φολκλορικής άποψης, παρά τις επισημότητες και τους εθνικούς
ύμνους. Αλλά έβλεπες ότι η φαγούρα όλων ήταν το πότε θα έρθει η ώρα των
αγώνων (και των αντίστοιχων εργασιών για τους συνθέτες).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-18lB56LUcCA/UlJmeeoRq4I/AAAAAAAABxk/v_RsPn1KPZ8/s1600/P9230461.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-18lB56LUcCA/UlJmeeoRq4I/AAAAAAAABxk/v_RsPn1KPZ8/s320/P9230461.JPG" width="320" /></a></div>
(foto: Ωραία μας τα είπε ο Άφεκ...)<br />
<br />
Την Κυριακή το βράδυ παρακολουθήσαμε μια παρουσίαση σπουδών
Γεωργιανών συνθετών και επίσης ένα εκπληκτικό αφιέρωμα στον πρόσφατα
χαμένο Τσέχο συνθέτη Mario Matous , από τον Ισραηλινό Y. Afek
(παρουσίαση ευχάριστη, με μεσογειακό ταπεραμέντο και χιούμορ και
σπουδαίες σπουδές που χειροκροτήθηκαν).<br />
Είχα την ευκαιρία να πιάσω ψιλοκουβεντούλα με τον Afek μετά (γράφει
την στήλη των σπουδών στο Problemist και την Chess Base), με αφορμή μια
ανασκευή σπουδής που του είχα στείλει και δεν την έλαβε –καθώς φαίνεται-
ποτέ. Μου ζήτησε να του στείλω ό,τι υλικό έχω ακόμα και για δημοσίευση,
ενώ ταυτόχρονα μου παραπονέθηκε για το ότι ποτέ δεν έχει λάβει σπουδές
από την Ελλάδα. Όποιος ενδιαφέρεται, ιδού η Ρόδος, ιδού και το Τελ Αβίβ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Ku9aGUBkNjc/UlJmolGopXI/AAAAAAAABxs/X5_IijhYyOw/s1600/P9230454.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-Ku9aGUBkNjc/UlJmolGopXI/AAAAAAAABxs/X5_IijhYyOw/s320/P9230454.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Το αγωνιστικό κομμάτι άνοιξε με το OPEN του Παγκόσμιου Πρωταθλήτος.
88 λύτες έφτυσαν αίμα με τα 12 (πολύ) δύσκολα προβλήματα που επέλεξε ο
συνήθης ύποπτος κοκκινοτρίχης Axel Steinbrink και έπρεπε να λύσουν σε 3
ώρες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-cLNeiLomjrA/UlJpiiLiflI/AAAAAAAABy0/PmHSDQ4kOps/s1600/81.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-cLNeiLomjrA/UlJpiiLiflI/AAAAAAAABy0/PmHSDQ4kOps/s320/81.jpg" width="320" /></a></div>
(foto: Μην γελάς καθόλου, μας έχεις καταστρέψει!)<br />
<br />
Δείτε τα εδώ: <a href="http://www.wfcc.ch/wp-content/uploads/2013/09/2013_WCCC-OPEN-56_solutions.pdf" target="_blank">http://www.wfcc.ch/wp-content/uploads/2013/09/2013_WCCC-OPEN-56_solutions.pdf </a><br />
<br />
Κανείς φυσικά δεν τα έλυσε όλα. Ο χρόνος ήταν πολύ πιεστικός για
τέτοια προβλήματα. Πρώτοι ο Ισραηλινός Comey και ο Γερμανός Zude με
50/60. Πολύ καλή εμφάνιση έκανε ο Νίκος που με 32 πόντους ανέβηκε στην
23<sup>η</sup> θέση προσπερνώντας 1 GM, 10 IM και πολλούς FM, μεταξύ
άλλων. Ο Μούρτζια δεν έκανε τον κόπο να συμμετάσχει, μια σοφή επιλογή,
αν σκεφτεί κανείς την συνέχεια. Η αφεντιά μου κατάφερε να χάσει ένα από
τα 2άρια, καθώς και αρκετούς πόντους (9) από σπουδές και βοηθητικά,
οπότε μοιραία κατέληξα στην 73<sup>η</sup> θέση με 16 β. Το open όμως
δεν είναι παρά η πρόγευση. Το κυρίως πιάτο έρχεται την Τρίτη και την
Τετάρτη, όπου τα πράγματα είναι πιο σοβαρά και (ακόμα) πιο πιεστικά.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-jB_Es1_HcP4/UlJmyuGuNwI/AAAAAAAABx0/sQKLk6OOd2U/s1600/murdzia01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="http://3.bp.blogspot.com/-jB_Es1_HcP4/UlJmyuGuNwI/AAAAAAAABx0/sQKLk6OOd2U/s320/murdzia01.jpg" width="320" /></a></div>
(foto: Ο Πετράκης!) <br />
Το μόνο λοιπόν όφελος που αποκόμισα την πρώτη μέρα των αγώνων ήταν η
αποκλειστική συνέντευξη που δέχτηκε το αμέσως επόμενο διάστημα να μου
παραχωρήσει ο Μούρτζια για το παρόν ιστολόγιο. Ο εκπληκτικός Πολωνός
Παγκόσμιος Πρωταθλητής, πρέπει να ξέρετε, είναι πολύ φιλικός, καμία
σχέση με μερικά «φουσκωμένα πεπόνια», όπως είναι για παράδειγμα οι
Γερμανοί, ή ορισμένοι από τους Ρώσους και τους Άγγλους (με μικρή
εξαίρεση τον Μέστελ, που παρεμπιπτόντως παρουσιάστηκε αγνώριστος:
από…άνθρωπος των σπηλαίων, όπως τον είχαμε συνηθίσει, απόλυτο «γουλί»!)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-fXA8FPuRHHE/UlJnCFUJcOI/AAAAAAAABx8/PbKdorle5yE/s1600/P9210440.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-fXA8FPuRHHE/UlJnCFUJcOI/AAAAAAAABx8/PbKdorle5yE/s320/P9210440.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-diEZ__1F3Ig/UlJnK_Y3cBI/AAAAAAAAByE/8fwjPTe7FxE/s1600/P9240464.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-diEZ__1F3Ig/UlJnK_Y3cBI/AAAAAAAAByE/8fwjPTe7FxE/s320/P9240464.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Το εθνικό νόμισμα των Γεωργιανών ονομάζεται «λάρι». Δεν ξέρω αν είναι
αναγραμματισμός της λίρας ή έχει σχέση με τον Λάρι Μπερντ αλλά, κατά
παράδοξο τρόπο, οι ντόπιοι το προτιμούσαν στις συναλλαγές τους με μας
τους ξενωτικούς. Οι τιμές βέβαια ήταν πολύ χαμηλές για τα δεδομένα της
Ελλάδας, αλλά πώς αλλιώς να είναι σε μια χώρα όπου ο μέσος μισθός είναι
κάπου 150-200 ευρώ/ μήνα; Πάρα πολλοί Τούρκοι φαίνεται να έχουν
επενδύσει στην Γεωργία, αλλά οι Γεωργιανοί μοιάζουν να είναι υπάλληλοί
τους, ασφαλώς φτωχοί και –δυστυχώς- θλιμμένοι στην όψη. Όταν όμως
διαπιστώνουν ότι είσαι Έλληνας το χαμόγελό τους εμφανίζεται και
πλαταίνει. Σου πετάνε και μερικές σπαστές ελληνικές εκφράσεις «τι κάνεις
φίλε; – Γειά σου Ελλάδα!», τέτοια. Μετά βλέπουν τα Γκουλουάζ, σου
ζητάνε κάπως άκομψα, τους δίνεις μισό πακέτο και το βουτάνε άπληστα.
Γιατί εκεί καπνίζουν ακόμα και τα μωρά. Μιλάμε για τον παράδεισο του
καπνιστή! Σε όλο το ξενοδοχείο υπήρχαν τασάκια. Παντού. Σε δωμάτια,
εστιατόρια, διαδρόμους, φουαγιέ, ίσως και στις τουαλέτες, δεν πρόσεξα.<br />
<br />
Το βράδυ της Δευτέρας κάναμε μια βόλτα στην παραλία, όλη η Ελληνική
αποστολή. Όταν σταμάτησε η πιο απίστευτη νεροποντή που έχω αντικρύσει
στην ζωή μου, πάει να πει. Μια νεροποντή που μου διέλυσε όλες τις
αμφιβολίες για το ότι η Κιβωτός του Νώε προσάραξε τελικά στο Αραράτ,
κάπου στα νοτιανατολικά της σημερινής Γεωργίας. Το Μπατούμι, που λέτε,
αποτελεί τον κατεξοχήν εμπορικό και στρατηγικό κόμβο της ορεινής αυτής
χώρας με το παράξενο καλλιγραφικό αλφάβητο. Αποτελεί ωστόσο και τον
προορισμό του εσωτερικού τους καλοκαιρινού τουρισμού, αν μπορεί να
χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος για τα δεδομένα της Γεωργίας. Όταν βέβαια
βλέπεις από κοντά τον Εύξεινο Πόντο, μάλλον προτιμάς να κάνεις μπάνιο σε
μια μπανιέρα ξέχειλη με σκούρο υγρό αγνώστου συστάσεως. Ο λόγος που
είναι τόσο σκούρα τα νερά του γίνεται εμφανής κάτω από τα πόδια σου. Τα
πλατιά βότσαλα στην παραλία είναι κι αυτά σκούρα, σχεδόν μαύρα.
<br />
Οι κυβερνήτες τους πάντως δεν φείδονται καθόλου στην ανόρθωση
αρχαιοελληνικών κιόνων, και δεν μιλάω μόνο για τα κτίρια.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-cS5XVcQdQDw/UlJnV69fUOI/AAAAAAAAByM/HAoReFbzYXk/s1600/P9240462.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-cS5XVcQdQDw/UlJnV69fUOI/AAAAAAAAByM/HAoReFbzYXk/s320/P9240462.JPG" width="320" /></a></div>
Είδα
κορινθιακούς κίονες σε πέτρινα και μαρμάρινα περίπτερα, ακόμα και
ξεκάρφωτους ιωνικούς κίονες ανάμεσα στις αλέες. Μοιάζουν πολύ περήφανοι
για την μυθολογική αίγλη που κουβαλάει η περιοχή τους, αφού εκεί
εντοπίζεται η μυθική Αία, η Κολχίδα της Αργοναυτικής Εκστρατείας.
Υπάρχει και ένα επίχρυσο επιδεικτικό άγαλμα που απεικονίζει τον Ιάσονα
να κρατάει μια προβιά, προφανώς μετά το αποκοίμισμα του Δράκου με τα
χίλια μάτια που φυλούσε το χρυσόμαλλο δέρας. Κάποιες επίσης
μεταμοντέρνες γυναικείες παραστάσεις παρέπεμπαν στην Μήδεια, αλλά δεν
παίρνω κι όρκο. Οι γεωργιανές επιγραφές στην βάση τους ήταν ολότελα
ερμητικές για μένα.<br />
Ερμητικά δεν υπήρξαν ωστόσο τα προβλήματα της πρώτης μέρας του
Παγκόσμιου Λύσης. Ο βαθμός δυσκολίας μειώθηκε αισθητά σε σχέση με το
open, οπότε ο συναγωνισμός εντάθηκε. Μαζί με μένα και τον Νίκο
εξαναγκάσαμε και τον Χάρη να λύσει, πράγμα που βοήθησε αρκετά την ομάδα,
παρότι ο Πρόεδρος ούτε όρεξη είχε, χίλια- δυο τρεξίματα είχε, κούραση
είχε, αλλά το χατίρι δεν μας το χάλασε και μπράβο του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-KwRK-o8z2EY/UlJnePJwqzI/AAAAAAAAByU/I03JpG89b3A/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-KwRK-o8z2EY/UlJnePJwqzI/AAAAAAAAByU/I03JpG89b3A/s320/5.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Του χρόνου θα γίνουν πάλι εκλογές στην Παγκ. Ομοσπονδία. Ο Χάρης θα
είναι ξανά υποψήφιος και –σχεδόν σίγουρα- ξανά Πρόεδρος. Άξιος πιστεύω,
αφού συμμάζεψε πολλά κακώς κείμενα που λίμναζαν στα γεμάτα χασμουρητά
χρόνια της Προεδρίας του υπερήλικα Ισραηλινού U. Avner.<br />
Επιστρέφοντας στο αγωνιστικό κομμάτι μπορείτε να δείτε (και να προσπαθήσετε να λύσετε) τα προβλήματα εδώ: <a href="http://www.wfcc.ch/wp-content/uploads/2013/09/2013_WCSC-37_solutions.pdf">http://www.wfcc.ch/wp-content/uploads/2013/09/2013_WCSC-37_solutions.pdf</a><br />
Θυμίζω ότι οι χρόνοι που δίνονται είναι 20’ για τα 2άρια, 60’ για τα
3άρια, 100’ για τις σπουδές, 50’ για τα βοηθητικά, 80’ για τα πολλάρια
(δικός μου νεολογισμός, κατά το δυάρι/τριάρι…) και 50’ για τα selfmates.
Θυμίζω επίσης τις κατάρες της Γεωργιανής μάγισσας του Καυκάσου, πριν
καλά- καλά πατήσουμε στο χώμα που κάποτε έσπειρε με δόντια δράκου ο
Θησέας. Είναι ο μόνος τρόπος να εξηγήσω γιατί, παρ’ όλη την επίπονη
προετοιμασία, δεν κατόρθωσα να λύσω ούτε ένα από τα 3 βατά 2άρια. Έγραψα
μάλιστα τις λύσεις σε 2 από αυτά, για να τις διαγράψω και να προτιμήσω
τις πονηρές δοκιμές. Ευτυχώς ο φορμαρισμένος Νίκος έκανε περίπατο, ενώ
και ο Χάρης έλυσε 2/3, οπότε η ομάδα είχε μικρές μόνο απώλειες. Στα
3άρια πήγαμε καλύτερα, αφού ο Νίκος συνέχισε το απόλυτο 3/3, ενώ
τσόνταρα κι εγώ 12 πόντους (αν και χάνοντας αδικαιολόγητα, μία βαριάντα
στο καθένα). Στις σπουδές εντούτοις περιμέναμε τα χειρότερα. Και τα
χειρότερα, όταν τα περιμένεις, σπάνια σε απογοητεύουν. Εννοείται ότι ο
Χάρης δεν μπήκε καν στην αίθουσα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-pKH27Q6j8_Y/UlJnpUnFlDI/AAAAAAAAByc/RIqGBMaanWA/s1600/26.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="http://1.bp.blogspot.com/-pKH27Q6j8_Y/UlJnpUnFlDI/AAAAAAAAByc/RIqGBMaanWA/s320/26.jpg" width="320" /></a></div>
(foto: Στην μέση ο Παύλος Μουτεσίδης, ανάμεσα στο Ρώσο Σελιβάνοφ και τον Βούλγαρο Κονσταντίνοβ)<br />
<br />
Προτίμησε έναν υγιεινό περίπατο με την πάντα ευχάριστη και
διασκεδαστική παρέα του αειθαλούς συνθέτη μας, του Παύλου Μουτεσίδη,
εκμεταλλευόμενοι την μοναδική μέρα που ξεμύτισε ο ήλιος πάνω από τον
ώριο πύργο του Sheraton, του χτισμένου σαν τον αρχαίο Φάρο της
Αλεξάνδρειας. Δυστυχώς μέσα στην υποφωτισμένη αίθουσα ο Νίκος δεν έλυσε
πολύ περισσότερα από τον Χάρη, αφού τσίμπησε μόνο 2 πόντους.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-KQoCuHfjYqE/UlJoG4wDx-I/AAAAAAAAByo/QxYpLy6giRA/s1600/P9230458.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-KQoCuHfjYqE/UlJoG4wDx-I/AAAAAAAAByo/QxYpLy6giRA/s320/P9230458.JPG" width="240" /></a></div>
(foto: ο πύργος του Sheraton)<br />
<br />
Κρίμα γιατί
πιστεύω ότι «τις είχε» τις σπουδές, ειδικά την πρώτη. Προς μεγάλη μου
έκπληξη, μέσα σε 50’ (νόμιζα ότι) είχα λύσει και τις 3. Για τις 2 ήμουν
σίγουρος, οι βαριάντες ήταν ωραίες, όλα ταίριαζαν. Αυτή με τα ελαφρά
κομμάτια βέβαια με παίδεψε περισσότερο, αλλά δεν μπορούσα να δω την
τρύπα της ανάλυσής μου 6-7 κινήσεις μετά την εισαγωγή 1.Νe4 Kf4 2.Nd3?!
Μου την έδειξε εκ των υστέρων, με κάποια δόση αυταρέσκειας, ο μουσάτος
Γερμανός GM Pfannkuche. Κι έτσι, ενώ βγήκα άνετος κι ωραίος μισή ώρα
νωρίτερα από την αίθουσα, έμεινα μπουκάλα στους 7 βαθμούς. Όχι
καταστροφή, αλλά κακό, πολύ κακό σημάδι. Η κατάρα που λέγαμε. Δεν
θυμάμαι πόσες, αλλά περνούσαμε αρκετές ομάδες μετά τους 3 πρώτους
γύρους, παρά τις ατυχίες. Ξέραμε βέβαια ότι η δεύτερη μέρα μας είναι
πάντα χειρότερη, οπότε μια κάποια κατήφεια σκέπασε την ομάδα, παρεμφερής
με την εικόνα του διαρκώς μολυβένιου γεωργιανού ουρανού. Το γεγονός ότι
ακόμα και ο Μurdzia είχε χάσει 4 πόντους στις σπουδές, δεν βοήθησε και
πολύ στην ψυχολογία μας.<br />
<br />
Η επίδραση της κατάρας της Μάγισσας του Καυκάσου εμφανίστηκε τις
πρώτες πρωϊνές ώρες, όταν μια σοκολάτα που είχε αγοράσει ο Νίκος από
παρακείμενο μπακάλικο (σαν κι εκείνο που δούλευε ο Χατζηχρήστος στην
ταινία «Της κακομοίρας»), αποδείχθηκε ιδιαίτερα εχθρική για τον
γαστρεντερικό σωλήνα του λύτη μας. Ανέλαβα να λύσω το θέμα φαρμακευτικά
(σε αυτό είμαι αδιαμφισβήτητα καλύτερος λύτης) και επισκέφτηκα το
πλησιέστερο φαρμακείο. Μπροστά μου μια ντόπια μεσήλικη ζήτησε από την
φαρμακοποιό κάτι ακαταλαβίστικο. Η νεαρή συνάδελφος μπήκε στην
μικροσκοπική αποθήκη και επέστρεψε με 4 (τέσσερις) πάνες. Την αυτή
τακτική ακολούθησε και με τον τουρίστα. Τα Immodium κόστιζαν 10 λάρι,
αλλά είχα μόνο 9 και της είπα να πληρώσω σε ευρώ. Αμ δε! Με τίποτα! Πήρε
ωστόσο με αποφασιστικότητα τα 9 λάρι και με ένα ψαλίδι αφαίρεσε μερικές
κάψουλες από την συσκευασία! Βέβαια να μην λέω και τίποτα, γιατί και
στην Ελλάδα αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση (που θα συνεχιστεί) εκεί θα
καταλήξουμε: το πιο χρήσιμο εργαλείο του φαρμακείου θα είναι το ψαλίδι.<br />
Την δουλειά του πάντως την έκανε το φάρμακο, όχι όμως κι εμείς. Κι αν
ο Νίκος έλυσε την τελευταία στιγμή το Η#3 του Jones και μάζεψε 10
πόντους ο Χάρης πήρε μόνο 6,5. Εγώ έλυσα ταχύτατα το δυάρι και έπιασα το
5άρι. Είδα αμέσως την εικόνα ματ και έμενε να την υλοποιήσω. Πώς να το
πετύχω όμως όταν η μάγισσα με έκανε να βάλω το πιόνι στο β4 αντί για το
β3; Η μαύρη ντάμα δεν περνούσε στο α3! Περνούσε όμως ο χρόνος, γύρισα
στο τριάρι, είδα την λύση, την έγραψα βιαστικά και ξαναγύρισα στο
πεντάρι. 2-3 λεπτά πριν την εκπνοή του χρόνου ρίχνοντας μια τυπική ματιά
στο διάγραμμα διαπίστωσα με φρίκη την λάθος τοποθέτηση. Όμως ήταν πια
πολύ αργά. Και το χειρότερο, πάνω στην βιασύνη μου αποδείχθηκε ότι είχα
γράψει και ανάποδα τα κλειδιά στο τριάρι και το έχασα και αυτό!
Απελπισία, να πιάνεις αντί για 15, μόνο 5. Και μεγαλύτερη απελπισία να
ηχεί στα αυτιά σου σαν αντίλαλος ο ξεδοντιασμένος καγχασμός της μάγισσας
του Καυκάσου… Το διάλειμμα ανάμεσα στην κάθε κατηγορία είναι μόλις ένα
τέταρτο. Οπότε το μόνο που προλαβαίνεις να κάνεις είναι δύο τσιγάρα, δύο
σταυρούς και δύο μπινελίκια. Μετά από αυτά ξαναμπαίνεις σφίγγοντας τα
δόντια.<br />
Στα πολυκίνητα αμέσως μετά η μάγισσα έβαλε όλη της την τέχνη. Ο Νίκος
έμεινε σχεδόν στο ένα (4,5β), την στιγμή που είχε μισολύσει και το
όμορφο πεντάρι και τελικά αποφάσισε να παρατήσει στην μέση την λύση και ο
Χάρης έδωσε λευκή κόλλα. Δηλαδή όχι ακριβώς λευκή, αλλά τα ξόρκια δεν
πιάνουν πόντους. Εγώ πάλι βρήκα το κλειδί στο 4άρι αλλά έγραψα μια
βαριάντα ως απειλή και κλώτσησα πολλούς (εύκολους) πόντους. Το χειρότερο
όμως συνέβη στο 9άρι, όπου ενώ έχω δει όλη την μανούβρα, έχω ξεχάσει να
βάλω στην σκακιέρα το πιόνι δ7, με αποτέλεσμα να βγάζει άμυνες-
φάντασμα με Πδ8 ο μαύρος! Και να πει κανείς ότι δεν ήμασταν ήρεμοι και
με καθαρό μυαλό! Έλεος κυρά- μάγισσα!<br />
Στα self ολοκληρώθηκε το δράμα, αν και όχι με πολύ αφύσικα
αποτελέσματα. Ο Νίκος 2/3 ο Χάρης 1 και κάτι, εγώ μόνο το δυάρι. Τελικά η
ομάδα μας δεν πήγε πολύ καλά, ήρθε 18<sup>η</sup>. Αναμενόμενο θα πει
κανείς αν σκεφτείς ότι είχαμε το πιο χαμηλό μέσο όρο Έλο, αλλά η έλλειψη
της εγγύησης και της σταθερότητας που προσφέρει η παρουσία του Κώστα
του Πρέντου ήταν παραπάνω από εμφανής. Ο Νίκος πήγε σχετικά καλά (κυρίως
λόγω των #2 και #3, έκανε μάλιστα και ατομικό ρεκόρ (56,5/90) σε
απόλυτο αριθμό, αλλά δεν μπορούσε να τα κάνει κι όλα μόνος του. Ο Χάρης
(26 β.)συνέβαλε όσο μπορούσε και μάλλον πρέπει να τον ευχαριστούμε για
την υπέρβαση. Για την αφεντιά μου να μην μιλήσω καλύτερα. Έστειλα στον
κουβά τουλάχιστον 30 πόντους, που στοίχισαν στην ομάδα τουλάχιστον πέντε
θέσεις. Ατομικά τώρα ο Νίκος ήταν 44<sup>ος</sup>, ο «κακός» 71<sup>ος</sup> και ο Πρόεδρος 75<sup>ος,</sup> στους 84 λύτες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-BkE0lxHpwN4/UlJpt3OnDkI/AAAAAAAABy8/K9kB8VBTelk/s1600/16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="http://2.bp.blogspot.com/-BkE0lxHpwN4/UlJpt3OnDkI/AAAAAAAABy8/K9kB8VBTelk/s320/16.jpg" width="320" /></a></div>
(foto: Οι φοβεροί Πολωνοί, από αριστερά Mista, Piorun, Murdzia)<br />
<br />
Και ποιος νίκησε; Μα φυσικά ο Πετράκης ο Μούρτζια! Πάτησε γκάζι την
δεύτερη μέρα, έλυσε σχεδόν τα πάντα και σήκωσε το 7ο Παγκόσμιο Κύπελλό
του από το 2002 κι εδώ (χωρίς να αναφέρουμε δεύτερες και τρίτες θέσεις)
με 85,75 β! Είναι αναμφισβήτητα ο καλύτερος λύτης στην ιστορία του
θεσμού. Δεύτερος ο φορμαρισμένος Γερμανός Arno Zude με 84,5 β. και
τρίτος ο νεαρός αλλά «πολύς» Πολωνός Casper Piorun με 83,0 β. Στην
τέταρτη θέση ο άλλος Πολωνός, ο συμπαθητικός και λαλίστατος Alexander
Mista με 82,25 β. Με αυτά τα αποτελέσματα ήταν από την πρώτη μέρα φανερό
ποια χώρα θα κέρδιζε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-2KR7fphSiUc/UlJp9XCndvI/AAAAAAAABzE/U44fR1hjfYs/s1600/21.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="http://3.bp.blogspot.com/-2KR7fphSiUc/UlJp9XCndvI/AAAAAAAABzE/U44fR1hjfYs/s320/21.jpg" width="320" /></a></div>
Για 5<sup>η</sup> συνεχόμενη φορά λοιπόν
βασίλισσα η Πολωνία, και μάλιστα μακράν. Δεύτερη η Γερμανία που κατάφερε
μόλις στα self να περάσει την τρίτη Σερβία. Η Ρωσία χωρίς τον Evseev
και τον Leontiev (τα έχουν μάλλον σπάσει με τον «τσάρο» Selivanov) έπεσε
στην 5<sup>η</sup> θέση, ενώ και η Αγγλία χωρίς τον Ναν κατέρρευσε στην 10<sup>η</sup> θέση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-QXuxdp-4sCM/UlJqNaW786I/AAAAAAAABzM/Qf1MDZ4mwUE/s1600/P9230459.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-QXuxdp-4sCM/UlJqNaW786I/AAAAAAAABzM/Qf1MDZ4mwUE/s320/P9230459.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Μετά την λύση εγώ κι ο Νίκος όπου φύγει-φύγει, αλλά το Συνέδριο
συνεχίστηκε ομαλά και χωρίς εμάς. Έχασε η Βενετιά βελόνι, ούτως ειπείν.
Την Πέμπτη είχε περιήγηση στους όμορφους βοτανικούς κήπους του Μπατούμι,
ενώ και οι επιτροπές και οι απονομές είχαν συνέχεια. Το επόμενο
Παγκόσμιο αποφασίστηκε να γίνει στην Βέρνη τέλη Αυγούστου. Το
Πανευρωπαϊκό τον Απρίλη το ανέλαβε το Μαυροβούνιο (κάπου στην
Αδριατική). Η Ελλάδα πιθανότατα θα διεκδικήσει κάποια από τις
διοργανώσεις του 2015. Κι από όσο ξέρω, ούτε η Ελβετία, ούτε το
Μοντενέγκρο, και φυσικά ούτε η χώρα μας, φημίζονται για τις μάγισσές
τους.</div>
<div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-70763208842296722122013-09-17T20:26:00.001+03:002013-09-17T20:26:45.053+03:0012o ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΛΥΣΗΣ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/--EnJ4SGXQZs/UjiOPNc2RPI/AAAAAAAABvc/vT6KyNlgZF0/s1600/P9150290.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/--EnJ4SGXQZs/UjiOPNc2RPI/AAAAAAAABvc/vT6KyNlgZF0/s320/P9150290.JPG" width="320" /></a></div>
Αυτή την φορά τα κατάφερα κάπως καλύτερα: <b>2ος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Λύσης στο Καλλιτεχνικό Σκάκ</b>ι. Το Σάββατο που μας έρχεται αναχωρώ για το <b>Παγκόσμιο Πρωτάθλημα</b> στο Μπατούμι της Γεωργίας (Εθνική Ομάδα μαζί με τον φετινό Πρωταθλητή Ελλάδας <b>Νίκο Μενδρινό</b> και τον Πρόεδρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας <b>Χάρη Φουγιαξή</b>). Θα μας λείψει εκεί ο κορυφαίος Έλληνας λύτης, <b>ο Κώστας ο Πρέντος</b>, κι ο Θεός να βάλει το χέρι του :-)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-gzR3YpDflu0/UjiOyHlF7bI/AAAAAAAABvk/oJ6mP-WyyA4/s1600/P9150289.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-gzR3YpDflu0/UjiOyHlF7bI/AAAAAAAABvk/oJ6mP-WyyA4/s320/P9150289.JPG" width="320" /></a></div>
Να και ο φίλος Νίκος Μενδρινός, ο Πρωταθλητής μας! Δεξιά στην φωτό παρακαλώ. Αριστερά είναι ο "κακός" κριτής που διάλεξε τα (δύσκολα) προβλήματα, ο αγαπητός Γιάννης Γαρουφαλλίδης!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-vHsGj5e98as/UjiPcZ68wVI/AAAAAAAABvw/eCQzEKrbXvw/s1600/P9150291.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-vHsGj5e98as/UjiPcZ68wVI/AAAAAAAABvw/eCQzEKrbXvw/s320/P9150291.JPG" width="320" /></a></div>
Και τρίτος ο φέρελπις έφηβος Σταμάτης Κούρκουλος (δεξιά), πολύ δυνατός σκακιστής ήδη, που άφησε πίσω του ισχυρούς και έμπειρους λύτες όπως τον Παπασταυρόπουλο, τον Φουγιαξή κ.ά.!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-htkequ9BwSQ/UjiQWfCzbuI/AAAAAAAABv4/UX0O_rFqGj0/s1600/P9150293.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-htkequ9BwSQ/UjiQWfCzbuI/AAAAAAAABv4/UX0O_rFqGj0/s320/P9150293.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Και μια πιο...ομαδική!<br />
<br />
<br />
Τα αποτελέσματα και τα προβλήματα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος θα τα βρείτε στο κατεξοχήν "καλλιτεχνικό" μπλογκ, <a href="http://kallitexniko-skaki.blogspot.gr/2013/09/12.html">ΕΔΩ ΔΗΛΑΔΗ</a></div>
<div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-88641902689024345522013-08-08T10:41:00.001+03:002013-08-08T10:41:59.885+03:00ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ "ΜΕΓΑΝΗΣΙ, ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ" ΣΤΟ...ΜΕΓΑΝΗΣΙ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-szmtkFwspik/UgNKn-PHl7I/AAAAAAAABu8/eyhvVFkkxjo/s1600/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF..-300x224.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-szmtkFwspik/UgNKn-PHl7I/AAAAAAAABu8/eyhvVFkkxjo/s1600/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF..-300x224.jpg" /></a></div>
<br />
Αναδημοσιεύω την ανάρτηση (μαζί με το video) του ιστότοπου MeganisiTimes για την βραδιά παρουσίασης του βιβλίου μου, υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου. Ήταν μια υπέροχη βραδιά, με συναίσθημα αλλά και ουσία, με χιούμορ αλλά και συγκίνηση και με πολύ-πολύ κόσμο (υπολογίζω κάπου 120 άτομα, αφού δεν έπεφτε βελόνι στην Αίθουσα Πολιτισμού). Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="http://2.bp.blogspot.com/-jUhLo2U6bJQ/UgNK3xe7qlI/AAAAAAAABvE/j0zY2CE5jbM/s1600/P8041088-300x225.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-jUhLo2U6bJQ/UgNK3xe7qlI/AAAAAAAABvE/j0zY2CE5jbM/s1600/P8041088-300x225.jpg" /></a></b></div>
<br />
<br />
<b>Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα Πολιτισμού στο Σπαρτοχώρι πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το βράδυ η παρουσίαση του βιβλίου «Μεγανήσι, ένα ταξίδι στο χρόνο» του Παναγιώτη Κονιδάρη.</b><br />
<br />
<b>Μετά το<i><b> «Χ</b><b><i>ειρ</i>όγραφο της Πράγας»</b></i> και την <i><b>«Πανάκεια»</b> </i>το
τρίτο βιβλίο του Παναγιώτη αφιερώνεται αποκλειστικά στο Μεγανήσι μέσα
από ένα μεγάλο ταξίδι στο χρόνο ξεκινώντας από την μυθολογία με στάσεις
στην Ελληνική Επανάσταση και στον πόλεμο του 40 για να φτάσει στο
Μεγανήσι του 2013 τονίζοντας παράλληλα τα ιδιαίτερα λαογραφικά του
στοιχεία.</b><br />
<b>
</b><b>Ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία μέσα από μια σημαντική έρευνα που
αποτέλεσαν το θέμα του βιβλίου του Παναγιώτη που δεν θα πρέπει να λείπει
από κανένα Μεγανησιώτικο σπίτι.</b><br />
<br />
<b>Το βιβλίο παρουσίασαν οι φιλόλογοι Μαυρέτα Αργύρη και Βασίλης Κανέλλος καθώς και ο συγγραφέας .</b><br />
<br />
<b>Την εκδήλωση προλόγισε ο Δήμαρχος Μεγανησίου και τίμησαν με την παρουσία τους πάρα πολλοί συντοπίτες μας και όχι μόνο.</b><br />
<b>
</b><b>Θερμά συγχαρητήρια Παναγιώτη και καλοτάξιδο το βιβλίο σου!</b><br />
<b>(www.meganisitimes.gr) </b><br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/0-ix260Fqv0?feature=player_embedded" width="640"></iframe>
</div>
<div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-15377367537258889622013-06-21T23:02:00.000+03:002013-06-21T23:02:08.696+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-QIsuFgZUJPQ/UcSvpKXLZJI/AAAAAAAABuA/K8KIEkbjYyg/s1600/untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-QIsuFgZUJPQ/UcSvpKXLZJI/AAAAAAAABuA/K8KIEkbjYyg/s400/untitled.png" width="275" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<strong></strong> </div>
<div style="text-align: left;">
<strong></strong> </div>
<div style="text-align: left;">
<strong></strong> </div>
<div style="text-align: left;">
<strong>"Μεγανήσι, ένα ταξίδι στο χρόνο",</strong> λέγεται ο λόγος που επανέρχομαι στο blog μετά από τόσον πολύ καιρό. Ελπίζω αυτή η επαναδραστηριοποιηση του ιστολογίου να διαρκέσει. Ας περάσω ωστόσο στην αιτία της, που δεν είναι άλλη από την έκδοση του τρίτου μου βιβλίου. Αυτή την φορά δεν είναι ένα μυθιστόρημα, όπως το "Χειρόγραφο" ή η "Πανάκεια", αλλά μια σειρά άρθρων αρχαιολογικού, ιστορικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος για την ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Μεγανησι. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"><em><span style="mso-spacerun: yes;"> " </span>Πότε
κατοικήθηκε για πρώτη φορά το Μεγανήσι, η αρχαία νήσος Τάφος; <o:p></o:p></em></span></div>
<em>
</em><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"><em><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιοί ήταν οι
μυθολογικοί πρόγονοι των σημερινών κατοίκων του και τι γράφει ο Όμηρος γι’
αυτούς; <o:p></o:p></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<em>
</em></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"><em><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πώς έμοιαζε το
μεσαιωνικό Μεγανήσι;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<em>
</em></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"><em><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από ποια
ιστορικά κύματα πέρασε το μικρό νησί του Ιονίου για να σμιλέψει την τωρινή του
υπόσταση;<o:p></o:p></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<em>
</em></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"><em><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποια
κληρονομιά κουβαλάνε οι παραδόσεις και τα έθιμα ενός νησιωτικού τόπου;<o:p></o:p></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<em>
</em></div>
<div style="text-align: left;">
<em>
</em></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"><em><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το «Μεγανήσι:
ένα ταξίδι στο χρόνο», μια σειρά πρωτότυπων άρθρων βασισμένων σε πολυετή
έρευνα, έρχεται να φωτίσει εκ νέου μια πλειάδα μυθολογικών και ιστορικών πτυχών
του ακατέργαστου διαμαντιού του Αρχιπελάγους του Ιονίου".</em></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"><em></em></span> </div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;">Το υλικό που είχε μαζευτεί ήταν αρκετό και διάσπαρτο, ώστε να με παρακινήσει να το συμμαζέψω από τους μαιάνδρους του διαδικτύου. Ήταν κάτι που όφειλα στις αναρίθμητες εργατοώρες της ιδιαίτερης έρευνας, καθώς και στον τόπο μου. Ελπίζω να το χαρούν όσοι το διαβάσουν, αφού το στιλ είναι περισσότερο συγγραφικό και λιγότερο επιστημονικό. Και φυσικά, με την σειρά μου, θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις τους!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"></span> </div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt;"></span> </div>
</div>
<div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-74378938445265549032012-06-30T12:38:00.001+03:002012-06-30T12:48:05.005+03:0011ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΣΚΑΚΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-YqKZjRZrLIs/T-7Hptni1YI/AAAAAAAABsw/UAlnlwV-dt8/s1600/P6240070.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-YqKZjRZrLIs/T-7Hptni1YI/AAAAAAAABsw/UAlnlwV-dt8/s320/P6240070.JPG" vca="true" width="320" /></a></div>
<br />
Με μεγαλύτερη από τα συνηθισμένα συμμετοχή διεξήχθη και φέτος το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καλλιτεχνικού Σκάκι. <br />
<br />
Αποτελέσματα:<br />
Οι νικητές είναι:<br />
<br />
<br />
Πρωταθλητής Ελλάδος ο Χάρης Φουγιαξής, που είναι και Πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Σκακιστικής Σύνθεσης.<br />
<br />
Δεύτερος ο Κώστας Πρέντος, πολλές φορές πρωταθλητής Ελλάδος.<br />
<br />
Τρίτος ο Ανδρέας Παπασταυρόπουλος, μόνιμος στο βάθρο της βράβευσης. <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-xdMtW8yT8N0/T-7H-uzcBRI/AAAAAAAABtI/7BGKuVKDlDk/s1600/P6240075.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-xdMtW8yT8N0/T-7H-uzcBRI/AAAAAAAABtI/7BGKuVKDlDk/s320/P6240075.JPG" vca="true" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ztUVb62VpRk/T-7HwYsV_yI/AAAAAAAABs4/87uxoR0A_B8/s1600/P6240066.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-ztUVb62VpRk/T-7HwYsV_yI/AAAAAAAABs4/87uxoR0A_B8/s320/P6240066.JPG" vca="true" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Κατάλογος συμμετασχόντων και συμμετασχουσών<br />
<br />
όνομα βαθμοί λεπτά θέση <br />
<br />
<span style="color: red;">ΦΟΥΓΙΑΞΗΣ Χ 35 -214' (1)</span> <br />
<br />
<span style="color: blue;">ΠΡΕΝΤΟΣ Κ 35- 223' (2 )</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span><br />
<span style="color: blue;">ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Α 33,5- 240' (3)</span> <br />
<br />
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ν 29- 240' (4) <br />
<br />
<strong><span style="color: orange;">ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ Π 19,5- 240' (5 )</span></strong><br />
<br />
ΚΟΡΔΗΣ Κ 14- 234' (6) <br />
<br />
ΣΚΥΡΙΑΝΟΓΛΟΥ Δ 10- 235' (7) <br />
<br />
ΠΕΤΡΙΔΗΣ Ε 10 238 (8) <br />
<br />
ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ Π 10 240 (9- 11) <br />
<br />
ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ Λ 10 240 (9- 11) <br />
<br />
ΜΙΧΑΛΟΥΔΗΣ Γ 10 240 (9- 11) <br />
<br />
Ακολουθούν ΔΕΛΗΚΑΝΑΚΗΣ Ν, ΜΑΝΩΛΑΣ Ε, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Μ, ΜΗΤΣΑΚΗΣ Κ, ΓΕΡΟΠΑΠΑΣ Π, ΖΕΡΒΑΣ Η, ΖΕΡΒΟΣ Κ, ΚΑΠΝΙΑ Δ, ΒΑΛΛΗΝΔΡΑΣ Σ, ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ Μ.<br />
<br />
Τα προβλήματα του διαγωνισμού μπορεί κανείς να τα βρει <a href="http://kallitexniko-skaki.blogspot.gr/2012/06/11-2012_25.html">εδώ</a>. <br />
<br />
(Από τον ιστότοπο <a href="http://www.kallitexniko-skaki.blogspot.com/">http://www.kallitexniko-skaki.blogspot.com/</a>) <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-EKZw2Db_LP4/T-7H3j8a5AI/AAAAAAAABtA/a9Sfuzdv2JA/s1600/P6240076.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-EKZw2Db_LP4/T-7H3j8a5AI/AAAAAAAABtA/a9Sfuzdv2JA/s320/P6240076.JPG" vca="true" width="320" /></a></div>
<br />
Αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία μια 5η θέση σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και μάλιστα με όλους τους καλούς λύτες επί σκηνής, φέτος έχασα μια μεγάλη ευκαιρία για το βάθρο. Στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης ήμουν 3ος με 18,5 βαθμούς, αλλά στον 2ο γύρο έκανα μόλις 1 βαθμό! Συγχαρητήρια στους νικητές!</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-89214115761690056552012-05-05T17:51:00.001+03:002012-05-05T17:51:45.345+03:00Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΚΑΙ Η ΣΦΑΙΡΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-xBy-WeJAa7s/T6U-Rsn_A2I/AAAAAAAABsk/Vq74-dvfBT0/s1600/article-1370792-0AF105AD000005DC-691_634x411.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" src="http://4.bp.blogspot.com/-xBy-WeJAa7s/T6U-Rsn_A2I/AAAAAAAABsk/Vq74-dvfBT0/s320/article-1370792-0AF105AD000005DC-691_634x411.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<strong>Και να που η αρκούδα σε στρίμωξε στην άκρη του γκρεμού. Πίσω σου το χάσμα κατρακυλάει μαύρο και απειλητικό. Κι απέναντι, ακόμα πιο απειλητικό, το θεριό, να βρυχάται σηκωμένο στα δυο του πόδια, λυσσασμένο, με μάτια που γυαλίζουν από βουλιμία και νύχια που γυαλίζουν θάνατο. Και πλησιάζει ολοένα. Κι εσύ δεν βλέπεις διαφυγή. Το μόνο που έχεις πάνω σου – όλα τα’ άλλα στα έχουν πάρει- είναι ένα πιστόλι με μία και μόνη σφαίρα στην θαλάμη. Τι θα κάνεις καθώς ο χρόνος στενεύει και κλείνει ορμητικά κατά πάνω σου, σαν τις συμπληγάδες; Τι θα κάνεις;<br /> Ακούς φωνές, πολλές φωνές, ακόμα και κραυγές. Η μια σου λέει να κατεβάσεις το όπλο γιατί το θηρίο στην πραγματικότητα είναι φίλος σου κι έρχεται να σε συνδράμει. Όμως τα σάλια της ανεχορταγιάς που κρέμονται σαν αποκρουστικές ασημένιες χορδές από το στόμα της αρκούδας και τα κίτρινα τροχισμένα δόντια της, δεν σε καθησυχάζουν.</strong><br /><strong> Μια άλλη φωνή σε κακίζει που δεν του έγραψες του ζωντανού τα χωράφια σου στο όνομά του, μιας κι εξαρχής, για να το κατευνάσεις. Αλλά, ισχυρίζεται η φωνή, δεν πρέπει να σκιάζεσαι, μια αρκούδα είναι πάντα κάτι καλό, κι ας τρέμουν εσένα τα πόδια σου, κι ας μην σε βαστάνε πια.</strong><br /><strong> Μια τρίτη σου ψιθυρίζει ότι η αρκούδα είναι κι αυτή μέρος της φύσης και πρέπει να συμβιώσεις μαζί της. Και ναι μεν είναι έτοιμη να σε καταβροχθίσει, ωστόσο θα μπορούσες να διαπραγματευτείς μαζί της πολιτισμένα, να την κάνεις πιο «ανθρώπινη» και να ζήσετε αγκαλιά. Εντούτοις, η αγκαλιά της αρκούδας, ακόμα κι από κει που στέκεσαι, ζέχνει σήψη και αίμα ξεραμένο.</strong><br /><strong> Είναι ακόμα και η φωνή που παραδέχεται ότι η αρκούδα είναι πράγματι μοχθηρή και αδίστακτη. Και μετά σου προτείνει να χρησιμοποιήσεις το όπλο σου…πυροβολώντας στον αέρα. Μόνο έτσι, λέει, θα δείξεις την «αταλάντευτη θέλησή» σου, θα την τρομάξεις, ίσως και να σε λυπηθεί. Όμως την ίδια στιγμή το θηρίο κάνει κι άλλο βήμα και δεν μοιάζει καθόλου πρόθυμο στο να αξιολογήσει τις μπαλωθιές, πόσω μάλλον που αυτές θα πέσουν για τα μάτια.</strong><br /><strong> Μετά είναι κι αυτές οι φωνές που σου απαγορεύουν να βλάψεις το θηρίο, με κίνδυνο να διαταράξεις το οικοσύστημα. Δεν άκουσες όμως να σου λένε για το αν θα διαταραχθεί το οικοσύστημα μόλις γίνεις μέρος του μακάβριου διαιτολογίου της.</strong><br /><strong> Υπάρχουν ακόμα και κάποιες κραυγές που ωρύονται να φυλάξεις την σφαίρα σου για να την χρησιμοποιήσεις σε περίπτωση που περάσει τυχαία από κει κάποιος ταλαίπωρος μετανάστης. Μπορεί εσύ να μην ξέρεις σε τι θα σε βοηθήσει κάτι τέτοιο, όμως στα σίγουρα ξέρουν οι κραυγές (και φυσικά η αρκούδα).</strong><br /><strong> Τι θα κάνεις; Στα αυτιά σου βουίζει συνεχώς η ηχώ των λαβυρινθωδών προτροπών. Τι θα κάνεις;</strong><br /><strong> Μα, για στάσου… Δεν υπάρχει και μια επιπλέον εκδοχή, η πιο γενναία ίσως απ’ όλες; Μπορείς να σηκώσεις το όπλο σου καταπρόσωπο και να σημαδέψεις. Στο δόξα πατρί! Στον αδόξαστο! Τι κι αν δεν έχεις ξαναχρησιμοποιήσει όπλο; Τι κι αν δεν ξέρεις καλό σημάδι; Μπορείς να τον πετύχεις τον στόχο, είναι πλέον κοντά και φαντάζει καθαρός, ορθώνεται πελώριος μπροστά σου. Μόνο θάρρος θέλει η λεία σκανδάλη. Θα τα καταφέρεις; Μπορεί ναι. Μπορεί και όχι. Μπορεί ίσως απλά να κερδίσεις λίγο χρόνο μέχρι το θεριό να γλύψει την πληγή του. Μα μέχρι τότε θα προλάβεις να ξεδιαλέξεις κι άλλη σφαίρα. Να ξαναγεμίσεις την θέλησή σου και το όπλο σου.</strong><br /><strong> Σημάδεψε! Σημάδεψε με το μυαλό. Σημάδεψε με την καρδιά. Σημάδεψε ακόμα και με το στομάχι. Έχεις μια σφαίρα. Μην την χαραμίσεις. Ψηλά το κεφάλι!</strong></div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-72191493891269270722012-04-14T10:06:00.001+03:002012-04-14T10:06:27.511+03:00ΑΝΑΣΤΑΣΗ, Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το ότι η Ανάσταση (που μπορείτε να την εκλάβετε όπως σας γουστάρει, δεν θα με πειράξει καθόλου), θα απέμενε ως η μόνη και τελευταία ελπίδα του Ελληνικού λαού, ομολογώ ότι ήταν κάτι που δεν το περίμενα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-FaMlEFfEn0A/T4kdxLoLY2I/AAAAAAAABsM/WYXauY7uxVM/s1600/sinthimata-se-toixous-me-toixous-03-xaxa_gr_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" nda="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-FaMlEFfEn0A/T4kdxLoLY2I/AAAAAAAABsM/WYXauY7uxVM/s320/sinthimata-se-toixous-me-toixous-03-xaxa_gr_.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Ιδού όμως που η επίκληση των θείων έχει γίνει η μόνιμη επωδός σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Και σκέφτομαι ακόμα ότι το πράγμα θα χειροτερέψει και θα αρχίσουμε και τάματα για τα προς το ζην. Εκτός...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-n5cIyhfSjoM/T4kfBW4R1iI/AAAAAAAABsU/YFDh3ugUJGA/s1600/kalo-pasxa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" nda="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-n5cIyhfSjoM/T4kfBW4R1iI/AAAAAAAABsU/YFDh3ugUJGA/s320/kalo-pasxa.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Εκτός κι αν υπάρχει τρόπος να διώξουμε αυτόν τον χειμώνα, τον έξω και τον μέσα μας. Εκτός κι αν υπάρχει τρόπος να λειτουργήσουμε σαν καταλύτες, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί στην έλευση της πολυπόθητης αυτής Ανάστασης, αρνούμενοι, έστω και για πρώτη φορά, τον ρόλο του αμνού.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-yMXwVfEArFQ/T4kgWKW4hoI/AAAAAAAABsc/HFRtETW6bR4/s1600/gatakathreftisliontari_thumb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" nda="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-yMXwVfEArFQ/T4kgWKW4hoI/AAAAAAAABsc/HFRtETW6bR4/s320/gatakathreftisliontari_thumb.jpg" width="277" /></a></div>
<br />
Εγώ <a href="http://konidaris.blogspot.com/2009/10/blog-post.html">έχω μια ιδέα</a>. Εσείς;<br />
<br />
Καλή Ανάσταση. </div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-21252111399680039962012-03-26T23:20:00.000+03:002012-03-27T20:19:18.415+03:00Η "ΠΑΝΑΚΕΙΑ" ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ "ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ" ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Wr_Eqf_MrhM/T3DOz5CEepI/AAAAAAAABsE/ptb7i0cUCcc/s1600/Af.KonidarisA3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://2.bp.blogspot.com/-Wr_Eqf_MrhM/T3DOz5CEepI/AAAAAAAABsE/ptb7i0cUCcc/s400/Af.KonidarisA3.jpg" width="282" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;">
<u><strong><span style="background-color: black;"><span style="color: white;">«Φίλοι του
Βιβλίου» Άρτας - Δελτίο Τύπου<o:p></o:p></span></span></strong></u></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: black; color: white;">Εκδήλωση με
προσκεκλημένο τον συγγραφέα <strong>Παναγιώτη Κονιδάρη</strong>, διοργανώνει ο Σύλλογος <strong>"Οι
Φίλοι του Βιβλίου" ΄Αρτας</strong>. Ο Μεγανησιώτης συγγραφέας των βιβλίων "Το
Χειρόγραφο της Πράγας" και " Πανάκεια" θα μας μιλήσει για το
τελευταίο του βιβλίο αλλά για τον τρόπο που στήνεται ένα λογοτεχνικό βιβλίο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: black;"><br /><span style="color: white;"></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: black;">Η
εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο <span lang="EN-US">cafe</span> "<span lang="EN-US">El</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">mundo</span>" την<b> Τετάρτη 4Απρίλη</b> στις
7.30 το απόγευμα.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-82137289114794900692012-03-14T18:28:00.000+02:002012-03-14T18:28:08.777+02:00Υπουργέ μου, γενόσημα παίρνεις;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-nLcIRpJX40w/T2DHA48EWZI/AAAAAAAABr8/FChuN27JAK0/s1600/xapia-xapia-thumb-medium.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img aea="true" border="0" height="226" src="http://4.bp.blogspot.com/-nLcIRpJX40w/T2DHA48EWZI/AAAAAAAABr8/FChuN27JAK0/s320/xapia-xapia-thumb-medium.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Το ανέκδοτο του τίτλου, όπως και πολλά παρόμοια, κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο, αντικαθιστώντας το παλιότερο «Ληγμένα (φάρμακα) παίρνεις;», μετά τον τεράστιο ντόρο που επικράτησε το τελευταίο διάστημα γύρω από την κατηγορία αυτή των φαρμάκων. Πολλοί είναι αυτοί που με ρωτάνε καθημερινά να τους εξηγήσω τι ακριβώς συμβαίνει με τα λεγόμενα γενόσημα, δείγμα του ότι αυτό που επετεύχθη από την καμπάνια (!) του Υπουργείου ήταν να προκληθεί μια άνευ προηγουμένου σύγχυση. Κι αυτό όμως είχε τον σκοπό του, όπως θα εξηγήσω εκτενώς.<br />
<br />
<br />
Τι στο καλό όμως είναι αυτά τα εξωτικά και νεοφερμένα γενόσημα; Η απάντηση σε αυτό είναι πολύ εύκολη και την ξέρει και ο τελευταίος πρωτοετής της φαρμακευτικής, αφού ο επιστημονικός αυτός όρος -που αποδίδει τον αγγλικό generics- υπάρχει στην βιβλιογραφία εδώ και πολλές δεκαετίες. Άρα τα γενόσημα δεν είναι ούτε εξωτικά, ούτε νεοφερμένα. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, όσο υπάρχουν φάρμακα. Το 70% των τίτλων στο φαρμακείο μου (και σε κάθε άλλο φαρμακείο) είναι γενόσημα. Πολλοί από αυτούς που διαμαρτύρονται τα έχουν πάρει με την σέσουλα. Αυτό δεν χωράει αμφισβήτηση. Ας δούμε όμως και τι ακριβώς είναι.<br />
<br />
Όταν μια εταιρία (πολυεθνική κατά βάση, που διαθέτει κεφάλαια στην έρευνα) ξεκινάει την παρασκευή ενός νέου φαρμάκου δαπανάει χρήματα σε επιστημονικό προσωπικό, υλικά, εργαστήρια, ελέγχους, πειράματα σε ζώα, κλινικές μελέτες. Έτσι, όταν φτάσει η στιγμή να αδειοδοτηθεί από τον αρμόδιο φορέα για ένα νέο φάρμακο έχει ήδη ένα μεγάλο κόστος που καθορίζει και την τιμή του ιδιοσκευάσματος. Επιπλέον ο νόμος της παρέχει και το δικαίωμα της πατέντας, δηλαδή της αποκλειστικής κυκλοφορίας του προϊόντος (συνήθως για 10 χρόνια). Μετά από αυτό το διάστημα, όλες οι άλλες φαρμακοβιομηχανίες αποκτούν το δικαίωμα να αναπαράγουν το φάρμακο αυτό με τις ίδιες συνθήκες, την ίδια περιεκτικότητα σε δραστική ουσία και τις ίδιες μεθόδους. Αυτό, εκλαϊκευμένα, είναι που αποκαλείται γενόσημο. Οι εταιρίες που φτιάχνουν γενόσημα για να γίνουν ανταγωνιστικές στην αγορά χαμηλώνουν την τιμή του φαρμάκου, ώστε να αυξήσουν τις πωλήσεις τους έναντι του αποδεδειγμένα καλού πρωτοτύπου.<br />
<br />
Είναι τα γενόσημα εξίσου καλά φάρμακα με τα ισοδύναμά τους; Στις περισσότερες των περιπτώσεων, ανεπιφύλακτα ναι. Είναι αλήθεια ότι τα γενόσημα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα (90% ελληνικής παραγωγής), είναι εξίσου αποτελεσματικά και ασφαλή με τα πρωτότυπα. Αυτό που κάνουν κάποιες ελληνικές εταιρίες είναι να χρησιμοποιούν υλικά ως έκδοχα, που είναι κάπως φθηνότερα (πχ. φθηνότερο ή λιγότερο συντηρητικό ή άμυλο αντί για τραγάκανθα κτλ). Τα έκδοχα είναι αυτά τα πρόσθετα υλικά που χρησιμοποιούνται για να δώσουν την μορφή στο χάπι, το σιρόπι και γενικά την φαρμακοτεχνική μορφή. Όμως πάντα αυτά επιλέγονται από έναν φαρμακευτικά αποδεκτό κατάλογο. Οπότε πού είναι το πρόβλημα;<br />
<br />
Το πρόβλημα που ξεσήκωσε αντιδράσεις δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, τουλάχιστον όχι στον μη ειδικό. Έχει να κάνει με την χώρα προέλευσης των γενοσήμων και τις συνθήκες παρασκευής τους εκεί. Ο υπουργός Υγείας βλέπετε, έχει κατά νου την Ινδία και το Μπαγκλαντές, κι αυτό είναι κοινό μυστικό. Το κριτήριό του είναι μόνο η φθηνή τιμή του γενοσήμου κι όχι οι έλεγχοι ποιότητας και η αξιοπιστία. Αν μιλούσαμε για ντομάτες, αυτό θα ήταν μικρό κακό. Όταν μιλάμε για την υγεία του λαού, αυτό ενδεχομένως να αποβεί καταστροφικό. Γι’ αυτό και οι –εν μέρει δικαιολογημένες- αντιδράσεις. Ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ), αποδέχεται να χορηγεί τέτοια φάρμακα, μόνο αν αυτά έχουν περάσει από όλους τους απαραίτητους ελέγχους βιοϊσοδυναμίας. Και τα Ινδικά ιδιοσκευάσματα δεν έχουν την καλύτερη φήμη. Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) είναι πιο σκληρός και αρνείται κατηγορηματικά, με διάφορα επιχειρήματα, στα οποία όμως δεν συμπεριλαμβάνει το ότι η συνταγογράφηση με δραστική ουσία θα κόψει τον ομφάλιο λώρο μεταξύ φαρμακοβιομηχανίας και γιατρών και θα χαθούν τα παχυλά κεκτημένα του ιατρικού κλάδου (είπαμε, θα λέμε όλες τις αλήθειες). Ας μην βιαστεί κάποιος να πει ότι τα πλεονεκτήματα αυτά θα περάσουν στους φαρμακοποιούς, διότι ο νέος νόμος καθορίζει ότι ο φαρμακοποιός θα χορηγεί το φθηνότερο γενόσημο φάρμακο, κι όχι αυτό που ο ίδιος επιθυμεί, ή από το οποίο μπορεί να έχει οφέλη. Να προστεθεί εδώ ότι αν τελικά ισχύσει η αθρόα έλευση γενοσήμων από τις προαναφερθείσες χώρες, τα ελληνικά γενόσημα και η ελληνική φαρμακοβιομηχανία (με εξαγωγές που καταλαμβάνουν το 16% του συνόλου των εξαγωγών της χώρας) θα τινάξει τα πέταλα. <br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση η χλαπαταγή που εντέχνως καλλιεργήθηκε από τα φιλομνημονιακά ΜΜΕ, ήταν μάλλον πολύ κακό για το τίποτα. Μόνο που αυτό το «τίποτα» ήταν η φάκα που επιμελώς κρύφτηκε πίσω από το τυράκι. Γιατί το κατάπτυστο νομοσχέδιο Λοβέρδου που πέρασε νύχτα αντάμα με τους εφαρμοστικούς νόμους, περιελάμβανε τόσα και τέτοια μέτρα και περικοπές για την υγεία που αν τα μυριζόταν από την αρχή ο κόσμος θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα στο ίματζ του βασιλικότερου της τρόικας υπουργού, αν δεν τον έπαιρναν με τις πέτρες. Σας τα παραθέτω εν συντομία:<br />
<br />
α) Μείωση κατά 25% των εφημεριών των γιατρών. Το ποιος θα κάνει εφημερίες και αν πλέον θα ζει και θα εξελίσσεται επιστημονικά ένας γιατρός με 800 ευρώ το μήνα, δεν είναι κάτι που απασχολεί το Υπουργείο.<br />
<br />
β) Μείωση κατά 15% των προϋπολογισμών των νοσοκομείων. Δεν είχαν μέχρι πρότινος να αγοράσουν γάζες, τώρα δεν θα έχουν να αγοράσουν ούτε Betadine. Νέες συγχωνεύσεις ετοιμάζονται στις υγειονομικές μονάδες, σε νοσοκομεία, κλινικές, κέντρα υγείας και αγροτικά.<br />
<br />
γ) Για το ποσοστό κέρδους των φαρμακοποιών να μην μιλήσω καλύτερα. Ξέρετε, εκείνο που όλα τα παπαγαλάκια του Λοβέρδου έλεγαν ότι είναι 35%, τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν 22%, με το rebate (το γνωστό νταβατζιλίκι που πληρώνουν οι φαρμακοποιοί κάθε μήνα ως άλλες ιερόδουλες του συστήματος Υγείας) πήγε στο 16% και είπε να κόψει και άλλα 2,6% τώρα, να δέσει το γλυκό. Για όσους δεν καταλαβαίνουν, το καθαρό κέρδος ενός φαρμακείου μετά την αφαίρεση των λειτουργικών του εξόδων και των πάγιων φτάνει στο ιλιγγιώδες ποσό των 3,5% (προ φόρων!). Ο ΠΦΣ υπολογίζει ότι το επόμενο διάστημα θα κλείσουν 4.200 από τα 11.000 φαρμακεία. Οι φαρμακοποιοί πλήρωναν 150 εκ. ευρώ φόρους. Φέτος θα πληρώσουν λιγότερα από 50 εκ. Μετά θα ψάχνουμε τρόπους να καλύψουμε τις μαύρες τρύπες στα Ταμεία.<br />
<br />
δ) Το ωράριο των φαρμακείων που «άνοιξε» είναι μια ακόμα μεγάλη απάτη. Η πρόταση των ΦΣ ήταν να παραμένει ανοικτό το 30% των φαρμακείων τα Σάββατα, ήτοι 1200 φαρμακεία μόνο στο λεκανοπέδιο, όσα έχει όλη η Αυστρία για παράδειγμα! Όχι βέβαια. Με το ωράριο Λοβέρδου θα ανοίγουν επιλεκτικά μόνο 71 φαρμακεία σε όλη την Ελλάδα, τα μεγάλα και κεντρικά (πχ. στο Mall), εν ολίγοις ήταν μια φωτογραφική διάταξη που ευνόησε κάποιους φίλους του, κι όχι το συμφέρον του ασθενή.<br />
<br />
ε) Ο υπουργός έκανε ντόρο επίσης για τα γενόσημα, γιατί πρέπει να αποκρύψει ότι βάζει πλαφόν κέρδους στα ακριβά φάρμακα ήτοι 30 ευρώ σε φάρμακα για 200 ευρώ και πάνω. Αν δηλαδή ένα φάρμακο έχει πχ 1000 ευρώ, ο φαρμακοποιός θα κερδίζει στάνταρ 30. Βέβαια θα πρέπει να πληρώσει 3-4% (δηλαδή 30-40 ευρώ) rebate. Επίσης θα πρέπει να πληρώσει και φόρο για το «κέρδος» αυτό. Καθώς και μεταφορικά. Θα πρέπει να το πληρώσει cash (αλλιώς δεν το παίρνει) και να πληρωθεί μετά από πολλούς μήνες. Εν ολίγοις να πωλήσει με ζημία, με νόμο του κράτους! Αν σε λίγο καιρό αυτά τα φάρμακα (που είναι φάρμακα σημαντικών νόσων, πχ για καρκίνο, σκλήρυνση κατά πλάκας, νεφρική ανεπάρκεια κτλ) εξαφανιστούν από τα φαρμακεία, να μην σας κάνει καμία εντύπωση.<br />
<br />
στ) Φυσικά, αντί να δοθούν κίνητρα στα φαρμακεία να συγχωνευθούν και συνεταιριστούν για να αντιμετωπίσουν το κόστος, έβαλε και αντικίνητρα συγχώνευσης. Προφανώς για να είναι σίγουρος ότι το ξεπούλημα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στους αγαπημένους του αλλότριους μνηστήρες (βλ. Ισραηλινή TEVA) θα είναι ολοκληρωτικό. Και πώς να μην είναι όταν οι φαρμακοποιοί και οι γιατροί παραμένουν απλήρωτοι για πολλούς μήνες και ουσιαστικά στηρίζουν την πρωτοβάθμια περίθαλψη από την τσέπη τους;<br />
ζ) Μια ακόμα σειρά φάρμακα πήρε την άγουσα προς τα αποδυτήρια, αφού αφαιρέθηκαν από την λίστα των συνταγογραφούμενων για να εμπλουτίσουν την λίστα αυτών που οι άμοιροι ασθενείς πρέπει να τα πληρώνουν από την τσέπη τους αν θέλουν να έχουν πρόσβαση στην θεραπεία τους. Βαδίζουμε ολοταχώς προς ένα σύστημα που όποιος έχει λεφτά θα ζει και όποιος δεν έχει θα προσεύχεται να μην αρρωστήσει.<br />
η) Απέκρυψε ακόμα ο αλαζόνας υπουργός ότι αύξησε την συμμετοχή των ασφαλισμένων σε βασικές νόσους, όπως την στεφανιαία νόσο, την υπερλιπιδαιμία, τους ινσουλινοθεραπευόμενους κτλ. Και όταν λέω την αύξησε, εννοώ από 10% σε 25%, δηλαδή για κάποιον που πλήρωνε 20 ευρώ συμμετοχή για τα φάρμακα της πίεσης και της χοληστερίνης, το ποσό γίνεται 50 ευρώ, για να πάρετε μια ιδέα. Και μιλάμε για νόσους που καλύπτουν το 30% της συνταγογράφησης…<br />
<br />
θ) Φυσικά συγχωνεύει όλα τα Ταμεία στον ΕΟΠΥΥ (ήδη πήρε σειρά το Παράρτημα του Οίκου Ναύτη στην Λευκάδα, κάτι που θα σημάνει τεράστια ταλαιπωρία για τους μισούς ασφαλισμένους του νησιού), αλλά τους εργαζόμενους δεν θα τους χρειαστεί άλλο. Το 40% στον Ο.Ν μάλλον θα απολυθεί με συνοπτικές διαδικασίες.<br /><br />
ι) Βάζει πλαφόν στις φαρμακευτικές δαπάνες των Ταμείων! 240 εκατομμύρια είναι όλα κι όλα, και σ’ όποιον αρέσει! Δηλαδή, για 11 εκατομ. Έλληνες αντιστοιχεί το πελώριο ποσό των 23 ευρώ/ ασθενή/ μήνα! Βέβαια αυτές οι «απλοποιήσεις» δεν αρέσουν σε εκλεκτούς «δημοσιογράφους» (τύπου Καμπουράκη) που τις βαφτίζουν «αλχημείες», με το επιχείρημα ότι δεν παίρνουν όλοι φάρμακα, άρα το ποσό είναι κάπως μεγαλύτερο. Δεν μας είπαν όμως τι θα απογίνουν αυτοί των οποίων το κόστος θεραπείας έχει 1000 ή 10.000 ευρώ το μήνα. Εκτός κι αν ο στόχος είναι να τους εξοντώσουμε για να γλιτώσουμε και τις συντάξεις.<br />
ια) Το τελευταίο και αστειότερο του νομοσχεδίου- οδοστρωτήρα ήταν το εξής: όλες – λέει- οι συνταγές θα πρέπει να είναι πλέον ηλεκτρονικές. Μα, υπουργέ μου, αφού δεν έχουν όλοι οι γιατροί κομπιούτερ. Τότε, λέει, θα μετατρέπουν οι φαρμακοποιοί τις χειρόγραφες σε ηλεκτρονικές και θα πληρώνει ο γιατρός που την έγραψε 1 ευρώ για κάθε μία! Μάλλιασε η γλώσσα μας να του εξηγούμε, γιατροί και φαρμακοποιοί, ότι αυτός είναι ένας νόμος ανεφάρμοστος, όσο ανεφάρμοστο θα ήταν να μας υποχρεώσει με ένα σάλτο να διαβούμε στο φεγγάρι. Κανένα αγροτικό και περιφερειακό ιατρείο στην χώρα δεν έχει ευρυζωνική σύνδεση, pc και εκτυπωτή για να κάνει κάτι τέτοιο, γιατί δεν φροντίσατε να τα εξοπλίσετε, υπουργέ μου! Ούτε και κανένας φαρμακοποιός σκοπεύει να κάθεται μέχρι τις 2 η ώρα το πρωί στο φαρμακείο του για να «ηλεκτρονικοποιεί» τις συνταγές τις ημέρας.<br />
<br />
Υπουργέ μου, γενόσημα παίρνεις;<br />
<br />
Να μην τα πολυλογώ, το αποτέλεσμα κάτι τόσο εξωφρενικού ήταν οι αγροτικοί ιατροί σε όλη την επικράτεια να σταματήσουν να συνταγογραφούν, δικαιολογημένα βέβαια. Μόλις σήμερα αξιωθήκανε να στείλουν ενημερωτική εγκύκλιο για να πάψει αυτός ο παραλογισμός, κι αφού η μισή Ελλάδα (40% του συνόλου των συνταγών γράφονται από τους αγροτικούς) δανειζόταν φάρμακα ή τα αγόραζε, μην μπορώντας να κάνει αλλιώς.<br />
<br />
Έχει κι άλλες ομορφιές το νομοσχέδιο που σφηνώνει μερικά ακόμα καρφιά στο φέρετρο της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, αλλά αυτές νομίζω ήταν αρκετές για να δώσουν το στίγμα. Ο υπουργός Υγείας απέδειξε περίτρανα όλο αυτό το διάστημα, με τούτον και με προηγούμενους νόμους, ότι υπήρξε ο καλύτερος μαθητής των τροϊκανών και ο καλύτερος υπηρέτης των μεγάλων συμφερόντων που ετοιμάζονται να βάλουν χέρι στην Υγεία. Να γιατί έγινε τόσος θόρυβος και σηκώθηκε τόσος κοπετός για το μάλλον ήσσον ζήτημα των γενοσήμων.<br />
<br />
Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσε λοιπόν να είναι «Το Υπουργείο Υγείας σας προειδοποιεί: Ο Υπουργός βλάπτει σοβαρά την Υγεία» ή έστω «Γενόσημα και στην κορφή κανέλα». Δυστυχώς όμως, η κατάσταση δεν χωράει και πολύ χιούμορ. Και μολονότι δεν συνηθίζω να καταφεύγω στην επίκληση των θείων, δεν μπορώ παρά να συγκατανεύω με θλίψη κάθε φορά που βλέπω τις γιαγιάδες (που ορισμένες δυσκολεύονται πλέον να πληρώσουν ακόμα και την συμμετοχή για τα φάρμακά τους) να σταυροκοπιούνται και να μονολογούν: «Ο Θεός να βάλει το χέρι Του». Επειδή όμως ισχύει πάντα το αρχαιοπρεπές «συν Αθηνά και χείρα κίνει», τους υπενθυμίζω ότι αν βάλουμε κι εμείς το δικό μας θα τους ξεφορτωθούμε μια ώρα αρχύτερα. Το πρωτότυπο όμως, όχι το γενόσημο όπως οι κοψοχέρηδες. <br />
<br />
</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-11533191991522502722012-03-01T23:25:00.000+02:002012-03-01T23:25:23.293+02:00«ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ, ΡΕ;»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-h0g_iN8lB7M/T0_nybI2jCI/AAAAAAAABrs/jyQ4DD2peNI/s1600/Demonios-en-mi-mente-65005.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-h0g_iN8lB7M/T0_nybI2jCI/AAAAAAAABrs/jyQ4DD2peNI/s320/Demonios-en-mi-mente-65005.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">-«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;»<o:p></o:p></span><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Δεν ήξερα ο τάλας. Τώρα όμως σ’
έμαθα. Ε, ναι λοιπόν, ξέρω ποιος είσαι.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που μιλάει για
αξιοκρατία, αλλά πρωτύτερα προσκύναγες πολιτευτές να σε διορίσουν στο Δημόσιο.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που κατακεραυνώνεις
τους πολιτικούς, αλλά αν σε είχαν βολέψει θα έκανες την πάπια.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που ανησυχεί για την
οικονομική εξαθλίωση που μαστίζει το λαό, αλλά το εισόδημά σου αυξάνεται χρόνο
με το χρόνο.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που διαρρηγνύει τα
ιμάτιά του για την δημοκρατία, αλλά αυτή η τελευταία φτάνει μόνο μέχρι τον
αυλόγυρό σου ή το πολύ-πολύ μέχρι τις αυλές των περιστασιακών συμμάχων σου.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που ανησυχεί για την
κοινωνία, αλλά παραμένεις απομονωμένος στην θλιβερή γωνίτσα σου.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που μιλάει για το
δικαίωμα της απεργίας, αλλά που τα τελευταία 40 χρόνια δεν την έχει
συναπαντήσει ούτε μια φορά.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που δεν ανέλαβε ποτέ
στην ζωή του ευθύνη, αλλά που δεν χάνει ευκαιρία να λοιδορεί όσους βάζουν τα
χέρια τους στην φωτιά να βγάλουν τα κάστανα. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που μιλάει για την
έλλειψη συνδικαλισμού,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά που δεν
υπήρξε ποτέ μέλος συνδικάτου ή συλλόγου. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που δακρύζει για την
πολιτισμική κρίση, αλλά ουδέποτε ασχολήθηκε με την οργάνωση, συμμετοχή ή
στήριξη μιας οποιασδήποτε πολιτιστικής πρωτοβουλίας.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που λέει ότι
υπερασπίζεται την αλήθεια, αλλά μόνο την δική του "αλήθεια" και ποτέ των άλλων.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που μιλάει για την
φύση, αλλά πετάει τα σκουπίδια του όπου λάχει και μετά κατηγορεί την υπηρεσία
καθαριότητας.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που περνιέσαι για
οικολόγος, αλλά έριξες δυο κυβικά τσιμέντο στην θάλασσα για να κάνεις την
δουλειά σου.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που υπεραμύνεσαι των
εργατικών δικαιωμάτων, αλλά τους υπαλλήλους σου τους έχεις ανασφάλιστους.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που κάνεις τον
δάσκαλο σε όποιον βρεθεί στον δρόμο σου, αλλά δεν μπορείς να συντάξεις
ορθά πέντε λέξεις στην σειρά. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που στέλνεις στο πυρ
το εξώτερο τα λαμόγια, αλλά μόνο όταν δεν κάνουν τις λαμογιές μαζί σου. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που εκθειάζεις τα
βιβλία, αλλά που σπάνια διαβάζεις πάνω από ένα τον χρόνο. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που σέβεσαι την
επιστήμη, αλλά μόνο αν τα αποτελέσματά της σου είναι αρεστά. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που μιλάει για τα
πάντα με ύφος καθηγητή πανεπιστημίου, αλλά που ίσα-ίσα και τέλειωσες το λύκειο.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που νοιάζεται για τον
δημόσιο κορβανά, αλλά που δεν τον πειράζει να τον επιβαρύνει κάμποσα χιλιάρικα
άμα είναι για την πάρτη του. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που εξάρει την αρχαία
ελληνική παιδεία, αλλά τα μόνα που έχει ακούσει γι’ αυτήν προέρχονται από
πατριδοκάπηλα ελληναράδικα ιστολόγια.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που φωνάζει για το
κοινωνικό συμφέρον, αλλά που θα σκότωνε όποιον του έπαιρνε έστω και μιαν απαλάμη
χώμα από το χωραφάκι του για να ανοίξει ένας δρόμος.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που γουστάρει τον
Τσίπρα, αλλά σιχαίνεται τους Αλβανούς και τους Εβραίους.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που έχει «αριστερή»
ρητορική, αλλά λατρεύει τον ακροδεξιό λαϊκισμό. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που μιλάει για
καθαριότητα, αλλά πλένεται μια φορά το μήνα.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που δηλώνει
αντιεξουσιαστής, αλλά θα πούλαγες την ψυχή σου στον διάβολο για να εξουσιάσεις.
<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που σιχαίνεται την
παρανομία, αλλά που βρίζει θεούς και δαίμονες όταν κάποιος εντοπίζει την δικιά
του. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που δουλεύεις τρεις
μήνες τον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χρόνο, αλλά έχεις πολλά να
προσάψεις σε όσους δουλεύουν δώδεκα, μέρα και νύχτα, σαν τα σκυλιά.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που κατηγορείς όσους
ψάχνουν και προτείνουν λύσεις, αλλά που ποτέ δεν θα καταθέσεις μια πρόταση,
έστω και καταγέλαστη.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που περνιέσαι για
ταπεινός, αλλά που μοστράρεις ασύστολα τα πενιχρά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαπιστευτήριά σου στη μούρη των περαστικών.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που αγαπάει τα ζώα,
αλλά μισεί τους ανθρώπους. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που τα βρήκε έτοιμα
από τον πατέρα του, αλλά ζηλεύεις όσους τα έχτισαν με τον ιδρώτα τους. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που κομπάζεις για τις
φιλίες σου, αλλά που δεν έχεις ούτε έναν πραγματικό φίλο.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που αναλύεις τις
σκέψεις και τις πράξεις των άλλων, αλλά που δεν σου βρίσκεται ούτε μια τόση δα
στάλα αυτογνωσίας.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που κρίνεις ατέρμονα
δικαίους και αδίκους, αλλά είσαι έτοιμος να εκδικηθείς με μοχθηρία όποιον
τολμήσει να κριτικάρει εσένα.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που απεχθάνεται τον
διχασμό, αλλά που η κάθε σου λέξη και πράξη είναι η επιτομή της διχόνοιας. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που φροντίζει για το
μέλλον των παιδιών του, αλλά που πάντα μεταθέτει τις ευθύνες αυτής της φροντίδας σε άλλους.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που κομπορρημονεί για
τις γνώσεις του, αλλά που η βλακώδης ημιμάθειά του ξεχειλίζει από τα μπατζάκια
του.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που δέχεσαι να
προσφέρεις υπηρεσίες, αλλά μόνο αν οι υπηρεσίες αυτές είναι να παίξεις το
φερέφωνο σε όσους σε κολακεύουν.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που παροτρύνει
άπαντες σε ξεσηκωμό, αλλά που ο ίδιος ποτέ δεν σηκώνεται από τον καναπέ του. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που κατακεραυνώνει τα
λάθη και τις παραλείψεις των ανθρώπων, αλλά που ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για τα
δικά του σφάλματα.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που παρακολουθεί
προσεκτικά τα επιτεύγματα των άλλων, αλλά μόνο και μόνο για να ανακαλύψει (ή να
εφεύρει) ψεγάδια σ’ αυτά.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που εκθειάζει την
κλασική μουσική, αλλά στα κρυφά (ή και στα φανερά) ακούει σκυλάδικα. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που πλασάρεις ένα
ευγενικό προφίλ, αλλά δεν χάνεις χρόνο να βρίσεις, φυσικά με αναφορές στα
γεννητικά σου όργανα.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι αυτός που πουλάς αντριλίκι,
αλλά που, την ώρα της έντασης, χώνεσαι κάτω από το τραπέζι. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Είσαι κι άλλα πολλά ακόμα,
λιγότερο ή περισσότερο βδελυρά, αλλά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σκοπεύω
πια να συντομεύω αυτήν εδώ την πινακοθήκη της ηλιθιότητας. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">-«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;»<o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Δεν είσαι, το λοιπόν, παρά ένα κύμβαλο
αλαλάζον. Το τίποτα που εχθρεύεται το σύνολο. Δεν είσαι, παρά το μηδέν που
επιτίθεται στο άπειρο. Και υπάρχεις, μόνο για όσο σε παρατηρώ. Μόλις πάψω να σε
κοιτώ, θα πάψεις να υπάρχεις. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Και μόλις γύρισα την πλάτη μου. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 14pt; mso-ansi-language: EL;">Πουφ!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-63466702551909761502012-01-31T19:53:00.000+02:002012-01-31T19:53:37.231+02:00ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν έχω στ' αλήθεια λόγια για να περιγράψω μια τέτοια φωτογραφία. Όχι, δεν έχω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-fERxy3VMPmc/TygqN6nBZTI/AAAAAAAABrk/SaoO9KD_aT4/s1600/files.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="270" sda="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-fERxy3VMPmc/TygqN6nBZTI/AAAAAAAABrk/SaoO9KD_aT4/s320/files.jpg" width="320" /></a></div>
</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-12535927365938779952012-01-17T12:26:00.000+02:002012-01-17T12:26:35.754+02:00ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΚΙ ΑΠ' ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΟΥ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-bb08h_bay_k/TxVMgVr7EcI/AAAAAAAABrc/HTxJ0WuX0J8/s1600/Dante.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="259" kba="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-bb08h_bay_k/TxVMgVr7EcI/AAAAAAAABrc/HTxJ0WuX0J8/s320/Dante.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Από καιρό σε καιρό ξυπνά μέσα μου μια παλιά αρρωστημένη συνήθεια που, όσο κι αν προσπάθησα, δεν κατάφερα να την αποβάλω απ’ τα μικράτα μου κι εδώ –και φοβάμαι πώς δεν θα τα καταφέρω ως το τέλος. Έτσι, σαν κλέφτης αναμνήσεων, σαν το φάντασμα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, μερικά ήσυχα βράδια κάνω αθόρυβες εφόδους στην βιβλιοθήκη μου και ξεδιαλέγω παλιούς τόμους, βιβλία που έχω να αγγίξω χρόνια ή και δεκαετίες. Με την προσοχή και την επιμέλεια μουσειακού αρχειοθέτη τους αραδιάζω μπροστά μου και αρχίζω να εξασκώ το καταγέλαστο βίτσιο μου. Τους χαϊδεύω, από την πρόσοψη μέχρι την ράχη, ψαύω το πολυκαιρισμένο χαρτί και μετά πλησιάζω το πρόσωπό μου και εισπνέω την κλεισούρα τους. Ύστερα σκυφτός, ξεφυλλίζω τις ταλαίπωρες σελίδες και διαβάζω αποσπάσματα, σύντομα, κοφτά και αχόρταγα, λες και από στιγμή σε στιγμή κάποιος θα με συλλάβει να διαπράττω ένα ασύγγνωστο αμάρτημα. Στη μέση της ανάγνωσης κλείνω ξανά τον τόμο, ίσως με περισσότερο θόρυβο απ’ ό,τι θα χρειαζόταν, και καταδικάζω το κείμενο σε μερικές ακόμα δεκαετίες απομόνωσης.<br />
Σπάνια συγκρατώ τα χωρία που τυχαίνει να συναπαντήσω σ’ αυτές τις νυχτερινές μου τυμβωρυχίες. Ωστόσο, ορισμένες ανατριχιαστικές στιγμές, οι λέξεις ξεπηδούν ασυγκράτητες από το χαρτί και ξεσηκώνουν ορυμαγδό αναμνήσεων. Θυμάμαι τότε αβάσταχτες λεπτομέρειες. Την ακριβή εποχή που πρωτοσυνάντησα το κείμενο, το που στεκόμουν, το τοπίο που χάρασσε η φαντασία μου πασχίζοντας να υλοποιήσει το ποιητικό σύμπαν (ή να το φέρει στα μέτρα της), σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και ανθρώπους που μου μίλησαν εκείνη την ημέρα και το τι ακριβώς μου είπαν. Ίσως και λόγω αυτού του παράδοξου και ακατανόητου καταρράχτη να κλείνω με βιάση το βιβλίο.<br />
<br />
Κανονικά, μια τέτοια μυστικοπαθή -όσο και νοσηρή- τελετουργία, δεν θα έπρεπε να διαφέρει και πολύ από την διαδικασία του ανοίγματος παλιών κιβωτίων με μικροαντικείμενα ή με το ξεφύλλισμα παλιών άλμπουμ φωτογραφιών που αναπαύονται κάτω από δύο δάχτυλα σκόνη σε ένα ανθυγιεινό πατάρι. Κοιτάς, θυμάσαι φευγαλέα, χαμογελάς ή κατσουφιάζεις και τα ξαναχώνεις στη θλίψη της σκόνης τους, την ίδια στιγμή που αναρωτιέσαι γιατί στον διάβολο δεν τα έχεις πετάξει τόσον καιρό. Όμως το δικό μου βίτσιο με τα βιβλία είναι κάπως αλλόκοτο. Θαρρείς και οι μαίανδροι των ελίκων μου κρύβουν στις πιο σκοτεινές πτυχές τους άφθαρτες και αιώνιες τις πιο πολύτιμες εικόνες, τις πιο ερίτιμες λέξεις και φράσεις. Τόσο αιώνιες και τόσο καλά κρυμμένες που θα συνεχίσουν να βρίσκονται εκεί ακόμα και όταν εγώ δεν θα υπάρχω για να τις ξεθάψω. Μερικοί ίσως τώρα να γελάνε, αλλά εγώ τρομάζω. Γι’ αυτό και γίνομαι κλέφτης ενός θησαυρού που μου ανήκει, αλλά και δεν με έχει ανάγκη. Για να τον ξορκίσω.<br />
<br />
Μεγάλη εισαγωγή, αν ήταν εισαγωγή. Υποψιάζομαι ότι οι φανατικοί σκακιστές θα έχουν εγκαταλείψει την ανάγνωση από ώρα. Ας με συγχωρήσουν, τόσες μυριάδες λέξεις, κάπου πρέπει να ξεσπάνε, σαν σουέλ.<br />
<br />
Μόλις χτες βεβήλωσα για μια ακόμα φορά το χάρτινο μαυσωλείο μου. Και ένας από τους τόμους που έπιασα ήταν η «Θεία Κωμωδία». Σε αντίθεση με την «Κόλαση» και το «Καθαρτήριο», ο «Παράδεισος», πρέπει να ομολογήσω, με έκανε πάντα να βαριέμαι, παρότι, υποπτεύομαι ότι τον Ντάντε Αλιγκιέρι θα τον έφερνε κοντά στην έκσταση. Η σελίδα που άνοιξα ήταν η 562 της μετάφρασης του Καζαντζάκη. Πήγα να περάσω λαχανιασμένα το Άσμα ΚΗ’, αλλά με την άκρη του ματιού μου (και μετά με όλα μου τα μάτια, τα μέσα και τα έξω) διάβασα στους στίχους 91-93:<br />
<br />
<em><strong><span style="background-color: white; color: #741b47;">«Την πυρκαγιάν η κάθε σπίθα ακλούθαε</span></strong></em><br />
<em><strong><span style="background-color: white; color: #741b47;">και πιο πολλές απ’ του σκακιού το πλήθος</span></strong></em><br />
<em><strong><span style="background-color: white; color: #741b47;">διπλό καθένα αράδα αν λογαριάσεις (…)».</span></strong></em><br />
<br />
Πιο πολλές απ’ του σκακιού το πλήθος… Ο Δάντης μιλούσε για τις φωτιές στους ουράνιους κύκλους των αγγέλων. Τα τάγματα των αγγέλων ήταν αρίφνητα και συνάμα τόσο αιθέρια και όμορφα που γινόταν άφατα, απερίγραπτα. Ο ποιητής δεν μπορούσε αλλιώς να τα παρουσιάσει παρά μόνο παραλληλίζοντάς τα με την απειροσύνη του σκακιού. Τι σήμαινε όμως το <em><strong>«διπλό καθένα αράδα αν λογαριάσεις»; </strong></em>Έτρεξα με ένα ανεπαίσθητο τρέμουλο στις σημειώσεις. Κι εκεί χώθηκα μέχρι τον λαιμό στον παλιό θρύλο για τον εφευρέτη του σκακιού:<br />
<br />
<span style="color: #351c75;"><strong>«Λέγεται πώς ο Πέρσης εφευρέτης του σκακιού, όταν τον ρώτησε ο Σάχης της Περσίας τι αμοιβή θέλει, αποκρίθηκε: Ένα σπειρί στάρι ολοένα διπλασιαζόμενο σε κάθε από τα 64 τετραγωνάκια του σκακιού. Ο Σάχης γέλασε για το ταπεινό δώρο, μα σαν έπιασαν να μετρήσουν το στάρι, βρέθηκε πώς όλη η Περσία δεν είχε τόσα σπειριά στάρι, δηλαδή 18.446.744.073.709.551.615»</strong></span><br />
<br />
Ακόμα κι όταν έκλεισα μετά από ώρα (με τον απαιτούμενο γδούπο) τον βαρύ τόμο, οι αναμνήσεις δεν είχαν κοπάσει. Θυμήθηκα τα σκαλιά του παλιού μου πατρικού, εκεί που στεκόμουν όταν το είχα πρωτοδιαβάσει, και που τώρα πια δεν υπάρχουν. Θυμήθηκα μια μυρμηγκοφωλιά που σκάλιζα με ένα κλαράκι, συλλογισμένος μετά την ανάγνωση. Θυμήθηκα την παλιά μου σκακιέρα (μια άθλια, πλαστική, μικροσκοπική και άβολη, με τρυπούλες και λειψά πιόνια που τα αντικαθιστούσα με ξεραμένη πλαστελίνη) πάνω στην οποία προσπαθούσα μάταια για μέρες να αραδιάσω σπυριά ρυζιού από ένα σακί στο μπακάλικο του πατέρα μου. Θυμήθηκα και το πουλόβερ που φορούσα. Και άλλες καταχωνιασμένες εικόνες που προτιμώ να τις κρατήσω έγκλειστες, πριν με πλακώσουν. Ήμουν έφηβος τότε. Αλλά και μετά τα τριάντα που ξανασχολήθηκα με τη «Θεία Κωμωδία» για τις ανάγκες του Πανεπιστημίου, δεν το είχα προσέξει το συγκεκριμένο χωρίο. Ή δεν με είχε προσέξει αυτό.<br />
<br />
Υπάρχουν συναισθήματα που περιγράφονται, κι άλλα που είναι καλύτερα να μην περιγραφούν, αν μη τι άλλο, γιατί σκουριάζουν στο πολύ φως. Κρατάω λοιπόν για μένα το (ασφαλώς ασήμαντο και αδικαιολόγητο για κάποιους άλλους) ρίγος και παραθέτω το παραπάνω απόσπασμα για μελέτη. Θυμίζω ότι ο Δάντης γεννήθηκε το 1265 και πέθανε το 1321, υπήρξε αστός (Γουέλφος) με ισχυρούς φίλους, σε μια συντεχνιακή κατά βάση ιταλική κοινωνία. Έζησε για πολύ καιρό εξόριστος, ενώ –φευ- ανήκε και στην συντεχνία των φαρμακοποιών. Κι όλα αυτά, για τους πραγματιστές, σημαίνουν ότι ο γνωστός μας θρύλος του Σίσσα ήταν επίσης γνωστός στην Ιταλία του 13ου αιώνα.<br />
<br />
Το εξήγησα νομίζω, δεν ξέρω σε ποια άβυσσο του νου είχε κρυφτεί αυτό το κομμάτι μου, όπως δεν ξέρω σε ποια άβυσσο των στίχων του Δάντη είχε φωλιάσει αθέατο το σκάκι. Ίσως όμως τώρα πια κάποιοι να μπορούν να μου συγχωρήσουν το παλιό μου αγιάτρευτο βίτσιο. Κι εγώ υπόσχομαι ότι κάποτε θα τους διηγηθώ μια άλλη ιστορία, που θα έχω κλέψει από ένα άλλο σκονισμένο βιβλίο ένα ήσυχο βράδυ, σαν σωστός κλέφτης αναμνήσεων ή σαν το φάντασμα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, μέσα στο ίδιο μου το νου. <br />
<br />
</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-66958063880455532802011-09-03T12:47:00.002+03:002011-09-04T00:19:33.753+03:00ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΨΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-5Xiw-JCQaFc/TmH1P5gsAdI/AAAAAAAABrI/3Va7b0N7lj0/s1600/01kyriakos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="http://1.bp.blogspot.com/-5Xiw-JCQaFc/TmH1P5gsAdI/AAAAAAAABrI/3Va7b0N7lj0/s320/01kyriakos.jpg" width="320" xaa="true" /></a></div><br />
<div closure_uid_hf45p9="313"><br />
</div><div closure_uid_hf45p9="313">Άκουσα για τον Κυριάκο Φραγκούλη για πρώτη φορά μέσα από τη στήλη του Σιαπέρα, με τον οποίο είχε διαρκή επικοινωνία. Το καλλιτεχνικό σκάκι για μένα ήταν τότε ό,τι είναι το μυθικό σκάκι σήμερα: εξωτικό. Αργότερα, μαθητής Λυκείου (διέμενα στη γενέτειρά του, το Νυδρί), ξανάκουσα κάποια διφορούμενα σχόλια από τους ντόπιους, που εντάθηκαν όταν αποκαλύφθηκε πως ανήκα κι εγώ σε εκείνο το αλλόκοτο σινάφι των σκακιστών.</div><br />
<br />
«Πρέπει να γνωρίσεις τον Κυριάκο. Αυτός όλη τη μέρα σκάκι παίζει!» μου έλεγαν. Στο τέλος μου τον γνώρισαν. Αλλά σκάκι δεν παίξαμε. Για καλή μου τύχη τον συνέδεε παλαιόθεν φιλία με τον πατέρα μου κι έτσι αποδέχτηκε την παρέα μου, πράγμα όχι εύκολο για τον μονήρη χαρακτήρα του. Όμως δεν τον έβλεπα παρά τις μέρες που έπαιζε μπάσκετ ο Άρης του Γκάλη.<br />
<br />
Τα λόγια μας λιγοστά, τον σεβόμουν και –δεν το κρύβω- τον κοιτούσα με περιέργεια. Δεν είχα έως τότε την ευκαιρία να παίξω σοβαρό σκάκι και η εικόνα που είχα για τους σκακιστές ήταν η εντελώς συμβατική, αυτή των γραβατωμένων Κάρποβ και Κασπάροβ. Ο Κυριάκος όμως ήταν ολωσδιόλου αντισυμβατικός. Δεν ήταν τόσο ηλικιωμένος, μα τα ξενύχτια, το κάπνισμα και η εργένικη ζωή είχαν σαφή επίδραση στο παρουσιαστικό του. Φορούσε απλά ρούχα, καθαρά, μα σπάνια σιδερωμένα. Τα γένια του ήταν κίτρινα στις άκρες από τις αλλεπάλληλες στρώσεις νικοτίνης και τα ακροδάχτυλά του ακολουθούσαν το παράδειγμά τους, από την ίδια ακριβώς αιτία. Η φωνή του έβγαινε θαρρείς με κόπο, ένρινη, βραχνή, σχεδόν σπηλαιώδης και, μολονότι μιλούσε αργά, μερικές φορές μου ήταν δύσκολο να παρακολουθήσω τι έλεγε. Όμως ήταν πάντα ευγενικός και με μια συμβουλή έτοιμη για κάθε περίσταση. Τα μικρά του μάτια, αείφωτα, έλαμπαν παράξενα στο ατάραχο πρόσωπο του. Αυτό που εκλάμβανα ως τάση διδακτισμού προς εμένα, άργησα πολύ να καταλάβω ότι ήταν ένα είδος στοργής. Σκάκι όμως δεν παίξαμε.<br />
<br />
Η αρχική λαχτάρα μου να συναντήσω για πρώτη φορά έναν αξιόμαχο αντίπαλο (η επαρχία δε μου είχε δώσει αυτή την ευκαιρία άλλοτε), ξεφούσκωσε γρήγορα. Ο Κυριάκος αρνούνταν πεισματικά να παίξει σκάκι μαζί μου. Αυτό που έκανε διαρκώς ήταν να βγάζει από την τσέπη ένα φθαρμένο ή μισοσκισμένο απόκομμα εφημερίδας (μερικές φορές και περισσότερα) και να προσπαθεί να με κάνει να λύσω το πρόβλημα που αναπαριστούσε. Κάποιες φορές τα κουτσοκατάφερνα, μα τις περισσότερες έπεφτα σε δοκιμές ή χανόμουν στους λαβυρίνθους των διαπλεκόμενων κομματιών. Ήταν σπαρμένο αγκάθια το βάπτισμα πυρός μου στο καλλιτεχνικό σκάκι, μα ο «δάσκαλός» μου δεν το έβαζε κάτω.<br />
<br />
Φυσικά, δεν ήταν εύκολο να κρύψω τη δυσφορία μου, ιδιαίτερα από έναν τόσο οξύνοο άνθρωπο όπως ήταν εκείνος. Ο ίδιος ήταν εξαιρετικός λύτης, το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, κι αυτό, για κάποιο λόγο, με πείσμωνε. Οι σχέσεις μας όμως με τον καιρό ζεστάθηκαν περισσότερο και η οικειότητα δεν άργησε να έρθει. Μαζί με αυτή επέστρεψαν και οι οχλήσεις μου για μια «κανονική» παρτίδα. Ήμουν τόσο άμυαλος! Μου έδινε μαργαριτάρια και τα πετούσα στους χοίρους.<br />
<br />
Όταν κατάλαβε ότι δύσκολα θα τιθάσευε τη ζέση μου για μάχη, άρχισε να με μυεί στον μαγικό κόσμο της σπουδής. Αυτό άλλαξε πολύ τα πράγματα. Με έμαθε να βλέπω τα φινάλε, την τακτική, το σκάκι γενικότερα με άλλο μάτι. Άρχισα να περνάω πολλές ώρες σκυμμένος πάνω από τα διαγράμματα, όπως κι αυτός. Η σπουδές ήταν, όπως και να το κάνουμε, ένα στοίχημα για τη σκακιστική μου αξία. Βελτιώθηκα χωρίς καν να το καταλάβω. Και το κυριότερο, άρχισα να βλέπω πίσω από τις κινήσεις, την κατασκευή, την ιδέα του συνθέτη, την ομορφιά της σύλληψης. Ο Κυριάκος τόσον καιρό μου έδειχνε την ομορφιά!<br />
<br />
Τότε ήταν που άρχισα να λύνω και τα δυάρια και τριάρια, με τα οποία αφειδώς με τροφοδοτούσε. Άρχισα έτσι να αποκτώ τεχνική. Έλυνα μάλιστα και μόνος μου, όσα μπορούσα να βρω στον τύπο της εποχής. Κάποια μέρα μου έδωσε μια σχετικά εύκολη, αλλά ενδιαφέρουσα σπουδή, τούτη δω:<br />
<br />
<br />
<div class="separator" closure_uid_hf45p9="372" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-N71FFGprIFU/TmH2eIWJKUI/AAAAAAAABrQ/fe08RyzHOI4/s1600/frag1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-N71FFGprIFU/TmH2eIWJKUI/AAAAAAAABrQ/fe08RyzHOI4/s1600/frag1.jpg" xaa="true" /></a></div><div closure_uid_hf45p9="313" style="text-align: center;"><br />
</div><div closure_uid_hf45p9="313" style="text-align: center;">Ισοπαλία</div><div closure_uid_hf45p9="313"><br />
</div><div closure_uid_hf45p9="313">Προσπαθήστε να τη λύσετε. Τότε, θυμάμαι, τα είχα καταφέρει. Στο τέλος μου φανέρωσε, με έκδηλη ικανοποίηση, ότι ο ίδιος ήταν ο συνθέτης. Εντυπωσιάστηκα. Μου έδωσε κι άλλες δικές του σπουδές, κάποιες αδημοσίευτες, μερικές υπό κατασκευή. Μου είχε αποκαλυφθεί ένα άλλο πρόσωπο του Κυριάκου, απ’ αυτό του μονομανή λύτη. Διαπίστωνα ότι γνώριζα ελάχιστα πράγματα για τον άνθρωπο που έστεκε με τις ώρες πάνω από ένα τσαλακωμένο κομμάτι χαρτί κινώντας το σώμα του αενάως μπρος και πίσω, μπρος και πίσω. Έτσι άρχισα να ρωτάω ξεθαρρεμένος όλο και περισσότερα σε σημείο να γίνομαι αγενής και φορτικός. Ήταν όμως τέτοια η περιέργειά μου που στο τέλος άλωσε τη συστολή του. Ναι, τη συστολή του, απέναντι στο αμούστακο που ήμουν τότε. Γιατί ο Κυριάκος ο Φραγκούλης υπήρξε ένας σημαντικός σκακιστικός συνθέτης, από τους ελάχιστους που είχαμε στην Ελλάδα. Διατηρούσε αλληλογραφία με τα μεγαλύτερα σκακιστικά περιοδικά και ήταν συνδρομητής σε καμιά δεκαριά απ’ αυτά, όλων των γλωσσών. </div><br />
<br />
Όταν κάποια μέρα γρίπιασε και, με τη μεσολάβηση του πατέρα μου, μου επέτρεψε να τον επισκεφτώ για πρώτη φορά στο σπίτι του, είδα ατελείωτες στοίβες περιοδικών, έναν πραγματικό θησαυρό που κειτόταν στο πάτωμα, στα παλιά έπιπλα, σε σκονισμένα ράφια, σε μπαούλα, ακόμα και στην κουζίνα. Και βιβλία. Και χαρτιά με σημειώσεις, προχειρογραμμένα. Ήταν ποίηση. Γιατί ο τότε σκακιστικός μέντοράς μου, ήταν και ποιητής και μάλιστα τόσο αξιόλογος που ποίημά του είχε συμπεριληφθεί σε μια ανθολογία Λευκαδιτών ποιητών, ενώ άλλα είχαν δημοσιευτεί στα περιοδικά «Πάλι», «Χάρτης» και «London Magazine». Δε θυμάμαι πια ποιους στίχους του ακούμπησαν τα δάχτυλά μου. Ίσως όμως και να’ ταν ετούτοι:<br />
<br />
<strong><em closure_uid_hf45p9="369">«Δεν είμαι εκείνος που γνώρισες…</em></strong><br />
<strong><em>Υπάρχω μόνο σε νύχτες κομματιασμένες</em></strong><br />
<strong><em>Ή στις κρυψώνες μιας ασυλλόγιστης μέρας</em></strong><br />
<strong><em>Ελάχιστης σαν τον ουρανό.</em></strong><br />
<strong><em>Κι όμως φοβάμαι, θα με συναντήσεις </em></strong><br />
<strong><em>Ακολουθώντας την έμπνευση του ανέμου</em></strong><br />
<strong><em>Ψηλαφώντας τον ειρμό της βροχής</em></strong><br />
<strong><em>Έχω ένα βλέμμα μεταμφιεσμένο</em></strong><br />
<strong><em>Κι όμως, φοβάμαι, θα μ’ αναγνωρίσεις</em></strong><br />
<div closure_uid_hf45p9="368"><strong><em>Ανεβαίνοντας πάλι το ύψος της ακάνθινης προσδοκίας».</em></strong><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Z15hS16BE3Y/TmKZG2Ly_bI/AAAAAAAABrU/1tJjJCXMK2g/s1600/02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-Z15hS16BE3Y/TmKZG2Ly_bI/AAAAAAAABrU/1tJjJCXMK2g/s320/02.jpg" width="313" /></a></div><br />
Λες κι εκείνη η επίσκεψή μου είχε αποσύρει ένα βαρύ παραπέτασμα, έκτοτε άρχισε να μου μιλάει όλο και περισσότερο για τον εαυτό του. Έμαθα για την, απροσδιόριστη ως τότε, ηλικία του (είχε γεννηθεί το 1935), για τις σπουδές του στην Ιατρική Θεσσαλονίκης τις οποίες διέκοψε απότομα, αφού λύγισε ψυχικά κάτω από την πίεση του διαβάσματος –ίσως και άλλων παραγόντων-, για τη φιλία του με τον Νάνο Βαλαωρίτη και την επιρροή του σουρεαλισμού στα ποιήματά του, ακόμα και για το κρυφό του πάθος, την χαρτοπαιξία. Το τελευταίο με είχε αφήσει ενεό! Που να φανταστώ ότι τις φορές που τον συναντούσα απρόσμενα τα χαράματα, οδεύοντας προς τη στάση του λεωφορείου, αυτός επέστρεφε από το τραπέζι της πόκας! Έως τότε πίστευα ότι επρόκειτο για πρωινούς περιπάτους, ή ίσως κάποια άγρυπνα βράδια…<br />
<br />
Κάμποσες φορές μετά μου έκανε το τραπέζι, ιδίως όταν η νυχτερινή τύχη του χαμογελούσε, πράγμα καθόλου σπάνιο. Αυτό μάλλον ήταν και ο μόνος βιοπορισμός του, αν και προς το τέλος είχε νοικιάσει και κάποιο ακίνητο. Όμως όλα αυτά δεν είχαν σημασία. Μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτόν έμοιαζε να έχει η εκούσια μοναξιά του. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που μου είχε ζητήσει, έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, στη μέση μιας κουβέντας, να τον αφήσω μόνο του, παρέα με ένα ποτήρι μπύρα και ένα διάγραμμα, ή πίνοντας καφέ και κοιτώντας θολά προς το νησάκι της Αγίας Κυριακής. Θύμιζε τότε στ’ αλήθεια «αρχαίο ιεροφάντη», όπως τον περιέγραψε η φίλη του, συγγραφέας Ελένη Λαδιά, ή πάλι «τμήμα ενός βράχου ή διακόσμηση μιας ξύλινης πόρτας», δεμένος με το τοπίο, κι όμως τόσο απόμακρος. Μερικές φορές σκιαζόμουν πως η μοναχικότητα δεν ήταν για τον Κυριάκο καταφύγιο από τον έξω κόσμο, <em>μα ο ίδιος ο έξω κόσμος.</em><br />
<br />
<strong><em closure_uid_hf45p9="358">«(…)Ποιος μπόρεσε πριν από σένα</em></strong><br />
<strong><em>Να προχωρήσει μες την ανώνυμη ομορφιά;</em></strong><br />
<strong><em>Τουλάχιστον εγκαταλείψου χωρίς πικρία</em></strong><br />
<strong><em>Σαν ένα κύμα που επιστρέφει στο κύμα</em></strong><br />
<strong><em>Σαν ένας ήχος παράλληλος εκείνων</em></strong><br />
<strong><em>Που κανείς δε μπόρεσε να τους μιλήσει</em></strong><br />
<strong><em>Μες στην καταχνιά</em></strong><br />
<div closure_uid_hf45p9="354"><strong><em>Έτσι μονάχος».</em></strong></div><br />
Μου πήρε κάμποσο για να καταλάβω πως τον θαύμαζα. Αναρωτιόμουν συνάμα πως ένας τόσο έξυπνος και δημιουργικός άνθρωπος έστεκε απόμερα από τους πολλούς. Γιατί οι πολλοί τον παραμέριζαν, όπως παραμερίζεις κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Τι κίνδυνο αντιπροσώπευε γι’ αυτούς ένας εκκεντρικός καλλιτέχνης; Ίσως τον κίνδυνο που ένιωσε ο συνθέτης σπουδών Κασπαριάν. Ο Κυριάκος ήξερα ότι έστελνε σπουδές σε ρωσικά –μεταξύ άλλων- περιοδικά όπως το «Σαχμάτυ». Έχω στα χέρια μου επιστολή του Κουζνέτσοβ που χαιρετάει στο πρόσωπό του τον πρώτο Έλληνα συνθέτη σπουδών. Δεν γνώριζα όμως πως είχε κι έναν άλλο δαίμονα στο σκακιστικό ταγάρι του, αυτόν της καταστροφής των σπουδών. Το έμαθα όταν μου έδειξε περιχαρής την ανασκευή μιας βραβευμένης σπουδής του Κασπαριάν. Είχε λέει τρυπήσει δύο ακόμα σπουδές του συνθέτη στο παρελθόν, και μιλάμε για ένα παρελθόν χωρίς σιλικονούχα τέρατα. Τελικά δεν έμελλε να γίνει. Πήρε δύο μήνες αγωνίας στον Αρμένιο γίγαντα για να την σώσει με εκπληκτικό τρόπο. Έχω στο αρχείο μου και την επιστολή του Κασπαριάν προς τον Κυριάκο, όπου με έκδηλη ανακούφιση ανασκευάζει την ανασκευή. Όμως κατάλαβα πως το ανήσυχο πνεύμα του Νυδριώτη δεν ικανοποιούταν με την ομορφιά, παρά μόνο με την τελειότητα. Κι αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους που τον βύθιζαν από καιρό σε καιρό στο πηγάδι της αποξένωσης.<br />
<br />
Είχα πλέον επιτύχει στις Πανελλήνιες και θα έφευγα για την Αθήνα, όταν ενέδωσε απρόσμενα στη χλιαρή μου προτροπή και παίξαμε για πρώτη και τελευταία φορά σκάκι. Δεν ήταν κακός παίκτης, μα σε λίγο άρχισε να κουνάει ανόρεχτα τα κομμάτια, να αδιαφορεί για τις απειλές, να δείχνει ενοχλημένος από την ένταση. Κοιτούσα περισσότερο αυτόν παρά τη σκακιέρα. Κατανοούσα ότι ήθελε να μου κάνει ένα δώρο για την επιτυχία μου και δεν έβρισκε άλλο τρόπο. Όμως έβλεπα και ότι αυτό του στοίχιζε πολύ, γιατί αναγκαζόταν να γίνει πεζός, ο πραγματιστικός κόσμος της σκακιέρας τον εξαντλούσε, τον κατέθλιβε. Κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο και πρότεινε ισοπαλία σε μια περίπλοκη θέση. Με είδε με ανακούφιση να κλείνω τη σκακιέρα. Αστραπιαία έβγαλε από την τσέπη του ένα κιτρινισμένο φύλλο εφημερίδας : «Πολύ καλό κλειδί!» είπε με μάτια που άστραφταν και μου πάσαρε το τριάρι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-n8RYHjtuHt0/TmKZn1J6Q8I/AAAAAAAABrY/86Qn7_WPiDk/s1600/03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-n8RYHjtuHt0/TmKZn1J6Q8I/AAAAAAAABrY/86Qn7_WPiDk/s320/03.jpg" width="314" /></a></div><br />
<br />
Κρατήσαμε τηλεφωνική επαφή, μα μόνο τα καλοκαίρια, κι έκανα χρόνια να τον ξαναδώ. Χαίρομαι ωστόσο που τον έφερα σε επαφή με τα «Δρώμενα» και τον Αντρέα. Όταν χτύπησε το φοιτητικό μου τηλέφωνο στον Πειραιά, εξεπλάγην που άκουσα τη φωνή του. «Είμαι στην Αθήνα. Κάνω χημειοθεραπείες. Έχω καρκίνο», μου είπε τόσο απλά, όσο θα έλεγε κάποιος ότι βγήκε για ψώνια. Κι αμέσως πήρε να μου υπαγορεύει μια θέση από σπουδή:<br />
<br />
<br />
<div class="separator" closure_uid_hf45p9="323" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-47XYMyqfMKI/TmH10P5b5rI/AAAAAAAABrM/ixa0R8j4mWQ/s1600/frag2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-47XYMyqfMKI/TmH10P5b5rI/AAAAAAAABrM/ixa0R8j4mWQ/s1600/frag2.jpg" xaa="true" /></a></div><div closure_uid_hf45p9="313"><br />
</div><div closure_uid_hf45p9="313" style="text-align: center;">Ισοπαλία </div><br />
Δεν τον επισκέφτηκα τις τελευταίες του μέρες στο νοσοκομείο, το Νοέμβρη του ‘97. Δεν ξέρω γιατί. Οι ασχολίες μου, τα διαβάσματα, η εξεταστική, δεν είναι επαρκής δικαιολογία. Ίσως ήταν που δεν ήθελα να δω τα κεριά των γαλάζιων ματιών του να σβήνουν. Ίσως ήθελα να κρατήσω στη μνήμη μου την ενάργεια του πνεύματός του, κι αυτά που συνειδητοποιούσα πως μου είχε απλόχερα χαρίσει χωρίς να το ζητήσω και χωρίς ανταπόδοση. Εντούτοις, σέρνω ακόμα πίσω μου εκείνες τις ερινύες. Είναι αυτές που δε μου επέτρεψαν ακόμα να επισκεφτώ τα βιβλία και τα περιοδικά του, αυτά που χάρισαν οι οικείοι του στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Λευκάδας. Ίσως και να’ ναι αυτός ο λόγος που γράφω τούτες τις γραμμές, για να τις ξορκίσω. Ξέρω όμως πια ότι αυτό θα γίνει σύντομα. Και κάπου εκεί θα ψηλαφήσω ξανά, μετά από αιώνες την παρουσία του. Και ίσως κάτι από τη ανεξάντλητη δίψα για την απόλυτη ομορφιά που του στοίχειωνε τη ζωή.<br />
<br />
<br />
<em><strong>«Διασχίζοντας των ανέμων την ευφορία</strong></em><br />
<em><strong>Ώριμα στάχυα του ήλιου</strong></em><br />
<em><strong>Εδώ που κύλησαν οι ίσκιοι</strong></em><br />
<em><strong>Στην αλληλουχία της μοναξιάς</strong></em><br />
<em><strong>Στα δάχτυλα που ξερίζωσε ο καιρός</strong></em><br />
<em><strong>Απαριθμώ τα δάκρυά μου </strong></em><br />
<em><strong>Ελεύθερος ως απόμεινα με το στίγμα</strong></em><br />
<em><strong>Των ερειπίων του φωτός</strong></em><br />
<div closure_uid_hf45p9="307"><em><strong>Να ιδρύσω μια άλλη δίψα».</strong></em> </div><br />
Υ.Γ. Λύσεις σπουδών<br />
<br />
1) 1.Ne4, Nd2 2.Nd6!, c4 3.a7!, Bxa7 4.Nxc4!, Nxc4 5.Ka6, B~ / ΠΑΤ.<br />
<br />
<div closure_uid_wr7zzr="297">2) 1.g7!, Nh6! 2.Bxh6, Bc7+ 3.Kh1!!, Rb1+ 4.Bc1!, Rb8 5.Bf4!, Bxf4 6.g8Q, Rxg8 / ΠΑΤ.</div><div closure_uid_wr7zzr="297"><br />
</div><div closure_uid_wr7zzr="297">(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο <a href="http://www.skakistiko.com/">http://www.skakistiko.com/</a>) </div></div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-87883486355329192052011-08-30T00:18:00.000+03:002011-08-30T00:18:01.147+03:00Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ ΣΚΑΚΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Hl0ntosfT24/TlwA2pRjxiI/AAAAAAAABq8/9nhAi79kN2w/s1600/konidaris.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-Hl0ntosfT24/TlwA2pRjxiI/AAAAAAAABq8/9nhAi79kN2w/s320/konidaris.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><u><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px; font-weight: bold;">Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ ΣΚΑΚΙ</span> </u></div><strong>«Το σκάκι είναι πνευματικό βασανιστήριο» δήλωσε κάποτε ο ίδιος ο Κασπάροβ. Γιατί τότε να ασχοληθεί κανείς με το σκάκι; θα ρωτούσε εύλογα κάποιος (και, πιστέψτε με, είναι πολλοί αυτοί οι «κάποιοι»). Για την πολυπλοκότητά του, για την απειροσύνη του, θα μπορούσαμε ίσως να απαντήσουμε.</strong><br />
<br />
<strong>Πράγματι, τα λευκά στην πρώτη τους κίνηση έχουν 20 διαφορετικές επιλογές, όσες και τα μαύρα. Άρα μετά την πρώτη και μόνο κίνηση λευκών και μαύρων μπορούν να προκύψουν 400 διαφορετικές θέσεις! Σε μια μέτρια παρτίδα, π.χ. 40 κινήσεων, οι διαφορετικές δυνατές θέσεις είναι κάπου 10^120, ένας ασύλληπτος αριθμός, πολύ μεγαλύτερος από τους κόκκους της άμμου ολάκερης της γης, πολύ μεγαλύτερος ακόμα κι από τον αριθμό των αστρικών σωμάτων από το Big Bang μέχρι σήμερα!</strong><br />
<br />
<strong>- Εντούτοις, μολονότι τα αριθμητικά δεδομένα είναι εντυπωσιακά, στην πραγματικότητα δεν είναι εκείνα που ασκούν την γοητεία στο καλύτερο παιχνίδι που έχει εφεύρει ο ανθρώπινος νους. Είναι αυτή η μάχη του πνεύματος, η σύγκρουση των θεωριών και όσες αρετές καλλιεργούνται απ’ αυτή την άυλη πάλη στις οποίες οφείλει μεγάλο μέρος του μαγνητισμού του. Αρετές όπως η ανάπτυξη της συνδυαστικής σκέψης και της μνήμης, της υπομονής και της μαχητικότητας, της ανάλυσης και της αποφασιστικότητας, της επιμονής και της λογικής, της γνώσης και της φαντασίας, της εξυπνάδας και της στρατηγικής, της αγωνιστικότητας και της προνοητικότητας.</strong><br />
<br />
<strong>Ακόμα περισσότερο, είναι το γεγονός ότι σε οδηγεί σε κατανόηση και ανασκευή των λαθών σου. Στο σκάκι δεν φταίει κάποιος άλλος για την ήττα. Δεν ευθύνεται το γήπεδο, η μπάλα ή ο διαιτητής. Φταίμε εμείς οι ίδιοι που σφάλουμε και πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας για να βελτιωθούμε και να εκριζώσουμε τα στοιχεία του χαρακτήρα μας που εμποδίζουν την πρόοδό μας. Κι αυτό είναι ένα ευεργετικό μάθημα ζωής.</strong><br />
<br />
<strong>- Όλα αυτά, οδήγησαν λαμπρά πνεύματα, μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες στο να ασχοληθούν φανατικά με το σκάκι. Θα αναφέρω ορισμένους ενδεικτικά: Θερβάντες, Μότσαρτ, Ντιντερό, Ρουσώ, Βολταίρος, Σαίξπηρ, Γκαίτε, Πασκάλ, Μέντελσον, Μ. Ναπολέοντας, Σοπέν, Βενιαμίν Φραγκλίνος, Μεντελέγιεβ, Ντοστογιέβσκι, Τολστόι, Σολόχοβ, Πάστερνακ, Μαρξ, Τέσλα, Τρότσκι, Λένιν, Μπέργκμαν, Χάμφρι Μπόγκαρντ, Μαρσέλ Ντυσάν, Τσάρλι Τσάπλιν και Τσε Γκεβάρα.</strong><br />
<br />
<strong>- Είναι αλήθεια ότι ο σοσιαλισμός έριξε σημαντικό βάρος στην ανάπτυξη και διάδοση του σκακιού. Κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου οι Δυτικοί ισχυριζόντουσαν ότι έφταιγε ο βαρύς ρωσικός χειμώνας που κρατούσε τους ανθρώπους στο σπίτι, ώστε να δικαιολογήσουν την αλματώδη ανάπτυξή του στην ΕΣΣΔ. Αυτό βέβαια ακούγεται -και είναι- κάπως γελοίο. Η ανάπτυξη του σκακιού είχε να κάνει με την σημασία που έδιναν οι κομουνιστές στην πνευματική αυτή ενασχόληση, που είναι μαζί άθλημα, επιστήμη και τέχνη, όπως επισήμανε κάποτε ο Κάρποβ. Και ο ίδιος ο Τσε, υπουργός Βιομηχανίας της Κούβας τότε, είχε δηλώσει σε έναν μετρ του σκάκι: «Ξέρετε σύντροφε Πάχμαν, δεν μου αρέσει και πολύ που είμαι υπουργός. Θα προτιμούσα να είμαι σκακιστής σαν κι εσάς ή να κάνω μια επανάσταση στη Βενεζουέλα!».</strong><br />
<br />
<strong>- Ο Τσε δεν αστειευόταν. Τα 64 τετράγωνα είναι ένα σύμβολο, ένα καθρέφτισμα της ταξικής πάλης. Είναι μια σύγκρουση ιδεών, μια μάχη άσπρου και μαύρου, μα και μια μάχη διαφορετικών κοσμοθεωριών. Αυτή που θα επικρατήσει είναι όποια εκμεταλλευτεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Την ακατάπαυστη προσπάθεια, τον μετασχηματισμό της θεωρίας σε πράξη, την ιστορική γνώση, την εφευρετικότητα, την μαζικότητα στην επίθεση, την αλληλοβοήθεια των δυνάμεων. Κι αυτά αναδεικνύουν ένα ακόμα βαθύτερο επίπεδο κατανόησης του σκακιού, ίσως το πιο σημαντικό: εκείνο που παραλληλίζει το σκάκι με τη ζωή, την συμπλοκή των κομματιών με την κοινωνική πάλη, τη συνεργασία τους με την αλληλεγγύη, τις κινήσεις στα τετράγωνα με το πολύπλοκο δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων και διεκδικήσεων.</strong><br />
<br />
<strong>- Όλα αυτά με τη σειρά τους απαιτούν, τόσο από τον σκακιστή όσο κι από τον αγωνιστή, εγρήγορση, μόρφωση και κριτική σκέψη. Δες τε το αλλιώς: Το σκάκι είναι ένα πραγματικό λαϊκό άθλημα, ίσως το πιο φθηνό απ’ όλα. Αρκούν μερικά νομίσματα για να αγοραστεί μια σκακιέρα. Ίσως ούτε κι αυτά, δεδομένου ότι στην Μακρόνησο ο Ρίτσος έπαιζε σκάκι σε ένα αυτοσχέδιο ασπρόμαυρο χαρτόνι, πλάθοντας σβώλους ψωμιού σαν πιόνια. Γιατί όμως τότε το σκάκι δεν τυγχάνει πολύ πιο ευρείας απήχησης; Μα, ακριβώς γιατί είναι επικίνδυνο! Οι σύγχρονοι πολίτες πρέπει απλά να καταναλώνουν, όχι να σκέφτονται. Αν το σκάκι ήταν μέσο χειραγώγησης, να είστε βέβαιοι ότι θα εμπορευματοποιούταν και θα έμπαινε σε κάθε σπίτι δια της βίας, όπως η τηλεόραση, τα RPG βιντεοπαιχνίδια ή το facebook. Κάποιοι επιθυμούν ευνουχισμένα μυαλά για να τους υπηρετούν και το σκάκι -όσο κι αν ακουστεί παράδοξο- είναι μια μορφή αντίστασης και ανυπακοής.</strong><br />
<br />
<strong>- Σε μια δραματική περίοδο του πλανήτη, όπου η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου πασχίζει να ισοπεδώσει, να συντρίψει κάτω από τις οικονομικές της ερπύστριες όλες τις αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της συναδέλφωσης των λαών, της ποιότητας της ζωής, του κοινωνικού κράτους, σε μια περίοδο όπου έχει ποινικοποιηθεί η δράση και τα λόγια και θα ποινικοποιηθεί και η σκέψη, ο αγώνας στην εγχώρια και παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα προβάλει σαν επιτακτική ανάγκη, πριν προλάβουν και μας κάνουν ΜΑΤ.</strong><br />
<br />
<strong>- Επιπλέον, δεν αρκεί η άμυνα. Η ανατροπή απαιτεί αντεπίθεση. Με σχέδιο, με όραμα, με ακριβείς κινήσεις, με συνεργασίες για την τελική νίκη. Αυτό εντέλει σαλπίζει το σκάκι. Τον αγώνα και όχι την απόσυρση. Την δράση και όχι την τυφλή υπακοή. Και είναι τούτο ένα μάθημα πολύτιμο. Γιατί, όπως είχε πει κι ένας διάσημος Ρώσος μετρ, ο Ταρτακόβερ: «Κανείς ποτέ δεν κέρδισε την παρτίδα που εγκατέλειψε».</strong><br />
<br />
<strong>(Από ομιλία μου στο φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητή στη Λευκάδα, όπου έδωσα και ένα μίνι- σιμουλτανέ). </strong><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-o8UZgDryJZ4/TlwBftfXw2I/AAAAAAAABrA/w7nb1j87yJU/s1600/kne-167-300x225.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-o8UZgDryJZ4/TlwBftfXw2I/AAAAAAAABrA/w7nb1j87yJU/s1600/kne-167-300x225.jpg" /></a></div></div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-89784451788070181712011-08-25T22:51:00.000+03:002011-08-25T22:51:02.789+03:00ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΑΜΜΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-ELqYhnF9gdU/TlanVuegu4I/AAAAAAAABq4/7NmrQPYt0yY/s1600/borges.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-ELqYhnF9gdU/TlanVuegu4I/AAAAAAAABq4/7NmrQPYt0yY/s1600/borges.jpg" /></a></div><br />
112 χρόνια συμπληρώθηκαν από την γέννηση του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, της εμβληματικής αυτής φυσιογνωμίας των γραμμάτων, του συγγραφέα του ονειρικού και ποιητή των λαβυρίνθων. Του τυφλού βιβλιοθηκάριου που άλλαξε την παγκόσμια λογοτεχνία, ίσως όσο κανείς άλλος. Κι αν αυτό φαίνεται υπερβολικό, διαβάστε τη συλλογή «Άλεφ», το «Φούνες ο Μνήμων», το «Κόκκινο και Γαλάζιο» ή το «Ρόδο του Παράκελσου» και θα μπείτε κι εσείς στο λαβύρινθό του. Γιατί ο Μπόρχες είναι ένα σύμπαν ολάκερο. Τι λέω; Ο Μπόρχες είναι πολλά σύμπαντα μαζί. Ο λόγος του είναι σαν σπείρες σε πηνίο κυκλικό, που δεν έχει αρχή, ούτε τέλος. Και που δεν ξέρεις αν μπορεί να σε ευεργετήσει ή να σε σκοτώσει. Ασφαλώς τα μπορεί και τα δύο. Και είναι απίστευτος ο κυνισμός με τον οποίο σε αφήνει να πάρεις εσύ την απόφαση. <br />
<br />
<br />
<br />
Αναδημοσιεύουμε σήμερα το διήγημά του «Το βιβλίο από άμμο» σε μετάφραση –φυσικά- Αχιλλέα Κυριακίδη.<br />
<br />
<span style="text-decoration: underline;"> <strong>ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΑΜΜΟ</strong></span><br />
<br />
(Διήγημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Μετάφραση: Α. Κυριακίδης)<br />
<br />
…thy rope of sands…<br />
Τζορτζ Χέρμπερτ (1593-1633)<br />
<br />
<strong>Η γραμμή αποτελείται από έναν άπειρο αριθμό σημείων το επίπεδο, από έναν άπειρο αριθμό γραμμών ο όγκος, από έναν άπειρο αριθμό επιπέδων ο υπέρ-όγκος, από έναν άπειρο αριθμό όγκων… Όχι – ασφαλώς και δεν πρέπει έτσι, more geometrico, να ξεκινήσω την αφήγησή μου. Η διαβεβαίωση ότι είναι αληθινή, έχει καταντήσει σήμερα εκ των ων ουκ άνευ για κάθε φανταστική ιστορία· η δική μου, ωστόσο, είναι αληθινή.</strong><br />
<br />
<strong>Ζω μόνος, στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας στην οδό Μπελγράνο. Ένα απόβραδο, εδώ και λίγους μήνες, άκουσα να χτυπούν την πόρτα μου. Άνοιξα, και μπήκε ένας άγνωστος. Ήταν ψηλός, με ουδέτερα χαρακτηριστικά (αν και ίσως φταίει η μυωπία μου που τα είδα έτσι). Η όλη του εμφάνιση πρόδιδε μια αξιοπρεπή πενία. Φορούσε γκρίζα και κρατούσε μια βαλίτσα γκρίζα. Αμέσως κατάλαβα πως ήταν ξένος. Στην αρχή, τον πήρα για ηλικιωμένο. Στη συνέχεια διαπίστωσα πως με είχαν ξεγελάσει τα αραιά, ξανθά, σχεδόν λευκά μαλλιά του, όπως έχουν οι Σκανδιναβοί. Στη διάρκεια της κουβέντας μας, που δεν κράτησε ούτε μία ώρα, έμαθα πως καταγόταν από τις Ορκάδες.</strong><br />
<br />
<strong>Του πρόσφερα κάθισμα. Ο άντρας άφησε να περάσει μια στιγμή πριν μιλήσει. Ανέδιδε μελαγχολία, όπως εγώ σήμερα. «Πουλάω Βίβλους» μου είπε. Με κάποια καυχησιά, του απάντησα:</strong><br />
<br />
<strong>«Έχω εδώ πολλές αγγλικές Βίβλους, περιλαμβανομένης και της πρώτης, αυτής του Τζον Ουίκλιφ. Έχω επίσης τη Βίβλο του Θιπριάγο ντε Βαλέρα, αυτήν του Λουθήρου που, από λογοτεχνική άποψη, είναι η χειρότερη, κι ένα λατινικό αντίτυπο της Βουλγάτας. Όπως βλέπετε, μόνο οι Βίβλοι δε μου λείπουν». Έγινε μια παύση, και επανήλθε:</strong><br />
<strong>«Δεν πουλάω μόνο Βίβλους. Μπορώ να σας δείξω ένα ιερό βιβλίο που ίσως σας ενδιαφέρει. Το αγόρασα έξω απ’ το Μπίκανερ». Το έβγαλε από τη βαλίτσα του και το ακούμπησε στο τραπέζι. Ήταν ένας τόμος in octavo, ντυμένος με πανί. Πρέπει να ‘χε περάσει από πολλά χέρια. Το σήκωσα, με ξάφνιασε το ασυνήθιστο βάρος του. Στη ράχη διάβασα Holy Writ, κι από κάτω, Bombay.</strong><br />
<br />
<strong>«Πρέπει να ναι του 19ου» παρατήρησα.</strong><br />
<br />
<strong>«Δεν ξέρω. Δεν το ‘μαθα ποτέ» ήταν η απάντησή του.</strong><br />
<br />
<strong>Το άνοιξα στην τύχη. Οι χαρακτήρες μου ήταν άγνωστοι. Στις σελίδες, που μου φάνηκαν φθαρμένες και δείγματα φτωχής τυπογραφίας, το κείμενο ήταν τυπωμένο δίστηλο, όπως στις Βίβλους, κι ήταν πυκνό και χωρισμένο σε εδάφια. Στην πάνω γωνία των σελίδων υπήρχαν αραβικοί αριθμοί. Την προσοχή μου τράβηξε το γεγονός ότι μια σελίδα έφερε, ας πούμε, τον αριθμό 40514, και η αμέσως επόμενη μονή της, τον αριθμό 999. Τη γύρισα· ο αριθμός της πίσω σελίδας ήταν οκταψήφιος. Ήταν κοσμημένη με μια μικρή εικόνα, όπως βλέπουμε στα λεξικά: μια άγκυρα ζωγραφισμένη με πενάκι, σαν απ’ το αδέξιο χέρι ενός παιδιού.</strong><br />
<br />
<strong>Και τότε ήταν που μου είπε ο άγνωστος:</strong><br />
<br />
<strong>«Κοιτάξτε την καλά την άγκυρα. Δε θα την ξαναδείτε ποτέ πια».</strong><br />
<br />
<strong>Υπήρχε μια απειλή μέσα σ’ αυτή τη φράση, αλλά όχι στη φωνή.</strong><br />
<br />
<strong>Εντόπισα τη θέση της σελίδας στο βιβλίο κι έκλεισα τον τόμο. Τον ξανάνοιξα αμέσως. Μάταια έψαξα να βρω την άγκυρα, σελίδα προς σελίδα. Για να κρύψω την ταραχή μου, του είπα:</strong><br />
<br />
<strong>«Πρόκειται για μια εκδοχή της Αγίας Γραφής σε μια από τις ινδικές γλώσσες – έτσι δεν είναι;»</strong><br />
<br />
<strong>«Όχι» μου απάντησε.</strong><br />
<br />
<strong>Ύστερα, χαμήλωσε τη φωνή του σαν να ‘θελε να μου εξομολογηθεί ένα μυστικό:</strong><br />
<br />
<strong>«Το αγόρασα σ’ ένα χωριό του κάμπου, για λίγες ρουπίες και μία Βίβλο. Αυτός που το είχε, δεν ήξερε να διαβάζει. Φαντάζομαι πως πήρε το Βιβλίο των Βιβλίων για φυλαχτό. Ανήκε στην κατώτατη κάστα, όποιος πατούσε τον ίσκιο του, μολυνόταν. Μου είπε πως το βιβλίο του λεγόταν Βιβλίο από Άμμο, γιατί ούτε το βιβλίο ούτε η άμμος έχουν αρχή ή τέλος».</strong><br />
<br />
<strong>Μου ζήτησε να βρω το πρώτο φύλλο.</strong><br />
<br />
<strong>Έβαλα το αριστερό μου χέρι στο εξώφυλλο κι άνοιξα τον τόμο, με τον αντίχειρα σχεδόν κολλημένο στο δείκτη. Όσο κι αν προσπάθησα, πάντα παρεμβάλλονταν φύλλα ανάμεσα στο εξώφυλλο και το χέρι μου θαρρείς κι ανέβλυζαν απ’ το βιβλίο.</strong><br />
<br />
<strong>«Τώρα βρείτε το τελευταίο.»</strong><br />
<br />
<strong>Η ίδια αποτυχία κι εγώ δεν ξέρω πώς μπόρεσα να τραυλίσω με μια φωνή που δεν ήταν η δική μου: «Δεν είναι δυνατόν».</strong><br />
<br />
<strong>Ο πωλητής των Βίβλων, πάντα χαμηλόφωνα, μου είπε: «Δεν είναι δυνατόν, κι όμως είναι. Ο αριθμός των σελίδων αυτού του βιβλίου είναι, ακριβώς, άπειρος. Καμιά σελίδα δεν είναι η πρώτη, καμιά δεν είναι η τελευταία. Δεν ξέρω γιατί είναι αριθμημένες τόσο αυθαίρετα. Ίσως για να μας δώσουν να καταλάβουμε πως οι όροι μιας άπειρης σειράς επιδέχονται οποιονδήποτε αριθμό».</strong><br />
<br />
<strong>Και, σαν να σκεφτόταν μεγαλόφωνα, πρόσθεσε:</strong><br />
<strong>«Αν ο χώρος είναι άπειρος, βρισκόμαστε σ’ ένα οποιοδήποτε σημείο του χώρου. Αν ο χρόνος είναι άπειρος, βρισκόμαστε σ’ ένα οποιοδήποτε σημείο του χρόνου».</strong><br />
<br />
<strong>Οι απόψεις του με εκνεύρισαν.</strong><br />
<br />
<strong>«Θρησκεύεστε ασφαλώς, ε;» τον ρώτησα.</strong><br />
<br />
<strong>«Ναι· είμαι πρεσβυτεριανός. Η συνείδησή μου είναι ήσυχη. Είμαι βέβαιος πως δεν εξαπάτησα τον ιθαγενή όταν του έδωσα το Λόγο του Κυρίου για να πάρω το διαβολικό βιβλίο του.»</strong><br />
<br />
<strong>Τον διαβεβαίωσα πως κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει για τίποτα, και τον ρώτησα αν ήταν περαστικός απ’ τα μέρη μας. Μου αποκρίθηκε πως δε θ’ αργούσε να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τότε ήταν που έμαθα πως ήταν Σκότος, από τις Ορκάδες. Του είπα πως αγαπούσα πολύ τη Σκοτία εξαιτίας του Στίβενσον και του Χιούμ.</strong><br />
<br />
<strong>«Και του Ρόμπι Μπερνς» με διόρθωσε.</strong><br />
<br />
<strong>Ενόσω μιλούσαμε, εγώ συνέχιζα να ξεφυλλίζω το άπειρο βιβλίο.</strong><br />
<br />
<strong>«Σκοπεύετε να προσφέρετε αυτό το περίεργο αντικείμενο στο Βρετανικό Μουσείο;» τον ρώτησα, δήθεν αδιάφορα.</strong><br />
<br />
<strong>«Όχι. Το προσφέρω σ’ εσάς» μου αποκρίθηκε και είπε μια υπέρογκη τιμή.</strong><br />
<br />
<strong>Του απάντησα, με κάθε ειλικρίνεια, πως αυτό το ποσό ξεπερνούσε κατά πολύ τις δυνατότητές μου, κι έμεινα σκεπτικός. Μετά από λίγα λεπτά, είχα καταστρώσει το σχέδιό μου.</strong><br />
<br />
<strong>«Σας προτείνω μια ανταλλαγή» του είπα. «Εσείς αποκτήσατε αυτόν τον τόμο για λίγες ρουπίες και την Αγία Γραφή εγώ σας προσφέρω το ποσό της σύνταξής μου που μόλις εισέπραξα, και τη Βίβλο του Ουίκλιφ σε γοτθικούς χαρακτήρες. Την κληρονόμησα από τους γονείς μου.»</strong><br />
<br />
<strong>Πήγα στο υπνοδωμάτιο μου και γύρισα με το βιβλίο και τα χρήματα. Το ξεφύλλισε και εξέτασε με το πάθος του βιβλιόφιλου τη σελίδα με τον ψευδότιτλο.</strong><br />
<br />
<strong>«Σύμφωνοι» μου είπε.</strong><br />
<br />
<strong>Μου έκανε εντύπωση το ότι δεν διαπραγματεύτηκε καθόλου. Αργότερα έμελλε να καταλάβω ότι είχε έρθει σ’ εμένα αποφασισμένος να πουλήσει το βιβλίο. Χωρίς καν να τα μετρήσει, έβαλε τα χαρτονομίσματα στην τσέπη του.</strong><br />
<br />
<strong>Μιλήσαμε για την Ινδία, για τις Ορκάδες και για τους νορβηγούς γιαρλ που τις κυβερνούσαν. Όταν ο άνθρωπος έφυγε, είχε νυχτώσει. Δεν τον ξαναείδα ποτέ, κι ούτε ξέρω το όνομά του.</strong><br />
<br />
<strong>Σκέφτηκα να τοποθετήσω το Βιβλίο από Άμμο στο κενό που είχε αφήσει η Βίβλος του Ουίκλιφ, αλλά, τελικά, αποφάσισα να το κρύψω πίσω από κάτι παράταιρους τόμους των Χιλίων και μιας νυχτών.</strong><br />
<br />
<strong>Ξάπλωσα, αλλά δεν κοιμήθηκα. Γύρω στις τρεις-τέσσερις τα ξημερώματα, άναψα το φως. Ξαναπήρα στα χέρια μου το αδιανόητο βιβλίο κι έπιασα να το ξεφυλλίζω. Σε μια σελίδα είδα το χαρακτικό μιας μάσκας. Στην πάνω γωνία υπήρχε ένας αριθμός, δε θυμάμαι πια ποιος, υψωμένος στην ενάτη δύναμη.</strong><br />
<br />
<strong>Δεν έδειξα σε καθέναν το θησαυρό μου. Στην ευτυχία της κατοχής του ήρθαν να προστεθούν: πρώτα ο φόβος μη μου τον κλέψουν, κι ύστερα η υποψία πως δεν ήταν όντως άπειρος. Αυτές οι δύο έγνοιες επέτειναν την παλιά μισανθρωπία μου. Μου είχαν μείνει λίγοι φίλοι· έπαψα να τους βλέπω. Αιχμάλωτος του βιβλίου, δεν έβγαινα έξω σχεδόν καθόλου. Εξέτασα με μεγεθυντικό φακό τη φθαρμένη ράχη και τα εξώφυλλα, και απέκλεισα το ενδεχόμενο να υπήρχε κάποιο τέχνασμα. Διαπίστωσα πως οι μικρές εικόνες απείχαν μεταξύ τους δύο χιλιάδες σελίδες. Τις σημείωσα σ’ ένα αλφαβητικό ευρετήριο που δεν άργησε να γεμίσει. Δεν ξαναεμφανίστηκαν ποτέ. Τη νύχτα, στα σπάνια διαλείμματα που μου παραχωρούσε η αϋπνία, ονειρευόμουν το βιβλίο.</strong><br />
<br />
<strong>Το καλοκαίρι έφτανε στο τέλος του όταν κατάλαβα ότι το βιβλίο ήταν τερατώδες. Σε τίποτα δε με ωφέλησε η σκέψη ότι εξίσου τερατώδης ήμουν κι εγώ, που το έβλεπα με μάτια και το άγγιζα με δέκα δάχτυλα με νύχια. Ένιωσα πως ήταν ένα αντικείμενο εφιαλτικό, ένα πράγμα χυδαίο που δυσφημούσε και διέβρωνε την πραγματικότητα.</strong><br />
<br />
<strong>Σκέφτηκα να το κάψω, αλλά φοβήθηκα ότι το κάψιμο ενός άπειρου βιβλίου μπορεί να αποδεικνυόταν εξίσου άπειρο και, με τον καπνό του, να οδηγούσε τον πλανήτη σε ασφυξία.</strong><br />
<br />
<strong>Θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει: πως το καλύτερο μέρος για να κρύψεις ένα φύλλο, είναι το δάσος. Πριν πάρω τη σύνταξή μου, εργαζόμουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη που στεγάζει εννιακόσιες χιλιάδες βιβλία· ξέρω πως, δεξιά της εισόδου, μια ελικοειδής σκάλα κατεβαίνει στο υπόγειο όπου φυλάσσονται οι εφημερίδες και οι χάρτες. Εκμεταλλεύτηκα μια στιγμιαία απροσεξία των υπαλλήλων κι έχωσα το Βιβλίο από Άμμο σ’ ένα απ’ τα μουχλιασμένα ράφια. Προσπάθησα να μη προσέξω ούτε σε ποιο ύψος, ούτε σε πόση απόσταση απ’ την πόρτα.</strong><br />
<br />
<strong>Έχω ανακουφιστεί κάπως, αλλά δε θέλω ούτε να περνάω απ’ την οδό Μέχικο.</strong><br />
<br />
(Πηγή: <a href="http://www.skakistiko.com/" jquery1314301546022="15" modo="false"><strong><span style="color: #154a7f;">www.skakistiko.com</span></strong></a>)</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-72392946181292065842011-08-23T00:02:00.000+03:002011-08-23T00:02:16.807+03:00Καμ-μπακ και σιμουλτανέ στο Μεγανήσι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-1ozaY48PeEY/TlLDQJHrREI/AAAAAAAABq0/h841WCTUe6U/s1600/dead_pharmacist__cover_by_akai_la-d33u16a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-1ozaY48PeEY/TlLDQJHrREI/AAAAAAAABq0/h841WCTUe6U/s320/dead_pharmacist__cover_by_akai_la-d33u16a.jpg" width="213" /></a></div><br />
Μη φοβάστε (ή μη χαίρεστε), δεν πέθανα ακόμα. <br />
<br />
Απλά ο φόρτος εργασίας ήταν απίστευτος, τα παιδιά μεγαλώνουν, Δήμος, διάφορα, κι έτσι άφησα το ιστολόγιο να μαραζώσει. Τελοσπάντων. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους καλοκαιρινούς επισκέπτες του νησιού που ήρθαν και με βρήκαν στο φαρμακείο για να μου πουν καλά λόγια για τα βιβλία μου και να μάθουν πότε ετοιμάζω το τρίτο. Να ευχαριστήσω και τους φίλους συγγραφείς που μου έστειλαν τα νέα δικά τους, θα κάνω κάποιες παρουσιάσεις εν καιρώ. Κατά τα άλλα η χώρα πάει κατά διαόλου, διότι είναι δεμένη στο άρμα όσων επιλέγουν τον δρόμο που πάει στην Κόλαση (όχι με την θεολογική ή τη νιτσεϊκή έννοια). Όλοι εμφανίζονται αγανακτισμένοι, αρκετοί πραγματικά και δικαιολογημένα και μερικοί δήθεν. Οι "δήθεν" είναι όσοι θα βολεύονταν και με μια ημίμετρη λύση, αρκεί να μην τους θίγει πολύ οικονομικά, και την ίδια στιγμή προτείνουν (δήθεν) να στηθούν κρεμάλες και λαιμητόμοι για όσους οι ίδιοι ψήφισαν και πιθανότατα θα ξαναψηφίσουν. Θα τα πούμε όμως εν καιρώ. <br />
<br />
Δώσαμε και φέτος το καθιερωμένο simul μας, κι αυτή τη φορά το έδωσε ο υποφαινόμενος. Μια μικρή φωτό, περισσότερες <a href="http://www.meganisitimes.gr/2011/08/22/%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%be%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%ac%ce%ba%ce%b9-%cf%83%ce%b9%ce%bc%ce%bf%cf%85%ce%bb%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%ad-%cf%83%cf%84/">εδώ</a>. Α! Ανέβασαν και βίντεο! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-IRgudZHCcx0/TlLB3vivn2I/AAAAAAAABqw/nhlwU7SzNYE/s1600/P8210645.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-IRgudZHCcx0/TlLB3vivn2I/AAAAAAAABqw/nhlwU7SzNYE/s320/P8210645.jpg" width="320" /></a></div></div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-47952047419709625842011-06-21T13:43:00.000+03:002011-06-21T13:43:02.567+03:0010ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΛΥΣΗΣ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-5B5Sl0I3bCI/TgBzziTATaI/AAAAAAAABqo/24FW7CSWqeM/s1600/DSC00014.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" i$="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-5B5Sl0I3bCI/TgBzziTATaI/AAAAAAAABqo/24FW7CSWqeM/s320/DSC00014.JPG" width="320" /></a></div><br />
<br />
Όπως είχε προαναγγελθεί, διεξήχθη την Κυριακή 19/06/2011 το 10ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Λύσης Σκακιστικών Προβλημάτων.<br />
<br />
<br />
Οι λύτες έπρεπε να λύσουν 18 προβλήματα (9 προβλήματα ανά γύρο των 2 ωρών). <br />
Αποτελέσματα :<br />
<br />
<span style="color: purple;"><strong>1. Νίκος Μενδρινός, Πρωταθλητής Ελλάδος, βαθμοί 68 (με 90 το μέγιστο)</strong></span><br />
<span style="color: purple;"><br />
<strong></strong></span><br />
<span style="color: purple;"><strong>2. Κώστας Πρέντος, β. 64</strong></span><br />
<span style="color: purple;"><br />
<strong></strong></span><br />
<span style="color: purple;"><strong>3. Ανδρέας Παπασταυρόπουλος, β. 62,5</strong></span><br />
<br />
<span style="color: red;"><strong>4. Παναγιώτης Κονιδάρης, β. 55</strong> </span><br />
<br />
5. Παναγής Σκλαβούνος, β. 53<br />
<br />
6. Σπηλιάδης Αθανάσιος, Πρωταθλητής εφήβων, β. 50,5 <br />
<br />
7-8. Παπαθανασίου Π., β. 47,5<br />
<br />
7-8. Σκυριανόγλου Δ., β. 47,5<br />
<br />
9-10. Μανωλάς Ε., β. 45<br />
<br />
9-10. Ανεμοδουράς Λ., β. 45<br />
<br />
11. Αλεξάνδρου, β. 40<br />
<br />
12. Πετρίδης, β. 36<br />
<br />
13. Μητσάκης, β. 34 (3 ώρες 58 λεπτά)<br />
<br />
14. Δεληκανάκης, β. 34 (4 ώρες)<br />
<br />
15. Παγκαλή Μαρία, Πρωταθλήτρια γυναικών, β. 15 (3 ώρες 57 λεπτά, συμμετείχε μόνο στον δεύτερο γύρο)<br />
<br />
16. Καπνιά Δ., β. 15 (4 ώρες)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-T9bjmgpnFvw/TgBz8np2__I/AAAAAAAABqs/byls4trk3bc/s1600/DSC00015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" i$="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-T9bjmgpnFvw/TgBz8np2__I/AAAAAAAABqs/byls4trk3bc/s320/DSC00015.JPG" width="320" /></a></div><br />
Υπενθυμίζουμε ότι ο Κώστας Πρέντος είχε πάρει την πρώτη θέση στα εννέα πρώτα πρωταθλήματα.<br />
<br />
Τα στοιχεία κατέγραψε ο κριτής (και επιλέκτης προβλημάτων) Ιωάννης Γαρουφαλίδης. Τα προβλήματα είχαν βαθμιαία δυσκολία, από πολύ απλά έως πολύ δύσκολα. <br />
<br />
<br />
Δείτε τα προβλήματα <br />
<a href="http://www.skakistiko.com/wp-content/uploads/2011/06/Panellhnio-2011-round-1-problems.doc">1ος γύρος</a> <br />
<a href="http://www.skakistiko.com/wp-content/uploads/2011/06/Panellhnio-2011-round-2-problems.doc">2ος γύρος</a> <br />
<br />
(Πηγές: <a href="http://www.skakistiko.com/">http://www.skakistiko.com/</a> και <a href="http://www.kallitexniko-skaki.blogspot.com/">http://www.kallitexniko-skaki.blogspot.com/</a>) </div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-20530478232764099732011-05-18T23:23:00.000+03:002011-05-18T23:23:31.642+03:00Η ΣΥΝΝΕΦΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Xjx3HBpvXf4/TdQpxwb1BrI/AAAAAAAABqY/i_n-owJWajI/s1600/logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="http://3.bp.blogspot.com/-Xjx3HBpvXf4/TdQpxwb1BrI/AAAAAAAABqY/i_n-owJWajI/s320/logo.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Καλά, όχι ότι δεν το 'χαμε καταλάβει. Από την εποχή του κουρέματος κιόλας. Ο Νιόνιος το 'χει στρίψει δια του αρραβώνος. Μιλάω για τον Σαββόπουλο, που έκανε δηλώσεις σήμερα για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. Και τί είπε; Ζήτησε, από το μικρόφωνο του ραδιοφώνου <strong>«τον άμεσο καθαρισμό της Αθήνας από τοξικομανείς και μετανάστες και τη μεταφορά τους σε αραιοκατοικημένα νησιά με χαμηλό πληθυσμό», </strong>καθώς και το <strong>«να κηρυχθεί η Αθήνα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης». </strong>Και όταν ρωτήθηκε «αν τα νησιά με χαμηλό πληθυσμό θυμίζουν τα ξερονήσια της μετεμφυλιακής Ελλάδας», ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν δίστασε να απαντήσει με την παράφραση ενός στίχου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι <strong>«ήρθε η ώρα να αποφασίσεις αν θα πεθάνεις ή θα ζήσεις». </strong></div><div style="text-align: justify;"><strong> </strong>Αν αφήσουμε στην άκρη το ενδεχόμενο να του προσάψεις εκφύλιση νευρώνων, κάτι τέτοιο οφείλει να μας προβληματίζει. Τόσο για την ίδια τη δήλωση που έρχεται να προστεθεί σε ένα έντεχνα οξυμένο κλίμα ξενοφοβίας. όσο και για την πορεία ορισμένων -πάλαι ποτέ- αριστερών ή προοδευτικών ανθρώπων, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί τα σύνορα της χώρας του μίσους. Λίγα λεπτά μετά την ανάγνωση των εμετικών δηλώσεων, έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας, όπου κάποιοι, απ' ότι φαίνεται, διαφωνούν με τον Διονύση. Παρουσιάζω το άρθρο ολόκληρο, γιατί έχει ενδιαφέρον. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-R1oIZqiNwRI/TdQqJkk8awI/AAAAAAAABqc/aYLmdHk1aVI/s1600/7145_NpAdvHover.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="http://3.bp.blogspot.com/-R1oIZqiNwRI/TdQqJkk8awI/AAAAAAAABqc/aYLmdHk1aVI/s320/7145_NpAdvHover.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<u><span style="color: #20124d;"><strong>«Λύση και όχι πρόβλημα οι μετανάστες»</strong></span></u><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>"Οι αναπτυγμένες χώρες χρειάζονται τους μετανάστες για να συντηρήσουν και να φροντίσουν τον πληθυσμό τους που γερνάει με ταχείς ρυθμούς, υποστηρίζουν ειδικοί σε συνέδριο για τη διαχείριση της γηράσκουσας οικονομίας.</strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>Παρά το ξενοφοβικό κύμα που έχει διογκωθεί λόγω και της οικονομικής ύφεσης στη Δύση, οι περισσότεροι ειδικοί που συμμετείχαν στο συνέδριο με θέμα την διαχείριση της γηράσκουσας οικονομίας, στο Τσάταμ Χάουζ του Λονδίνου, συμφώνησαν πως η μετανάστευση είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>Ομιλητές από ΗΠΑ, Ευρώπη και Ιαπωνία αναγνώρισαν ότι μπορεί το κύμα μετανάστευσης προς τις αναπτυγμένες χώρες να προκαλεί κοινωνικές εντάσεις, αλλά οι μετανάστες, ειδικά οι νέοι θα συμβάλουν με τους φόρους αλλά και την εργασία τους στη συντήρηση των Ευρωπαίων συνταξιούχων. </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong> </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>"Οι νέοι μετανάστες που σπούδασαν στο εξωτερικό γενικά είναι καθαροί εισφέροντες στα δημόσια οικονομικά", εξήγησε ο Φιλίπ Λεγκρέν, πολιτικός αναλυτής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong> </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο ρυθμός γεννήσεων στην Ευρώπη είναι τόσο χαμηλός, ώστε στο μέλλον δεν θα εξασφαλίζονται οι συντάξεις. Η σημερινή αναλογία εργαζομένων -συνταξιούχων στην Ευρώπη είναι τέσσερις προς ένα και μέχρι το 2060 θα μειωθεί σε δύο προς ένα. </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong> </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>Αυτό σε συνδυασμό με τα μεγάλα λόγω κρίσης δημοσιονομικά ελλείμματα θα οδηγήσει πολλές χώρες της Δύσης σε μεταρρυθμίσεις στη μεταναστευτική πολιτική τους. "Προτεραιότητα είναι να προσελκύσουμε περισσότερους μετανάστες εργάτες για να βελτιώσουμε την αναλογία, να βοηθήσουμε στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και να προωθήσουμε την οικονομική ανάπτυξη", είπε ο Λεγκρέν, συγγραφέας του βιβλίου "Μετανάστες: η χώρα σας τους χρειάζεται". </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong> </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>Τόνισε ακόμα ότι η ζήτηση για χέρια μεταναστών θα αυξηθεί, τόσο στην τεχνολογία, όσο και επειδή πολλοί από αυτούς εργάζονται στους τομείς της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας. Αφού όπως εξήγησε “ο τομέας που αναπτύσσεται γρηγορότερα στην Ευρώπη δεν είναι αυτός της υψηλής τεχνολογίας αλλά της φροντίδας για τους ηλικιωμένους". </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong> </strong></span><br />
<span style="color: #20124d;"><strong>Επικαλέστηκε μάλιστα τα παραδείγματα των εταιρειών Google, eBay, Tesco, EasyJet και Marks & Spencer που ιδρύθηκαν όλες από μετανάστες ή από παιδιά μεταναστών. Αναφερόμενος στο συνιδρυτή της Google, ρώτησε τους συνέδρους "πόσους Σεργκέι Μπριν διώχνει η Ευρώπη, και με τι κόστος;" [enet]</strong></span><br />
<br />
<span style="color: black;"> Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από όλα αυτά είναι ποικίλα. Τελικά νομίζω ότι η ξενοφοβία, δεν είναι απλά ένα συγκυριακό κοινωνικό φαινόμενο. Είναι μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη, που ψάχνει την ευκαιρία να αναδυθεί. Ακόμα και σε στόματα πρώην και νυν "επαναστατών", εκείνων που μεταμορφώθηκαν ασμένως σε (ονομαστά και λαοφιλή) γρανάζια του συστήματος. Το πρόβλημα πλέον έγκειται στο πώς θα προφυλαχτεί κανείς από αυτή τη διασπειρόμενη νόσο της ανθρωποφαγίας. Κι αυτό, καθώς φαίνεται, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη διαρκή αμφισβήτηση όλων των παλαιών προτύπων. </span><br />
<span style="color: black;"> Ξανά- μανά λοιπόν το θέμα ανάγεται σε αξιακό επίπεδο , όπως έχει πολλάκις συζητηθεί σε αυτό το μπλογκ. Αλλά αξίες με ανθρώπους στην εξορία, με γκετοποιήσεις, με πογκρόμ και με μίσος, δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν ανθρώπινες αξίες, χωρίς ανθρωπισμό και χωρίς ανθρώπους, ούτε με τους μισούς ανθρώπους. Μόνο σκοτάδι υπάρχει τότε. Και όταν η Συννεφούλα σταλεί στα Μακρονήσια (ή στα Μεγανήσια), θα απομείνει η μαύρη βροχή να πέφτει ανελέητα πάνω σε άδειες, μαύρες ψυχές. </span><br />
<br />
Μπορώ να πω πολλά ακόμα, αλλά θα προτείνω μόνο αυτά: κρατήστε την ψυχή σας πολύχρωμη, μην εξορίζετε την ελπίδα. Αν θέλετε να σώσετε και τη μια και την άλλη. Και κλείστε το ραδιόφωνο την επόμενη φορά που θα βγει ο Νιόνιος να σας πει ότι "η πλατεία ήταν γεμάτη/ με το νόημα που' χει κάτι/ από φωτιές". </div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-7347360227998450862011-05-14T12:58:00.000+03:002011-05-14T12:58:15.090+03:00ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΔΕ ΛΕΩ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-p-R6PgDwvtc/Tc5FyBBmWeI/AAAAAAAABpk/b-jT_Gt-syU/s1600/2stathis--3-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" j8="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-p-R6PgDwvtc/Tc5FyBBmWeI/AAAAAAAABpk/b-jT_Gt-syU/s320/2stathis--3-thumb-large.jpg" width="320" /></a></div>Έχει πρόβλημα η Μέρκελ, δε λέω. Άμα μας σπρώξει κι άλλα δανεικά, χάνει τις εκλογές. Άμα δε μας τα χώσει, χάνει τις τράπεζές της. Ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη η καγκελάριος. Ούτε ψύλλος στον φακιδιασμένο κόρφο της δε θα' θελα να' μουνα. Και που είμαι Έλληνας αρκετό είναι. <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-pXrI0YMKlIo/Tc5Gd1REvCI/AAAAAAAABpo/ystNzoGCH_U/s1600/papandreou_klamma-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" j8="true" src="http://1.bp.blogspot.com/-pXrI0YMKlIo/Tc5Gd1REvCI/AAAAAAAABpo/ystNzoGCH_U/s320/papandreou_klamma-thumb-large.jpg" width="320" /></a></div>Έχει πρόβλημα ο ΓΑΠ, δε λέω. Ήρθε στο Μεγανήσι και δεν πρόλαβε να κάνει λίγο κανό. Πήγε στη Λευκάδα και αυτοί που τον γιούχαραν ήταν περισσότεροι απ' όσουν πήγαν να σφίξουν το μαλθακό χέρι του. Δεν είναι ζωή αυτή. Να θες να κατουρήσεις σε ένα θάμνο ως φυσιολάτρης και να πρέπει να σε περικυκλώνουν πέντε κλούβες ΜΑΤ. Θα πάθει κατακράτηση ούρων στο τέλος.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-RFV98BLC64Q/Tc5G5Cmr-YI/AAAAAAAABps/mgm0dvARXNI/s1600/s_berlusconi_corna.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" j8="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-RFV98BLC64Q/Tc5G5Cmr-YI/AAAAAAAABps/mgm0dvARXNI/s320/s_berlusconi_corna.jpg" width="320" /></a></div><br />
Έχει πρόβλημα ο Μπερλουσκόνι, δε λέω. Του κάνουν κριτική οι αριστεροί Ιταλοί, οι οποίοι, όπως δήλωσε ο Καβαλιέρε, είναι άπλυτοι. Λες και δεν του έφταναν οι δικές του βρωμοδουλειές. Δεν είναι δυνατόν να ζεις σε μια χώρα που ζέχνει απ' άκρη σ' άκρη. Άντε μετά να σε πλησιάσει καμιά Ρούμπι, να' χεις αποκούμπι.<br />
<br />
<br />
Έχει πρόβλημα ο Λοβέρδος, δε λέω. Από τη μια σου λέει, εντάξει, να τα κλείσω τα μισά νοσοκομεία, αλλά άμα μου τύχει καμιά στραβή σαν την άλλη φορά στη Βέροια και δεν έχω νοσοκομείο σε απόσταση πεντακοσίων χιλιομέτρων τί θα απογίνω; Και οι καιροί είναι δύσκολοι για την εύθραυστη υγεία των υπουργών.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-YipUHuyCFCs/Tc5H7Bqx3TI/AAAAAAAABpw/l3RuKfIzZ7Q/s1600/10098934A%257EMarie-Curie-Posters.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" j8="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-YipUHuyCFCs/Tc5H7Bqx3TI/AAAAAAAABpw/l3RuKfIzZ7Q/s320/10098934A%257EMarie-Curie-Posters.jpg" width="234" /></a></div>Έχει πρόβλημα ο Ναότο Καν, δε λέω. Θα πρέπει να παραιτηθεί από τις πρωθυπουργικές απολαβές του, για λόγους ευθιξίας. Θα πεθάνει στην ψάθα ο Ιάπωνας. Ίσως μάλιστα να πεθάνει και από ραδιενεργά τρόφιμα ακόμα νωρίτερα. Μα είναι ζωή αυτή, να πεθαίνεις από την ανακάλυψη μιας μαλακισμένης Πολωνίδας;<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-nMJzkojTsIw/Tc5I8bblw7I/AAAAAAAABp0/5lY2VdS8lR4/s1600/176527-untitled.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="285" j8="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-nMJzkojTsIw/Tc5I8bblw7I/AAAAAAAABp0/5lY2VdS8lR4/s320/176527-untitled.bmp" width="320" /></a></div>Έχει πρόβλημα ο Καρατζαφέρης, δε λέω. Ναι μεν υπάρχει η βουλευτική ασυλία, αλλά η γραβάτα του βουλευτή τον εμποδίζει να βγει φανερά με τους σιδηρολοστούς στην πλατεία Βικτωρίας. Αναγκάζεται έτσι να βγαίνει λάθρα, με τα σκοτάδια και μεταμφιεσμένος, αλλά εκείνη την ώρα ελάχιστους μετανάστες μπορεί να βρει κανείς για να τσακίσει. Χώρια που τους καλύτερους τους έχουν περιλάβει από νωρίς οι χρυσαυγίτες. Τα κακά του επαγγέλματος.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-1L67RoeJSME/Tc5JbbUgQBI/AAAAAAAABp4/q1FYD1eLM0Y/s1600/Mr-Been-Laden.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" j8="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-1L67RoeJSME/Tc5JbbUgQBI/AAAAAAAABp4/q1FYD1eLM0Y/s320/Mr-Been-Laden.jpg" width="320" /></a></div>Έχει πρόβλημα ο Ομπάμα, δε λέω. Βρήκε η CIA το σπίτι του Μπιν Λάντεν τίγκα στην τσόντα. Γιατί ρε πούστη μου τέτοια αδικία! Ο πρόεδρος των ΗΠΑ να μην προλαβαίνει να απολαύσει τα προϊόντα της εγχώριας βιομηχανίας αιχμής και ο ορκισμένος εχθρός του να περνάει ζάχαρη...Είναι να μην εκδικηθεί όλους τους Άραβες;<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-mUJ57AARHTo/Tc5J7PINyxI/AAAAAAAABp8/_2fpyg5aD5g/s1600/i_strouthokamilos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" j8="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-mUJ57AARHTo/Tc5J7PINyxI/AAAAAAAABp8/_2fpyg5aD5g/s320/i_strouthokamilos.jpg" width="310" /></a></div>Έχει πρόβλημα ο Σαμαράς, δε λέω. Λίγο είναι να εφαρμόζουν άλλοι το πρόγραμμα που θέλεις να εφαρμόσεις ο ίδιος; Λίγο είναι να τρέχεις μόνος σου και να βγαίνεις πάντα δεύτερος; Λίγο είναι να περιμένεις το φρούτο να πέσει, ξέροντας ότι όταν πέσει, θα σου πέσει στο κεφάλι; Αυτά είναι βάσανα...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-evFugYO0D2U/Tc5KYvzkMdI/AAAAAAAABqA/P2p8Rm92gS4/s1600/merkel-sarkozy-israel-ehoud-olmerrt1-950x617.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" j8="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-evFugYO0D2U/Tc5KYvzkMdI/AAAAAAAABqA/P2p8Rm92gS4/s320/merkel-sarkozy-israel-ehoud-olmerrt1-950x617.jpg" width="320" /></a></div>Έχει πρόβλημα ο Σαρκοζί, δε λέω. Κυκλοφορούν φήμες ότι η Κάρλα είναι έγκυος. Σου λέει, εγώ δε φτάνω εκεί πάνω ούτε με σκάλα, ποιός κερατάς ανέβηκε; Χώρια που υπάρχει πάντα η υποψία να την γκάστρωσε η Μέρκελ, οπότε ποιος ξέρει τι θα βγει. Ανατριχίλα.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-A5KXegHrsWE/Tc5K97jBuxI/AAAAAAAABqE/DHk65BOcaAI/s1600/stathis--8-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="261" j8="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-A5KXegHrsWE/Tc5K97jBuxI/AAAAAAAABqE/DHk65BOcaAI/s320/stathis--8-thumb-large.jpg" width="320" /></a></div>Έχουν πρόβλημα κι οι ΜΑΤατζήδες, δε λέω. Ακόμα και τον τελευταίο λεγεωνάριο τον άφηναν να σκοτώνει που και που. Αυτοί δεν τολμούν να προκαλέσουν μια μικρούλα υπαραχνοειδή αιμορραγία, να τσακίσουν έναν τόσον δα μικρό αυχένα, να βουλώσουν μερικούς ασήμαντους λαιμούς με χημικά, και τους κράζουν όλοι. Πουτάνα ζωή. Δε θα σε στριμώξουν σε κάνα πεζοδρόμιο;Θα βλαστημήσεις την ώρα που γεννήθηκες.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-5EKT7575tr8/Tc5N5iqrT-I/AAAAAAAABqI/FS2bvHw5XxI/s1600/350Psomiadhw6mt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" j8="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-5EKT7575tr8/Tc5N5iqrT-I/AAAAAAAABqI/FS2bvHw5XxI/s320/350Psomiadhw6mt.jpg" width="295" /></a></div>Έχουν πρόβλημα οι Έλληνες, δε λέω. Πάνε να πετάξουν ένα γιαουρτάκι και το σκέφτονται δεύτερη φορά. Ξέρετε πόσο έχουν πάει τα γαλακτοκομικά; Θέλουν να γιουχάρουν και διστάζουν. Οι καραμέλες για τον λαιμό δεν συνταγογραφούνται πλέον. Θέλουν να κατέβουν στην πορεία και κολώνουν. Γιατί έναν καφέ, ένα σάντουιτς κι ένα μπουκαλάκι νερό θα το πάρεις, δεν θα το πάρεις; Για να μην πούμε για την φθορά στις σόλες.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-O8KAr8NCYAM/Tc5PWKLi_XI/AAAAAAAABqQ/JMt8qOQNNIw/s1600/infant-peek-a-boo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" j8="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-O8KAr8NCYAM/Tc5PWKLi_XI/AAAAAAAABqQ/JMt8qOQNNIw/s320/infant-peek-a-boo.jpg" width="320" /></a></div>Έχω πρόβλημα κι εγώ, δε λέω. Από τη μέρα που συνάντησα τον ΓΑΠ, όλο κάτι περίεργα όνειρα βλέπω. Ότι λέει μαθαίνω στα παιδιά μου ξένες γλώσσες για να την κοπανήσουμε, αλλά τα σύνορα είναι πάντα κλειστά με τοίχους. Ότι τα στέλνω στο σχολείο, αλλά εκεί δεν υπάρχει πια κανένα κτίριο. Ότι τα μαθαίνω να φτιάχνουν μολότωφ, αλλά δεν έχουμε λεφτά να αγοράσουμε πετρέλαιο. Ότι τα βγάζω βόλτα και κάθε δέκα μέτρα συναντάμε τον Στρος-Καν που τους κάνει "μπου!" και βάζουν τα κλάματα. Πρέπει να πάψω να ονειρεύομαι. <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-HniIEk-4qes/Tc5Qp3YMAlI/AAAAAAAABqU/5uWzxERs_3o/s1600/Old-Book.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" j8="true" src="http://1.bp.blogspot.com/-HniIEk-4qes/Tc5Qp3YMAlI/AAAAAAAABqU/5uWzxERs_3o/s320/Old-Book.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
Έχει πρόβλημα και το βιβλίο της Ιστορίας, δε λέω. Και δεν εννοώ το σχολικό, ούτε την περίπτωση της Ρεπούση. Εννοώ την Ιστορία την πόρνη, με κεφαλαίο. Κι έχει πρόβλημα αυτό το βιβλίο γιατί τις γραμμές τις γράφουν όσοι κρατούν στα χέρια τους τις σφραγίδες, τις πένες και τα μελάνια. Αυτό όμως που πάντα ξεχνούν όσοι γράφουν το βιβλίο της Ιστορίας είναι το ότι τις σελίδες τις γυρνάει ο λαός. <br />
<br />
<strong><span style="color: #990000;">Σαλιώστε τα δάχτυλά σας παιδιά μου.</span></strong> </div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-64366161160408241812011-05-03T23:17:00.001+03:002011-05-03T23:24:42.916+03:00ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Πάει κι άλλος ένας μεγάλος, μπήκε στη βάρκα να διασχίσει την Αχερουσία.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-3RS77lNtB-w/TcBkXCkv8NI/AAAAAAAABpg/C1MYxyhhTkk/s1600/_1_%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="174" src="http://1.bp.blogspot.com/-3RS77lNtB-w/TcBkXCkv8NI/AAAAAAAABpg/C1MYxyhhTkk/s320/_1_%257E1.JPG" width="320" /></a></div><br />
Πολλοί σημαντικοί άνθρωποι πεθαίνουν τελευταία κι αφήνουν δυσαναπλήρωτα κενά.<br />
Ο Θανάσης Βέγγος θα μείνει ασφαλώς αξεπέραστος, αφού δημιούργησε δικό του στιλ τέχνης, ακόμα και στις φάρσες. Συγκλονιστικός υπήρξε ωστόσο σε πολλές του ερμηνείες και σε δραματικούς ρόλους. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη σκηνή που βλέπει τα νεκρά πουλιά στον Έβρο, στο «Όλα είναι δρόμος» του Βούλγαρη, ή τη σκηνή στο χιόνι με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στο «Βλέμμα του Οδυσσέα» του Αγγελόπουλου. Θαυμάστε:</div><br />
<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/pjlJh0zA2pE?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/pjlJh0zA2pE?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="390"></object><br />
<br />
"Μωρή Φύση; Μόνη σου είσαι; Μόνος μου είμαι κι εγώ".<br />
<br />
Καλό σου ταξίδι μοναχικέ μου φίλε. Είμαστε όλοι μόνοι. Κι είμαστε όλοι μαζί. Καλό σου ταξίδι. </div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-84134640732755597152011-05-03T23:06:00.000+03:002011-05-03T23:06:35.684+03:00ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΚΗ ΣΑΝΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-guVuky4m7jw/TcBekG7IDfI/AAAAAAAABpc/pW2QKsCVsa4/s1600/Santas_0_534_355-300x199.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-guVuky4m7jw/TcBekG7IDfI/AAAAAAAABpc/pW2QKsCVsa4/s1600/Santas_0_534_355-300x199.jpg" /></a></div><br />
Έφυγε από τη ζωή, στα 89 του χρόνια, ο Λάκης Σάντας, ο οποίος μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, ένα μήνα πριν την συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της «σβάστικας» από τον ιερό βράχο.<br />
<br />
Ο Απόστολος Φιλίππου Σάντας γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1922 στη Λευκάδα. Το 1934, η οικογένεια του εγκαθίσταται στην Αθήνα. Τελειώνει το γυμνάσιο το 1940 και εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-CRzs8206ICU/TcBeedzQ1OI/AAAAAAAABpY/CpHkbTP2n00/s1600/glezos-239x300.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-CRzs8206ICU/TcBeedzQ1OI/AAAAAAAABpY/CpHkbTP2n00/s1600/glezos-239x300.jpg" /></a>Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, θα κατεβάσει, μαζί με το φίλο του Μανώλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης. «Ήταν η πρώτη ανάσα της αντίστασης», είπαν στη Βουλή, τιμώντας τον Λάκη Σάντα και το Μανώλη Γλέζο, το Νοέμβριο του 2008. «Δύο δεκαοκτάχρονα που έπαιξαν με την ιστορία, είδαν ένα σύμβολο και αποφάσισαν να γίνουν σύμβολα οι ίδιοι».<br />
Το 1942 εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στην ΕΠΟΝ και βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, στη Φθιώτιδα και στην Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία, το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια, απ’ όπου το 1948 στέλνεται στην Μακρόνησο. Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962. Το 1963 θα επιστρέψει στην Ελλάδα. <br />
«Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, «ανώνυμοι»», έλεγε.<br />
<br />
Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της σημαίας στον Ηλία Πετρόπουλο, είχε πει: «Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε… το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ’ αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας».<br />
<br />
Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τον διευθυντή, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Κέντρου Αναπνευστικής Ανεπάρκειας στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Θ.) του νοσοκομείου «Σωτηρία», που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον σώσουν.<br />
<br />
Σε ανακοίνωση του ο ΣΥΝ εκφράζει τη λύπη του για το χαμό του, σημειώνοντας ότι «ανέβασε τις αξίες του ήθους, της ηθικής και της ανιδιοτέλειας στα ύψη. Πάντα απλός, αλλά όχι απλοϊκός, και πάντα σεμνός».<br />
<br />
«Η μνήμη του Λάκη Σάντα θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές και τους αγώνες μας», επισημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ.<br />
<br />
«Η σημαία της αντίστασης που ύψωσαν στην Ακρόπολη ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος, την περίοδο του φασισμού, σήμερα κυματίζει μεσίστια στις καρδιές μας. Με τον θάνατο του κομμουνιστή Σάντα, η χώρα μας χάνει ένα κομμάτι από τη ζωντανή της ιστορία», τονίζει σε γραπτή του δήλωση ο πρόεδρος του ΣΥΝ και επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.<br />
<br />
«Η Αριστερά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός θα τον έχουν πάντα στην καρδιά τους και στη μνήμη τους», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αριστερά.<br />
<br />
Για μία από τις ηρωικότερες μορφές της Αντίστασης, κάνει λόγο στη δήλωσή του ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.<br />
<br />
«Στο πρόσωπό του ο Ελληνισμός αναγνωρίζει τον πιο αγνό πατριωτισμό. Εκείνο που τον έκανε να αναζητά τι μπορούσε να δώσει και όχι τι να πάρει από την Πατρίδα», επισημαίνει και προσθέτει: «Με το παράδειγμά του, έδωσε στους Έλληνες, μέσα στην καταχνιά της κατοχής, το δικαίωμα να ελπίζουν, το κουράγιο να παλεύουν και τη δυνατότητα να επαναλαμβάνουν τα λόγια του: «Μα εδώ είναι Ελλάδα. Μια μικρή χώρα, που από αυτήν ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Η χώρα που δίνει πάντα το παράδειγμα στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας»».<br />
<br />
Το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του εκφράζει την θλίψη του για το θάνατο του αγωνιστή Λάκη Σάντα «που με τόλμη συμμετείχε το Μάη του 1941 στο κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης». «Στη συνέχεια μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ με το όπλο πολέμησε κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους. Για αυτή την αντιστασιακή του δράση τιμωρήθηκε σκληρά από τις αστικές κυβερνήσεις με φυλακές και εξορίες στην Ικαρία και στην Μακρόνησο», τονίζει και καταλήγει, εκφράζοντας τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του».<br />
<br />
(Από άρθρο στο <a href="http://www.meganisitimes.gr/">www.meganisitimes.gr</a>) <br />
<br />
Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα κάνει ο Λευκαδίτης δημοσιογράφος στα ΝΕΑ, Ηλίας Γεωργάκης. Δείτε το εδώ: <a href="http://elgeorgakis.blogspot.com/2011/04/blog-post_30.html">http://elgeorgakis.blogspot.com/2011/04/blog-post_30.html</a><br />
<br />
<strong><span style="color: red;">Δεν έχω και πολλά να προσθέσω. Κάποιοι άνθρωποι είναι απλά σύμβολα, φωτοδότες κι ως εκ τούτου δεν πεθαίνουν. Αθάνατος.</span></strong> <br />
</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-10785078714893081572011-04-21T12:32:00.001+03:002011-04-21T12:32:44.232+03:00Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-eb8TUrgKn64/Ta_zSZDoxOI/AAAAAAAABpE/Hdt_UJQCVo8/s1600/kalianast.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" i8="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-eb8TUrgKn64/Ta_zSZDoxOI/AAAAAAAABpE/Hdt_UJQCVo8/s320/kalianast.jpg" width="296" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Σαν πολύ δεν κρατάει αυτή η Μεγάλη Βδομάδα; Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος (ίσως και παραπάνω). Και ο περισσότερος καιρός ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Ανάσταση προσδοκούμε και Ανάσταση δε βλέπουμε. Ίσως γιατί η Ανάσταση δεν γίνεται αυτόματα, ή τουλάχιστον όχι (μόνο) με τον ευαγγελικό τρόπο. </div><div style="text-align: justify;">"Άγιε Νικόλα βόηθα με- Κούνα κι εσύ το χέρι σου", που λέει και η παροιμία. Τί θα γινόταν άραγε σε μια πιθανή εξέγερση των αμνών; Όποιος θέλει να μάθει, δεν έχει παρά να συμμετέχει.</div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-bNMxG8sWzUg/Ta_0RPtGGpI/AAAAAAAABpM/oWYL9D19Fug/s1600/pasxa_skitso.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" i8="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-bNMxG8sWzUg/Ta_0RPtGGpI/AAAAAAAABpM/oWYL9D19Fug/s320/pasxa_skitso.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Και το πρώτο βήμα είναι η ανυπακοή. Όσο πιο ανένταχτος είναι κανείς, τόσο μειώνει τις πιθανότητές του να σφαγιαστεί και να γίνει μεζεδάκι στο πασχαλινό γλεντοκόπι που του ετοιμάζουν οι αφέντες του. Γιατί οι αφέντες, να το ξέρετε, τα 'χουνε μοιρασμένα: το Πάσχα για την πάρτη τους και τη Σταύρωση για τους άλλους. Και για όποιον εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει, εμείς είμαστε οι "άλλοι". </div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-R4LZ_YOSm8E/Ta_0ptGVR2I/AAAAAAAABpU/3p8bgjSj7Fo/s1600/kalo-pasha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" i8="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-R4LZ_YOSm8E/Ta_0ptGVR2I/AAAAAAAABpU/3p8bgjSj7Fo/s320/kalo-pasha.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div>Ενώστε λοιπόν τις σιωπές των αμνών σε μια μεγάλη κραυγή, να γίνει Ανάστα ο Κύριος. Αυτή είναι η πασχαλινή μου ευχή, άλλη δεν έχω. </div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-28198725157459747452011-04-17T22:56:00.000+03:002011-04-17T22:56:33.101+03:00ΦΥΣΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-8cTfCsw4Krw/TatFpxN2naI/AAAAAAAABo8/Sl4gTvH_iHM/s1600/papazoglou_nikos_002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-8cTfCsw4Krw/TatFpxN2naI/AAAAAAAABo8/Sl4gTvH_iHM/s320/papazoglou_nikos_002.jpg" width="230" /></a></div><br />
Πάει κι αυτός... <br />
Θυμάμαι, κάποτε, για να ΄κερδίσω ένα ραντεβού από μια κοπελιά στα φοιτητικά μου χρόνια της είχα πετάξει από τηλεφώνου μερικούς στίχους του (θυμάμαι, αλλά δε λέω ποιούς), και καλά ότι είναι δικοί μου. Το ραντεβού κλείστηκε, αλλά στο τέλος της όμορφης βραδιάς, μου το πέταξε: "Ακούω κι εγώ Παπάζογλου. Την επόμενη, πες μου κανένα δικό σου". Μετά πήγαμε μαζί και στη συναυλία του στο Λυκαβηττό, κι ήταν μαγικά. Του τα χρωστάω λοιπόν. Και τους κλεψιμέικους στίχους, και τα μαβιά νήματα της νύχτας που κλέψαμε μετά την συναυλία για να κρεμάσουμε τα αστέρια της νιότης μας. <br />
<br />
Του τα χρωστάω...<br />
<br />
<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/dA9WsUvqHbk?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/dA9WsUvqHbk?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="390"></object><br />
<br />
</div><br />
<br />
<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/kV8ReXZnAvU?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/kV8ReXZnAvU?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="390"></object><br />
<br />
<br />
</div><br />
<br />
<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/t_6Cdc5YGs8?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/t_6Cdc5YGs8?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="390"></object></div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1517267928483237178.post-91807652827598519412011-03-27T11:00:00.001+03:002011-03-27T11:04:58.805+03:00«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-3qHPyRNwI-w/TY7s8T1Sp3I/AAAAAAAABo4/VcdZEckqm-c/s1600/1000431.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" r6="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-3qHPyRNwI-w/TY7s8T1Sp3I/AAAAAAAABo4/VcdZEckqm-c/s1600/1000431.jpg" /></a></div>Με ένα νέο βιβλίο- έκπληξη επανέρχεται ο φίλος συγγραφέας Δημήτρης Μαμαλούκας στο εκδοτικό προσκήνιο. Αυτή τη φορά παραμερίζει τα αστυνομικά μυθιστορήματα και πλάθει μια ιστορία για παιδιά και έφηβους, η οποία μάλιστα θα έχει και συνέχειες. Πρόκειται για "Τα Παιδιά του Χρόνου – Κρις Πινόκιο & Νοεμί Αστράκη". Το πρώτο βιβλίο της σειράς έχει τίτλο «Ένα ασυνήθιστο σχολείο». Ας δούμε τι γράφει ο ίδιος στο blog του (www.mamaloukas.blogspot.com):<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="background-color: black;"></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Αγόρι ή κορίτσι, εσύ που κρατάς αυτό το βιβλίο</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">μάθε ότι πίσω απ’ το σχολείο σου υπάρχει ένα άλλο κτίριο,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">πίσω απ’ την τάξη σου υπάρχει ένας άλλος χώρος,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">πίσω απ’ τον καθηγητή σου υπάρχει ένα άλλο πρόσωπο,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">πίσω απ’ τους γονείς σου υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Πίσω από το χρόνο υπάρχει ένας πέρα χρόνος.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Δε με νοιάζει αν είσαι κορίτσι ή αγόρι,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">μαύρος ή λευκός, χοντρός ή αδύνατος,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">όμορφος ή άσχημος, ψηλός ή κοντός.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Δε με νοιάζει αν είσαι κακός μαθητής,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">αν καμιά φορά δεν καταλαβαίνεις αυτά που λένε οι μεγάλοι,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">αν έχεις σιδεράκια στα δόντια, αν φοράς γυαλιά,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">αν κάθεσαι σε ειδική καρέκλα</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">γιατί όλα είναι στο μυαλό σου, μικρέ μου φίλε, μικρή μου φίλη.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Εκεί είναι κρυμμένοι χίλιοι καταρράκτες,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">ασύγκριτα πιο μεγάλοι από εκείνους του Νιαγάρα,</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">κι αυτό το βιβλίο είναι μόνο μια σταγόνα από εκείνους.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Γεύσου την.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Γίνε ένα Παιδί του Χρόνου και ταξίδεψε μαζί μου.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br />
<span style="color: #990000;"></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #990000;">Δικός σου, Τζίμι Ρέιν</span><br />
<br />
O Tzίμι Ρέιν, που στην Ελλάδα διάλεξε να εκπροσωπηθεί από το συγγραφέα Δημήτρη Μαμαλούκα, γεννήθηκε στην Αθήνα από Αμερικανό πατέρα και Ελληνοϊταλίδα μητέρα. Περιπλανήθηκε σε όλες τις χώρες του κόσμου, μα τίποτα δεν αγάπησε περισσότερο από τα παιδιά. Κανένας δεν ξέρει κάτι άλλο γι’ αυτόν το μυστηριώδη συγγραφέα, που τα τελευταία χρόνια έχει εξαφανιστεί και στέλνει τα χειρόγραφά του στον εκδότη με κάποιους περίεργους άντρες που επιβαίνουν σε παλιά και παράξενα αυτοκίνητα.<br />
<br />
<br />
Περισσότερα για το βιβλίο στη σελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός <a href="http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1000431">εδώ</a>.<br />
<br />
Αυτό είναι με λίγα λόγια το πρώτο μου βιβλίο για παιδιά και για όσοι αισθάνονται στην καρδιά τους ακόμα παιδιά. Είναι η υλοποίηση ενός ονείρου κι ενός σχεδίου που ξεκίνησε το 2007 (ίσως και δυο χρόνια νωρίτερα) και τώρα (μετά από διάφορες περιπέτειες βρήκε στέγη στον εκδοτικό οίκο Ψυχογιός). Έχω σκοπό, θα ήθελα, και θα προσπαθήσω, να γράψω 5 ή 7 βιβλία με τα οποία θα ολοκληρωθεί η σειρά.<br />
<br />
Το σίγουρο είναι ότι το βιβλίο 2 θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2011 και θα ‘χει τον τίτλο: Μια περίεργη χρονομηχανή, πάντα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-laJRuWuJCV0/TY7stVJd8yI/AAAAAAAABo0/GPiajxK6dIk/s1600/_D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" r6="true" src="http://3.bp.blogspot.com/-laJRuWuJCV0/TY7stVJd8yI/AAAAAAAABo0/GPiajxK6dIk/s1600/_D.jpg" /></a></div><br />
Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα όπου και κατοικεί. Είναι πτυχιούχος Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Lecce, Ιταλία.<br />
<br />
<br />
Έχει γράψει τα μυθιστορήματα<br />
<br />
- <strong>Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα, </strong>Απόπειρα (που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο: Όσο υπάρχει αλκοόλ…)<br />
<br />
-<strong>Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού, </strong>Καστανιώτης<br />
<br />
-<strong>Η απαγωγή του εκδότη, </strong>Καστανιώτης<br />
<br />
-<strong>Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα</strong>, Καστανιώτης, που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ-ΕΡΤ 2007. (Κατά τη γνώμη μου η κορυφαία του στιγμή)<br />
<br />
-<strong>Η μοναξιά της ασφάλτου,</strong> Λιβάνης<br />
<br />
-<strong>Κοπέλα που σε λένε Φίνι, </strong>Λιβάνης (μια εξαιρετική αλληγορία για τον εγκλεισμό,την καταδυνάστευση, τον αγώνα για επιβίωση, με συναρπαστικό, κινηματογραφικό ρυθμό, ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι βιβλιόφιλοι) <br />
<br />
Συμμετείχε επίσης στις συλλογές διηγημάτων <strong>Ελληνικά Εγκλήματα</strong>, <strong>Υπόγειες Ιστορίες</strong> και <strong>Έρως 13</strong>. <br />
<br />
Δημήτρη, καλοτάξιδο!</div><div class="blogger-post-footer"><script src="http://www.google-analytics.com/urchin.js" type="text/javascript">
</script>
<script type="text/javascript">
_uacct = "UA-4182737-1";
urchinTracker();
</script></div>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣhttp://www.blogger.com/profile/07452215758898116170noreply@blogger.com1