Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

SPAM-Ε ΠΛΑΚΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ


Τα e-mails μου έχουν αλλάξει κυριολεκτικά τη ζωή και γι' αυτό οφείλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους ιεραπόστολους-αποστολείς για τις σωτήριες αλλαγές που έχουν προκαλέσει στην καθημερινότητά μου. Συγκεκριμένα:

1. Σταμάτησα να καταναλώνω Coca Cola αφότου έμαθα ότι καθαρίζουν μ' αυτήν λεκέδες στις τουαλέτες. Εξάλλου δεν έχω για την ώρα τίποτα λεκέδες στο στομάχι μου.

2. Σταμάτησα να καταναλώνω τρόφιμα από το ψυγείο αφού αυτά τα άτιμα τα σελοφάν περιέχουν ουσίες με την ακόρεστη τάση να σου ροκανίζουν τα σωθικά.

3. Πέταξα τον φούρνο μικροκυμάτων, δεδομένου ότι είμαι ειρηνικός τύπος και δεν επιθυμώ εκρηκτικές συσκευές στο σπίτι μου, χώρια που το παρακολουθεί εδώ και καιρό η Αντιτρομοκρατική.

4. Δεν ξανάφαγα σπιτικά ντολμαδάκια από τη θειά μου την Ξανθή, από τη στιγμή που έμαθα ότι γίνονται από ληγμένες κονσέρβες.

5. Μυρίζω λίγο άσχημα, αλλά μικρό το κακό, αφού γλίτωσα από τον καρκίνο που προκαλούν όλα ανεξαιρέτως τα αποσμητικά.

6. Αποφάσισα να κάνω τα μακριά μου μαλλιά ράστα, αφού δεν επιθυμώ σε καμιά περίπτωση να πάθω εγκεφαλίτιδα από αυτά τα ύπουλα σαμπουάν.

7. Μετακινούμαι πλέον με ποδήλατο αφού στο αμάξι μου ή στο μετρό μπορεί ανά πάσα στιγμή να με ψεκάσουν με αναισθητικό σπρέυ, με σκοπό να με ληστέψουν ή και κάτι περισσότερο που δε θέλω να το σκέφτομαι, ούτε εγώ, ούτε αυτός που θα το πράξει.

8. Σταμάτησα να απαντώ στο κινητό μου αφού το πιθανότερο είναι να μου έρθει καμιά χρέωση από τον Βερίγγειο Πορθμό, την Ουανγκουντούγκου ή από τα νησιά του Πάσχα και μετά να μη μου μείνει δραχμή να κάνω Πάσχα. Για να μη μιλήσω για τον καρκίνο του εγκεφάλου, στου οποίου τα πρόθυρα πρέπει να έφτασα πριν λίγο καιρό. Επίσης έμαθα για το ECHELON που παρακολουθεί τις κλήσεις μου, οπότε εδώ και έναν χρόνο στο σπίτι συνεννοούμαστε με σημειώματα που είναι και πιο ρομαντικά.

9. Δεν πίνω πλέον τίποτε από τενεκεδάκι αφότου πληροφορήθηκα ότι το στόμιο τους το χρησιμοποιούν όλων των ειδών τα τρωκτικά για να αφοδεύουν. Δεν έχω τίποτε με τα ποντικάκια, αλλά αυτά γιατί τα βάζουν μαζί μου;

10.Όταν βγαίνω έξω σε κάποιο κλαμπ, δεν κοιτάζω κανέναν, ακόμα και αν είναι ωραία γυναίκα, διότι ίσως μετά μου δώσει ναρκωτικά, με πάρει σε κάποιο ξενοδοχείο και μου βγάλει το συκώτι, ή άλλο πιο πολύτιμο όργανο, για να το πουλήσει στη μαύρη αγορά. Λίγο το’ χετε να ξυπνήσω σε μια μπανιέρα γεμάτη παγάκια και μάλιστα με τέτοιον παλιόκαιρο;

11. Κατάθεσα όλες μου τις οικονομίες στον λογαριασμό της Amy Bruce. Το κακόμοιρο το παιδί έχει εισαχθεί στο νοσοκομείο κάπου 5649 φορές. Η περίπτωσή της είναι πολύ περίπλοκη ιατρικά αφού παραμένει στάσιμη στην ηλικία των 9 ετών εδώ και 15 χρόνια.

12. Σταμάτησα να τρώω κρέας και γαλακτοκομικά από τότε που είδα τι ταϊζουν τα έρμα τα ζωντανά. Ακόμα και τα ίδια τα ζώα θα διαμαρτύρονταν αν είχαν κεφάλι για να μιλήσουν.

13. Από τα πολλά mails με τσόντες που μου ’χουν στείλει έπαθα κόμπλεξ από τα υπερμεγέθη πέη και η απόδοσή μου βρίσκεται στο ναδίρ. Κάθε πρωί στην τουαλέτα τον φτύνω με περιφρόνηση. Αγόρασα και έναν μεγεθυντή αλλά δεν θα τον χρησιμοποιήσω μέχρι να μάθω πώς είναι τα Volt στα κινέζικα.

14. Έγραψα τα στοιχεία μου κάπου 1762 φορές και τα έστειλα για να σώσω το φύκι Posidonea laminaria και αντίστοιχα έστειλα κάπου 4568 μηνύματα για να φιλοτιμηθούν οι ξεφτιλισμένοι οι Εγγλέζοι να επιστρέψουν τα Ελγίνεια.

15. Παρ’ όλα αυτά χρωστάω ακόμα κάπου 879 χρόνια κακής τύχης, 34 χρόνια σεξουαλικής ανικανότητας, οι δικοί μου έχουν αρρωστήσει βαριά πάνω-κάτω 1256 φορές, ενώ λογικά πρέπει να έχω πεθάνει πάνω από 22 φορές. Το μόνο που με σώζει είναι να συνεχίσω να στέλνω chain mails, μπας και ρεφάρω.

ΥΓ. Αν δε στείλεις το πιο πάνω post στα επόμενα 3 λεπτά σε τουλάχιστον 666 άτομα θα έρθει αύριο το πρωί στις 07:42 στο σπίτι σου ένας αράπης με τη φάτσα της Μέρκελ, το πουλί του Σαρκοζί και το μουστάκι του ΓΑΠ και θα σε κάνει αγνώριστο. Σε όσους έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει αυτό, κατανοούν ότι δεν αστειεύομαι.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

PURGATORIUM




Για μέρες ζήσαμε μακρώθεν το κολαστήριο εκατοντάδων ανθρώπινων ψυχών, με μόνη διαφορά τους από μας το σκούρο δέρμα τους και την απελπισιά στα μάτια τους. Μπα, ίσως μόνο το σκούρο δέρμα τους.

Ανθρώπων που περνάνε από το "καθαρτήριο" μιας κοινωνίας ένοχης και αποτρόπαιας, μιας κοινωνίας που τείνει να κάνει τη μισαλλοδοξία φλάμπουρό της και να φορτώσει σε ξένες πλάτες (και ασφαλώς μελαμψές) όλες τις στρεβλώσεις, τα απωθημένα, τα βίαια μύχιά της. Το καθαρτήριο όμως αυτό δεν είναι η πύλη για τον παράδεισο, παρά ο προθάλαμος μιας αιώνιας κόλασης, αυτής που θέλει υποτίθεται να ξορκίσει η θαυμαστή κοινωνία μας. Της ίδιας όμως κόλασης στην οποία η κωλοκοινωνία μας βουλιάζει μέρα τη μέρα, παράλυτη και χαυνωμένη.

Πιάνω τον εαυτό μου τελευταία να βάζω καθημερινά τα δίδυμά μου να κοιτούν μια κολλημένη με μαγνητάκι στο ψυγείο μας φωτογραφία. Εμφανίζει την Γουάνα, μια πεντάχρονη Βραζιλιάνα με τα λεπτά ποδαράκια της να σέρνουν τις φτηνές πλαστικές σαγιονάρες σε κάποιο χωματόδρομο της επαρχίας του Περναμπούκο. Τα παιδιά την έχουν μάθει, είναι η αδελφούλα μας η Γουάνα, λένε. Μα αυτό που με νοιάζει δεν είναι τόσο να τη θεωρούν δική τους. Αυτό που με νοιάζει είναι να την κοιτούν στα μάτια. Σε κείνα τα πελώρια, αμυγδαλωτά μάτια, κάτω από τα σμιγμένα φρύδια. Έχει μέσα του εκείνο το βλέμμα μια μαύρη λάμψη, σαν αντανάκλαση του ερέβους. Κι έχει μαζί, όλη τη θλίψη και το πείσμα της φτώχειας, της υστέρησης, της αδικίας. Αυτά θέλω να αποτυπώσουν τα μικρά μου, έστω και υποσυνείδητα. Γιατί μόνο έτσι θα μάθουν να αγαπούν αυτό που δεν τους μοιάζει, αυτό που αύριο θα χρειαστεί να υπερασπιστούν, αυτό που ίσως αύριο θα αναγκαστούν να γίνουν: μετανάστες.



Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Νίκου Μπογιόπουλου και το αναδημοσιεύω, γιατί μου θύμισε, ξανά, τις Γουάνες όλου του κόσμου:

Πρώτον, οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Κάθε πολιτική πράξη, κάθε πολιτική τοποθέτηση, κάθε πολιτική πρόταση γύρω από το ζήτημα του μεταναστευτικού προβλήματος κρίνεται και αποκαλύπτεται, κατ' αρχάς, από αυτό: Από το αν προσεγγίζει το πρόβλημα με αφετηρία ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους (με ό,τι αυτό σημαίνει για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους) ή από το αν, τελικά, εισηγείται - όποιον μανδύα κι αν μετέρχεται ο λόγος της - την αντιμετώπιση των μεταναστών σαν να ήταν «ζώα», «υπάνθρωποι», «εγκληματίες» και ως εκ τούτου παρείσακτοι.

Στη δεύτερη περίπτωση, οι μετανάστες χρησιμοποιούνται για τη διάχυση στην κοινωνία του δηλητηρίου της απανθρωπιάς, του ρατσισμού και της πατριδοκαπηλίας.


Δεύτερον, όποιος κάνει ασκήσεις απανθρωπιάς πάνω στο σώμα του μετανάστη, στην πραγματικότητα «εκπαιδεύει» την κοινωνία να φέρεται απάνθρωπα, να αποδέχεται την απανθρωπιά ή να μην αντιδρά στην απανθρωπιά του ισχυρού, του δυνατού, του καταπιεστή, όταν αυτή εκδηλώνεται απέναντι στον κάθε ανίσχυρο, στον κάθε αδύναμο, στον κάθε ανήμπορο, στον κάθε καταπιεζόμενο.

Η απανθρωπιά απέναντι στο μετανάστη - άνθρωπο παραμένει απανθρωπιά όταν έχει απέναντί της τον εργάτη - άνθρωπο, τον συνταξιούχο - άνθρωπο, τον απεργό - άνθρωπο, τον διαδηλωτή - άνθρωπο, τον απολυμένο - άνθρωπο, τον βιοπαλαιστή - άνθρωπο που βάζει λουκέτο στο μαγαζί του, τον αγρότη - άνθρωπο που εξανδραποδίζεται, τον δημόσιο υπάλληλο - άνθρωπο που τον βαφτίζουν «κοπρίτη», τον νέο - άνθρωπο που τον οδηγούν στην ανεργία. Η απανθρωπιά, όταν πάρει το πάνω χέρι, δεν σταματά μπροστά σε χρώμα, σε φυλή, σε αλλοδαπό ή σε γηγενή.


Τρίτον, αν το κριτήριο για να «απαλλαγούμε» από τους μετανάστες είναι ότι είναι πολλοί, τότε «νομιμοποιώντας» αυτό το κριτήριο, αύριο θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους συνταξιούχους γιατί κατά ορισμένους είναι «πολλοί» και ζουν «πολύ», θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους δημόσιους υπαλλήλους γιατί είναι «πολλοί», να «απαλλαγούμε» από τους έχοντες ανάγκη την κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική συμπαράσταση γιατί είναι «πολλοί».

Το θέμα δεν είναι να «απαλλαγούμε» από τους ανθρώπους επειδή είναι «πολλοί», αλλά να λυθούν τα προβλήματα των ανθρώπων που είναι πολλά.

Τέταρτον, σε μια χώρα με τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας που βεβαίως και δεν τα προκάλεσαν οι μετανάστες, και που αντίθετα επιτάσσουν την εκδήλωση αλληλεγγύης και κατανόησης των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στους φτωχούς μετανάστες. Με δεδομένη τη γεωγραφική θέση της χώρας που την καθιστά πέρασμα των προσφύγων και των κυνηγημένων, αλλά και του ρόλου της ΕΕ που χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως τόπο «εγκλωβισμού» και τη μετατρέπει σε «στρατόπεδο συγκέντρωσης» των μεταναστών. Με πρόδηλη την τακτική του εγχώριου κεφαλαίου και του κράτους από τη μια να ευνοεί τη μαζική είσοδο και εκμετάλλευση των μεταναστών ως φτηνή εργατική δύναμη και από την άλλη να πρωτοστατεί διά των πολιτικών του εκπροσώπων στα «πογκρόμ» εναντίον τους. Με καταφανή τη μετατροπή της Ελλάδας λόγω της συμμετοχής της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, σε θύτη και ταυτόχρονα σε θύμα των πολιτικών του ιμπεριαλισμού που δημιουργούν τα αίτια της μεταναστευτικής έκρηξης. Και με αδιαπραγμάτευτη την αρχή ότι οι μετανάστες είναι άνθρωποι, πρέπει, εδώ και τώρα, να παρθούν μέτρα ανθρώπινα, που δεν θα έχουν καμία σχέση με «φράχτες», με τρομοκρατικές επιχειρήσεις - «σκούπα», με «Σπιναλόγκες» ή με προσχηματική αξιοποίηση των μεταναστών για την κατάλυση ελευθεριών όπως το άσυλο, και συγκεκριμένα:

α) Ανυπακοή στην ΕΕ, παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.

β) Νομιμοποίηση, δικαίωση και απόδοση όλων των κοινωνικών - ασφαλιστικών - εργασιακών δικαιωμάτων στους μετανάστες που ζουν χρόνια στην Ελλάδα, που γίνονται θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας εκ μέρους του κεφαλαίου, το οποίο κατ' αυτό τον τρόπο καταβαραθρώνει ακόμα περισσότερο το βιοτικό επίπεδο και των Ελλήνων εργαζομένων.

γ) Δημιουργία δημόσιων, οργανωμένων, ανθρώπινων χώρων υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης, σεβασμός των πολιτιστικών τους παραδόσεων.

δ) «Φραγμός» στους δουλέμπορους και τσάκισμα των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες.

ε) Απαίτηση η επίσημη Ελλάδα να μη γίνεται συνεργός, αλλά να υψώσει φωνή κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες τους.

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΘΕΣΜΟΣ


Η μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη εκποίηση βιβλίου στην Ελλάδα, το γνωστό και καθιερωμένο πλέον Παζάρι Βιβλίου άρχισε στις 21 Γενάρη στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Το Παζάρι, που θα πραγματοποιηθεί σε ένα τεράστιο περίπτερο στην πλατεία, θα διαρκέσει 20 ημέρες (έως τις 9 Φεβρουαρίου) και σε αυτό διατίθενται βιβλία σε τιμές που ξεκινούν από 0,50 ευρώ.

Σε έναν χώρο 1.000 τμ θα εκτίθενται 500.000 βιβλία.

Το Παζάρι Βιβλίου 2011 δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες να απολαύσουν έναν μικρό περίπατο στο ιστορικό κέντρο της πόλης με το σύνθημα: «Υιοθετήστε ένα βιβλίο, πρέπει να ζήσει!».

Συνδιοργανωτές είναι ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ) και το επαγγελματικό σωματείο εκδοτών-βιβλιοπωλών, ενώ το Παζάρι πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.

Η έκπτωση για τα περισσότερα βιβλία ανέρχεται στο 70%. Όλα τα βιβλία πωλούνται στο 30% της αρχικής τους αξίας – ένα βιβλίο που πωλείται 10 ευρώ, στο Παζάρι πωλείται 3 ευρώ. Το συγκεκριμένο Παζάρι Βιβλίου αφορά βιβλία που έχουν εκδοθεί μέχρι και το 2005.

(Πηγή: www.tanea.gr)

Το δικό μου σχόλιο είναι ότι κανείς που θα βρίσκεται αυτό το διάστημα στην Αθήνα δε θα πρέπει να παραλείψει να κάνει μια βόλτα από το Παζάρι Βιβλίου, που πλέον έχει γίνει θεσμός. Κι αυτό γιατί ανάμεσα στα χιλιάδες βιβλία υπάρχουν μερικά διαμάντια σε απίστευτα χαμηλή τιμή. Και δεν είναι μόνο θέμα φτήνιας σε χαλεπούς οικονομικούς καιρούς, μα και η ανάγκη να μην σκοτώνουμε τα βιβλία όταν γεράσουν. Ακόμα κι αν κάποιος δε επιθυμεί ή δεν ευκαιρεί να διαβάσει θα έχει σίγουρα φίλους που θα χαρούν αν πάρουν για δώρο βιβλία. Ας βάλουμε τα βιβλία στα σπίτια μας. Θα μας το ανταποδώσουν πολλαπλά.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Ο ΓΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΡΕΝΤΙΓΚΕΡ ΔΕ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ...

Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στους συνδέσμους στα αριστερά της σελίδας θα δει πάνω-πάνω τη λέξη: skakistiko. Πρόκειται για το σύνδεσμο που οδηγεί στο αγαπημένο μου μπλογκ, το http://www.skakistiko.blogspot.com/ . Γιατί αγαπημένο; Όχι επειδή έφαγα από μικρός την πετριά με το σκάκι, ούτε γιατί το ιστολόγιο αυτό δεν είναι αμιγώς σκακιστικό, αλλά ευρύτερα καλλιτεχνικό. Περισσότερο απ' όλα επειδή εκεί πάλλεται ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς μου.

Το ιστολόγιο ξεκίνησε πριν από 3-4 χρόνια και ανέλαβε από την πρώτη στιγμή να καλύψει τη σκακιστική ενημέρωση αλλά -κυριότερα- και την προβολή της άλλης πλευράς του σκακιού, της καλλιτεχνικής του. Οι αναρτήσεις δε μιλούσαν μόνο για αποτελέσματα αγώνων, για παρτίδες και για σκακιστές. Άνοιξαν έναν ορίζοντα όπου προβλήθηκε η σύνδεση του σκακιού με την ποίηση, με το σινεμά, με τα βιβλία, με τους ανθρώπους, με την ζωγραφική, με τους συγγραφείς, με την πολιτική, με την ιστορία. Ήταν ένας κήπος ολάνθιστος που δεν ήξερες ποιο λουλούδι να κορφολογήσεις πρώτο. ΄

Ο εμπνευστής και δημιουργός της σελίδας αυτοονομαζόταν Schrodinger's Cat: Ο Γάτος του Σρέντιγκερ. Ξέρετε, εκείνος ο πειραματικός γάτος της θεωρητικής φυσικής που βρίσκεται μέσα στο κουτί και δεν ξέρουμε αν είναι ζωντανός ή νεκρός ή που μάλλον είναι και ζωντανός και νεκρός ταυτόχρονα! Ο Γάτος κράτησε την ανωνυμία του για μεγάλο χρονικό διάστημα, παρ' όλα αυτά κάποια στιγμή αποκάλυψε την ταυτότητά του, αφού το ιστολόγιό του είχε προλάβει να γίνει σημείο αναφοράς στα σκακιστικά -και όχι μόνο- δρώμενα της χώρας. Πρόκειται για τον φίλο Φίλιππο Κοεράντ.

Λέω φίλο, αφού η διαδικτυακή μας επαφή δεν άργησε να μετατραπεί σε τηλεφωνική και κατόπιν δια ζώσης παρέα, όπου και ωρίμασε η εκτίμηση για έναν άνθρωπο έξυπνο, μορφωμένο, εξόχως καλλιεργημένο, σεμνό, χαμογελαστό και καλοσυνάτο. Γίναμε λοιπόν φίλοι και αυτό ήταν και ο ουσιαστικός λόγος που το μπλογκ του έγινε η αγαπημένη μου γωνιά. Σε όλο αυτό το διάστημα συμμετείχα κι εγώ σε κάποιες από τις αναρτήσεις του ιστολογίου, είτε με κείμενα, είτε με διηγήματα, κυρίως με σχολιασμούς. Έζησα στο μπλογκ του συγκινήσεις, εκφράστηκα, με έκανε να σκεφτώ λίγο παραπάνω, να δημιουργήσω λίγο περισσότερο. Του τα χρωστάω αυτά του Γάτου. Θα του τα ξεπληρώσω κάποτε, αλλά όχι στο skakistiko. Γιατί ο Γάτος δε μένει πια εκεί. Ο Γάτος του Σρέντιγκερ απέδρασε απ' το κουτί.

Το τελευταίο διάστημα το αγαπημένο ιστολόγιο απέκτησε πολλούς εχθρούς, φανερούς και αφανείς, με τη θέλησή τους ή και ακούσιους. Το πολύ υψηλό επίπεδο συζήτησης που συνήθως επικρατούσε άρχισε να μολύνεται αργά αλλά σταθερά από ανώφελες έριδες, από ασυνάρτητα σχόλια, από ρατσιστικές εξάρσεις, από "τρολιές", από προσωπικές και χυδαίες επιθέσεις και από ξεγυρισμένα βρισίδια. Ο έρμος ο Γάτος προσπάθησε με αξιοπρέπεια να τα συμμαζέψει, χωρίς να προβεί στον έλεγχο του σχολιασμού, αφού βασική του αρχή είναι η ελευθερία του λόγου σε κάθε της μορφή. Όμως, συμμαζεύεται η μνησικακία, η μισαλλοδοξία, η εμπάθεια, ο εγωκεντρισμός, η ξερολίαση, το σύμπλεγμα, ακόμα και η παράνοια;

Στον ολισθηρό δρόμο που πήρε το πράμα, δε συνέβαλε και η αποχή μερικών φίλων που μπορούσαν ίσως να προλάβουν κάποια πράγματα. Εμένα για παράδειγμα, που λόγω φόρτου εργασίας δεν μπορούσα να συμμετέχω τόσο έντονα σε συζητήσεις, όπως στο παρελθόν. Συνέβαλε επίσης και η οργισμένη συμπεριφορά κάποιων φίλων του μπλογκ που έριχνε λάδι στην φωτιά. Συνέβαλε και η αρνητική και εμπρηστική στάση κάποιων άλλων επώνυμων φίλων του ιστολογίου που δεν άφηναν τίποτα να πέσει κάτω. Πολλά μπορεί να φταίνε. Όποια και να' ναι πάντως τα μερίδια, ο Γάτος το πάλεψε μέχρι τέρμα. Και όταν είδε ότι το πείραμα τον θέλει μάλλον νεκρό σωματικά και ψυχικά, την κοπάνησε από το μαύρο κουτί.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μήπως για να εκφωνήσω τον επικήδειο ενός μπλογκ; Και ποιον ενδιαφέρουν όλα τούτα; Καταρχήν ενδιαφέρουν εμένα. Δεύτερον, δε γράφω ποτέ επικηδείους, ούτε και κλαίω για την απώλεια, όπως δεν έκλαψε κι ο Γάτος. Είμαι όμως μπλόγκερ και νιώθω τον πόνο κάποιου που αποχωρίζεται το πνευματικό του τέκνο. Ξέρω τι κόπος και τι δουλειά κρύβεται πίσω από κάθε ανάρτηση. Ξέρω επίσης ότι όσοι λειτουργούν αφιλοκερδώς ιστολόγια το κάνουν από μεράκι, από διάθεση προσφοράς, από ανάγκη έκφρασης, κι όχι γιατί χρωστάνε ή πρέπει να αποδείξουν κάτι στον κάθε μαλάκα. Σκέφτομαι επίσης τη δομή της κοινωνίας μας και πως διαρθρώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Παρατηρώ κάθε φορά με έκπληξη (ες αεί αμάθητος) την κακία ν' απλώνεται σα λεκές από λάδι. Δεν έχει σημασία αν το κοινωνικό σύνολο που μας απασχολεί είναι μικρό ή μεγάλο. Τρέφει σε κάθε περίπτωση μέσα του τη θνησιγένεια, την αυτοκαταστροφή, χωρίς να έχει να αντιπροτείνει μια εναλλακτική αναγέννηση. Είναι θλιβερό να διαπιστώνεις πόσο μικρονοϊκός και χαιρέκακος μπορεί να είναι ο άνθρωπος. Όμως θα ζήσουμε μ' αυτό, έτσι δεν είναι Γάτε;

Τελικά τον μακαρίζω τον Γάτο του Σρέντιγκερ. Είναι σαν τον καπετάνιο που το πλοίο του γέμισε ποντίκια, χιλιάδες ποντίκια. Δεν μπόρεσε να τα διώξει -ένεκα που είναι φιλόζωος- κι αυτά πολλάπλασιάστηκαν και άρχισαν να ροκανίζουν το σκαρί απ' άκρη σ' άκρη. Ο καπετάνιος το αγαπούσε το πλοίο του, όμως περισσότερο αγαπούσε τ' αστέρια, τη θάλασσα, τις ιστορίες και τις γυναίκες. Κι αυτά δεν μπορούσαν να του τα ροκανίσουν. Το παράτησε λοιπόν το ρημάδι εγκαίρως και άφησε τα ποντίκια να βουλιάξουν μαζί του. Ο Γάτος του Σρέντιγκερ δεν ήπιε το υδροκυάνιο, προτίμησε να ξαναβγεί στο φως και να πίνουμε κάνα κρασάκι που και που.

Τώρα θα τον επικήρυξουν και θα τον αναζητούν εναγωνίως. Ζωντανό ή νεκρό. Θα πρέπει όμως να ψάξουν πολύ ψηλά, ποιος ξέρει σε ποια παλιοκαιρισμένα κεραμίδια, τα σκοτεινά βράδια που το φεγγάρι θα είναι μια λεπτή ασημένια αιώρα καρφιτσωμένη στο μαύρο βελούδο. Μόνο που θα είναι δύσκολο να τον πιάσουν. Πάντα ήταν δύσκολο να τον πιάσουν. Το νιαούρισμά του θα είναι αλλιώτικο. Κι ίσως να μην το αναγνωρίσουν με την πρώτη ούτε καν οι παλιοί του φίλοι. Κάποτε όμως θα ξαναμαζευτούν, σ' ένα μέρος που θα' χει άπλα και δε θα μυρίζει μούχλα και ξίνα, όπως εκείνο το καταραμένο κουτί.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

ΤΡΕΞΤΕ! ΛΥΝΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!


Η Επιτροπή της FIDE για το Καλλιτεχνικό Σκάκι WFCC (World Federation for Chess Composition) προκηρύσσει τον 7ο Διεθνή Παράλληλο Διαγωνισμό Λύσης Σκακιστικών Προβλημάτων.
Ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί την ίδια ημέρα και ώρα στις χώρες που έχουν δηλώσει συμμετοχή Η ημερομηνία και τόπος διεξαγωγής για την Αθήνα είναι η Κυριακή 23 Ιανουαρίου, 10:30 ώρα Ελλάδας, στην αίθουσα της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας, Λεωφ. Συγγρού 25, 4ος όροφος.
Ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί σε δύο τμήματα: το πρώτο προορίζεται για έμπειρους λύτες και τα αποτελέσματα μετρούν για απόκτηση βαθμών διεθνούς αξιολόγησης. Το δεύτερο τμήμα απευθύνεται σε λιγότερο έμπειρους λύτες, θα περιλαμβάνει ευκολότερα προβλήματα και τα αποτελέσματα δεν θα μετρήσουν για απόκτηση βαθμών διεθνούς αξιολόγησης. Και τα δύο τμήματα θα είναι δύο γύρων με έξι (6) προβλήματα προς λύση στον κάθε γύρο (δηλ. ένα ορθόδοξο 2 κινήσεων, ένα ορθόδοξο 3 κινήσεων, ένα ορθόδοξο πολλών κινήσεων, μία σπουδή, ένα βοηθητικό και ένα αντίστροφο ανά γύρο).
Ο χρόνος σκέψης για κάθε γύρο είναι δύο (2) ώρες, ενώ προβλέπεται διάλειμμα μισής ώρας μεταξύ τους. Η κατάταξη θα γίνει με βάση τους βαθμούς που θα συγκεντρώσει κάθε λύτης. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, δεύτερο κριτήριο είναι ο συντομότερος χρόνος. Την ευθύνη διεξαγωγής του διαγωνισμού στην Ελλάδα έχει η Επιτροπή Καλλιτεχνικού Σκακιού της ΕΣΟ.
Για κάθε χώρα έχει ορισθεί από την WFCC ένας «τοπικός» διοργανωτής (local controller), για την Αθήνα ο Γιάννης Γαρουφαλίδης και για την Πάτρα ο Τάσος Αλεξάνδρου.
Η κατάταξη των λυτών θα είναι ατομική, δεν προβλέπεται κατάταξη χωρών. Τα αποτελέσματα των λυτών (στο κύριο τμήμα) θα συνυπολογιστούν με αυτά του Πανελλήνιου Διαγωνισμού, που θα διεξαχθεί τον Ιούνιο, για την κατάρτιση της εθνικής ομάδας, η οποία θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Λύσης τον Aύγουστο, στην Ιταλία.
Υποβολές συμμετοχής θα γίνονται δεκτές μέχρι Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011. Υπάρχει αριθμητικό όριο 30 συνολικά συμμετοχών (συμπεριλαμβάνονται και τα δύο τμήματα) και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Υπεύθυνος: Γιάννης Γαρουφαλίδης, τηλ (πρωί) 210-9614422, 693-8792281
Email: ggaroufalidis@yahoo.gr
Τρέξτε είπαμε. Εκεί λύνουμε προβλήματα, δε δημιουργούμε.