Μοιάζει όμως λίγο με ανέκδοτο: Λόγια γεμάτα δίκαιη οργή, συναισθηματικό σλόγκαν και στο τέλος "Αυτό το κακό δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι". Και περιμένεις πρόταση του στυλ: θα διαφυλάξουμε οι ίδιοι το περιβάλλον μας, θα συ στρατευθούμε με τις εθελοντικές οργανώσεις ή, τέλος πάντων, θα αναλάβουμε δράση. Κι αντί αυτού: "Αυτό το κακό δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι, θα φορέσουμε μαύρα και θα κάτσουμε σιωπηλοί!!!!!!" Καλή η σκέψη ως σκέψη αλλά ο εμπρηστής, ο πυρομανής, ο τρομοκράτης, η γόπα, η χωματερή, η κυβερνήσεις τέως και νυν δεν φοβούνται τις μαυροφορεμένες διαδηλώσεις, τους ενεργούς πολίτες, τους φύλακες της φύσης μας φοβούνται. Και οι τοπικές αρχές έχουν χρυσές ευκαιρίες να κινητοποιήσουν τους πολίτες τους. Θοδωρής Υ.Γ. ένα ανέκδοτο: Ένα Γερμανός, ένας Σκοτσέζος κι ένας Έλληνας παραγγέλνουν καφέ σε κάποια καφετέρια. Ο καφές φτάνει και ανακαλύπτουν μια μύγα μέσα σε κάθε φλιτζάνι. Ο Γερμανός φωνάζει τι γκαρσόν και απαιτεί να του αλλάξει τον καφέ, ο Σκοτσέζος στύβει (!) την μύγα στο φλιτζάνι, την πετάει, πίνει τον καφέ και πληροφορεί το γκαρσόν ότι δεν πρόκειται να τον πληρώσει. Τέλος ο Έλληνας σηκώνεται και φωνάζει οργισμένος: "Μα τι κάνει επιτέλους η κυβέρνηση;"!
theodore Σαν αντιδήμαρχος -πράγμα που σε διαβεβαιώ θα έκανα και σαν απλός πολίτης- προσπαθώ σε καθημερινή βάση να ευαισθητοποιήσω τους συνδημότες μου για το πόσο σημαντικό είναι το περιβάλλον και πόσο πρέπει να το περιφρουρούμε. Όλο το καλοκαίρι, ο ίδιος αλλά και τα παιδιά της πυρασφάλειας, όσο και κάποιοι εθελοντές κάνουμε περιπολίες -κυρίως νυχτερινές. Θα συνεχίσω να το κάνω στο νησί μου και όταν δεν θα είμαι αντιδήμαρχος. Όμως έχεις εν τέλει δίκιο. Δεν φοβούνται τις μαυροφορεμένες και σιωπηλές διαδηλώσεις. Ίσως έφτασε η εποχή να φοβηθούν τους μαυροφορεμένους διαδηλωτές. Αυτούς που δεν αρκούνται στη σιωπή αλλά ενώνουν τις φωνές τους μαζί με άλλους- όπως κάνουμε εμείς οι δύο τώρα- και που κάνουν τα λόγια πράξη, μετουσιώνουν τη θλίψη και το θυμό σε ενεργητική συμμετοχή σε έναν δίκαιο αγώνα. ΥΓ. υπήρχε και κινέζος στο ανέκδοτο: έχυσε τον καφέ και έφαγε τη μύγα! Σαν τους εμπρηστές ένα πράγμα...
Να 'σαι καλά Παναγιώτη, σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα λίγο πριν σου αφήσω το post γιατί δεν ήθελα να θεωρήσεις ότι αντιτίθεμαι στις μαζικές εκδηλώσεις. Απλώς, φοβάμαι ότι αυτοί οι εύκολοι τρόποι δράσης (;) είναι σύγχρονα νανουρίσματα. Είναι όπως νιώθει κανείς να δίνει χρήματα σε κάποιον ζητιάνο και να αισθάνεται ότι έκανε το χρέος του όταν η σωστή βοήθεια μπορεί να βρίσκεται στο να μην τον βοηθήσεις καθόλου. Η Αγάπη ως έννοια (για τη φύση, τον συνάνθρωπο, το παιδί σου...) δεν πρέπει να είναι μια παθητική διαδικασία. Αντίθετα, πρέπει να έχει μεγάλα ποσά ενέργειας μέσα της. Οι περιπολίες σας σώζουν το νησί σας από τη φωτιά. Οι περιπολίες σας όμως βελτιώνουν και την ποιότητα του πνεύματος σας (εάν καταλαβαίνεις τι εννοώ(!)). Τελικά πρέπει αυτές τις συζητήσεις να τις κάνουμε προφορικά γιατί με την έκταση που μπορούν να καταλάβουν, μάλλον με βιβλία θα μοιάζουν παρά με post σε Blog!!! Θοδωρής
Δεν θα διαφωνήσω καθόλου με όλα αυτά. Ξέρεις όμως τι φοβάμαι; Να μην αναλωθούμε σε αμπελοφιλοσοφίστικες αποκυρήξεις. Υπάρχουν ζητιάνοι που χρειάζονται τη βοήθειά μας, ακόμα κι αν είναι το ένα τοις χιλίοις. Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Σαφώς κι αυτό που πρώτιστα μετράει είναι η δράση. Όμως μια σύναξη ακόμα και βουβή, είναι μια μορφή δράσης. Πάντως δεν είναι ωχαδερφισμός και απάθεια. Φυσικά και είναι μεγάλη η κουβέντα και θα χαρώ να την κάνουμε από κοντά, όπως και πολλές άλλες. Θα προσθέσω μόνο τούτο:για να αλλάξει ο κόσμος, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε οι ίδιοι, να μετασχηματιστούμε "αλχημικά", να εξαγνιστούμε. Αυτή είναι η πρώτη απαραίτητη αλλαγή. Κι αυτή η αλλαγή διευκολύνεται με συνειδητές πράξεις αντίδρασης στο status qvo, που μας προτιμά απαθείς.
5 σχόλια:
Μοιάζει όμως λίγο με ανέκδοτο: Λόγια γεμάτα δίκαιη οργή, συναισθηματικό σλόγκαν και στο τέλος "Αυτό το κακό δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι". Και περιμένεις πρόταση του στυλ: θα διαφυλάξουμε οι ίδιοι το περιβάλλον μας, θα συ στρατευθούμε με τις εθελοντικές οργανώσεις ή, τέλος πάντων, θα αναλάβουμε δράση. Κι αντί αυτού:
"Αυτό το κακό δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι, θα φορέσουμε μαύρα και θα κάτσουμε σιωπηλοί!!!!!!"
Καλή η σκέψη ως σκέψη αλλά ο εμπρηστής, ο πυρομανής, ο τρομοκράτης, η γόπα, η χωματερή, η κυβερνήσεις τέως και νυν δεν φοβούνται τις μαυροφορεμένες διαδηλώσεις, τους ενεργούς πολίτες, τους φύλακες της φύσης μας φοβούνται. Και οι τοπικές αρχές έχουν χρυσές ευκαιρίες να κινητοποιήσουν τους πολίτες τους.
Θοδωρής
Υ.Γ. ένα ανέκδοτο:
Ένα Γερμανός, ένας Σκοτσέζος κι ένας Έλληνας παραγγέλνουν καφέ σε κάποια καφετέρια. Ο καφές φτάνει και ανακαλύπτουν μια μύγα μέσα σε κάθε φλιτζάνι. Ο Γερμανός φωνάζει τι γκαρσόν και απαιτεί να του αλλάξει τον καφέ, ο Σκοτσέζος στύβει (!) την μύγα στο φλιτζάνι, την πετάει, πίνει τον καφέ και πληροφορεί το γκαρσόν ότι δεν πρόκειται να τον πληρώσει. Τέλος ο Έλληνας σηκώνεται και φωνάζει οργισμένος: "Μα τι κάνει επιτέλους η κυβέρνηση;"!
theodore
Σαν αντιδήμαρχος -πράγμα που σε διαβεβαιώ θα έκανα και σαν απλός πολίτης- προσπαθώ σε καθημερινή βάση να ευαισθητοποιήσω τους συνδημότες μου για το πόσο σημαντικό είναι το περιβάλλον και πόσο πρέπει να το περιφρουρούμε. Όλο το καλοκαίρι, ο ίδιος αλλά και τα παιδιά της πυρασφάλειας, όσο και κάποιοι εθελοντές κάνουμε περιπολίες -κυρίως νυχτερινές. Θα συνεχίσω να το κάνω στο νησί μου και όταν δεν θα είμαι αντιδήμαρχος.
Όμως έχεις εν τέλει δίκιο. Δεν φοβούνται τις μαυροφορεμένες και σιωπηλές διαδηλώσεις. Ίσως έφτασε η εποχή να φοβηθούν τους μαυροφορεμένους διαδηλωτές. Αυτούς που δεν αρκούνται στη σιωπή αλλά ενώνουν τις φωνές τους μαζί με άλλους- όπως κάνουμε εμείς οι δύο τώρα- και που κάνουν τα λόγια πράξη, μετουσιώνουν τη θλίψη και το θυμό σε ενεργητική συμμετοχή σε έναν δίκαιο αγώνα.
ΥΓ. υπήρχε και κινέζος στο ανέκδοτο: έχυσε τον καφέ και έφαγε τη μύγα! Σαν τους εμπρηστές ένα πράγμα...
Μ'αυτά και μ'αυτά ξέχασα να σε καλοσωρίσω στο ιστολόγιο (-;
Να 'σαι καλά Παναγιώτη, σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα λίγο πριν σου αφήσω το post γιατί δεν ήθελα να θεωρήσεις ότι αντιτίθεμαι στις μαζικές εκδηλώσεις. Απλώς, φοβάμαι ότι αυτοί οι εύκολοι τρόποι δράσης (;) είναι σύγχρονα νανουρίσματα. Είναι όπως νιώθει κανείς να δίνει χρήματα σε κάποιον ζητιάνο και να αισθάνεται ότι έκανε το χρέος του όταν η σωστή βοήθεια μπορεί να βρίσκεται στο να μην τον βοηθήσεις καθόλου. Η Αγάπη ως έννοια (για τη φύση, τον συνάνθρωπο, το παιδί σου...) δεν πρέπει να είναι μια παθητική διαδικασία. Αντίθετα, πρέπει να έχει μεγάλα ποσά ενέργειας μέσα της. Οι περιπολίες σας σώζουν το νησί σας από τη φωτιά. Οι περιπολίες σας όμως βελτιώνουν και την ποιότητα του πνεύματος σας (εάν καταλαβαίνεις τι εννοώ(!)).
Τελικά πρέπει αυτές τις συζητήσεις να τις κάνουμε προφορικά γιατί με την έκταση που μπορούν να καταλάβουν, μάλλον με βιβλία θα μοιάζουν παρά με post σε Blog!!!
Θοδωρής
Δεν θα διαφωνήσω καθόλου με όλα αυτά. Ξέρεις όμως τι φοβάμαι; Να μην αναλωθούμε σε αμπελοφιλοσοφίστικες αποκυρήξεις. Υπάρχουν ζητιάνοι που χρειάζονται τη βοήθειά μας, ακόμα κι αν είναι το ένα τοις χιλίοις. Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Σαφώς κι αυτό που πρώτιστα μετράει είναι η δράση. Όμως μια σύναξη ακόμα και βουβή, είναι μια μορφή δράσης. Πάντως δεν είναι ωχαδερφισμός και απάθεια. Φυσικά και είναι μεγάλη η κουβέντα και θα χαρώ να την κάνουμε από κοντά, όπως και πολλές άλλες. Θα προσθέσω μόνο τούτο:για να αλλάξει ο κόσμος, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε οι ίδιοι, να μετασχηματιστούμε "αλχημικά", να εξαγνιστούμε. Αυτή είναι η πρώτη απαραίτητη αλλαγή. Κι αυτή η αλλαγή διευκολύνεται με συνειδητές πράξεις αντίδρασης στο status qvo, που μας προτιμά απαθείς.
Δημοσίευση σχολίου