Μαμαλούκας και Μόστρας

Το μεσημέρι πρόλαβα και ήπιαμε τα ουζάκια μας με το Δημήτρη το Μαμαλούκα. Ο Δημήτρης είναι συντοπίτης (Λευκαδίτης) και πετυχημένος συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο "Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα" έχει κατακτήσει πολλούς αναγνώστες (μεταξύ των οποίων κι εμένα) και εξακολουθεί ακάθεκτο, ενώ έχει αποσπάσει και καλές κριτικές. Πρόκειται για ένα αστυνομικό-βιβλιοφιλικό σενάριο με ικανή έρευνα να το στηρίζει. Είναι η ιστορία ενός χαραμοφάη ελληνοιταλού, που ξεπουλάει κομμάτι-κομμάτι τα σπάνια βιβλία που του κληροδοτήθηκαν. Η ζωή του πρόκειται όμως άρδην να αλλάξει όταν εισβάλουν σε αυτή μανιακοί συλλέκτες βιβλίων, ικανοί για οτιδήποτε και μια μανιακή για σεξ γυναίκα, ικανή για ακόμα χειρότερα! Ο ήρωας-ρεμάλι του Δημήτρη θα μπλέξει ακόμα περισσότερο όταν θα βρει στο διαμέρισμά του τη σύντροφό του νεκρή. Από εκεί και πέρα το πράγμα μπλέκει, αφού εμπλέκεται η αστυνομία, αλλά και κάποιοι άλλοι κύριοι που δεν έχουν σχέση με τα βιβλία, αλλά έχουν σχέση με τις δολοφονημένες γυναίκες. Από το δεύτερο μισό και μετά το βιβλίο οξύνει το αίσθημα αγωνίας και γαντζώνει τον αναγνώστη στα πλοκάμια μιας νευρώδους πλοκής, με γρίφους, ανατροπές καθώς ακολουθείται το τρίκ της μερικής συσκότισης, όπου δεν γνωρίζεις ποιός είναι ο καλός και ποιός ο κακός του έργου. Εδώ που τα λέμε άντε να διαχωρίσεις αυτά τα δυό στο χάος του σήμερα. Ενδιαφέρον και πρωτότυπο το εύρημα του εμβόλιμου κεφαλαίου. Γενικά ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί (αυτό άλλωστε γίνεται απνευστί) και πάντως σαφώς ανώτερο από τα υποτιθέμενα ξενόφερτα μπεστ σέλλερ του είδους. Καιρός είναι κάποιοι στην Ελλάδα να βάλουν τα θέμελα της αξιόλογης αστυνομικής λογοτεχνίας μετά τον Γ.Μαρή.

Όσο για τον Δημήτρη τι να πω. Σε μερικούς ανθρώπους σε μαγνητίζει η απλότητά τους και είναι αυτή η ίδια που δεν σου επιτρέπει να λες πολλά γι'αυτούς. Χάρηκα που τον γνώρισα και από κοντά και του εύχομαι κάθε του βιβλίο να είναι καλοτάξιδο.