ΕΥΠΩΛΗΤΑ ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ;

Εκεί λοιπόν που εξασκούσα το λειτούργημά μου (και για όποιον διαφωνεί μπορώ άνετα να τον καταραστώ να μεταμορφωθεί σε φαρμακοποιό τον Αύγουστο στο Μεγανήσι) στο σκοτεινό και ανήλιαγο φαρμακείο μου, παρέα με τις οσμές της καμφοράς, της φορμόλης, της αμμωνίας και του γαρυφαλλόλαδου, τσακ! μπαίνει τις γνωστός και μου ανακοινώνει ότι με είδε λέει στα ευπώλητα. Διατηρώντας την αταραξία σε βαθμό νιρβάνας που επιβάλει η σωστή εξάσκηση του κάματού μου, κατάφερα να πληροφορηθώ ότι "Το χειρόγραφο της Πράγας" είχε μπει στη λίστα με τα ευπώλητα του κυριακάτικου φύλλου του Βήματος. Ένατο και καταϊδρωμένο. Η πλάκα είναι ότι είχα πάρει το Βήμα, όπως κάθε Κυριακή, αλλά δεν είχα προλάβει να το ανοίξω (το λειτούργημα που λέγαμε). Τελικά το είδα στο διαδίκτυο ( http://tovima.dolnet.gr , στα βιβλία-ευπώλητα). Και εδώ χρήζει σχολιασμού.

1) Παραδόξως δεν ενθουσιάστηκα. Δεν λέω, χάρηκα. Το πρώτο μου βιβλίο είναι. Όμως δεν μπόρεσα να ενθουσιαστώ και μην με ρωτήσετε το γιατί. Δεν ξέρω το γιατί, αλλά κάθε μικρή ή μεγάλη επιτυχία μου προκαλεί ένα κενό, που σπεύδω να το γεμίσω με κάτι νέο και πιο τολμηρό. Άβυσσος η ψυχή.

2) Η λίστα με τα ευπώλητα προέρχεται από τα βιβλιοπωλεία του Παπασωτηρίου. Αυτό λέει κάτι από μόνο του, διότι το κοινό του Παπ. είναι νεανικό και μάλλον αντρικό. Όπως και να'χει το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό και ίσως μικρότερο από άλλα βιβλιοπωλεία. Αλλά είμαι ολιγαρκής!

3) Ένα μεγάλο μπράβο στους ήρωες που, μέσα στο κατακαλόκαιρο και την αποπνικτική ζέστη της πρωτεύουσας, τόλμησαν να κάνουν τη ρήξη με το κατεστημένο και να χαλάσουν τα ωραία λεφτουδάκια τους για το δικό μου πόνημα. Καλά βρε αθεόφοβοι, μες στον δεκαπενταύγουστο; Τι να πω; Οι βιτσίοζοι πάνε το Σεπτέμβρη για διακοπές...

4) Τώρα αυτή η ιστορία με τα ευπώλητα είναι και λίγο περίεργη. Δε λέω, κι εγώ τα παρακολουθώ, μα έχω την αίσθηση ότι δεν με επηρεάζουν πολύ. Άσε που έχω διαβάσει ευπώλητα μάπες ουκ ολίγες φορές, ενώ έχουν πέσει στα χέρια μου μικρά αριστουργήματα, καταχωνιασμένα σε απόμερα ράφια και με μηδενική ελπίδα να ανέβουν την κλίμακα της αναγνώρισης. Πρέπει να παίζει τεράστιο ρόλο η διαφήμιση και η αναγνωρισιμότητα. Τι πρέπει δηλαδή, σίγουρα πράγματα. "Πάρτε το τάδε κουραφέξαλο! Στην Ουγκάντα πούλησε 2 δισεκατομμύρια αντίτυπα! Θα είστε σαν τη μύγα μες στο γάλα αν δεν το αγοράσετε! Και μην ξεχνάτε: τόσα δις μύγες τρώνε σκ..., λέτε να κάνουν λάθος; ". Με κάτι τέτοια δημιουργούνται τα ευπώλητα. Φυσικά υπάρχουν και οι καλοί συγγραφείς. Δεν αντιλέγει κανείς. Ο Θέμελης δεν έχει ανάγκη διαφήμισης ο άνθρωπος. Είναι Μεγάλος. Ούτε η Άλκη Ζέη. Ούτε η κυρία Παπαδάκη, η αγαπημένη μου Βαμβουνάκη και πολλοί ακόμα. Αυτοί πουλάνε όπως πουλάει ο Νταλάρας και η Αλεξίου. Τώρα για να πουλήσει ο Κονιδάρης τι χρειάζεται; Δεν ξέρω τίποτα, δεν έκανα τίποτα και δηλώνω παντελώς αθώος. Νομίζω ότι έχω δικαίωμα να κάνω και ένα τηλεφώνημα! Και για να σοβαρευτώ, καλές είναι οι πωλήσεις, αλλά το βιβλίο για τον συγγραφέα τελειώνει στην τελευταία του φράση. Μετά δεν τον απασχολεί. Έχει πει όσα ήθελε να πει, τελεία και παύλα. Πάρτε το, διαβάστε το, αγαπήστε το, σκίστε το, κάψτε το, δανείστε το, πετάξτε το, προτείνετέ το, βαρεθείτε το, λατρέψτε το. Όπως λέμε και στο σκάκι: "its your move!"

Η άποψή σας είναι σεβαστή και ευχαριστώ εκ των προτέρων για το φιλί ή για τη σφαλιάρα.