«Αφού πρέπει ντε και καλά να μπω στο κάδρο, θα γίνει το θέλημα σου. Άλλωστε κάποιος πρέπει να σου κρατάει το κράνος, καθώς λες. Όμως θα μπω σαν παιδί, σα νεαρός ακόλουθος».
«Και πως θα γίνει αυτό;» απόρησε ο φίλος μου.
«Κάτσε και θα δεις» απάντησα σιβυλλικά και τον αποχαιρέτισα.
«Και πως θα γίνει αυτό;» απόρησε ο φίλος μου.
«Κάτσε και θα δεις» απάντησα σιβυλλικά και τον αποχαιρέτισα.
Πήγα ξανά στο μικρό σπίτι. Χρειάστηκα περισσότερο χρόνο απ’ όσο φανταζόμουν για να ανακαλύψω αυτό που έψαχνα μέσα στις ατελείωτες στοίβες βιβλίων. Στο τέλος όμως το βρήκα, προσεκτικά φυλαγμένο σ’ εκείνον τον αλχημιστικό τόμο με τον παράξενο τίτλο «Hermeticum Philosopharum», όπου το είχα κρύψει. Ήταν το σκίτσο που είχε κάνει ο αφέντης Λα Βαλέτ, σ’ εκείνον τον περίπατό μας, κάτω από ένα δέντρο. Τότε βέβαια κρατούσα καμαρωτός το σπαθί του. Στον πίνακα θα βαστούσα μια περικεφαλαία. Ήμουν όμως νέος, πολύ νέος, με φωτεινά μάτια και κοντά, ξανθωπά ακόμα μαλλιά. Ήταν το μόνο αναμνηστικό που είχα από το Λα Βαλέτ, μα πίστευα ότι ο μαέστρος ο Καραβάτζο δε θα δυσκολευόταν να δώσει ζωή και χρώμα σ’ εκείνες τις αδρές γραμμές από κάρβουνο.
«Αυτός είσαι εσύ; Μα βέβαια, τι ρωτάω. Βλέπω τη μύτη σου και τα φρύδια σου. Χα, χα! Ωραίο σκίτσο. Θα πρέπει ο Λα Βαλέτ να είχε πολλά χαρίσματα. Εντάξει λοιπόν».
«Αυτός είσαι εσύ; Μα βέβαια, τι ρωτάω. Βλέπω τη μύτη σου και τα φρύδια σου. Χα, χα! Ωραίο σκίτσο. Θα πρέπει ο Λα Βαλέτ να είχε πολλά χαρίσματα. Εντάξει λοιπόν».
Ο Αλόφ δεν περίμενε να δει κάτι τέτοιο, μα δεν έφερε και αντιρρήσεις. Κι έτσι ο Καραβάτζο πρόσθεσε και την αφεντιά μου σ’ εκείνον τον υπέροχο πίνακα που αντανακλά όλο το στρατιωτικό μεγαλείο, τη σωφροσύνη και την εξυπνάδα των Ιπποτών της Μάλτας, δίπλα στο Μεγάλο Μάγιστρο, Αλόφ ντε Βινιακούρ.
4 σχόλια:
Παναγιώτη, εχω αγοράσει το βιβλίο σου. Θα σου πω και πώς (γιατί αυτά μας αρέσουν!) Βρέθηκα τις Απόκριες σε βόλτα στην προκυμαία του Φλοίσβου, ξέρεις, την καινούργια με εκείνα τα κεραμιδί προκάτ και τις καφετέριες. Εκεί υπάρχει ένα πολύ "θαλασσινό" κι ευχάριστο βιβλιοπώλείο. Έ, εκεί το είδα χαζεύοντας, εν μεσω οδηγών για οικιακό σούπερ ντιζάιν, και είπα "θα παρω το βιβλίο του Παναγιώτη' Είναι και μεγάλο, γμτ. Θα το διαβάσω το καλοκαίρι και θα σου πω. Βρίσκω πολύ ωραίο και σημαντικό που μέσα από την περιπέτεια μορφώνεις τον κόσμο (Καραβάτζιο, ας πούμε). Και σίγουρα είναι βιβλίο που θέλει πολλή και σοβαρή δουλειά για να γραφτεί, κι ας είναι το αποτέλεσμα τόσο διασκεδαστικό.
Επίσης είναι βιβλίο που ευχαρίστως κάνεις δώρο σε ένα πολύ νέο παιδί. Δεν ξέρω πόσοι τα σκέφτονται αυτά, αλλά για μένα είναι σημαντικά. Συνήθως η πρόσφατη ελληνική λογοτεχνία είναι προβληματική ως προς αυτό..
@Pellegrina
Ευχαριστώ για την ...προκαταβολή!
Ώστε το ταπεινό μου πόνημα κάνει κακές παρέες με τα του "οικιακού σούπερ ντιζάιν"; Τι να κάνω ο έρμος, αυτό είναι κάτι που υπερβαίνει τις δυνάμεις μου...
Τώρα για δώρο για τα πολύ νέα παιδιά δεν ξέρω, γιατί έχει και κάμποσα φονικά το βιβλιαράκι (προσπαθώντας να μειώσω τις εντυπώσεις για το "μεγάλο" που ανέφερες και να τις στρέψω αλλού!). Βέβαια, με αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση, μάλλον για τη θεία Λένα θα με περάσουν.
ΥΓ. Θα επιμείνω στο "Καραβάτζο" (χωρίς "ι"), αφού όσους ιταλομαθείς έχω ρωτήσει (προεξαρχούσης της ειδήμονος που είχα την τύχη να παντρευτώ), το προφέρουν και το γράφουν έτσι. Το ίδιο και η μεταφράστρια της βιογράφου του.
¨οχι, Παναγιώτη παρεξήγησες! (εγώ φταίω, ήθελα να αποδώσω τη χαλαρή ατμόσφαιρα, ως κα΄τι χαρούμενο!) Το πόνημά σου έκανε παρέα με πολλά αξιόλογα πον΄'ηματα. Αν σημαίνει κάτι, ακριβώς δίπλα του ήταν το "Τι ζητούν οι βάρβαροι" του Κούρτοβικ. Έμοιαζαν και στο χρώμα του εξωφύλλου. Δεν ειναι κακό να μπαίνουν τα βιβλία σε τέτοια βιβλιοπωλεία και το συγκεκριμένο είναι πολύ καλόγουστο, με ωράια φωτογραφικά άλμπουμ κλπ.
Τα φονικά νόου πρόμπλεμ. Τα παιδιά χρειάζονται περιπέτεια, άλλωστε δεν εννοούσα παιδιά, εφηβους εννοούσα.
θενκς για το μάθημα προφοράς. Από ιταλικά είμαι (περίπου) σκράπας!
@Νιόβη
Καλά ντε, μην αγχώνεσαι, δεν παρεξηγιέμαι, σε χαλαρό ρυθμό μιλώ πάντα, ακόμα κι όταν πρόκειται για τα "πονήματά μου" (χε-χε, αστείο φαίνεται το "πονήματα" τώρα που το κοιτάζω, προφανώς υπογραμμίζει τον κόπο και τον ιδρώ του γραφιά!).
Μα...διαβάζουν οι έφηβοι;
Δημοσίευση σχολίου