Σα σήμερα, 24 Μαρτίου 1973, κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία το μνημειώδες μουσικό έργο των PINK FLOYD, "Dark side of the moon". Πιστεύετε πως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε; Αν ναι, ξανακούστε το "Money", από το συγκεκριμένο άλμπουμ. Εδώ θα βάλω ένα άλλο αγαπημένο κομμάτι, από το συγκρότημα που στιγμάτισε τα νιάτα μας κι ας μην ήμασταν τέκνα της δεκαετίας της ουτοπίας.
"Wish you were here"
5 σχόλια:
Ένα από τα αγαπημένα μου albums.
Αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου το "Time".
"And you run and you run to catch up with the sun, but its sinking
And racing around to come up behind you again
The sun is the same in the relative way, but youre older
Shorter of breath and one day closer to death"
όσο για το αν άλλαξε κάτι, ναι πως δεν άλλαξε πλέον we run and we run ακόμα πιο γρήγορα και φτάνουμε ακόμα πιο κοντά στο θάνατο.
Αγωνία επικρατεί στην Αμερική για τη δημοσιογράφο Τζιλ Κάρολ, που απήχθη στις 7 Ιανουαρίου στη Βαγδάτη και απειλείται με θάνατο. Στη διάρκεια εκείνης της απαγωγής, όμως, έχασε τη ζωή του ο Ιρακινός διερμηνέας της Τζιλ. Ένας σπουδαίος άνθρωπος.
«Όλοι τον ήξεραν ως Άλαν ή Έλιν όπως προφέρεται στα ιρακινά αραβικά. Πριν από τον πόλεμο, είχε ένα δισκοπωλείο στην καλύτερη γειτονιά της Βαγδάτης, την Αλ-Αρασάτ. Πελάτες του ήταν αυτοί οι δυτικοποιημένοι Ιρακινοί που τρελαίνονται για ξένη μουσική. Για όλους εμάς που ακούμε ροκ, εναλλακτική μουσική, τζαζ κ.λπ., δεν είχε πολλούς ανταγωνιστές. Το μαγαζί του δεν ήταν ένα απλό δισκοπωλείο, αλλά ένας Παράδεισος. Είχε τα πάντα, από Άμπα μέχρι Μέριλιν Μάνσον. Και μπορούσε να σου βρει τα πάντα. "Άλαν", του έλεγες, "άκουσα ένα φοβερό τραγούδι στο ραδιόφωνο, πρέπει να μου το βρεις". Εκείνος σε ρωτούσε υπομονετικά: "Ποιος το ερμηνεύει; Άνδρας ή γυναίκα; Θυμάσαι κανένα στίχο;". Τις περισσότερες φορές το είχε ακούσει και μπορούσε να στο βρει.
Είχε σπουδάσει ηλεκτρολόγος, αλλά το πάθος του ήταν η μουσική. Ήταν Χριστιανός από τη Βασόρα, και είχε μια γυναίκα που τον λάτρευε, την F. Τον πειράζαμε, πως μόλις παντρευτεί και αποκτήσει οικογένεια θα χάσει το ενδιαφέρον του για τη μουσική. Αλλά δεν το έχασε. Οι συζητήσεις με τον Άλαν συνέχισαν να περιστρέφονται γύρω από τους Πινκ Φλόυντ και τον Τζίμι Χέντριξ, αλλά περιλάμβαναν πλέον και την F, την κόρη του M και τον μικρό του γιο. Γι'αυτούς σπαράζει τώρα η καρδιά μου.
Συχνά έμπαινες στο μαγαζί και δεν έβρισκες κανέναν - όλοι ήταν στο διπλανό δωμάτιο και έπαιζαν κάποια εκδοχή του FIFA Soccer στο PlayStation. Ύστερα ερχόταν ο Άλαν, σου πρόσφερε ποτό και άρχιζε να σου διηγείται το τελευταίο κουτσομπολιό - τα ήξερε όλα. Όταν άρχισε ο πόλεμος, η περιοχή όπου βρισκόταν το μαγαζί ερήμωσε. Έρχονταν όλο και λιγότεροι πελάτες, γιατί ήταν επικίνδυνο. Όταν ο Άλαν άρχισε να δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα, αναγκάστηκε να το κλείσει. Κυκλοφορούσε με το σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο του πατέρα του, όπου είχε βάλει στο πίσω παράθυρο μια φωτογραφία του αγιατολάχ Σιστάνι. "Για να κρατώ μακριά τους φανατικούς", έλεγε.
H E. κι εγώ τον επισκεπτόμασταν πότε-πότε μετά τον πόλεμο, πριν κλείσει το μαγαζί. Μια μέρα τον βρήκαμε να κάθεται πίσω από το ταμείο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, και να ψάχνει τα CD. Δεν υπήρχε τρόπος να ακούσουμε μουσική, κι έτσι εκείνος κι η E. άρχισαν να τραγουδούν τα καλύτερα τραγούδια τους, αυτοσχεδιάζοντας αρκετά. Πριν το καταλάβουμε, είχαν περάσει δύο ώρες. Και τότε συνειδητοποίησα πως αυτό που έκανε το μαγαζί του Άλαν Παράδεισο δεν ήταν η μουσική. Ήταν ο Άλαν.
Λάτρευε τους Πινκ Φλόυντ, και ειδικά εκείνο το τραγούδι που λέγεται Goodbye Blue Sky. Αντίο Γαλανέ Ουρανέ. Αντίο Άλαν...».
(Από το blog της Riverbend, μιας νεαρής Ιρακινής, που γράφει στη διεύθυνση: http: //riverbendblog.blogspot.com/) ---Προσαρμογή: Μιχάλης Μητσός
Οι Pink Floyd έχουν γράψει ένα τραγούδι για τον καθένα μας.
Δεν τους λάτρευε τυχαία ο Άλαν.
Σε πολλά τραγούδια τους οι Pink Floyd ξεκινούσαν με μια εισαγωγή, που έμοιαζε αυτόνομη καμιά φορά, και λειτουργούσε ως πύλη του κόσμου στο οποίο μας καλούσαν να μπούμε.
Tο Money ξεκινά με τον διαπεραστικό μεταλλικό ήχο των νομισμάτων στα ταμεία.
Το Time αρχίζει με το ενοχλητικό επίμονο κουδούνισμα από ένα ξυπνητήρι.
Το Comfortably Numb με τους επαναλαμβανόμενους μονότονους κτύπους στην πόρτα..
Το αγαπημένο τραγούδι του Άλαν, το Goodbye Blue Sky, ξεκινά με τη φωνή ενός μικρού παιδιού :
Look, Mummy. There's an airplane up in the sky.
Δεν ξέρω αν οι φίλοι του Άλαν είχαν καταλάβει γιατί λάτρευε το συγκεκριμένο τραγούδι. Η νεαρή Ιρακινή μπλογκερ δεν μας το διευκρινίζει.
Εγώ όμως ξέρω. Να γιατί :
Oooooooo ooo ooo ooooh
Did you see the frightened ones
Did you hear the falling bombs
Did you ever wonder
Why we had to run for shelter
When the promise of a brave new world
Unfurled beneath a clear blue sky
Oooooooo ooo ooooo oooh
Did you see the frightened ones
Did you hear the falling bombs
The flames are all long gone
But the pain lingers on
Goodbye blue sky
Goodbye blue sky
Goodbye
Goodbye.
Οι Pink Floyd έχουν γράψει ένα τραγούδι για τον καθένα μας.
Δεν τους λάτρευε τυχαία ο Άλαν.
Ποσο μικρυνε ο κοσμος αλλα και ποσο μεγαλωσε ταυτοχρονα. Πρωι -πρωι με βαζεις Παναγιωτη να ψαχνω τα βινυλια μου και συ Γατε με "ταιζεις" με θλιψη για τον Αλαν. Τι παραξενο! Ακους για εναν ανθρωπο μετα τον θανατο του και ειναι σαν να εζησες και συ λιγο μαζι του. Τι να πω? Ευχαριστω?
@jim
Δεν μπορώ να συμμεριστώ τον πεσιμισμό που εκφράζει το τραγούδι (φύσει και θέση αισιόδοξος), εξάλλου ο θάνατος δεν είναι σίγουρο πως είναι κάτι το τελεσίδικο. Πάντως έχεις δίκιο, όλα είναι περισσότερο γρήγορα και λιγότερο ουσιαστικά.
@Γάτε
Ευχαριστώ για την αναμετάδοση της Ριβερμπέντ, ήταν ωραία. Ακόμα ωραιότερο το σχόλιο σου. Πράγματι, ένα τραγούδι για τον καθένα.
@εσπεκταδόρε
Καλό είναι να αναδιφούμε στην παλιά καλή μουσική. Κρατάει τα αντανακλαστικά μας σε φόρμα, σε αντίθεση με τις κατά τόπους και τρόπους γιουροβιζιονικές τρακατρούκες.
Δημοσίευση σχολίου