Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Ο ΓΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΡΕΝΤΙΓΚΕΡ ΖΕΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ



Κι όμως επέστρεψε! Ο Γάτος του Σρέντιγκερ, ο αγαπημένος φίλος Φίλιππος Κοεράντ, μετά από ένα ψυχαναλυτικό διάλειμμα και μια αναγκαστική ανακουφιστική αποχή, επέστρεψε με επαναφορτισμένο γουάχου (που θα' λεγε κι ο αγαπημένος φίλος Τομ Ρόμπινς). Ιδού το χαλάκι στη νέα του εξώπορτα: 

Στη διεύθυνση http://www.skakistiko.com/ βρίσκεται από σήμερα, στη νέα μορφή το skakistiko, αναβαθμισμένο τεχνικά. Είστε όλοι καλοδεχούμενοι!


Καλωσορίσατε! Αυτή είναι λοιπόν, η νέα μορφή του skakistiko, αναβαθμισμένη τεχνικά. Δεν άντεχα την ιντερνετική μοναξιά, το ομολογώ. Είστε όλοι καλοδεχούμενοι! Τα σχόλια είναι ευπρόσδεκτα και δημοσιεύονται με μια μικρή καθυστέρηση, ωστόσο το σύστημα αναγνωρίζει ορισμένους χρήστες και δημοσιεύει τα σχόλιά τους αυτόματα. Ορισμένες φορές θα αναδημοσιεύονται παλιές αναρτήσεις από το skakistiko.blogspot.com, όμως, γενικότερα, η θεματολογία θα είναι νέα. Καλώς ήρθατε!



Βέβαια, θα πει κανείς ότι αυτό το χαλάκι είναι μάλλον σαμαρκανδιανό, για να χωράει τόση αγκαλιά, αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι αυτές οι νομαδικές ψυχές. Το μόνο που απομένει είναι να του ευχηθώ να μη χρειαστεί να ξανασκαρφαλώσει στα κεραμίδια για ν' αγναντέψει τ' αστέρια, αλλά να κουβαλήσει την αστερόσκονη μέσα στο νέο σπιτικό. Έτσι, για να πασπαλιζόμαστε κι εμείς κάπου- κάπου. Καλό κουράγιο φίλε Φίλιππε.  

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΤΡΟΜΟΣ-ΠΑΡΤ ΟΥΑΝ




Η θεατρική ομάδα Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζει την κωμική σειρά «Ένα τσιγάρο τρόμος» στην οποία πρωταγωνιστούν: ο Βρασίδας ο αποθηκάριος (τον υποδύεται ο Μαρίνος Μουζάκης) και ο Οράτιος ο μαρκετίστας (τον υποδύεται ο γνωστός σκακιστής και αμετανόητος φίλος Ελισσαίος Βλάχος). Η σειρά περιέχει διαλογικά δράματα που σχολιάζουν την επικαιρότητα και αποτελεί οργανικό κομμάτι της επιθεώρησης “Ραντεβού με την ιστορία (ή ο λάκκος με τα σκατά)”. Κάθε Παρασκευή στο tsiri tv.  Τα κείμενα είναι του Ελισσαίου και η σκηνοθεσία είναι συλλογική: της Τρόικας των Κωνσταντίνου Πουλή, Μαρίνου Μουζάκη και Ελισσαίου Βλάχου.

ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΤΡΟΜΟΣ - Η ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ (επ.1) from TSIRI WEB TV on Vimeo.

Και για όσους δε γνωρίζουν ακόμα την ομάδα (που δεν είναι ομάδα) "Τσιριτσάντσουλες", ιδού το σύντομο curriculum vitae τους, όπως το υπέκλεψα -με όλη τη διακριτικότητα που με διακρίνει- από την ιστοσελίδa τους http://www.tsiritsantsoules.gr/ :

"Oι Τσιριτσάντσουλες δεν είναι μια ομάδα. Είναι φιλοσοφία ζωής. Είναι τρόπος επιβίωσης, δημιουργίας, επικοινωνίας ή ακόμα και φυγής. Είναι τρόπος αντίστασης και καταγγελίας. Mε άλλα λόγια είναι ένας αυτοοργανωμένος χωροχρόνος, στον οποίο συναντιόμαστε διάφοροι περιφερόμενοι καλλιτέχνες, τρελοί ή φρόνιμοι".

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

ΤΑ ΝΤΟΜΠΕΡΜΑΝ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Ήθελα, καιρό τώρα, να γράψω ένα άρθρο για την τυραννίδα του MEGA (και άλλων παρακάναλων), γι' αυτόν τον ορυμαγδό παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης της αλήθειας, στο βωμό του χρήματος και της διατήρησης της καθεστηκυίας τάξης. Γι' αυτό το βόρβορο που, με περιτύλιγμα γυαλιστερής (πράσινης) ζελατίνας, εισβάλει στο σπίτι του ανυποψίαστου Έλληνα, για να τον χώσει ως το λαιμό στις ελώδεις ακαθαρσίες της πιο αποφασιστικά φασιστικής "δημοσιογραφίας". Τόσο, που να μην μπορεί πια ν' ανασάνει και -κυρίως- να κινηθεί, να ξεκουνηθεί, να θυμώσει, να εξεγερθεί. Τόσο, που να αισθανθεί κι ο ίδιος παρασιτικό σαπρόφυτο και να αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι "μαζί τα φάγαμε". Όμως, άργησα λίγο να μιλήσω γι' αυτήν την ανελέητη πνευματική φάλαγγα και (με ανακούφιση) είδα ότι με πρόλαβε ο Στάθης Σταυρόπουλος. Αναδημοσιεύω λοιπόν το σχετικό άρθρο του από τον Ναυτίλο της "Ε". Μετά από αυτό ακολούθησε χαρτοπόλεμος μεταξύ "δημοσιογράφων" του MEGA και Στάθη, αλλά ο κύβος είχε ριφθεί. Και -αν κρίνω από τη σπασμωδική αντίδραση- ίσως να βρήκε και στόχο: στο δόξα πατρί. 




Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια.

Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 Ευρώ. Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.

Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού…

 
 
 
Τι Τρόμος είναι αυτός;!
Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.
Τι οργουελικός εφιάλτης!

Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ’ τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης,
να αρπάξουν απ’ το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να την δαγκώσουν, να την διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και να του τη δώσουν πίσω να την φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει -και αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.

Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός!

Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά με όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται -είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη; Οχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός, είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.

Τίποτα απ’ όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, διακόπτουν όποιον γουστάρουν και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές.




  Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική. Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ’ τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ’ αυτήν την τηλεοπτική χούντα -αυτό το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα. Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό την δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ’ το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις, αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ’ όσον έβλαψε η μαύρη πανώλης το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.

Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.

Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν. Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα, οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων – είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία. Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας – με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες…

Ντροπή!

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΒΟΪΝΙΤΣ!


Μέσω e-mail που μου έστειλε φίλος του μπλογκ πληροφορήθηκα ότι κατόρθωσαν να χρονολογήσουν το χειρόγραφο Βόϊνιτς, δίνοντας έτσι τέλος -εν μέρει βέβαια- στην ανεξάντλητη φημολογία για την καταγωγή του χειρογράφου. Ας δούμε όμως τι αναφέρει το ρεπορτάζ (η κολυβομετάφραση δική μου) :

Οι ερευνητές κατόρθωσαν να σπάσουν έναν από τους γρίφους που περιέβαλαν, αυτό που συνηθιζόταν να αποκαλείται: "Το πιο μυστηριώδες χειρόγραφο του κόσμου", το χειρόγραφο Βόινιτς (Voynich), ένα βιβλίο γεμάτο με σχέδια και γραφή που κανείς δεν στάθηκε ικανός να εξηγήσει μέχρι σήμερα.

Χρησιμοποιώντας τη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα ( C-14) μια ομάδα με επικεφαλής τον Greg Hodgins στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, συμπέρανε ότι το χειρόγραφο γράφτηκε στην αρχή του 15ου αιώνα, έναν αιώνα δηλαδή νωρίτερα απ' ότι πίστευαν οι περισσότεροι ερευνητές!
Σύμφωνα με τους ερευνητές ο "Κώδικας Ντα Βίντσι" ωχριά μπροστά στο "Χειρόγραφο Βόϊνιτς", το οποίο περιλαμβάνει εντελώς ξένους χαρακτήρες, μιας ακατανόητης γλώσσας, που είναι αραδιασμένοι ανάμεσα σε απεικονίσεις φυτών, αστρονομικών χαρτών και ανθρώπινων φιγουρών.
Ο καθηγητής Hodgins δηλώνει εντυπωσιασμένος με το χειρόγραφο. "Είναι ένας κώδικας, ένας γρίφος κάποιου είδους; Πολλοί άνθρωποι κάνουν στατιστικές, γραμματικές και λεκτικές αναλύσεις, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που συνηθίζονται στην κρυπτανάλυση. Αλλά μέχρι τώρα δεν έχουν ταυτοποιήσει απολύτως τίποτε!", σημειώνει.
Όμως, χάρη στον καθηγητή Hodgins και την ομάδα του, κάτι τελικά ταυτοποιήθηκε: η ηλικία του χειρογράφου.
Για να αποκτήσει δείγματα του χειρογράφου, ο Hodgins ταξίδεψε μέχρι το Πανεπιστήμιο Γέηλ, όπου οι συντηρητές της βιβλιοθήκης σπάνιων χειρογράφων (Beinecke) του Πανεπιστημίου είχαν προηγουμένως εντοπίσει και αναγνωρίσει τις σελίδες που δεν είχαν αφαιρεθεί ή επιδιορθωθεί, και που έτσι αποτελούσαν τις πιο αξιόπιστες ως δείγματα.
Ο καθηγητής αφαίρεσε χειρουργικά ένα τμήμα της περγαμηνής για να πάρει τα τέσσερα μικροσκοπικά δείγματα (1Χ7 mm) τα οποία μετέφερε πίσω στο εργαστήριο στο Tucson, όπου καθαρίστηκαν εξονυχιστικά. Μετά, η ομάδα αποτέφρωσε τα δείγματα κρατώντας μόνο τον περιεχόμενό τους άνθρακα. Αυτά τα νέα δείγματα άνθρακα (C-12) τροφοδότησαν έναν φασματογράφο μάζας που απομονώνει το βαρύτερο ισότοπο C-14, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τελική χρονολόγηση του αντικειμένου.
Έτσι λοιπόν, η ομάδα μπόρεσε να σπρώξει πίσω την υποτιθέμενη ηλικία του χειρογράφου κατά μια 100ετία, μια ανακάλυψη που εξάλειψε οριστικά κάποιες από τις γνωστές υποθέσεις για την καταγωγή και την ιστορία του χειρογράφου.
Παρότι ο Hodgins παραδέχτηκε ότι τα πραγματικά περιεχόμενα του βιβλίου είναι πέρα από την ειδικότητά του, πιστεύει ότι μπορεί να συνδέεται με την αλχημεία, μια πρακτική γνωστή για τη μυστικοπάθειά της, πράγμα που μπορεί να εξηγεί και το γιατί το χειρόγραφο κωδικοποιήθηκε.
"Ανακαλύπτω ότι αυτό το χειρόγραφο είναι απολύτως γοητευτικό, σαν ένα παράθυρο που κοιτάζει μέσα σ' ένα πολύ ενδιαφέρον μυαλό. Συνδέοντας όλα τα μέρη αυτής της ιστορίας, ένιωσα φανταστικά. Σε τελική ανάλυση αποτελεί έναν μεγάλο γρίφο που κανείς δεν έχει επιλύσει, και ποιός δεν αγαπάει τους γρίφους;" κατέληξε ο Hodgins.

Καταρχήν δε μπορώ να μη δηλώσω χαρούμενος για κάθε πρόοδο που κάνει η έρευνα σχετικά με το -μυθικό πλέον- χειρόγραφο. Ξεκίνησα να ασχολούμαι μαζί του εντατικά κάπου το 2004, παρ' ότι γνώριζα και νωρίτερα την ύπαρξή του. Η έρευνά μου εκείνη, που κράτησε δύο χρόνια, καρποφόρησε με το πρώτο μου μυθιστόρημα, "Το χειρόγραφο της Πράγας" από τις εκδόσεις Λιβάνη.


Όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο γνωρίζετε ήδη ότι τοποθετώ τη δημιουργία του αρκετά πιο πίσω από τον 15ο αιώνα (προς το τέλος των Σταυροφοριών) και μάλιστα βάζω τον Roger Bacon (1214-1294) να έχει κάνει την αντιγραφή του από το υποτιθέμενο πρωτότυπο. Χαίρομαι ωστόσο διότι η χρονολόγηση της περγαμηνής δεν ακυρώνει τη γενικότερη θεωρία μου για τη "γλώσσα" του κειμένου και την προέλευση των εικόνων, ενώ δεν αναιρείται και συνολικά, αφού κάλλιστα θα μπορούσε να έχει μεταγραφεί από τον 13ο αιώνα κι άλλες φορές. Φυσικά, δεν υποστηρίζω ότι η θεωρία μου, που γίνεται εκμεταλλεύσιμη λογοτεχνικά στο βιβλίο, είναι κάτι παραπάνω από εικασία και μυθοπλασία. Είναι όμως γεγονός ότι καταρρίπτονται όλοι οι ισχυρισμοί (πολύ διαδεδομένοι εσχάτως) ότι το χειρόγραφο αυτό καθ' εαυτό ήταν μια κατασκευασμένη απάτη από τον Τζων Ντη ή/και τον Έντουαρντ Κέλλυ. Τη χρονιά που ο Ροδόλφος ο Β' των Αψβούργων αγόρασε απ' αυτούς αντί αστρονομικού ποσού το αλλόκοτο βιβλίο, το τελευταίο ήταν τουλάχιστον δύο αιώνων!


Ας πούμε κάτι και για την χρονολόγηση. Έγραφα τότε: "Για σιγά ρε παιδιά, θα πει κάποιος. Γιατί δε γίνεται ραδιοχρονολόγηση με C-14; Τόσο δύσκολο είναι; Καθόλου δύσκολο θα απαντήσω εγώ. Αλλά η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα στην καλύτερη περίπτωση θα αποδείκνυε την ημερομηνία καταγωγής της περγαμηνής και όχι το πότε γράφτηκε το κείμενο (θα μπορούσαν να έχουν μεσολαβήσει δεκαετίες και βάλε). Χώρια το παράθυρο απόκλισης που υπάρχει. Και χώρια που το Γέηλ δεν την επιτρέπει οχυρωμένο καθώς είναι πίσω από το μύθο του εκθέματος του".

Δεν ήξερα μέχρι σήμερα το μεσημέρι ότι είχε δοθεί η σχετική άδεια από το Γέηλ για την ραδιοχρονολόγηση, κι ευχαριστώ τον Τομ γι' αυτή την πληροφορία. Όπως όμως σημείωνα τότε, αυτό που ξέρουμε τώρα πια είναι η ηλικία της περγαμηνής. Ο C-14 στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να λαθεύει 200 χρόνια, αλλά αυτό έχει λίγη σημασία. Από αυτά που θυμάμαι από την περίοδο που συμμετείχα σε διαδικτυακές ομάδες έρευνας για το Βόινιτς, θα ξαναρχίσει τώρα ο χαμός, από τους φανατικούς "βοϊνιτσιολόγους"! Νέες θεωρίες και νέα ιστορική έρευνα και νέες κρυπταναλυτικές επιθέσεις. Δεν το κρύβω. Γουστάρω!


Και επειδή το θέμα είναι μεγάλο και διαισθάνομαι ότι κάποιοι επισκέπτες του μπλογκ έχουν ήδη χαθεί κάπου στη μετάφραση, παραθέτω τις παλιές μου αναρτήσεις για το Χειρόγραφο Βόινιτς, για να μπουν και οι αμύητοι στο κόλπο:





Φυσικά έχω γράψει κι άλλα άρθρα για το Βόινιτς και έχω δώσει και κάποιες διαλέξεις, αλλά τα παραπάνω νήματα είναι αρκετά για να μπει στο νόημα κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, θα επανέλθω.
Ο "ερμητικά κλειστός κώδικας Βόινιτς", απέκτησε μια χαραμάδα και δεν κρατιέμαι από το να χώσω το μάτι μου στη σχισμή.

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

STILL GOT THE BLUES

Πάει κι αυτός...
O Gary Moore πέθανε. Εντελώς...




Τον βρήκανε, λέει, νεκρό στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο Costa del Sol της Ισπανίας, όπου έκανε διακοπές. "Άγνωστα μέχρι στιγμής αίτια", ξέρετε, αυτά που λένε για όσους τους βρίσκουν ξυλιασμένους, με τη μούρη χωμένη μέσα στη ντρόγκα. Να μη βιάζομαι βέβαια, είναι και πρόσφατη η είδηση... Τελοσπάντων, παράδειγμα προς μίμηση δεν ήταν, αλλά αυτή η κιθάρα "έπαιζε τα 12 Ευαγγέλια", που θα' λεγε κι ένας φίλος.
Ο Γκάρυ Μουρ πέθανε, ο Γκάρυ Κασπάροβ έκοψε το σκάκι, κι εγώ τώρα τελευταία, να μη σας πω καλύτερα...
Και τα "Ευαγγέλια" που λέγαμε: