ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΣΚΑΚΙ 1

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΣΚΑΚΙ:ΟΙ ΝΙΚΕΣ
Το σκάκι είναι μάχη; Δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι μια μάχη είναι σκάκι. Εκτός από τις σφαγιαστικές μάχες της ιστορίας, όπου ο νικητής στρατός έκλεβε εκκλησία λόγω της συντριπτικής του υπεροπλίας, όλες οι άλλες μάχες ανά τους αιώνες κρίθηκαν στις στρατηγικές, το ηθικό των μάχιμων τμημάτων και την ικανότητα των στρατηγών ή των πρωταγωνιστών τους. Αυτούς τους πρωταγωνιστές θα πλησιάσουμε (αλλά όχι από πολύ κοντά γιατί είναι και πεθαμένοι) για να δούμε πως θριάμβευσαν σε ιστορικές πολεμικές αναμετρήσεις. Ανεβείτε στο άλογό σας και βγάλτε και το σπαθί από το θηκάρι! (Τώρα ξαναβάλτε το μέσα γιατί δεν παίζουμε μ’ αυτά τα πράματα!)

Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ
Γουλιέλμος ο Κατακτητής- Χάστινγκς 1066

Στην προσπάθειά του να καταλάβει τον Αγγλικό θρόνο που του είχε υποσχεθεί ο εκλιπών θείος του, βασιλιάς Εδουάρδος ο Εξομολογητής, ο Γουλιέλμος της Νορμανδίας (περιοχή της βόρειας Γαλλίας σήμερα) εκστράτευσε εναντίον της Αγγλίας το 1066. Αν ήξερε πως θα καταντούσαν οι Άγγλοι δέκα αιώνες αργότερα ίσως και να το ξανασκεφτόταν ο άνθρωπος. Οι Σάξονες που είχαν καταλάβει την εξουσία με τον βασιλιά Χάρολντ τον Β’, τον περίμεναν σε μια στενή διακλάδωση της βαριάντας κοντά στο Χάστινγκς, όπου το ιππικό του δε θα είχε πολλά περιθώρια για μανούβρες.
Όταν άρχισε η μάχη ο Γουλιέλμος προσπάθησε με ένα φυσιολογικό και αναμενόμενο άνοιγμα (πρώτα οι τοξότες, κατόπιν οι πεζικάριοι και τέλος το ιππικό) να διασπάσει τον «σκαντζόχοιρο», που δημιουργούσαν οι τεράστιες ασπίδες των Χουσκάρλων του Χάρολντ. Οι Χουσκάρλοι ήταν κάτι θηρία δύο μέτρα ο καθένας, τριχωτοί και δη κοκκινοτρίχηδες με χαλασμένα δόντια (λόγω πλημμελούς στοματικής υγιεινής). Ο φόβος και ο τρόμος του σκακιστή δηλαδή. Άριστοι χειριστές του διπλού πέλεκυ, που ζύγιζε όσο πέντε σκακιέρες (με τα τραπέζια τους μαζί) και που έκοβε κομμάτια ασυστόλως.

Ο Γουλιέλμος δεν άργησε να διαπιστώσει ότι τα πιόνια του επέστρεφαν αποδεκατισμένα και με την ουρά στα σκέλια από τις μάταιες εφορμήσεις τους και βλέποντας να πλησιάζει η νύχτα που θα βοηθούσε τους αμυνόμενους, άλλαξε στρατηγική. Με έναν έξυπνο συνδυασμό έβαλε τους τοξότες του να ρίχνουν υπό γωνία, ώστε τα βέλη να περνάνε πάνω από τις στημένες ασπίδες των Σαξόνων. Αυτό τον βοήθησε να κερδίσει κάποιο υλικό και να δημιουργήσει σύγχυση στον αντίπαλο. Και τότε ήταν που όρμησε ο ίδιος με τους διαλεχτούς ιππότες του στη μάχη. Βλέπετε, οι βασιλιάδες σ’ εκείνες τις ρομαντικές παρτίδες πολεμούσαν και οι ίδιοι. Δεν κάθονταν στο σπιτάκι τους να τον παίζουν (τον Fritz). Πήγαιναν να βοηθήσουν την ομάδα να πάρει κανένα ποντάκι.

Στην αντάρα της μάχης σώμα με σώμα που ακολούθησε το άλογο του Γουλιέλμου πληγώθηκε θανάσιμα και βγήκε αιμόφυρτο από τη σκακιέρα. Χάνοντας το βασιλιά από τη θέα τους οι Νορμανδοί, που εκείνη την ώρα υπερτερούσαν, άρχισαν να κάνουν ανακρίβειες και να λυγίζουν. Φανταστείτε να συνειδητοποιήσουν τα κομμάτια σας ότι παίζουν δίχως βασιλιά! Θα ξαναπηδήσουν πίσω στο κουτάκι μόνα τους! Ο Γουλιέλμος κατάλαβε τα σκούρα όταν είδε τις γραμμές του να διασπώνται και τους Χουσκάρλους να τρίζουν τα σάπια δόντια τους. Σε πίεση χρόνου και με τη βαριά πανοπλία να εμποδίζει τις κινήσεις του, αποτόλμησε κάτι ριψοκίνδυνο. Προσπάθησε να ανοίξει δρόμο ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς και κατάφερε αποφεύγοντας πολλά σαχ να ανέβει σε ένα μικρό ύψωμα και να σηκώσει το βασιλικό λάβαρο.
Αυτή ήταν η νικητήρια κίνηση! Η επιστροφή του Ρουά στη σκακιέρα αναπτέρωσε το ηθικό των Νορμανδών και μια γενναία επέλαση του ιππικού τους διέσπασε την άμυνα των Σαξόνων και έφτασε μέχρι το ροκέ του Χάρολντ. Ένας μάλιστα ιππότης κατόρθωσε να καρφώσει με το δόρυ του τον πυρόξανθο κολοσσό, θέτοντας ουσιαστικά τέρμα στη μάχη. Με φρέσκο άλογο ο Γουλιέλμος άρχισε να καταδιώκει στη σκακιέρα τα αντίπαλα κομμάτια και να θερίζει ανενόχλητος τους Χουσκάρλους, που σαν ευγενείς ήταν οι μόνοι που δεν το είχαν βάλει στα πόδια. Μετά από οκτάωρη μάχη οι λίγοι εναπομείναντες έδωσαν τα χέρια και ακολούθησε υπογραφή των παρτιδόφυλλων.

Η νίκη αυτή ήταν καθαρά θέμα ενός και μόνο ανθρώπου, που με την ευφυΐα, το θάρρος και την αποφασιστικότητά του σε κρίσιμες στιγμές, ανέτρεψε το αποτέλεσμα της παρτίδας. Ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής άλλαξε την ιστορία της Αγγλίας διότι σ’ αυτόν ανάγονται οι ξανθιές αγγλίδες (μέχρι τότε ήταν όλες κοκκινομάλλες και με φακίδες). Στους πολεμικούς ανταποκριτές της εποχής, όπως φαίνεται κι από την περίφημη ταπετσαρία του Μπαγιό, που περιγράφει τη μάχη, ο Γουλιέλμος έκανε μια δήλωση, που έμεινε στην ιστορία: «Και ο βασιλιάς παίζει!»