ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ

Πριν λίγο καιρό έκανε την εμφάνισή του στα ράφια των βιβλιοπωλείων ένα μικρό βιβλιαράκι από τις εκδόσεις Κ.Μ.Ζαχαράκη, με τίτλο "Γιατί οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν". Το σύντομο πόνημα αποτελεί την πρώτη συγγραφική προσπάθεια μιας καλής μου φίλης και συναγωνίστριας (είμαστε και οι δυο δημοτικοί σύμβουλοι στο Δήμο Μεγανησίου), της Μερώπης Κονιδάρη (οι συνωνυμίες δεν υποδηλώνουν απαραίτητα στενή συγγένεια στο νησί!).

Πρόκειται για έναν ατελέσφορο έρωτα ανάμεσα σ' ένα αστέρι εγκλωβισμένο στις συνθήκες και ένα ντροπαλό φεγγάρι. Είναι δηλαδή μια ιστορία δοσμένη σαν παραμύθι. Θα μπορούσε κάλλιστα να διαβαστεί σαν τέτοιο και ίσως γι' αυτό να γράφτηκε. Όμως η θερμή υποδοχή που του επιφυλάχτηκε αποδεικνύει και την άλλη του διάσταση. Αυτήν που ξεχειλίζει από ευαισθησία. Αυτή που επαναφέρει τις εύθραυστες ισορροπίες μιας άδολης αγάπης στο προσκήνιο μιας στυγνής, αναίσθητης, συνθηκολογημένης και παράλογης πραγματικότητας. Αυτή που πάλλει λεπτές χορδές συγκίνησης με την ανιδιοτέλεια ενός παιδιού.

Η αρχετυπική προσωποποίηση δεν υποβαθμίζει την διήγηση, αντίθετα την εξαγνίζει. Οι υποβόσκουσες βιωματικές πινελιές δεν κραυγάζουν, ψιθυρίζουν παρηγορητικά. Η επιλεγμένη εικονογράφηση δε θαμπώνει, αλλά συμπορεύεται φωτίζοντας το κείμενο. Ο λόγος παραμένει σεμνός, λιτός και άμεσος, δίχως περιττά ψιμύθια, όπως ταιριάζει σε κουβέντα αστεριών.

Το' χω ξαναπεί: είμαστε φτιαγμένοι για να λέμε ιστορίες. Και το αφηγηματικό ξεκίνημα της Μερώπης υπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Την καλωσορίζω λοιπόν στο ατίθασο σινάφι των παραμυθάδων και της εύχομαι ανάλογη συνέχεια. Κι αν ακόμα το "Γιατί οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν" δεν είναι παραμύθι, ας μην ξεχνάει ότι οι αναγνώστες της είμαστε παιδιά.

Bio: Η Μερώπη Κονιδάρη σπούδασε νοσηλευτική, ζει και εργάζεται στον Πειραιά, στον ευαίσθητο χώρο της υγείας. Συμμετέχει ενεργά στα κοινά. Όσο για τα όνειρά της, αφετηρία είχαν το μικρό νησάκι του Ιονίου, το Μεγανήσι. Κάποια απ’ αυτά πραγματοποιήθηκαν, για τα υπόλοιπα προσδοκεί και ελπίζει.