Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

ΠΑΝΑΚΕΙΑ VI

Όταν φτάσαμε σ’ εκείνο το σημείο ο ουρανίσκος μου έκαιγε από την πιλάλα. Ένας κύκλος πολεμιστών είχε ριχτεί σε μια λυσσαλέα μάχη πάνω απ’ το σώμα του διοικητή μας και χώθηκα κι εγώ ανάμεσά τους. Η λόγχη μου ήταν άχρηστη. Την πέταξα και τράβηξα το ξιφίδιό μου από τη ζώνη, που ήταν επιμελώς τροχισμένο με ακονόπετρα. Άρχισα να χτυπώ με μανία. Η όρασή μου θόλωσε, είχα την εντύπωση ότι είχε ξαφνικά σκοτεινιάσει. Μα χτυπούσα αδιάκριτα, δεξιά κι αριστερά, σφίγγοντας την κοκάλινη λαβή με όλη μου την δύναμη, εισπνέοντας σκόνη και δαγκώνοντας χώμα, ραντίζοντας με αίμα τη γη, ξανά και ξανά, δεξιά κι αριστερά, χωρίς να κοιτώ, χωρίς να ξέρω αν σκότωνα, κι αν αυτοί που σκότωνα ήταν μουσουλμάνοι ή χριστιανοί.
Φευγαλέα περνούσαν από μπροστά μου πρόσωπα πιτσιλισμένα από αίμα, μάσκες αγωνίας, μορφασμοί πόνου, μάτια τρομαγμένα, δόντια σφιγμένα, κορμιά βρώμικα, πόδια ανοιγμένα, χέρια κομμένα, κράνη σπασμένα, θώρακες με βαθουλώματα, όπλα ορφανά, κραυγές χωρίς ηχώ και ψυχές αδειανές. Κι εγώ συνέχιζα να στριφογυρίζω μέσα στον ορυμαγδό, αλαφιασμένος, σα μύστης παγανιστικής τελετής, σαν τρελός, με το αίμα να φτάνει μέχρι το κόκαλο της λαβής και να στάζει στα δάχτυλά μου, γλοιώδες, κολλώδες και ζεστό. Κάποια στιγμή τα ίδια αυτά δάχτυλα άνοιξαν μόνα τους, κι άφησαν τι ξιφίδιο να πέσει στα πόδια μου. Πήγα να σκύψω να το πάρω μα δε μπόρεσα. Για τον ίδιο λόγο που το είχα χάσει. Και ο λόγος αυτός ήταν ο πόνος. Ένας βαθύς, οξύς πόνος που έκανε τον αέρα στα πνευμόνια μου να ξεραθεί. Ένας πόνος που ξεκινούσε από την πλάτη μου και που έσχιζε σαν κεραυνός όλο μου το σώμα στα δυο. Πήγα να πω «μάνα», μα πριν προλάβω σωριάστηκα στο έδαφος.
Μετά έσβησαν όλα τα κεριά του κόσμου.

[Απόσπασμα από την "Πανάκεια", φωτογραφία από το Ιστορικό Μουσείο της Βαλέτας]

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λίγη από την υπομονή σας ζητώ, καθότι βλέπω από τη φωτό ότι σας αρέσουν τα ιστορικά μουσεία. Η σύγχρονη ελληνική ιστορία βρίθει λεπτομερειών τις οποίες πολλοί προσπερνούν αθόρυβα. Έχετε υπόψη τα όσα αναφέρω στο σκακιστικό μπλογκ για το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων του Ψαρρού? Ελπίζω να τα γνωρίζετε κι αν πάλι όχι, πράγμα που θα με στεναχωρούσε πάρα πολύ, τουλάχιστο να τα σέβεστε και ν'αποδίδετε την πρέπουσα σημασία, διότι είναι ενδεικτικά της δράσης του ΕΛΑΣ. Και το πιο σημαντικό είναι ότι η δράση αυτή, άκρως ανθελληνική κι αντιπατριωτική, έλαβε χώρα πριν φύγουν οι κατακτητές, κάτι που επιτρέπει να εξαχθεί αβίαστα το συμπέρασμα για προμελετημένο σχέδιο επιβολής του κομμουνιστικού ερέβους στην Ελλάδα. Φυσικά και δεν εννοώ τίποτε για τη δικιά σας σχέση με τον ΕΛΑΣ, απλώς να μην κρυβόμαστε πίσω από ανόητα ιδεολογικά προσχήματα, όταν η αλήθεια βοά κύριε. Ευχαριστώ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Αγαπητέ Αλεξήνορα,ασφαλώς μου αρέσουν τα μουσεία και η Ιστορία. Όχι όμως το είδος της "ιστορίας" που βλέπει τον εθνικοσοσιαλισμό ως μια κάποια λύση, τους γερμανοτσολιάδες ως ήρωες, τους δοσίλογους ως αγωνιστές, τους κομμουνιστές ως μίασμα, την ξενοφοβία ως στάση ζωής, τον αντισημιτισμό ως απάντηση και τη διαφορετικότητα ως εξοστρακιστική αφορμή.

Φιλικά λοιπόν θα σας συνιστούσα να αλλάζετε που και που αναγνωστικές προτιμήσεις. Έχω την αίσθηση ότι θα σας κάνει καλό και -μεταξύ άλλων- θα σας βοηθήσει να μη γίνεστε το κόκκινο πανί στο ιστολόγιο του φίλου μας του Γάτου.

Υ.Γ.Τα περί αγάπης ισχύουν.

Ανώνυμος είπε...

Οπωσδήποτε και δε λατρεύω το ναζισμό και τα ιδανικά του εθνικοσοσιαλισμού, με τον τρόπο που εξελίχθηκαν, απλώς μου αρέσει να τα αντιμετωπίζω ψυχρά, παρακολουθώντας τις εκάστοτε περιστάσεις κατά τις οποίες λαμβάνουν χώρα τέτοια φαινόμενα. Γιατί οι πιο πολλοί σιωπούν απέναντι στα όσα επίσης φριχτά, όπως ο Χίτλερ, διέπραξε ο Στάλιν? Τουλάχιστον ο Χίτλερ έκανε πόλεμο, ενώ ο Στάλιν εξολόθρευσε δικούς του, ομοϊδεάτες του. Όλοι λοιπόν φρίττουν με το Χίτλερ κι αγνοούν ή, το χειρότερο, κάνουν τα στραβά μάτια για τα εγκλήματα του Στάλιν. Γιατί κύριε? Δε συμφωνώ με κανενός είδους ακρότητα ή μίσος του τύπου "έξω οι ξένοι" κι αν το νομίζετε, συνιστά παρεξήγηση. Αλλά ούτε και το "μπάτε σκύλοι, αλλέστε" το βρίσκω πάλι σωστό. Δεκτή η μετανάστευση, αλλά με έλεγχο, όχι τα σύνορα ξέφραγο αμπέλι, όπως στη χώρα μας. Αυτό που θαυμάζω στη Γερμανία δεν είναι το ότι μόνη της πήγε να κατακτήσει τον κόσμο, αλλά το περίφημο " γερμανικό θαύμα", αν το έχετε ακούσει. Δύο φορές, αντίστοιχα μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους, η χώρα αυτή ανέκαμψε σε σύντομο διάστημα. Μακάρι να το μπορούσε και η Ελλάδα, που μετά την κατοχή κι ενώ παίζονταν σενάρια προσάρτησης της Βορ.Ηπείρου ή της Κύπρου, διεξήχθη ένας από τους πιο αιματηρούς εμφυλίους στην ευρωπαϊκή ιστορία. Αυτό που κατακρίνεται ως ναζισμός δεν είναι παρά ένας αηδιαστικός εκφυλισμός. Διαθέτει μια επιστημονική βάση, φιλοσοφική και ιατρική, με προεκτάσεις ανθρωπολογικές και περιεχόμενο βιοϊατρικής-γενετικής, ανάλογο της έρευνας για το DNA σήμερα. Δεν είχε καμία πρόθεση το όλο σκεπτικό των επιστημόνων αυτών να διαχωρίσει την ανθρωπότητα σε όντα άξια ή μη, ως προς το ζειν. Ίσως βέβαια ο Νίτσε να μη συμφωνούσε απόλυτα με κάτι τέτοιο στον "Υπεράνθωπο" ή στο "Τάδε έφη Ζαρατούστρα". Νομίζω όμως ότι θα βρείτε, ως επιστήμονας, ενδιαφέρον το πόνημα "Ιστορία των ανθρώπινων φυλών" (εκδ.Πορεία) του Καρλ Σάλλερ, Γερμανού ιατρού ανθρωπολόγου, που αντιτάχθηκε ανοιχτά στους Ναζί.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ήμουν σαφής. 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων Ψαρρού. Ρωτάω γιατί? Την ώρα που υπάρχουν κατακτητές στη χώρα, Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι? Γιατί κύριοι? Έχετε μια λογική απάντηση να μου δώσετε, ναι ή όχι? Γνωστό το δίλημμα, το έχω θέσει κι άλλοτε: Ετεοκλής ή Πολυνείκης? Μια απάντηση θα ήθελα από κάποιον από εσάς που εκθειάζετε τον ΕΛΑΣ. Τι δικαιολογεί τόσο μίσος για τον αδερφό σου? Τώρα τα υπόλοιπα περί φασισμού κάνω πως δεν τ'ακούω. Τη βρήκαμε τη λύση, αν κάτι δε μας αρέσει, κραυγάζουμε όλοι μαζί: φασίσταααας. Από κει και πέρα όλα είναι φαύλος κύκλος: Παναγούλης, Μπελογιάννης, Λαμπράκης, Μπακογιάννης, παρά τρίχα ο Παλαιοκρασσάς, τα πάντα ξεκινούν από εδώ, από αυτά τα αναπάντητα γιατί για το Μελιγαλά, το 5/42 κλπ. Γιατί το 5/42, σας ρωτώ? Γιατί τέτοια ύπουλη, ιταμή και βδελυρή συμπεριφορά? Τις τοποθεσίες που αναφέρω πιο πάνω, όπου συγκρούστηκε ο ΕΛΑΣ με το 5/42, τις ξέρω όλες, από εκεί κατάγομαι. Ο παππούς μου, κύριε Κονιδάρη, τις έχει γυρίσει όλες από παιδί ακόμη κι αργότερα ως κυνηγός στην ύπαιθρο. Την τελευταία στιγμή γλίτωσε από το παιδομάζωμα του ΕΛΑΣ κι εγώ μπορεί να είχα φυτρώσει σε καμία Σιβηρία ή Καζακστάν. Μιλάμε για εγκλήματα κύριοι. Μπορείτε να μου απαντήσετε γιατί γίνονται τέτοια εγκλήματα? Εγώ αδυνατώ να βρώ λογική, μήπως εσείς μπορείτε?

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Αγαπητέ Αλεξήνορα, οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μας είναι τόσο χαώδεις που δε γεφυρώνονται ούτε με τις γέφυρες που οραματίστηκε ο Καραμανλής ή ο Χαρίλαος Τρικούπης ή ο Μάρκος Μπότσαρης ή ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς.

Για μένα, για παράδειγμα, δεν υπάρχει "Βόρεια Ήπειρος", και δε θεωρώ "ξέφραγο αμπέλι" μια χώρα που μπορεί να αγκαλιάζει οικονομικούς μετανάστες. Για μένα επίσης δεν έχει νόημα η σύγκριση του Στάλιν με το Χίτλερ ή τον Φράνκο ή τον Παττακό. Δεν απαλύνονται κάποια πράγματα, ούτε και με την -τύποις- νιτσεϊκή απλοποιητική προδιαθεσιμότητα.

Το περίφημο "Γερμανικό θαύμα" ας πούμε, στηρίχτηκε σε επίπλαστες δουλειές (στρατιωτικής και κατασκευαστικής βιομηχανίας, θέσεις εργασίας) και στον αναμφισβήτητο ιδρώτα των γερμανών προλετάριων, καθώς και στα όμορφα αμερικάνικα κεφάλαια, για να μην ξεχνιόμαστε.

Δε γνωρίζω γιατί σας αρέσει αυτό το εμφυλιακό κλίμα, μπορώ όμως να το υποθέσω. Παρατηρώ ότι γράφετε όλες τις ώρες της μέρας, πράγμα που μου λέει πως είτε είστε συνταξιούχος, είτε πολύ νέος, είτε άνεργος, είτε παχυλοεισοδηματίας. Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, έχετε όλο το χρόνο στη διάθεσή σας, πράγμα εξάλλου που αποδεικνύουν και οι σχοινοτενείς και ακάματοι σχολιασμοί σας. Το τελικό μου ερώτημα είναι: γιατί δεν φτιάχνετε ένα δικό σας ιστολόγιο να τα λέτε όλα αυτά και να μπαίνουν οι ομοϊδεάτες σας να σας χειροκροτούν, να σας ποδοκροτούν να τραγουδάτε όλοι μαζί τον εθνικό ύμνο ή να απαγγέλετε χωρία από το "Ο Αγών μου";

Ανώνυμος είπε...

κύριε Κονιδάρη,
συγχαρητήρια για τη σελίδα σας,με ενθουσίασε!

σπάνια χρησιμοποιώ τη λέξη "ενθουσιασμός",φανταστείτε,λοιπόν!!

σας ανακάλυψα μέσα από το φίλο "nikitas",

με χαρά μου θα "κάνω πως σας πιστεύω" γιατί ,εκτός από φαρμακοποιός, κατέχετε και την τέχνη της γραφής,ένα είδος φαρμάκου κι αυτή..(θυμηθείτε και τη "μελαγχολία Ιάσωνος Κλεάνδρου").

καλημέρες!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@nyxterino
Καλοσύνη σας,αν και πήρα να αναρωτιέμαι μήπως με δουλεύετε. Δεν είναι πια και τόσο εντυπωσιακό το βλόγκιο, δεδομένου πως ο χρόνος μου είναι μονίμως πεπιεσμένος. Επιθυμώ τουλάχιστον να είναι φιλόξενο.


Όσο για το δικό σας τοιούτο, θα το επισκεφτώ οσονούπω για να πάρω μια γεύση.

Αναφέρεστε ασφαλώς στον εν Κομμαγηνή Ιάσονα, του Αλεξανδρινού, εκεί που λέει:

"Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως/ που κάμνουνε -για λίγο- να μη νοιώθεται η πληγή".

Μη νομίζετε πάντως πως το θυμόμουν απέξω, να είμαστε ειλικρινείς. Να είστε καλά πάντως που μου το θυμήσατε.

Ανώνυμος είπε...

και βέβαια εννοώ όσα είπα!!

θα χαρώ να τα πούμε με την πρώτη-ή και με τη δεύτερη!-ευκαιρία!

να είστε καλά.

Δημήτρης είπε...

"χωρίς να κοιτώ, χωρίς να ξέρω αν σκότωνα, κι αν αυτοί που σκότωνα ήταν μουσουλμάνοι ή χριστιανοί."

Φίλε Παναγιώτη, πόσο όμορφα περιγράφεις την κατάσταση που επικρατεί στο μυαλό του στρατιώτη στο πεδίο της μάχης;;; Και την παράνεια του πολέμου εν τέλει...

Εξαιρετική γραφή!

Πήρα να διαβάσω το "Το χειρόγραφο της Πράγας" αλλά δεν το έχω ξεκινήσει ακόμα, διάβασμα βλέπεις άλλου τύπου που θα πάει, δεν θα τελειώσει η εξεταστική;;;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@jim
Διάβασε για την εξεταστική σου, που είναι και το πιο σημαντικό σε αυτήν την περίοδο της ζωής σου (μετά τους έρωτες εννοείται!), και θα βρεις χρόνο και για τη λογοτεχνία.Αυτή η τελευταία είναι πιο υπομονετική και από τις φίλες και από τους καθηγητές :-)

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα,Παναγιώτη,

λοιπόν,δεν έχω διαβάσει το βιβλίο σου όμως ,στην αποσπασματική ανάγνωση, διακρίνεται ευκρινέστατα η περιγραφική ικανότητα του συγγραφέα του με επιμονή στη λεπτομέρεια,με "ζουμαρίσματα" θα' λεγα..

αν,στόχος είναι πάντα (και) να γοητευτεί ο αναγνώστης ,νομίζω η γραφή σας το πετυχαίνει απόλυτα..

καλή σου μέρα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@nyxterino
Εξ όνυχος τον λέοντα;
Ίσως θα πρέπει να διαβάζουμε ένα βιβλίο για να έχουμε σφαιρική αντίληψη γι' αυτό και το συγγραφέα του. Όχι;

Ανώνυμος είπε...

Tom

Πολύ καλά τα είπες Παναγιώτη, όμως δεν κατάλαβα απο που ξεκίνησε η όλη ιστορία με τον αλεξηνωρ;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Tom
Δεν είναι τίποτε παράξενο, απλά ο κύριος Αλεξήνωρ, απάντησε σε σχολιασμό μου σε φιλικό μπλογκ (στο οποίο συχνάκις εκθέτει τις απόψεις του),όπου υπήρχε μια ανάρτηση με ένα βίντεο του Άρη Βελουχιώτη, με σχολιασμό(εξίσου χαρακτηριστικό για τις προαναφερθείσες απόψεις) στο δικό μου ιστολόγιο.

Ανώνυμος είπε...

Διηγήματα με περιεχόμενο ιστορικό και περιγραφές μάχης πραγματικά με συναρπάζουν. Έχετε υπόψη, πιστεύω, τον Ισπανό Αρτούρο Περέθ-Ρεβέρτε. Είναι για μένα κορυφαίος στο είδος του. Ο λοχαγός Αλατρίστε με στοιχειώνει κυριολεκτικά. Φοβερές εικόνες μάχης. Ειδικά απόλαυσα τον "Πίνακα της Φλάνδρας" και, ως εκ τούτου, θεωρώ το έργο σας εφάμιλο.
Όσο για την Βόρ.Ήπειρο, είναι κάτι αντίστοιχο, νομίζω, με τη Βόρεια Ντακότα ή Καρολίνα ή ακόμα τη Βόρεια Κορέα, απλώς προσδιορίζει γεωγραφικά και διευκρινίζει με μια κάποια ακρίβεια για ποια περιοχή μιλάμε. Μιλιταριστικό νόημα δε νομίζω ότι μπορεί να υφίσταται. Ελάχιστο τέτοιο παρελθόν, και σίγουρα μέλλον, έχει να αναδείξει η χώρα μας, με μόνες εξαιρέσεις τις περιπτώσεις που αμυνόταν κατά εισβολέων και την επανάκτηση περιοχών που είχαν σκλαβωθεί από τους Τούρκους. Η περιοχή αυτή της Ηπείρου έσφυζε πάντα από ελληνισμό και είχαν κατά καιρούς υπάρξει ελπίδες και είχαν γίνει προσπάθειες για ένωση με την κυρίως Ελλάδα. Ενίοτε, ακρότητες από πλευράς της γείτονος χώρας διατράνωναν πάντα αυτόν τον πόθο κι ας μην ξεχνάμε ότι εκεί βρίσκονται σκορπισμένα τα οστά των υπερασπιστών του έπους του '40. Οι Έλληνες είναι πολύ λίγοι για να κυριεύονται από μεγαλομανία, αλλά δεν πρέπει, θεωρώ, να λησμονούμε τα ήκιστα, τη στιγμή που κάποιοι συστηματικά αποσιωπούν την χιλιάδων ετών αδιάλειπτο ελληνική παρουσία από πολλά σημεία της ανατολικής Μεσογείου. Έχω εργαστεί στο Μουσείο των Δελφών και ξέρω τι σας λέω. Στις ξεναγήσεις π.χ.στην αρχαία Έφεσο δεν αναφέρεται στους τουρίστες, για λόγους ευνόητους και παντελώς ανόητους, στο ελάχιστο από τους εκεί εφόρους αρχαιοτήτων, ότι εδώ έχουμε αρχαιότητες ελληνικές ως προς την προέλευση. Κι εμείς, εδώ, θα σβήσουμε τη μνήμη μας, για να μην αποδειχτούμε ζηλωτές κάποιου δήθεν υπερβολικού αλυτρωτισμού? Θα βγάλουμε μόνοι τα μάτια μας ως άλλοι Οιδίποδες?
Αν σας ενοχλώ, ευχαρίστως να σας αδειάσω τη γωνιά. Ευτυχώς ή δυστυχώς, διαθέτω πρόσβαση στο διαδίκτυο τόσο στο σπίτι μου, όσο και σε συγγενικά σπίτια και στο χώρο εργασίας μου επίσης, οπότε μπορώ να πω ότι την ώρα που άλλοι βλέπουν τηλεόραση ή διαβάζουν εφημερίδα, εγώ προτιμώ το ίντερνετ, καθώς συνιστά πολύ πρακτικό τρόπο ανταλλαγής υλικού, όπως φωτογραφίες, βίντεο, μουσική κλπ και φυσικά προσφέρει ενημέρωση πολυδιάστατη, αν γνωρίζει κανείς ξένες γλώσσες. Τέλος, γεμίζω και τις λίγες ώρες μοναξιάς στο γραφείο με κάποιο μπλογκ, όπως το δικό σας καλή ώρα.
Χαίρομαι που, όπως δηλωσατε, έχετε χώρο για την αγάπη. Η αγάπη είναι ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει, είτε κάποιος την εννοεί ως Χριστιανός Ορθόδοξος, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Ανώνυμος είπε...

είναι γεγονός ότι πρέπει να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο ολόκληρο!!

η αποσπασματική ανάγνωση σου δίνει όμως εικόνα για τον τρόπο γραφής,το στήσιμο του λόγου,αυτά μόνον σχολίασα.

καλό απόγευμα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@νυχτερινό
Δεν το έθεσα μειωτικά, παρά μόνο για μένα! Εννοούσα ότι μπορεί να μοστράρω ένα αξιοπρεπές απόσπασμα και το υπόλοιπο βιβλίο να είναι μπούρδα, εν ολίγοις να είμαι απατεώνας.Αν θέλεις με πιστεύεις...
Πάντως έχεις δίκιο, ορισμένα αποσπάσματα είναι ενίοτε χαρακτηριστικά του ύφους του συγγραφέα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@αλεξήνωρ
Ο Ρεβέρτε είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και, όπως έχω δηλώσει και σε συνεντεύξεις μου, μία από τις επιρροές μου. Δεν ξέρω βέβαια αν κατάγεται από τη Βόρεια Ισπανία.