Όσιος Αυξέντιος ο εν τω όρει.
Ο Όσιος Αυξέντιος καταγόταν από την Συρία. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ του Μικρού (408-450 μ.Χ.) και κατείχε το αξίωμα του σχολαρίου του στρατηλάτου.Η φιλήσυχη και φιλομόναχη διάθεσή του και η αγάπη του για τον ασκητικό βίο, τον οδήγησε στο να γίνει μοναχός. Εγκατέλειψε λοιπόν τις τιμές και τα αξιώματά του και αποσύρθηκε σε όρος πετρώδες της Χαλκηδόνος, την Οξεία Πέτρα, όπου και ασκήτευε, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την μελέτη και σπουδή της Αγίας Γραφής. Τόση δε ήταν η φήμη του για τις σπάνιες αρετές και την βαθιά θεολογική μόρφωσή του, ώστε προσκλήθηκε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνεκλήθη το έτος 451 στην Χαλκηδόνα για να καταδικάσει τις κακοδοξίες του Ευτυχούς.Στο ασκητήριό του καθημερινά προσέρχονταν πολλοί, για να λάβουν την ευλογία του, μεταξύ των οποίων και πολλοί πλούσιοι που του έφερναν τροφές και δώρα.Αλλά εκείνος χρησιμοποιούσε για τον εαυτό του λίγο ψωμί για τη συντήρησή του και κερί για το παρεκκλήσι του. Τα υπόλοιπα τα διαμοίραζε στους πτωχούς. Ο σεβασμός προς τον Όσιο έγινε αιτία να ιδρυθεί στους πρόποδες του βουνού γυναικεία μονή.Ο Άγιος Θεός αξίωσε τον Άγιο Αυξέντιο του χαρίσματος της θαυματουργίας και έτσι επιτέλεσε πολλά θαύματα. Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη μεταξύ των ετών 470-472 μ.Χ.Στο Συναξάριο της Κωνσταντινούπολης αναφέρεται ότι το τίμιο λείψανο του Αγίου κατατέθηκε στον ευκτήριο οίκο της γυναικείας μονής που ίδρυσε και η οποία ονομαζόταν Τριχιναρία. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στη μονή του Καλλιστράτου εντός της Κωνσταντινουπόλεως.
Απολυτίκιο.
Ήχος πλ. α’.
Τον συνάναρχον Λόγον.‘Ώσπερ φοίνιξ ηυξήνθης Πάτερ υψίκομος, δικαιοσύνης εκφέρων τους ψυχοτρόφους καρπούς, συ γαρ βίον ιερόν πολιτευσάμενος, της Εκκλησίας στηριγμός, και θαυμάτων αυτουργός, Αυξέντιε ανεδείχθης, δια παντός ικετεύων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον.
Ήχος β’.
Την εν πρεσβείαις. Κατατρυφήσας θεόφρον της εγκρατείας, και τας ορέξεις της σαρκός χαλινώσας, ώφθης τη πίστει σου αυξανόμενος, και ως φυτόν εν μέσω του Παραδείσου εξήνθησας, Αυξέντιε Πάτερ ιερώτατε.
Επισήμανση:
"Και τας ορέξεις της σαρκός χαλινώσας" λέει το κοντάκιο προς τιμήν του οσίου, δε λέει: ξεσκιστείτε να αγοράζετε καρδούλες και μπιχλιμπίδια, μπας και αποχαλινωθούν οι ορέξεις της σαρκός!
Άντε μπράβο, με τις ξενόφερτες βουλιμίες. Όσιος Αυξέντιος που σας χρειάζεται...
10 σχόλια:
λοιπόν,Παναγιώτη,καλημέρα και γεια στο στόμα σου!
τον Αυξέντιο δεν τον ήξερα,μεγάλη η χάρη του,αλλά τον προτιμώ φυσικά απ' όλο αυτό το σημερινό μπάχαλο..
παρεπιπτόντως:εμένα κανείς δε μου ευχήθηκε,τους πρόλαβα μάλλον με την σημερινή ανάρτηση-αναδημοσίευση και τους έκοψα τη φόρα!!
να περνάς όμορφα!
Από την Ίντιρα με αγάπη:
Ο Θεός μας έδωσε δύο αυτιά και μόνο ένα στόμα. Ίσως με αυτό τον τρόπο ήθελε να μας πει ότι πρέπει να ακούμε διπλά από ότι μιλάμε.
Μήπως ο όσιος Αυξέντιος θα έπρεπε να γίνει προστάτης των χαμηλόμισθων ή πρέπει να ψάξουμε μήπως υπάρχει και κάποιος όσιος Αυξήσιος;
@nyxterino
Ε, καλά, ούτε εμένα μου ευχήθηκαν (εκτός από την πεθερά μου). Εννοώ ότι το ακούω το "χρόνια πολλά" τριγύρω μου. Μην αρχίσω τώρα να μιλάω για εμπορευματοποίηση, το' χεις το θέμα!
Να περνάς όμορφα κι εσύ!
@Χρήστο
Επίσης, ο πάνσοφος Θεός μας έδωσε 32 δόντια και μόνο ένα στόμα, δικαιώνοντας για μια ακόμα φορά το διαφημιστικό δαιμόνιο και συγκεκριμένα αυτό της Trident (αν θυμάμαι καλά):"Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς"!
@Ελισσαίε
Υπάρχει ο όσιος Βοήθιος τέκνο μου, για τους αναξιοπαθούντες μισθοσυντήρητους. Για τους χαμηλοσυνταξιούχους υποθέτω πως ο όσιος Μαξέντιος, θα δύναται να μεγιστοποιήσει τα του ταπεινού κορβανά.
Σπολάτη, εν θεώ αδερφέ.
Αυτη η γυναικεια μονη, εκει στους προποδες του βουνου με βαζει σε σκεψεις. Γι αυτο θελετε να "αντικαταστησετε" με τον Αυξεντιο τον Βαλεντινον? Μερακλης ο δικος μας! Κατεβαινε δηλ. στους προποδες του βουνου...πως ανεβαινε αραγε μετα..
@espectador
Ντροπή! Μας διαβάζει και το χριστεπώνυμο πλήθος.
Μήπως μιλάτε για το "όρος της Αφροδίτης"? Μόνο αυτό το βουνό θεωρώ ότι αξίζει κάθε θυσία για να το κατακτήσεις. Πραγματικά αγιάζει κανείς στην προσπάθειά του αυτή. Πρόκειται, όπως έχω αναφέρει κι αλλού, για το απόλυτο της έννοιας "Origin of the World", όπως έχει ονομάσει σχετικό πίνακά του ο Goustave Courbet.
Μήπως κάτι τέτοιο έχετε κατά νου κύριε Κονιδάρη, όταν απευθύνεστε στον φοιτητή-σκακιστή στο σκακιστικό μπλογκ, εν μέρει περιαυτολογώντας σχετικά με τις εμπειρίες σας με το άλλο φύλο? Βρήκα αρκετά τολμηρή την τοποθέτησή σας απέναντι σε κάποιον που έθεσε ένα σοβαρό θέμα, όπως το αν αξίζει τελικά να διαθέτει κανείς αυτά τα χρήματα για το σκάκι ως διασκέδαση, ενώ μπορεί κάλλιστα να τη βρει με το κορίτσι του, για όσο χρόνο φυσικά κρατήσει η σχέση κι όσο κι αν κοστίζει ο έρωτας στην εποχή του εμπορικού Αγίου Βαλεντίνου. Δηλαδή συγκρίνουμε το σκάκι με τον έρωτα με φόντο τα χρήματα σε μια εποχή που όλα κοστίζουν? Για έστω λίγες αξιομνημόνευτες στιγμές με ένα κορίτσι, διότι αυτές μένουν τελικά κι έχουν ουσία εμπειρική σε μια σχέση, ένας νέος δεν έχει νόημα να σκέφτεται τα λεφτά και το αν θα χαλάσει η σχέση κάποια στιγμή, σχέση που όσο κράτησε θα έχει ένα άλφα κόστος στην τσέπη του. Έχετε υπόψη, πιστεύω, τη νουβέλα «Η Τιμή και το Χρήμα» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Ε, λοιπόν, αυτές οι λίρες μας φάγανε και στο σκάκι και στον έρωτα και παντού. Τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια ωραία πανσέληνο δίπλα στο κύμα ή ένα ηλιοβασίλεμα. Τουλάχιστο σε μια σχέση οι λίρες πιάνουν τόπο, αλλά όχι και να κάνω πλούσιο κάποιον που παράτησε τα πάντα στη ζωή του, σπουδές, δουλειές, σχέσεις, για να βγάλει ΕΛΟ 2200 και να ζητάει για το λόγο αυτό 500 και 700 ευρώ έπαθλο. Έλεος, τι το κάναμε, Ρολάν Γκαρός? Με τον Σάμπρας του σκακιού παίζω και θα πληρώσω τόσα?
@αλεξήνωρ
Δεν περιαυτολόγησα ποτέ για το θέμα που αναφέρετε. Απλά τόνισα πως εκτός από το σκάκι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή (όπως ο έρωτας και -γιατί όχι;- το σεξ) και πως το αγωνιστικό σκάκι θα έπρεπε μέχρι ενός επιπέδου να είναι μια δωρεάν διαδικασία.
Στο παρόν ποστ δεν ειρωνεύτηκα την αγιοσύνη του οσίου, ούτε και υπονόησα κάποιο (θαμνώδες ή άγονο) "όρος της Αφροδίτης". Αυτό το έκανε εν μέρει ο "espectador". Η ιδέα ήταν να θίξω τη βλακώδη "γιορτή" του Αγίου Βαλεντίνου.
Ελπίζω τώρα να έγινα πιο σαφής.
Δημοσίευση σχολίου