Η ΣΥΝΝΕΦΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

Καλά, όχι ότι δεν το 'χαμε καταλάβει. Από την εποχή του κουρέματος κιόλας. Ο Νιόνιος το 'χει στρίψει δια του αρραβώνος. Μιλάω για τον Σαββόπουλο, που έκανε δηλώσεις σήμερα για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. Και τί είπε;  Ζήτησε, από το μικρόφωνο του ραδιοφώνου «τον άμεσο καθαρισμό της Αθήνας από τοξικομανείς και μετανάστες και τη μεταφορά τους σε αραιοκατοικημένα νησιά με χαμηλό πληθυσμό», καθώς και το «να κηρυχθεί η Αθήνα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Και όταν ρωτήθηκε «αν τα νησιά με χαμηλό πληθυσμό θυμίζουν τα ξερονήσια της μετεμφυλιακής Ελλάδας», ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν δίστασε να απαντήσει με την παράφραση ενός στίχου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ήρθε η ώρα να αποφασίσεις αν θα πεθάνεις ή θα ζήσεις».

  Αν αφήσουμε στην άκρη το ενδεχόμενο να του προσάψεις εκφύλιση νευρώνων, κάτι τέτοιο οφείλει  να μας προβληματίζει. Τόσο για την ίδια τη δήλωση που έρχεται να προστεθεί σε ένα έντεχνα οξυμένο κλίμα ξενοφοβίας. όσο και για την πορεία ορισμένων -πάλαι ποτέ- αριστερών ή προοδευτικών ανθρώπων, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί τα σύνορα της χώρας του μίσους. Λίγα λεπτά μετά την ανάγνωση των εμετικών δηλώσεων, έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας, όπου κάποιοι, απ' ότι φαίνεται, διαφωνούν με τον Διονύση. Παρουσιάζω το άρθρο ολόκληρο, γιατί έχει ενδιαφέρον.

«Λύση και όχι πρόβλημα οι μετανάστες»
"Οι αναπτυγμένες χώρες χρειάζονται τους μετανάστες για να συντηρήσουν και να φροντίσουν τον πληθυσμό τους που γερνάει με ταχείς ρυθμούς, υποστηρίζουν ειδικοί σε συνέδριο για τη διαχείριση της γηράσκουσας οικονομίας.
Παρά το ξενοφοβικό κύμα που έχει διογκωθεί λόγω και της οικονομικής ύφεσης στη Δύση, οι περισσότεροι ειδικοί που συμμετείχαν στο συνέδριο με θέμα την διαχείριση της γηράσκουσας οικονομίας, στο Τσάταμ Χάουζ του Λονδίνου, συμφώνησαν πως η μετανάστευση είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος.
Ομιλητές από ΗΠΑ, Ευρώπη και Ιαπωνία αναγνώρισαν ότι μπορεί το κύμα μετανάστευσης προς τις αναπτυγμένες χώρες να προκαλεί κοινωνικές εντάσεις, αλλά οι μετανάστες, ειδικά οι νέοι θα συμβάλουν με τους φόρους αλλά και την εργασία τους στη συντήρηση των Ευρωπαίων συνταξιούχων.

"Οι νέοι μετανάστες που σπούδασαν στο εξωτερικό γενικά είναι καθαροί εισφέροντες στα δημόσια οικονομικά", εξήγησε ο Φιλίπ Λεγκρέν, πολιτικός αναλυτής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο ρυθμός γεννήσεων στην Ευρώπη είναι τόσο χαμηλός, ώστε στο μέλλον δεν θα εξασφαλίζονται οι συντάξεις. Η σημερινή αναλογία εργαζομένων -συνταξιούχων στην Ευρώπη είναι τέσσερις προς ένα και μέχρι το 2060 θα μειωθεί σε δύο προς ένα.

Αυτό σε συνδυασμό με τα μεγάλα λόγω κρίσης δημοσιονομικά ελλείμματα θα οδηγήσει πολλές χώρες της Δύσης σε μεταρρυθμίσεις στη μεταναστευτική πολιτική τους. "Προτεραιότητα είναι να προσελκύσουμε περισσότερους μετανάστες εργάτες για να βελτιώσουμε την αναλογία, να βοηθήσουμε στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και να προωθήσουμε την οικονομική ανάπτυξη", είπε ο Λεγκρέν, συγγραφέας του βιβλίου "Μετανάστες: η χώρα σας τους χρειάζεται".

Τόνισε ακόμα ότι η ζήτηση για χέρια μεταναστών θα αυξηθεί, τόσο στην τεχνολογία, όσο και επειδή πολλοί από αυτούς εργάζονται στους τομείς της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας. Αφού όπως εξήγησε “ο τομέας που αναπτύσσεται γρηγορότερα στην Ευρώπη δεν είναι αυτός της υψηλής τεχνολογίας αλλά της φροντίδας για τους ηλικιωμένους".

Επικαλέστηκε μάλιστα τα παραδείγματα των εταιρειών Google, eBay, Tesco, EasyJet και Marks & Spencer που ιδρύθηκαν όλες από μετανάστες ή από παιδιά μεταναστών. Αναφερόμενος στο συνιδρυτή της Google, ρώτησε τους συνέδρους "πόσους Σεργκέι Μπριν διώχνει η Ευρώπη, και με τι κόστος;"  [enet]

  Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από όλα αυτά είναι ποικίλα. Τελικά νομίζω ότι η ξενοφοβία, δεν είναι απλά ένα συγκυριακό κοινωνικό φαινόμενο. Είναι μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη, που ψάχνει την ευκαιρία να αναδυθεί. Ακόμα και σε στόματα πρώην και νυν "επαναστατών", εκείνων που μεταμορφώθηκαν ασμένως σε (ονομαστά και λαοφιλή) γρανάζια του συστήματος. Το πρόβλημα πλέον έγκειται στο πώς θα προφυλαχτεί κανείς από αυτή τη διασπειρόμενη νόσο της ανθρωποφαγίας. Κι αυτό, καθώς φαίνεται, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη διαρκή αμφισβήτηση όλων των παλαιών προτύπων.
  Ξανά- μανά λοιπόν το θέμα ανάγεται σε αξιακό επίπεδο , όπως έχει πολλάκις συζητηθεί σε αυτό το μπλογκ. Αλλά αξίες με ανθρώπους στην εξορία, με γκετοποιήσεις, με πογκρόμ και με μίσος, δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν ανθρώπινες αξίες, χωρίς ανθρωπισμό και χωρίς ανθρώπους, ούτε με τους μισούς ανθρώπους.  Μόνο σκοτάδι υπάρχει τότε. Και όταν η Συννεφούλα σταλεί στα Μακρονήσια (ή στα Μεγανήσια), θα απομείνει η μαύρη βροχή να πέφτει ανελέητα πάνω σε άδειες, μαύρες ψυχές.

Μπορώ να πω πολλά ακόμα, αλλά θα προτείνω μόνο αυτά: κρατήστε την ψυχή σας πολύχρωμη, μην εξορίζετε την ελπίδα. Αν θέλετε να σώσετε και τη μια και την άλλη. Και κλείστε το ραδιόφωνο την επόμενη φορά που θα βγει ο Νιόνιος να σας πει ότι "η πλατεία ήταν γεμάτη/ με το νόημα που' χει κάτι/ από φωτιές".