Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

Σαν πολύ δεν κρατάει αυτή η Μεγάλη Βδομάδα; Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος (ίσως και παραπάνω). Και ο περισσότερος καιρός ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Ανάσταση προσδοκούμε και Ανάσταση δε βλέπουμε. Ίσως γιατί η Ανάσταση δεν γίνεται αυτόματα, ή τουλάχιστον όχι (μόνο) με τον ευαγγελικό τρόπο.

"Άγιε Νικόλα βόηθα με- Κούνα κι εσύ το χέρι σου", που λέει και η παροιμία. Τί θα γινόταν άραγε σε μια πιθανή εξέγερση των αμνών; Όποιος θέλει να μάθει, δεν έχει παρά να συμμετέχει.

Και το πρώτο βήμα είναι η ανυπακοή. Όσο πιο ανένταχτος είναι κανείς, τόσο μειώνει τις πιθανότητές του να σφαγιαστεί και να γίνει μεζεδάκι στο πασχαλινό γλεντοκόπι που του ετοιμάζουν οι αφέντες του. Γιατί οι αφέντες, να το ξέρετε, τα 'χουνε μοιρασμένα: το Πάσχα για την πάρτη τους και τη Σταύρωση για τους άλλους. Και για όποιον εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει, εμείς είμαστε οι "άλλοι".

Ενώστε λοιπόν τις σιωπές των αμνών σε μια μεγάλη κραυγή, να γίνει Ανάστα ο Κύριος. Αυτή είναι η πασχαλινή μου ευχή, άλλη δεν έχω.