Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Ο ΓΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΡΕΝΤΙΓΚΕΡ ΔΕ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ...

Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στους συνδέσμους στα αριστερά της σελίδας θα δει πάνω-πάνω τη λέξη: skakistiko. Πρόκειται για το σύνδεσμο που οδηγεί στο αγαπημένο μου μπλογκ, το http://www.skakistiko.blogspot.com/ . Γιατί αγαπημένο; Όχι επειδή έφαγα από μικρός την πετριά με το σκάκι, ούτε γιατί το ιστολόγιο αυτό δεν είναι αμιγώς σκακιστικό, αλλά ευρύτερα καλλιτεχνικό. Περισσότερο απ' όλα επειδή εκεί πάλλεται ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς μου.

Το ιστολόγιο ξεκίνησε πριν από 3-4 χρόνια και ανέλαβε από την πρώτη στιγμή να καλύψει τη σκακιστική ενημέρωση αλλά -κυριότερα- και την προβολή της άλλης πλευράς του σκακιού, της καλλιτεχνικής του. Οι αναρτήσεις δε μιλούσαν μόνο για αποτελέσματα αγώνων, για παρτίδες και για σκακιστές. Άνοιξαν έναν ορίζοντα όπου προβλήθηκε η σύνδεση του σκακιού με την ποίηση, με το σινεμά, με τα βιβλία, με τους ανθρώπους, με την ζωγραφική, με τους συγγραφείς, με την πολιτική, με την ιστορία. Ήταν ένας κήπος ολάνθιστος που δεν ήξερες ποιο λουλούδι να κορφολογήσεις πρώτο. ΄

Ο εμπνευστής και δημιουργός της σελίδας αυτοονομαζόταν Schrodinger's Cat: Ο Γάτος του Σρέντιγκερ. Ξέρετε, εκείνος ο πειραματικός γάτος της θεωρητικής φυσικής που βρίσκεται μέσα στο κουτί και δεν ξέρουμε αν είναι ζωντανός ή νεκρός ή που μάλλον είναι και ζωντανός και νεκρός ταυτόχρονα! Ο Γάτος κράτησε την ανωνυμία του για μεγάλο χρονικό διάστημα, παρ' όλα αυτά κάποια στιγμή αποκάλυψε την ταυτότητά του, αφού το ιστολόγιό του είχε προλάβει να γίνει σημείο αναφοράς στα σκακιστικά -και όχι μόνο- δρώμενα της χώρας. Πρόκειται για τον φίλο Φίλιππο Κοεράντ.

Λέω φίλο, αφού η διαδικτυακή μας επαφή δεν άργησε να μετατραπεί σε τηλεφωνική και κατόπιν δια ζώσης παρέα, όπου και ωρίμασε η εκτίμηση για έναν άνθρωπο έξυπνο, μορφωμένο, εξόχως καλλιεργημένο, σεμνό, χαμογελαστό και καλοσυνάτο. Γίναμε λοιπόν φίλοι και αυτό ήταν και ο ουσιαστικός λόγος που το μπλογκ του έγινε η αγαπημένη μου γωνιά. Σε όλο αυτό το διάστημα συμμετείχα κι εγώ σε κάποιες από τις αναρτήσεις του ιστολογίου, είτε με κείμενα, είτε με διηγήματα, κυρίως με σχολιασμούς. Έζησα στο μπλογκ του συγκινήσεις, εκφράστηκα, με έκανε να σκεφτώ λίγο παραπάνω, να δημιουργήσω λίγο περισσότερο. Του τα χρωστάω αυτά του Γάτου. Θα του τα ξεπληρώσω κάποτε, αλλά όχι στο skakistiko. Γιατί ο Γάτος δε μένει πια εκεί. Ο Γάτος του Σρέντιγκερ απέδρασε απ' το κουτί.

Το τελευταίο διάστημα το αγαπημένο ιστολόγιο απέκτησε πολλούς εχθρούς, φανερούς και αφανείς, με τη θέλησή τους ή και ακούσιους. Το πολύ υψηλό επίπεδο συζήτησης που συνήθως επικρατούσε άρχισε να μολύνεται αργά αλλά σταθερά από ανώφελες έριδες, από ασυνάρτητα σχόλια, από ρατσιστικές εξάρσεις, από "τρολιές", από προσωπικές και χυδαίες επιθέσεις και από ξεγυρισμένα βρισίδια. Ο έρμος ο Γάτος προσπάθησε με αξιοπρέπεια να τα συμμαζέψει, χωρίς να προβεί στον έλεγχο του σχολιασμού, αφού βασική του αρχή είναι η ελευθερία του λόγου σε κάθε της μορφή. Όμως, συμμαζεύεται η μνησικακία, η μισαλλοδοξία, η εμπάθεια, ο εγωκεντρισμός, η ξερολίαση, το σύμπλεγμα, ακόμα και η παράνοια;

Στον ολισθηρό δρόμο που πήρε το πράμα, δε συνέβαλε και η αποχή μερικών φίλων που μπορούσαν ίσως να προλάβουν κάποια πράγματα. Εμένα για παράδειγμα, που λόγω φόρτου εργασίας δεν μπορούσα να συμμετέχω τόσο έντονα σε συζητήσεις, όπως στο παρελθόν. Συνέβαλε επίσης και η οργισμένη συμπεριφορά κάποιων φίλων του μπλογκ που έριχνε λάδι στην φωτιά. Συνέβαλε και η αρνητική και εμπρηστική στάση κάποιων άλλων επώνυμων φίλων του ιστολογίου που δεν άφηναν τίποτα να πέσει κάτω. Πολλά μπορεί να φταίνε. Όποια και να' ναι πάντως τα μερίδια, ο Γάτος το πάλεψε μέχρι τέρμα. Και όταν είδε ότι το πείραμα τον θέλει μάλλον νεκρό σωματικά και ψυχικά, την κοπάνησε από το μαύρο κουτί.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μήπως για να εκφωνήσω τον επικήδειο ενός μπλογκ; Και ποιον ενδιαφέρουν όλα τούτα; Καταρχήν ενδιαφέρουν εμένα. Δεύτερον, δε γράφω ποτέ επικηδείους, ούτε και κλαίω για την απώλεια, όπως δεν έκλαψε κι ο Γάτος. Είμαι όμως μπλόγκερ και νιώθω τον πόνο κάποιου που αποχωρίζεται το πνευματικό του τέκνο. Ξέρω τι κόπος και τι δουλειά κρύβεται πίσω από κάθε ανάρτηση. Ξέρω επίσης ότι όσοι λειτουργούν αφιλοκερδώς ιστολόγια το κάνουν από μεράκι, από διάθεση προσφοράς, από ανάγκη έκφρασης, κι όχι γιατί χρωστάνε ή πρέπει να αποδείξουν κάτι στον κάθε μαλάκα. Σκέφτομαι επίσης τη δομή της κοινωνίας μας και πως διαρθρώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Παρατηρώ κάθε φορά με έκπληξη (ες αεί αμάθητος) την κακία ν' απλώνεται σα λεκές από λάδι. Δεν έχει σημασία αν το κοινωνικό σύνολο που μας απασχολεί είναι μικρό ή μεγάλο. Τρέφει σε κάθε περίπτωση μέσα του τη θνησιγένεια, την αυτοκαταστροφή, χωρίς να έχει να αντιπροτείνει μια εναλλακτική αναγέννηση. Είναι θλιβερό να διαπιστώνεις πόσο μικρονοϊκός και χαιρέκακος μπορεί να είναι ο άνθρωπος. Όμως θα ζήσουμε μ' αυτό, έτσι δεν είναι Γάτε;

Τελικά τον μακαρίζω τον Γάτο του Σρέντιγκερ. Είναι σαν τον καπετάνιο που το πλοίο του γέμισε ποντίκια, χιλιάδες ποντίκια. Δεν μπόρεσε να τα διώξει -ένεκα που είναι φιλόζωος- κι αυτά πολλάπλασιάστηκαν και άρχισαν να ροκανίζουν το σκαρί απ' άκρη σ' άκρη. Ο καπετάνιος το αγαπούσε το πλοίο του, όμως περισσότερο αγαπούσε τ' αστέρια, τη θάλασσα, τις ιστορίες και τις γυναίκες. Κι αυτά δεν μπορούσαν να του τα ροκανίσουν. Το παράτησε λοιπόν το ρημάδι εγκαίρως και άφησε τα ποντίκια να βουλιάξουν μαζί του. Ο Γάτος του Σρέντιγκερ δεν ήπιε το υδροκυάνιο, προτίμησε να ξαναβγεί στο φως και να πίνουμε κάνα κρασάκι που και που.

Τώρα θα τον επικήρυξουν και θα τον αναζητούν εναγωνίως. Ζωντανό ή νεκρό. Θα πρέπει όμως να ψάξουν πολύ ψηλά, ποιος ξέρει σε ποια παλιοκαιρισμένα κεραμίδια, τα σκοτεινά βράδια που το φεγγάρι θα είναι μια λεπτή ασημένια αιώρα καρφιτσωμένη στο μαύρο βελούδο. Μόνο που θα είναι δύσκολο να τον πιάσουν. Πάντα ήταν δύσκολο να τον πιάσουν. Το νιαούρισμά του θα είναι αλλιώτικο. Κι ίσως να μην το αναγνωρίσουν με την πρώτη ούτε καν οι παλιοί του φίλοι. Κάποτε όμως θα ξαναμαζευτούν, σ' ένα μέρος που θα' χει άπλα και δε θα μυρίζει μούχλα και ξίνα, όπως εκείνο το καταραμένο κουτί.

26 σχόλια:

Schrödinger's Cat είπε...

«Μετά από τα σσράντα», μου έλεγε κάποιος, «δεν θα καταλαβαίνεις πως θα περνάνε τα χρόνια.» Δεν τον καταλάβαινα και τόσο τότε, αλλά πίστεψέ με, τα 3,5 χρόνια μου φάνηκαν μια ανάσα.

Παναγιώτη, ήμουν αρκετά συγκινημένος με τα πολλά email και τα τηλεφωνήματα που πήρα από χτες το μεσημέρι, καθώς και με τα γεμάτα αγάπη σχόλια που διάβασα σε ιστολόγια φίλων, ήρθε και αυτή η ανάρτηση, η δική σου, κι έδεσε το πράγμα. Τι το 'θελες κι εσύ;

Επιλέγω αυτόν τον χώρο, του φίλου μου, για να ευχαριστήσω άλλη μια φορά, όλους, από καρδιάς. Όμως, Ελισσαίος, Καλοπροαίρετος, Μέτοικος και εσύ (αλφαβητικά), είναι οι πολύτιμοι φίλοι που γνώρισα (ή ξαναγνώρισα) που θεωρώ καθήκον να τους μνημονεύσω ονομαστικά και δημόσια. Αλλά και ένα ευχαριστώ παραπανίσιο στον Γιάννη, για τους λόγους που όλοι ξέρουμε.

Είναι καιρός να κάνω και άλλα πράγματα, δεν χάλασε ο κόσμος. Αυτό έλειπε! Η ζωή να αρχίζει και να τελειώνει σε ένα ερασιτεχνικό μπλογκ.

Τπάρχουν θαυμάσια ιστολόγια, αριστουργηματικά (μη σκακιστικής ύλης), που ολοκληρωσαν κι αυτά τον κύκλο τους, η κόπωση είναι αναπόφευκτη.

Εμείς θα τα πούμε από κοντά την άλλη Κυριακή.

Την αγάπη μου σε σένα, στη Σοφία, και στα μικρούλια.

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Ο Π. Κονιδάρης έχει δίκιο. Δεν χρειάζονται επικήδειοι.
Αυτό όμως που σίγουρα χρειάζεται είναι ένα μεγάλο δημόσιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Για τις μοναδικές στιγμές ευχαρίστησης που μας χάρισες Φίλιππε!

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Σε ποιο ερασιτεχνικό μπλογκ αναφέρεται ο Φίλιππας;
Μπας και ήθελε να πει ευρεσιτεχνικό, και μπερδεύτηκε;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Rizo
Στο είπα και χτες, δεν το έκανε με βαριά καρδιά ο άνθρωπος, το έκανε, ας πούμε, όπως τινάζεις μια παχιά στρώση χιονιού πάνω από τους ώμους του παλτού σου. Τελικά μάλλον επέλεξε το σωστότερο.

@PFREN
Δυστυχώς όμως Παναγιώτη,ευρεσιτεχνία ή ερασιτεχνία (μια χαρά είναι κι αυτή, δες το ετυμολογικά), δεν τον προστατέψαμε από τις άνανδρες επιθέσεις στον ίδιο και στο μπλογκ. Εγώ τουλάχιστον αισθάνομαι συνένοχος. Και τι κάνει ο αθεόφοβος; Αντί να μου επιτεθεί και να μου ρίξει μπινελίκια που σε δύσκολες στιγμές δεν μπήκα μπροστά, μου λέει κι ευχαριστώ από πάνω.

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Όλοι μας έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης, μικρό, η μεγάλο, Παναγιώτη. Αλλά ο βασικός υπεύθυνος είναι φυσικά ο Φίλιππας, και οι γ@μημένες του αρχές, που δεν του επιτρέπουν εκπτώσεις.
Προσωπικά, κάτι προσπάθησα να κάνω (κατά τα φαινόμενα με λάθος τρόπο- ως συνήθως) όταν είδα που πήγαινε το πράγμα, και έγινα αμέσως ο κακός και υβριστής. Δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για τους χαρακτηρισμούς που εισέπραξα. Δυστυχώς όμως διαπιστώνω ότι ο σκακιστικός χώρος, τον οποίο είχα ψιλοπαρατήσει για μία δεκαετία, δεν αποτελείται πλέον στην πλειοψηφία του από κακεντρεχείς. Την σκυτάλη έχουν πάρει οι ηλίθιοι κακεντρεχείς, οι μαγαζάτορες με το φτηνό εμπόρευμα, οι... αλλά άσε, θα γίνω πάλι κακός, και δε θέλω.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@PFREN
Είδες; Είσαι έξυπνος άνθρωπος και αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι δεν οδηγεί πουθενά όλο αυτό. Δεκτό, υπάρχουν κακεντρεχείς και υπάρχουν και ηλίθιοι κι ο θεός να κάνει να μη γίνω ποτέ ένας από αυτούς. Όμως χωρίς αυτούς, όπως λέει κι ένας φίλος, τη θέση των ηλιθίων θα έπρεπε να πάρουν κάποιοι άλλοι. Και χωρίς τους "άλλους", κάποιοι παραπέρα και πάει λέγοντας, τείνοντας στο άπειρο. Αδιέξοδο. Άρα, κατά την ταπεινή μου άποψη, μαθαίνεις να ζεις μ' αυτούς γιατί είναι κομμάτι της κοινωνίας στην οποία επιθυμείς να συμμετέχεις. Προσπαθείς κάθε φορά να αντλήσεις (έστω με κόπο ή πολλές φορές ανεπιτυχώς) ό,τι ευγενέστερο διαθέτουν. Η άλλη οδός είναι ο αναχωρητισμός, κάτι που σε έναν (αμελητέο) βαθμό εμείς οι δύο έχουμε επιχειρήσει. Τότε όμως ξεθωριάζουν πολλά άλλα πράγματα. Για παράδειγμα η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η κοινή δράση, η συλλογική δημιουργία κτλ

Δεν υπάρχει ιδανική κοινωνία, ούτε καν στους τερμίτες. Ας πασχίσουμε να κάνουμε αυτή που έχουμε βιώσιμη. Όλο κάτι τέτοια μου κελεύει η ρομαντική κούτρα μου.

Μουτούσης Κωνσταντίνος είπε...

" ... Ένας πυροβολισμός ακούστηκε ξερός στή διάπυρη ατμόσφαιρα. Ο άνθρωπος σωριάστηκε χάμω.
Πανδαιμόνιο χαράς υποδέχτηκε τήν πτώση του.
Έπρεπε φωνάξανε, έπρεπε ..."

[ Φαίδρου Μπαρλά ]


Φίλιππε σ'ευχαριστούμε γιά την άμετρη φιλοξενια , το περι δικαιου αισθημα και την υψηλή αισθητική των αναρτησεων,που χαρη σ'αυτην εκτιμω οτι ηρθε κόσμος στο blog
και μπορεσε ετσι και η φωνη μας να ακουστει.
Και οχι μονον αυτο, αλλα μπορεσαμε να επικοινωνησουμε με φιλους παλιους , καθως και να γνωρισουμε νεους.
Εάν αυτή ακριβως η αισθητική δέν υπήρχε, τότε μάλλον δεν θα
υφισταντο και οι ανοθευτες δημοκρατικες σου αποψεις [και τουμπαλιν], και τοτε δεν θα υπηρχε και αυτη η πολιτικη που θελησες απο την αρχη να επιλεξεις διχως τροποποιησεις των σχολιων, και τοτε μαλλον δεν θα υπηρχε... και το ιδιο το blog. Θα μιλουσαμε για κατι αλλο.
Τόλμησες ομως , και διδαξες: Πως τετοιες προσπαθειες αξιζουν, ακομα και αν δεν μπορουν να σταθουν για πάρα πολυ, ακομα κι αν δεν μπορουν να γινουν χωρις πολυπλευρο
προσωπικο κοστος.
Οπως ορθοτατα επισημανε κιο Παναγιώτης ο Φρεντζάς ηταν θεμα χρονου να πραγματοποιηθει η λήξις, απο τη στιγμη που εξωγενεις, αθελητες,κακοβουλες πιεσεις πιστεψαν ισως πως σε θα σε οδηγησουν μονοδρομο σε σταδιακη παραδοχη εκπτωσης αξιων και οραματος προκειμενου να συνεχισεις την προσπαθεια σου.
Ούτε αυτο το δεχτηκες να ανδρωθει ως κατασταση και να συνεχιστει και μπραβο σου.
Ειθε, παντα μεσα σου να κρατας ασβεστη τη σπιθα να αναθεωρησεις την αποψη σου για τον "τελευταιο σταθμο",σε πεισμα ολων αυτων.
Εύχομαι καλή δύναμη και συγχωρεσε με για τα όποια αναποφευκτα ανθρωπινα λαθη στην ιντερνετικη πορεια που ως τωρα διανύσαμε μαζι.

Παναγιώτη Κονιδάρη τις θερμες ευχαριστιες μου και σε σενα για την φιλοξενια του παροντος και καλή χρονια σε όλους.

Μουτούσης Κωνσταντίνος είπε...

" ... Ένας πυροβολισμός ακούστηκε ξερός στή διάπυρη ατμόσφαιρα. Ο άνθρωπος σωριάστηκε χάμω.
Πανδαιμόνιο χαράς υποδέχτηκε τήν πτώση του.
Έπρεπε φωνάξανε, έπρεπε ..."

[ Φαίδρου Μπαρλά ]


Φίλιππε σ'ευχαριστούμε γιά την άμετρη φιλοξενια , το περι δικαιου αισθημα και την υψηλή αισθητική των αναρτησεων,που χαρη σ'αυτην εκτιμω οτι ηρθε κόσμος στο blog
και μπορεσε ετσι και η φωνη μας να ακουστει.
Και οχι μονον αυτο, αλλα μπορεσαμε να επικοινωνησουμε με φιλους παλιους , καθως και να γνωρισουμε νεους.
Εάν αυτή ακριβως η αισθητική δέν υπήρχε, τότε μάλλον δεν θα
υφισταντο και οι ανοθευτες δημοκρατικες σου αποψεις [και τουμπαλιν], και τοτε δεν θα υπηρχε και αυτη η πολιτικη που θελησες απο την αρχη να επιλεξεις διχως τροποποιησεις των σχολιων, και τοτε μαλλον δεν θα υπηρχε... και το ιδιο το blog. Θα μιλουσαμε για κατι αλλο.
Τόλμησες ομως , και διδαξες: Πως τετοιες προσπαθειες αξιζουν, ακομα και αν δεν μπορουν να σταθουν για πάρα πολυ, ακομα κι αν δεν μπορουν να γινουν χωρις πολυπλευρο
προσωπικο κοστος.
Οπως ορθοτατα επισημανε κιο Παναγιώτης ο Φρεντζάς ηταν θεμα χρονου να πραγματοποιηθει η λήξις, απο τη στιγμη που εξωγενεις, αθελητες,κακοβουλες πιεσεις πιστεψαν ισως πως σε θα σε οδηγησουν μονοδρομο σε σταδιακη παραδοχη εκπτωσης αξιων και οραματος προκειμενου να συνεχισεις την προσπαθεια σου.
Ούτε αυτο το δεχτηκες να ανδρωθει ως κατασταση και να συνεχιστει και μπραβο σου.
Ειθε, παντα μεσα σου να κρατας ασβεστη τη σπιθα να αναθεωρησεις την αποψη σου για τον "τελευταιο σταθμο",σε πεισμα ολων αυτων.
Εύχομαι καλή δύναμη και συγχωρεσε με για τα όποια αναποφευκτα ανθρωπινα λαθη στην ιντερνετικη πορεια που ως τωρα διανύσαμε μαζι.

Παναγιώτη Κονιδάρη τις θερμες ευχαριστιες μου και σε σενα για την φιλοξενια του παροντος και καλή χρονια σε όλους.

trilizas είπε...

Είναι πραγματικά λυπηρό κι ελπίζω να αλλάξεις γνώμη. Γενικά βαριέμαι απίστευτα να διαβάζω μπλογκς. Το μπλογκ σου με άγγιξε πολύ. Έχει (όχι είχε... η ελπίδα πεθαίνει τελευταία) εξαιρετική αισθητική. Εϊναι το μοναδικό ιστολόγιο που παρακολουθώ σε καθημερινή βάση (Παναγιώτη το μπλογκ σου, είναι επίσης εξαιρετικό, και το διαβάζω με ευχαρίστηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα ακολουθώ πάντα από σύνδεσμους του γάτου).

Δυστυχώς οι τραμπουκισμοί ξεκινήσαν από νωρίς στη φάση που σε "ανάγκασαν" να αποκαλύψεις (κατά τη γνώμη μου λόγω εξαιρετικής ευαισθησίας) την ταυτότητά σου.

Φυσικά στη συνέχεια το μπλογκ εμπλουτίστηκε από εξαιρετικούς σχολιαστές και οι συζητήσεις πολλές φορές ξέφευγαν με ενδιαφέρον τρόπο από το θέμα της αρχικής ανάρτησης.

Κάποια στιγμή οι τραμπουκισμοί άλλαξαν μορφή και άρχισαν προσωπικές επιθέσεις και ύβρεις. Έτσι αναγκάστηκες να θέσεις μετριασμό σχολίων. Να πω την αλήθεια μου χάρηκα με αυτή σου την ανακοίνωση, όχι γιατί είμαι υπέρ του μετριασμού, αλλά γιατί αυτό θα σήμαινε πως το ιστολόγιο θα παρέμενε ενεργό. Έτσι μου ήρθε ως βόμβα η ανακοίνωση ότι κλείνεις...

Να πω την αλήθεια μου, αν ο λόγος είναι ότι κουράστηκες, είναι σεβαστό και δεν μπορώ να το αντιπαρέλθω και μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις τη συνέχεια του μηνύματός μου.

Αν πάλι όχι, τότε ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να το κάνεις αυτό στους φανατικούς και εξαρτημένους αναγνώστες σου (μήπως αν τραμπουκίσουμε λίγο σου αλλάξουμε τη γνώμη;), για να ικανοποιήσεις ένα μάτσο κάφρους.

Νομίζω πως μπορείς ακόμα να πειραματιστείς. Αλλιώς τα περίμενες και αλλιώς τα βρήκες στην πορεία, αλλά δεν είχε κι αυτό το ενδιαφέρον του; Κάτι παραπάνω έμαθες για την σκακιστική κοινωνία. Γιατί δεν χρησιμοποιείς θετικά τη δύναμη της γνώσης και της εμπειρίας; Ϊσως γιατί δεν συμφωνείς αισθητικά και δεν ταιριάζει με την α πριόρι αντίληψη που είχες για τον κόσμο; Ναι οκ, κατανοητό αλλά διαπίστωσες μόνος σου πως είναι ο κόσμος. Θα παρατήσεις την προσπάθειά σου να τον κάνεις καλύτερο επειδή δεν ήταν ακριβώς όπως τον περίμενες;

Επίτρεψέ μου να κάνω μια πρόταση, έτσι μπας και μια στο δις έχει θετική επίδραση. Συγχώρεσέ με αν θεωρείς βλακείες αυτά που γράφω.

Δεν μπορείς να αλλάξεις λίγο το μοντέλο σου και να το κάνεις ολιγαρχικό; Υπάρχει τρόπος να υποχρεώνεις εγγραφή ώστε να αποκαλύπτεται η ταυτότητα του γράφοντος;Ρωτάω γιατί είμαι άσχετος από συντήρηση ιστολογίων. Αν μπορεί να γίνει τότε θα μπορούσες να το δοκιμάσεις για λίγο καιρό (π.χ. για μερικούς μήνες).
Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι πολλοί εξαιρετικοί και συχνοί σχολιογράφοι, βλ. όπως καλοπροαίρετος, μέτοικος, ριζόπουλος ίσως να σταματήσουν να γράφουν και αυτό θα είναι τεράστιο πλήγμα. Επίσης πολλά ανώνυμα/ψευδώνυμα σχόλια, που πραγματικά προσθέτουν πολλά στο μπλογκ θα πάψουν να υπάρχουν. Από την άλλη όμως, θέλω να πιστεύω πως θα υπάρξει κόσμος που θα εγγραφεί και θα γράφει επώνυμα γιατί γουστάρει τη φάση. Επίσης θα αποθαρρυνθούν όλοι αυτοί οι θρασύδειλοι που πολεμάν το ιστολόγιο.

Θα μπορούσες να το κρατήσεις έτσι γαι κανα 2 μήνες και μετά (ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα) αν το ξαναγύρναγες στην τωρινή του μορφή, με ελεύθερο σχολιασμό χωρίς εγγραφή. Έτσι θα μπορούσες να το έχεις το ιστολόγιο σε δυο modes και θα μπορούσες να το εναλλάσσεις για να ταλαιπωρήσεις λίγο τους θρασύδειλους κάφρους. Μια ιδέα, ίσως αφελής...

Ελπίζω η αποχώρησή σου να μοιάζει λίγο με αυτές του Κοτρωνιά. Εδώ ο Κόναν Ντόυλ κατάφερε να αναστήσει τον Σέρλοκ, δεν θα καταφέρεις εσύ να αναστήσεις μια μόνο κατά το ήμισυ νεκρή γάτα; Σε κάθε περίπτωση σε ευχαριστώ πολύ για όσα έκανες για τους αφιλότιμους σκακιστές, και για μένα (ήξερα ότι θα το διαβάσεις όλο, χε χε).

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Το σχόλιο του triliza ένας από τους εκλεκτούς σχολιαστές του Γατάδικου (οξύνους, χιουμορίστας ποιοτικός, μαγγιώρος γενικά) δείχνει κατά τη γνώμη μου το τι ήταν αυτό το σπέσιαλ που προσέφερε το μπλογκ του Φίλιππου . Έκανε ανθρώπους σαν κι εμένα (και σαν κι αυτόν αν καταλαβαίνω καλά τα συμφραζόμενα…) που δεν έχουν και μεγάλη ‘καβλα’ με τα μπλογκς και το ιντερνέτ γενικά και που είχαν μια μικρή ή μεγάλη σχέση με το σκάκι, αλλά δεν τρελαίνονται δα και για ατέλειωτα δέντρα αναλύσεων και για την τελευταία λέξη της μόδας στη Νάιντορφ (στην κίνηση 40 φεύγα…) να (ξανα)ζεσταθούν με το άθλημα(ως φιλοσοφία γενικότερα) και να γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους , με τους οποίους πιθανότατα δεν θα πουν ποτέ ένα γειά, αλλά τους αισθάνονται ήδη ‘κοντά’ τους.
Υ.Γ. Ελπίζω και γω , ο Φίλιππος να μοιάσει του Κοτρωνιά…(και επειδή παικτικά που να διαβάζει τώρα σικελικές και ανεστραμμένους δράκους σαραντάρης άνθρωπος κι’ αυτός, ας του μοιάσει τουλάχιστον στις αναθεωρήσεις :-)
Υ.Γ.2 . Κονιδάρη, βαλε moderation επειγόντως ! πολλοί ‘ποιοτικοί’ μαζευόμαστε και δε σε βλέπω καλά κακομοίρη μου …. (αστειεύομαι έτσι?).

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Και κάτι ακόμη, η παντελής έλλειψη ‘τρολιών΄και ανώνυμων ηλιθιοτήτων ή κακοηθειών τις δυό αυτές ημέρες μετά το κλείσιμο του Γατομπλόγκ (εκτός αν υπήρξε κάπου moderation που δεν το νομίζω) δικαιώνει νομίζω απόλυτα τον PFREN ως προς κάτι ‘μαγαζάκια’ που πειράχθηκαν κ.λ.π. Δεν καταλαβαίνω βέβαια τι είδους ‘μαγιά’ τους χαλούσε ο Φίλιππος, αλλά σιγά μη γίνουμε και Πουαρώ στον σκακιστόκοσμο (άσε που στην κανονική ζωή ο Ηρακλής το πολύ πολύ να εξιχνίαζε κάνα κεράτωμα….)

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Τρίλιζας, να σου εξηγήσω ότι στο blogspot της Google (που είναι ίσως το δημοφιλέστερο από τα δωρεάν ιστολόγια), είναι δυνατό το ποστάρισμα μόνο επώνυμων, όπως επίσης και το moderation των σχολίων. Δεν είναι όμως εφικτό το μπανάρισμα των παρεκτρεπομένων χρηστών, ουτε βάσει ονόματος ούτε από e-mail, ούτε και από IP.

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Και κάτι τελευταίο (από μεριάς μου τουλάχιστον, γιατί ίσως δεν είναι και ότι το πιο ευχάριστο για τον Φίλιππο-αν παρακολουθεί δηλαδή- να ασχολούμαστε με το θέμα).
Μπαίνω στο skakistiko (όχι πλέον από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά επειδή σαν τον τρίλιζα έτσι κι εγώ ,από εκεί την ‘κάνω’ για Κονιδαρέικο, τρανδισμέικο κ.λ.π) .Έξις δευτέρα φύσις που λένε.
Ε λοιπόν ,παρακολουθώ τα ‘ανθρωπάκια’ who’s watching …πως διάολο τα λένε, και ακόμη και ‘νεκρό’, ο πιο πολύς κόσμος είναι ακόμη ΕΚΕΙ. Σαν να μη μπορούν να το πιστέψουν και να να ι μαζεμένοι έξω από τη σπηλιά περιμένοντας τον Λάζαρο. Απίστευτο πραγματικά!!
Λάζαρεεε? (…μπα, αστον καλύτερα να πιει κάνα κρασάκι με την ησυχία του που λέει και ο οικοδεσπότης):-)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Ωραίααααα!
Και τώρα που μοιάζουν να τελειώνουν οι επιμνημόσυνες δεήσεις και σώνεται όπου να' ναι και το παξιμάδι με το κονιακάκι, ας επιστρέψουμε σε πιο ευχάριστα πράγματα γιατί οι πλερέζες μου θυμίζουν πολύ μπουρζουαζία και με χαλάνε στο στομάχι.

Ο Γάτος του Σρέντιγκερ, είπαμε, δε μένει πια εδώ. Δεν έφυγε από το μπλογκ για να επιστρέψει κι αυτό μπορώ να σας το βεβαιώσω. Δύσκολη απόφαση αλλά η επιστροφή θα τον έκανε ασυνεπή και ανακόλουθο, πράγμα που παραβαίνει ακόμα περισσότερες από τις αρχές του, οπότε ξεχάστε το.

Θα μου πεις, και που τα ξέρεις εσύ αυτά; Ε, πώς! Κοτζάμ θυρωρός υπήρξα, άσχετα που πήρα άδεια εγκυμοσύνης και έγινε μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε. Έτσι λοιπόν, με τον ίδιο αξιοκρατικό τρόπο και φυσικά με τα ίδια παχυλά αντιμίσθια αυτοδιορίζομαι εκπρόσωπος τύπου του αυτομολήσαντα. Να ενημερώσω λοιπόν το φιλοθεάμον κοινό ότι αυτή τη στιγμή ο Γάτος του Σρέντιγκερ βρίσκεται σε διακοπές αορίστου χρόνου. Η σκέψη ωστόσο του Γάτου του Σρέντιγκερ είναι να επιστρέψει σε κάποιο νέο μπλογκ, δίχως το άγχος της ενημέρωσης της σκακιστικής κοινότητας, παρά μόνο ασχολούμενος με το καλλιτεχνικό ή το ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό κομμάτι. Άμα είναι να κάνεις κάτι να το χαίρεσαι ρε παιδί μου, αυτό είναι το νόημα, και το' χει πιάσει. Τέλος να δηλώσω πώς ο Γάτος του Σρέντιγκερ δε λέγεται πια Γάτος του Σρέντιγκερ. Κι εδώ έρχεται η δική μου βαριά ευθύνη να του βρω όνομα. Επειδή όμως βαριόμουν όλα αυτά να τα κάνω ποστ και βλέπω τώρα ότι δε θα μου χωρέσουν, συνεχίζω με το μέρος βου παρακάτω.

καλοπροαίρετος είπε...

Γάτε, γαλήνιο σε ακούω, λυτρωμένο θα έλεγα· επικύρωση τού ότι η απόφασή σου ήταν η ενδεδειγμένη (για σένα – όχι για μας), και ο χρόνος υλοποίησής της ο κατάλληλος (για σένα – όχι για μας). Επιτέλους, έστω και για μια φορά, πήγες κόντρα στις αρχές σου, αντέστρεψες το απόφθεγμα του Μοντεχρήστου –όχι του κόμη, του πόντικα του Ισοβίτη– σε: Καιρός ν΄ αφήσουμε τους αλτρουϊσμούς και να κοιτάξουμε λίγο και τον εαυτό μας, και το εφάρμοσες στην πράξη. Άριστα έκανες.

Ακούω και ξανακούω από πολλούς –πλην του ιδίου του Γάτου– για την ευθύνη των επισκεπτών.

Έχοντας περάσει επιτυχώς τρεις ακόμα δύσκολες καμπές του ιστολογίου, εξακολουθώ να πιστεύω ακόμα και τώρα ότι η ακολουθητέα στάση από μέρους μας ήταν η πλήρης αγνόηση των εισβολέων και η συνέχιση της ζωής μας όπως πριν. Αυτό τουλάχιστον προσπάθησα να κάνω εγώ, αναρτώντας σχόλια με περίπου ίδια συχνότητα, έκταση, περιεχόμενο και ύφος όπως πριν. (Αν ήθελα να γίνω δηκτικός, θα μπορούσα να πω ότι, αν οι προς ους τα σχόλια ή και οι τρίτοι είχαν ανταπαντήσει, θα είχε γεννηθεί διάλογος και θα είχε πυργωθεί ανθεκτικότερο ανάχωμα στους εισβολείς.) Σε μια από τις καμπές που ανέφερα, θα θυμάται ο Γάτος και οι παλιότεροι επισκέπτες ότι είχα ακολουθήσει τη μέθοδο του διαλόγου και της πειθούς –με παταγώδη αποτυχία. Οπότε, έχοντας κατά νουν και το αξίωμα μην ταΐζετε τα τρολλς, είχα έναν λόγο παραπάνω να συμπεριφερθώ όπως περιέγραψα.

Το μόνο που [θέλω να πιστεύω ότι] δεν έκανα, ήταν να παρατήσω στα στερνά του (που ήταν φανερό ότι διήγε) το διαδικτυακό μου σπίτι – στο οποίο, αν ο Κονιδάρης υπήρξε ο θυρωρός, εγώ υπήρξα μέχρι την τελευταία ημέρα ο βατσιμάνης.

Τώρα γίνομαι εγώ μελοδραματικός, και δεν το θέλω.

Γάτε, απλά: ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι, και καλές θάλασσες στα παραπέρα αρμενίσματά σου.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Το μέρος βου είναι αυτό εδώ για όποιον δυσκολεύεται στον προσανατολισμό.

Τί λέγαμε; Α! ναι. Πώς θα τον λέμε. Αρχικά σκέφτηκα να κρατηθεί το Γάτος και να απολύσουμε τον Σρέντιγκερ που μας κοστίζει και μια περιουσία. Θα μπορούσε για παράδειγμα να λέγεται Γάτος με πέταλα. Γιατί όχι Μαύρος Γάτος; Ή απλά κεραμιδόγατος. Θα μπορούσε επίσης να ονομαστεί Παπουτσωμένος Γάτος που έχει και μια αύρα παραμυθιού. Τίποτε όμως από αυτά δε με ικανοποιούσε αφού το εν λόγω ζωντανό θα ήταν επικηρυγμένο και άρα ευάλωτο στους γκρίνγκος που θα εποφθαλμιούσαν την αμοιβή.Άρα έπρεπε να δανειστούμε κάποιο άλλο μέλος του ζωϊκού βασιλείου.

Η εύκολη λύση φυσικά, για να παραμείνουμε και σε πειραματικό/επιστημονικό επίπεδο ήταν "Σκύλος του Παβλόφ", αλλά θαρρώ δε θα του άρεσε καθόλου, δε θέλει εξαρτήσεις ούτε για τα αντανακλαστικά του. Οι λύσεις "Μαϊμού του Ταρζάν","Φώκια του Κουστώ", "Αγελάδα της Μίλκα", "Τσαλαπετεινός του Ουαϊόμινγκ", "Τάρανδος του Άι-Βασίλη", "Καβουράκι του Τσιτσάνη" και "Νυχτερίδα του Βάγκνερ" απορρίπτονται επειδή είναι πολύ εμπορικές και, ως γνωστόν, είμαστε ενάντια στην υπερκατανάλωση.

Μια άλλη ομάδα προσωνυμίων που με απασχόλησε ήταν τα επικά, αυτά που θα προϊδέαζαν για το ανάστημα του ανδρός και θα αποτελούσαν από μόνα τους φόβητρο για τα επίδοξα τρολ. Για παράδειγμα πώς σας φαίνεται το "Λιοντάρι της Νεμέας"; Ή ο "Λιόντας ο Ληστής";Ακόμα το "Γεράκι της Μάλτας" για την οξυδέρκειά του. Η "Τίγρη της Βεγγάλης", που ήταν και μοβόρα. Ο "Βάκιλος του Κοχ", που δε σου γεμίζει το μάτι, αλλά σου γεμίζει το πνευμόνι. Ο "Αητός της Ρούμελης" που είναι και εθνοπατριωτικό, οπότε γλυτώνεις από τους Αλεξήνορες. Το "Κήτος του Ιωνά", με θρησκευτικές πινελιές. Το πιο φοβερό πάντως θα ήταν το "Τέρας της Τασμανίας", που του φέρνει και λίγο στο προφίλ, όταν είναι αξύριστος. Όμως ούτε κι αυτά με ικανοποιούσαν, μιας και ο άνθρωπος μας είναι γαλαντόμος και ευγενική φύση και όχι φιλοπόλεμος και εχθρικός.

Μετά αναλογίστηκα μήπως θα του ταίριαζε κάτι πιο σοφτ, πιο ντελικάτο ρε παιδί μου, ένεκα που είναι κουλτουριάρης. Ας πούμε ο "Γλάρος του Τσέχοβ" ή το "Αηδόνι του Αυτοκράτορα" ή ο "Σκαραβαίος του Φαραώ" ή το "Αλογάκι της Παναγίας" ή το "Καβουράκι του Τσιτσάνη" ή τέλος το "Φιδάκι ο Διαμαντής". Φεύ! Ήταν όλα πολύ γλυκανάλατα για έναν ευθύ και καθόλου προσποιητό χαρακτήρα.

Ανάλογα προβλήματα αντιμετώπισα και με άλλες ονομασίες. Για παράδειγμα το "Αρνί του Πάσχα" έμοιαζε πολύ παθητικό. Ο "Πελεκάνος της Μυκόνου" πολύ κοσμοπολίτης, χώρια που τον έλεγαν και Πέτρο. Ο "Ποντικός του Αρκά" πολύ βρώμικος. Ο "Ρινόκερως" του Ιονέσκο, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, πολύ σουρρεαλιστής κι ο "Λύκος της Στέπας" θλιβερά μοναχικός, οπότε δε θα έμπαινε και ψυχή στο μπλογκ.

Έτσι μου έμενε ο "Γάιδαρος του Χότζα", ζώο καθόλα συμπαθές και εργατικό, φιλόπονο και υπομονετικό. Ωστόσο με χάλαγε η τάση του να τινάξει τα πέταλα, καθώς και το ότι είπαμε να το ελαφρύνουμε το πρόγραμμα, όχι να το βαρυφορτώσουμε.

Με είχε πιάσει απελπισία, όταν άκουσα τον γιο μου να τραγουδάει ένα από τα αγαπημένα του παιδικά άσματα! Αυτό ήταν! Μεμιάς συνειδητοποίησα ότι είχα βρει το τέλειο όνομα για τον τέως Γάτο του Σρέντιγκερ. Εννοείται ότι καπαρώνω από τώρα τα πνευματικά δικαιώματα, για τα οποία και θα πληρωθώ εξτρά.

Και το όνομα αυτού:
Ο "ΓΑΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΜΠΡΙΛΙΟΥ"!

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Παναγιώτη (Κονιδάρη), με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση που σε έχω, πρέπει να σου πω ότι αδικως είσαι τόσο ‘σκληρός’ και, διακριτικά μεν σαφώς δε, ειρωνικός με τα φιλαράκια εδώ.
Θεωρώ ότι όλοι οι προλαλήσαντες είχαν πραγματική ΑΓΑΠΗ για το μπλογκ του Φίλιππου και κανείς δεν κόπιασε για το ‘παξιμαδάκι’…
Όσο για το ότι ΕΣΥ (όπως επεσήμανες πολλάκις για να το εμπεδώσουμε) μπορούσες να ‘αντιστρέψεις’ και να ‘σώσει’ την κατάσταση (πρόσεχε ΔΕΝ σε κατηγορώ για κομπασμό γιατί έχεις το απόλυτο δικαίωμα και σε αυτόν), σε κατηγορώ για ουτοπισμό ,διότι τελικά ο ΜΟΝΟΣ που μπορούσε να ‘σώσει’ τον Φίλιππο (αν ήθελε να ‘σωθεί’) ήταν ο Φίλιππος.
Δεν νομίζω ότι αυτό χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, ως ευφυής άνθρωπος καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Όσο για τη μετονομασία του Γάτου του Σρέντιγκερ, έχω και εγώ μια πρόταση (και δε θέλω και copyrights)….Φίλιππος Κοεράντ
(γιατί εν τέλει, ο καθένας είναι αυτός που είναι και σ’ όποιον αρέσει για τους άλλους δεν θα μπορέσει)...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@RIZOPOULOS
Δεν είπα πουθενά ότι θα μπορούσα να σώσω την κατάσταση. Είπα ότι έχω ευθύνη που όταν έπρεπε δεν ήμουν στις επάλξεις και μάλιστα μπροστά-μπροστά. Δεν απευθύνω πλέον κατηγορίες, ούτε και με νοιάζει να θίξω κανέναν, μου αρκούν οι δικές μου ενοχές.

Όλες αυτές τις μέρες μιλάω αρκετά με τον τέως Γάτο. Μου φαίνεται ότι είναι ο πιο ψύχραιμος απ' όλους παρά το ότι τον έχουν βομβαρδίσει στα μέιλ με παρακαλετά κτλ (και στα οποία απαντάει πάντα και ξεχωριστά). Κατανοώ όμως πλήρως την απόφασή του. Στη θέση του ίσως να έκανα το ίδιο ή κάτι παρεμφερές. Αλλά πάμε παρακάτω, ο άνθρωπος αλλάζει σελίδα και αυτό του δίνει νέα φτερά.

Τα σκωπτικά σχόλιά μου τέλος δεν είναι επικριτικά για κανέναν και κυρίως για τον τέως Γάτο. Παρ' όλα αυτά τον συμβουλεύτηκα πριν τα γράψω και μου "έδωσε την άδεια" να ελαφρύνω το κλίμα, απλά δεν ήξερα ότι αυτό το τελευταίο ήμουν υποχρεωμένος να το αναφέρω.

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Στενοχωριέμαι λίγο που από Rizo έγινα RIZOPOULOS αλλά εξακολουθώ να σ’αγαπώ.:-)
Το τελείωσα το ρημαδοπαξιμαδάκι πάντως.
Θα τα ξαναπούμε γι’άλλο θέμα και καλοί μας διαξιφισμοί σύντεκνε ! Είπαμε μπορεί να είμαστε ‘ποιοτικοί’(τρομάρα μας..) αλλά είμαστε και κάτι σπουδαιότερο και χρησιμότερο στις κωλομέρες που διανύουμε. Οξύθυμοι!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@RIZ
Οξύθυμοι, μόνο στις κινητοποιήσεις για τα εργατικά και άλλα δικαιώματα που θέλουν να μας στερήσουν επιτρέπεται :-)

Ανώνυμος είπε...

Κονιδαρη, λες μη κανετε επικηδιους αλλα το κηδιοχαρτο εσυ το εχεις τοιχοκολησει,μου φαινεται.
Και ακουω βερεσε τα δακρυβρεχτα για ‘αδειες εγκυμοσυνης’ και δικαιολογιες…
Κιότεψες, απλα και ξεξκαθαρα, παραδεξου το!
Εγω ειχα πανω από μηνα να δω σχολιο σου στου φιλιππα. Και τι λες και στους αλλους που εστω προσπαθησαν (σωστα η λαθος) να κανουν κατι. Πιο πολύ και πιο σωστα ο μετοικος.
Δε ξερω ισως τωρα που ‘πολιτευεσαι’ να μη θες να εκτειθεσαι. Δικαιωμα σου αλλα μη κανεις και το κήνσορα…

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

@ ανώνυμο άνωθεν: Θεωρώ το σχόλιο σου κατά 99% κακοπροαίρετο.
Στην αμυδρά περίπτωση όμως του1% να σε ρωτήσω απλά: Ας δεχτούμε ότι ο Κονιδάρης ‘κιότεψε’… ΕΣΥ τι ακριβώς έκανες? γιατί είναι κομματάκι δύσκολο να ανατρέξουμε στα σχόλια σου…. καταλαβαίνεις.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Rizo
Ευχαριστώ, αλλά μπορώ και μόνος μου.

@Ανώνυμος
Το εξήγησα,αγαπητέ, δε θεωρώ κηδεία το τέλος του μπλογκ, όπως δεν το θεωρεί σύμφωνα με τα λεγόμενά του και ο ίδιος ο Γάτος. Το θεωρώ μια τελεία σε μια όμορφη πρόταση. Προσπάθησα να πω, αλλά φαίνεται δεν έγινε κατανοητό, ότι υπάρχει δρόμος μπροστά και υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να εκφραστεί κάποιος, χωρίς αυτό να του γίνεται άχθος. Αυτά επί της ουσίας.

Ο ίδιος ο Γάτος ξανά, ξέρει πολύ καλά τον φόρτο εργασίας που είχα όλο αυτό το διάστημα (από το Μάη κι εδώ) με τις τρομερές ανακατατάξεις στα φαρμακεία, τη συνδικαλιστική μου ενασχόληση, τις δημοτικές εκλογές και την ενεργή μου συμμετοχή σε αυτές, το Πανεπιστήμιο, το τρίτο μου βιβλίο, δύο νέα ενημερωτικά μπλογκ που είμαι διαχειριστής και μέσα σε όλα δύο μωράκια που πρέπει να νταντεύω. Αυτά όλα φυσικά δεν αποτελούν δικαιολογίες για έναν κιοτή σαν ελόγου μου. Εξάλλου όλο αυτό το διάστημα που γράφω στου Γάτου ήταν πασίδηλο ότι κρυβόμουν με το πρώτο φτάρνισμα και απέφευγα να σχολιάσω καθετί που δεν ήταν politically correct.Τί να περιμένει όμως κανείς από κάποιον άθλιο σαν κι εμένα που εκμεταλλεύομαι τα φιλαράκια και τα εγκαταλείπω στις δύσκολες στιγμές; Ίσως μάλιστα θα ήταν καλό και δίκαιο να αρχίσει να καλλιεργείται και η φήμη ότι πίσω από τα καθελογής υβριστικά σχόλια κρυβόταν η αθλιότητά μου, με σκοπό να υποσκάψω το έργο του Γάτου (και του Μέτοικου).

Αν θέλαμε να είμαστε και πιο ακριβοδίκαιοι, ακόμα καλύτερα θα ήταν να στηθεί ένα λαϊκό δικαστήριο, όπου με συνοπτικές διαδικασίες θα αποφασιστεί ο παραδειγματικός λιθοβολισμός μου, ώστε να υπάρξει πλέον κάθαρση στην πλήρη ευγένειας και καλοσύνης κοινωνία των σκακιστών.

Κι εσείς φυσικά, φίλε ανώνυμε, θα μου κάνετε την τιμή να βάλλετε τον πρώτο λίθο.

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Σαν πολύ έχουν μπερδευτεί οι σελίδες από αυτό το παραμύθι. Πάνω που περιμέναμε να εμφανιστεί ο κακός λύκος και να χλαπακιάσει τον νεκροζώντανο γατούλη, τσουπ, νάσου στα σκοτεινά η σκιά του Ρομπέν των Δασών να εξαπολύει τα άσφαιρα βέλη της...
Ρε Κονιδάρη, μήπως πας για πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ και μας το κρύβεις;

Berk είπε...

Κρίμα πάντως που έκλεισε... αν και είχα κάνει ελάχιστα σχόλια, ήμουν τακτικός αναγνώστης του "σκακιστικού". Το θέμα είναι ότι δεν χάθηκε απλά ένα μπλογκ, αλλά ένα μικρό κομμάτι της καθημερινότητάς μας...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Berk
Πες το ψέματα. Ακόμα πατάω και μπαίνω αντανακλαστικά. Μετά μια στιγμή συνειδητοποιώ το μάταιο του πράγματος και φεύγω χωρίς να κοιτάξω πίσω απ' την πλάτη μου. Κάποια στιγμή όμως θα επιστρέψω να ξαναδιαβάσω τις αναρτήσεις από την αρχή και ίσως φτιάξω κάποιο αρχείο με τις καλύτερες. Ασφαλώς αυτές δε θα είναι οι αμιγώς σκακιστικές.

Από την άλλη, δεν το κρύβω,έχω μια περιέργεια για το επόμενο ιστολογικό βήμα του πρώην Γάτου (ίσως σε μερικούς μήνες από τώρα). Κάτι μου λέει πώς θα έχει πολύ-πολύ ενδιαφέρον. Χώρια που ξέρω ότι του έχει μείνει πολύ υλικό ανεκμετάλλευτο. Θα ιδούμε.