ΓΑΤΙΣΙΑ ΖΩΗ (2)

Όλο τη λέξη "διακοπές" ακούω τελευταία. Ελπίζω να μην αναφέρονται στο φαγητό μου. Πάντως είναι σίγουρα κάτι βιαστικό και ίσως κακό. Κι αυτό γιατί έβλεπα τον Πι και τη Σ. να τρέχουν δεξιά αριστερά σαν τρελοί αδειάζοντας τις ντουλάπες από ρούχα. Τελικά τους έχασα και δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το που βρίσκονται. Μάλιστα με κλείδωσαν απ' έξω. Συνήθως βέβαια κάποιος κλειδώνεται μέσα, αλλά με τους ανθρώπους τα πράγματα μπερδεύονται. Σκαρφάλωσα κι εγώ στην κληματαριά κι ανέβηκα στο μπαλκόνι να δω τι γίνεται. Τζίφος! Είχαν τραβηγμένες τις κουρτίνες. Εγώ φταίω μετά να θέλω να τις κάνω λωρίδες; Ευτυχώς που υπάρχει και ο Πατέρας (αλήθεια σας λέω, έτσι τον φωνάζει ο Πι). Αυτός είναι ένας ομολογουμένως εύπιστος άνθρωπος, που και στο παραμικρό μου νιαούρισμα σπεύδει να εκπληρώσει τις επιθυμίες μου. Έτσι δε θα μου λείψει το φαγητό. Όσο για τον Πι και τη Σ. ελπίζω αυτές οι "διακοπές" να είναι περαστικές.

Συνεχώς για φαγητό μιλάω, αλλά δε σας κρύβω ότι είναι κάτι που με απασχολεί συχνά. Η Κανέλα με μαλώνει γιατί λέει έχω παχύνει. Δεν το σχολιάζω, όμως βλέπω το καλάθι μου να στενεύει. Κι επειδή απ' όσο ξέρω τα καλάθια δε στενεύουν, υποψιάζομαι ότι η φίλη μου έχει δίκιο. Ίσως πρέπει ν' αρχίσω γυμναστική. Α! τώρα που είπα γυμναστική, τι θυμήθηκα! Δε θα το πιστέψετε, αλλά πριν μερικές μέρες, έτσι στα καλά καθούμενα, ξεφύτρωσε ένα δέντρο μέσα στο σπίτι! Δεν πίστευα στα μάτια μου. Το εξέτασα από κοντά και μπορώ να σας βεβαιώσω ότι είναι ένα πολύ παράξενο δέντρο. Δεν μυρίζει σαν τα άλλα της γειτονιάς, ούτε μπορώ να ξύσω τα νύχια μου πάνω του. Επιπλέον είδα τη Σ. να βάζει πάνω κάτι χρυσαφένιες μπάλες μεγάλες σα μήλα. Αλλόκοτα πράματα. Έσπασα το κεφάλι μου να καταλάβω τη χρησιμότητά τους. Τελικά το βρήκα. Ήταν για γυμναστική! Σηκώθηκα λοιπόν στα δυο μου πόδια κι άρχισα να τις χτυπάω με τα μπροστινά. Τι πλάκα είχε! Κάπου πήρε το μάτι μου κάποτε δύο ανθρώπους που έκαναν το ίδιο μεταξύ τους, αν κι αυτοί δε φαίνονταν να το διασκεδάζουν το ίδιο. Δυστυχώς ένα από τα "μήλα" αποδείχτηκε ώριμο, ξεκόλλησε από το δέντρο και κύλησε στο πάτωμα. Σκέφτηκα ότι αυτό δε θα άρεσε στη Σ. και το έσπρωξα βιαστικά κάτω από την πολυθρόνα. Εκεί ψάχνουν σπάνια. Εξάλλου τα μήλα πέφτουν από τα δέντρα, δεν πέφτουν;

Μου λείπουν λίγο οι άνθρωποι, μου δίνεται όμως η ευκαιρία να περνώ περισσότερες ώρες με τις άλλες γάτες. Έτσι και χτες το βράδυ πήγα στο γνωστό σημείο, στην πλατεία ντε, δίπλα από τους σκουπιδοτενεκέδες. Εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι οι φίλοι μου και έφτασα χοροπηδώντας από τη χαρά μου. Η διάχυτη κατήφεια μου έκοψε τη φόρα. Δεν άργησα να καταλάβω την αιτία της: οι κάδοι των σκουπιδιών ήταν κλειστοί. Ο Πι χαρακτηρίζει ασυνείδητους τους ανθρώπους που αφήνουν σκουπίδια έξω από τους κάδους, αλλά νομίζω ότι καμιά γάτα δε θα συμφωνούσε μαζί του. Να θυμηθώ όταν του περάσουν οι "διακοπές" να του θίξω το θέμα.

Τελοσπάντων, ευκαιρία να σας μιλήσω για τους φίλους μου. Πρώτη και καλύτερη ήταν εκεί η Κανέλα, η καλύτερή μου φίλη, που έχει πολύ μυαλό και που ενσαρκώνει το νιαούρισμα της λογικής. Είχε πιάσει ψιλονιαούρισμα με τη Λεύκω. Όχι πως δε συμπαθώ τη Λεύκω, αλλά είναι πολύ κουτσομπόλα. Δεν υπάρχει τίποτε που να της εκμυστηρευτείς και να μην το ξέρουν σε μισή ώρα και οι σκύλοι! Έχει βέβαια τον τρόπο της με τους ανθρώπους. Όλο βραχνά νιαουρίσματα και τριψίματα στα πόδια τους είναι, για λίγο φαϊ. Φαίνεται θα της έχει μείνει κουσούρι γιατί και με τους αρσενικούς γάτους τα ίδια κάνει. Τώρα τι φαγητό περιμένει από αυτούς, θα σας γελάσω...

Πιο κει στεκόταν κι ο Πειρατής. Τον αποκαλούμε έτσι γιατί έχει μια μαύρη βούλα στο ένα μάτι. Είναι διαρκώς αμίλητος, δεν έχω ακούσει ποτέ το νιαούρισμά του, όμως αυτό δεν πρέπει να σας ξεγελάει. Στην πραγματικότητα σας μισεί εσάς τους ανθρώπους. Τον έχω δει να γκρεμίζει δήθεν τυχαία γλάστρες, να γρατζουνάει τα αυτοκίνητα που παρκάρουν μπροστά στην πλατεία και να γεμίζει ακαθαρσίες το μονίμως κλειστό συντριβάνι. Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή αποφασίσουν να το θέσουν σε λειτουργία. Ο Πειρατής συνήθως κρύβεται στις γωνιές, μακριά από τα φώτα. Τον ανακαλύπτει όμως εύκολα κανείς από τη μυρωδιά του. Ο Γκρίζος λέει ότι έχει να καθαριστεί από την εποχή της Οκτωβριανής Επανάστασης. Δε θυμάμαι να άκουσα για καμιά επανάσταση τον Οκτώβρη που μας πέρασε, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η μυρωδιά του Πειρατή υποδηλώνει πολύ πιο μακρόχρονη αποχή από τη στοιχειώδη υγιεινή. Με την Κανέλα έχουμε βάλει στοίχημα για το πότε χρησιμοποίησε για τελευταία φορά τη γλώσσα του (για οποιοδήποτε λόγο).

Δεν έλειπε ούτε ο Ιβάν, ένας κατάμαυρος λιμοκοντόρος, που δε χάνει ευκαιρία να σαλιαρίζει με τα θηλυκά. Με έχει πλησιάσει κι εμένα μια δυο φορές και προσπάθησε να μου μιλήσει στη γλώσσα του σώματος. Θυμούμενη τη συμβουλή της Κανέλας να μιλάω στον καθένα στη γλώσσα που καταλαβαίνει καλύτερα, τον απώθησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα. Παρ' ότι η αβρότητά μου αυτή συμπεριλάμβανε επίδειξη ονύχων και ένα παρατεταμένο και ήκιστα φιλικό "χχχχχχ...!", είχε την επιδιωκόμενη αποτελεσματικότητα. Οι συμβουλές των φίλων είναι θησαυρός.

Ο κύριος Ιβάν λοιπόν, και συμπαθάτε με για την έκφραση, είχε διπλαρώσει τη Σου- Εν-Λάι, τη σιαμέζα της γειτονιάς. Ήταν καλοχτενισμένη και μοσχομυριστή όπως πάντα. Έχει κι αυτή ένα σπιτικό όπως κι εγώ, αν κι εκεί- άγνωστο γιατί- τη φωνάζουν Σούλα. Η Λεύκω ισχυρίζεται ότι δεν είναι καθαρόαιμη σιαμέζα, καθότι μόνο η μητέρα της ήταν από την εν λόγω χώρα. Με αυτή τη λογική εγώ είμαι καθαρόαιμη αφού και οι δύο γονείς μου ήταν Έλληνες κεραμιδόγατοι. Αλλά δε μας πειράζει, την αποδεχόμαστε όπως είναι. Εδώ αποδεχόμαστε τη βρώμα του Πειρατή, στο αίμα της Σου-Λα θα κολλήσουμε, που δε μυρίζει κιόλας;

Και φυσικά δεν έλειπε ο Γκρίζος. Είχε μαζέψει τριγύρω του κάτι γατάκια και τους έλεγε για κάποιο κόκκινο βιβλιαράκι του Μιάο. Ακουγόταν ενδιαφέρον και πλησίασα. Αγόρευε ως συνήθως εναντίον των ανθρώπων και έλεγε κάτι για "μέσα παραγωγής", για "σοσιαλιστικό προτσές" και για "κολεκτιβισμό". Τα γατάκια τον κοιτούσαν με τα μάτια γουρλωμένα και υποψιάζομαι ότι καταλάβαιναν όσα καταλαβαίνει και ο Πι όταν του μιλάω εγώ. Κάποια στιγμή με πρόσεξε και άρχισε να λέει για σκλάβους που το μόνο που είχαν να χάσουν ήταν η θηλεία τους, τα δεσμά τους...κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Δεν ξέρω αν αναφερόταν στο κολάρο μου, αλλά τώρα πια το συνήθισα. Αφήστε που μ' έχει εγκαταλείψει κι εκείνη η ενοχλητική φαγούρα. Φαίνεται ότι οι σοσιαλιστές αρέσκονται στο ξύσιμο, τι να πω...

Εντάξει, αισθάνομαι πολύ ωραία με τις άλλες γάτες, αλλά να σας πω τη μαύρη αλήθεια, μου αρέσει και στο σπίτι των ανθρώπων. Ο Γκρίζος επιμένει ότι δεν έχω αποκτήσει ακόμα "ταξική συνείδηση". Εγώ πάντως τα' χω καλά με τη συνείδησή μου, που μπορεί να μην είναι ταξική, είναι όμως μια χαρά καθαρή. Τις προάλλες τον εκνεύρισα. Τι να κάνω, είχα απορία. Τον ρώτησα, αν ο καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση της γάτας από τον άνθρωπο, ο σοσιαλισμός που είναι ακριβώς το αντίθετο -σύμφωνα με τα λεγόμενά του-, δε σημαίνει εκμετάλλευση του ανθρώπου από τη γάτα; Γιατί αν είναι έτσι, εμείς στο σπίτι έχουμε σοσιαλισμό στην πράξη. Πολύ τσαντίστηκε.

Παράμερα καθόταν μόνη της η Γριά. Αυτή, να φανταστείτε, έχω ακούσει να λένε ότι είναι πάνω από είκοσι χρονών. Πω, πω! Με πρόχειρους υπολογισμούς πρέπει να με περνάει...πάνω από είκοσι χρόνια! Δε μου έχει δοθεί η ευκαιρία να της μιλήσω. Μια από αυτές τις μέρες θα το κάνω. Ίσως αυτή να θυμάται από πότε έχει να καθαριστεί ο Πειρατής κι έτσι να κερδίσω το στοίχημα.

Όπα! Σα να ακούω βήματα στη σκάλα! Οι "διακοπές" τελικά δεν ήταν κάτι το σοβαρό. Άντε, καιρός ήταν, πάνε πέντε μέρες που έχουν να με χαϊδέψουν. Δεν προλαβαίνω να προβάρω το βραχνό μου νιαούρισμα, αλλά νομίζω ότι θα τα καταφέρω.

Γεια σας για την ώρα, και μη χανόμαστε, ε;

ΚΙΑΡΑ (ακόμα το ίδιο όνομα...)