ΣΧΟΛΙΑ (ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ)

-Καιρό έχω να δω παπούτσι να υπερίπταται και ανησυχώ. Βέβαια αυτά που έχουν πέσει έως τώρα (πχ. στον Μπους τζούνιορ, ή στον ΓΑΠ) δεν βρήκαν στόχο. Σε αντίθεση με το ιταλικό αγαλματίδιο στον Μπερλουσκόνι. Ή πρέπει να εκπαιδευτούμε καλύτερα οι ρίπτες υποδημάτων ή αλλιώς κινδυνεύουμε να το γυρίσουμε στα μπιμπελό. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου.

-Έπαιρνε λέει ναρκωτικά ο Μπουτάρης. Ε, καλά, κάτι μας είπες τώρα. Έπαιρνε και ο Ομπάμα και ο Τσώρτσιλ και ο Φρόυντ και ο Λένον (με όμικρον) και ο Κέρουακ και η Τζούντυ Γκάρλαντ και ο Στήβενσον και ο Μπάροους και ο βασιλιάς Γεώργιος ο Ε’ και ο Χάξλεϋ και η Αναίς Νιν και ο Λιούις Κάρολ και η Εντιθ Πιαφ και ο Άντυ Γουόρχολ μη σου πω και ο Σέρλοκ Χολμς. Το καλό με όλους αυτούς ήταν ότι δε σκέφτηκαν ποτέ να γίνουν δήμαρχοι συμπρωτευούσης.

-Ρεκόρ ομαδικού σεξ με 500 άτομα λέει έκαναν οι Ιάπωνες. Και δε σου γεμίζουν το μάτι ρε παιδί μου… Σωστοί πάντως. Η οικονομική κρίση θέλει καλοπέραση. Και μόνο μια φτηνή καλοπέραση έχει απομείνει (εκτός από το σκάκι).

-Νέο κόμμα ο Αλαβάνος μαθαίνω. Χώρια που κάτι ψήνουν και οι Λαφαζάνης, Στρατούλης. Στράτα-στρατούλα πάει η Αριστερά. Να τα εκατοστήσει (τα κόμματα, γιατί τα χρόνια, χλομό)!

-Βρε καλώς την Ιρλανδία! Κάτσε, κάτσε! Σα στο σπίτι σου! Τι να σε τρατάρουμε; Μην αγχώνεσαι καλέ, σε λίγο θα έρθει και η Πορτογαλία. Η Ισπανία πήρε τηλέφωνο και είπε ότι θ’ αργήσει κομματάκι, αλλά στο τέλος θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα! Μέχρι και μπριτζ που παίζουμε! Με δανεικά εννοείται.

- Το πιο θερμό έτος από το 1850 κι εδώ θα είναι το φετινό. Τώρα αυτό οφείλεται στους 500 Ιάπωνες που λέγαμε, στα μέσα-έξω του ΔΝΤ ή στα διπλωματικά έγγραφα των ΗΠΑ που βγήκαν στη φόρα στο Wikileaks; Σε κάθε περίπτωση, τσόντα είναι η αιτία.

MANUS MANUM LAVAT*

Είναι μοιραίο μετά τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές να ακολουθούν αναλύσεις επί αναλύσεων απ’ όλες τις κατευθύνσεις. Κατά τα συνήθη ο καθείς κρίνει κατά πώς τον συμφέρει. Υπάρχουν όμως και συμπεράσματα που μπορούν να βγουν αβίαστα και μάλιστα με κρυστάλλινη διαύγεια και τα οποία δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει εύκολα.

Συμπέρασμα 1^ο: Η μπλόφα του ΓΑΠ έπιασε τόπο. Πολλοί δήμοι της χώρας παρέμειναν «πράσινοι», ενώ ομοίως βάφτηκαν και οι περισσότερες περιφέρειες. Παρ’ όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ βγήκε αποδυναμωμένο λόγω μνημονίου (αυτό δα έλειπε…), αν και δεν τιμωρήθηκε όσο θα του άξιζε.

Συμπέρασμα 2^ο: Η ΝΔ προσπαθεί να μαγειρέψει τα αποτελέσματα ώστε να μοιάζουν ελκυστικά αλλά οι εσωκομματικές της τριβές, οι αλληλοσπαραγμοί, το νέο κόμμα που ψήνεται και η ανεπαρκής πολιτική της πρόταση της στοίχησαν μικρούς και μεγάλους δήμους.

Συμπέρασμα 3^ο: Το ΚΚΕ βελτίωσε τα ποσοστά του αλλά έμεινε με την…Πετρούπολη στο χέρι. Η σκληρή γραμμή για καθαρόαιμους κομματικούς συνδυασμούς το άφησε για μια ακόμα φορά να βρυχάται σαν ποντίκι.

Συμπέρασμα 4^ο: Η…λοιπή Αριστερά τσίμπησε κάτι ψιλά, αφού προσχώρησε σε λογικές συνεργασίας και ανώδυνων προτάσεων, μπροστά στο φάσμα της εξαφάνισής της. Σε κάποιο βαθμό δικαιώθηκε, όμως το φάσμα που λέγαμε παραμένει.

Συμπέρασμα 5^ο: Το ΛΑΟΣ παραμένει καθηλωμένο σε ποσοστά ασφαλείας (για την δημοκρατία) αλλά δε λέει να ψοφήσει και δε θα ψοφήσει όσο υπάρχουν καταστάσεις κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής αστάθειας, όπου ενδημεί ο φόβος και γονιμοποιείται ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει η ιστορία.

Συμπέρασμα 6^ο: Η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα είχαν την τιμητική τους, αλλά είναι δύσκολο να κρίνει κανείς αν αποτελούν μια συνειδητή στάση ή προϊόν της ραστώνης του καναπέ και της απολίτικης σκέψης που κυριαρχεί.

Κάπως έτσι συντίθεται το ψηφιδωτό της παρούσας πολιτικής σκηνής. Δε θα ασχοληθώ με τον δικομματισμό. Συνεχίζει να χρησιμοποιεί τις ίδιες πολιτικές, τα ίδια τεχνάσματα, τα ίδια όπλα και την ίδια κούφια ρητορεία. Εξακολουθεί να έχει υποστηρικτές καθ’ έξιν κι από αδράνεια. Είναι χρεωκοπημένος πολιτικά και ηθικά. Θα ασχοληθώ ωστόσο με την Αριστερά που με πονάει. Παρατηρεί κανείς ότι στους δήμους που κατέβηκαν ψηφοδέλτια συνεργασίας με αριστερούς δημάρχους είτε τους κέρδισαν, είτε είχαν μια αξιοπρεπή πορεία και ανάλογη εκπροσώπηση. Δείτε τα Γιάννενα, το Βόλο, την Πάτρα και ένα σωρό άλλες περιοχές. Αυτό δε σημαίνει τίποτε; Σε τόσο μεγάλους δήμους οι κομματικοί μηχανισμοί των ισχυρών δε λειτούργησαν; Φυσικά και λειτούργησαν και μάλιστα λυσσασμένα. Απλά είναι ξεκάθαρο ότι οι ψηφοφόροι έχουν άποψη για τον τόπο τους και ρέπουν προς τις συνεργασίες ή έστω προς την αποδοκιμασία της άτεγκτης κομματικής εντολής. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα βέβαια ήταν αυτά της Αθήνας και της Θεσ/κης, όπου το κυβερνόν κόμμα, πονηρά σκεπτόμενο, υιοθέτησε τη στήριξη εξωκομματικών υποψηφίων και δε βγήκε χαμένο. Στον αντίποδα, παραδείγματα όπως της οικείας μας Λευκάδας όπου τα δύο αριστερά κόμματα πέτυχαν τον άθλο να συγκεντρώνουν 33% στον πρώτο γύρο και να μην υπάρχουν στον δεύτερο! Έλεος!

Δε θέλω να ρίξω τα βάρη ξεχωριστά στον Α ή τον Β αριστερό σχηματισμό, αν και θα μπορούσα πολύ εύκολα να το κάνω. Τα βάρη πέφτουν σε όλους ανεξαιρέτως. Στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ που αποτελούνται από άπειρες ετερόκλητες συνιστώσες, δίχως όμως κοινή εκφορά λόγου, με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί στον λαβύρινθο της πολυφωνίας. Στην κουβελική Αριστερά που επιθυμεί όταν μεγαλώσει να γίνει ΠΑΣΟΚ. Στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά που ώρες- ώρες καταντάει γραφική. Και φυσικά στο μουσειακό πλέον είδος που λέγεται ΚΚΕ, το οποίο επιδιώκει να σαλτήσει με τη μία από το περιβάλλον του στυγνού καπιταλισμού στον απόλυτο σοσιαλισμό, άσχετα με το πόσες φορές θα γκρεμιστεί στο φαράγγι που χάσκει ανάμεσά τους. Ε, ναι λοιπόν! Η Αριστερά έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την αποδόμηση της πολιτικής ζωής της χώρας!

Ας ξαναγυρίσω στο παράδειγμα της Λευκάδας για να γίνω πιο σαφής. Δε μιλάμε για έναν απλό συμψηφισμό δυνάμεων. Μια συνεργασία στις αυτοδιοικητικές εκλογές θα δημιουργούσε ένα άλλο κλίμα που θα λειτουργούσε από μόνο του θετικά, προσθετικά, παραγωγικά στους ψηφοφόρους. Θα γεννούσε ελπίδες, ρεύμα, θα έδινε διέξοδο σε εγκλωβισμένους, ακόμα και σε θυμωμένους. Αντ’ αυτού προτιμήθηκε ο σεχταρισμός και η απομόνωση. Μια κοινή αριστερή κίνηση πανθομολογουμένως θα είχε κερδίσει τον δήμο. Τώρα αριθμούν μερικούς αντιπροσώπους, στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το ίδιο ισχύει φυσικά και σε πανελλήνια κλίμακα. Η Αριστερά θα μπορούσε με αξιώσεις να διεκδικήσει 30, 40, ίσως και περισσότερους δήμους σε όλη τη χώρα. Και το κέρδος δε θα ήταν το ότι ο χάρτης θα βαφόταν κόκκινος. Όλα τα χρώματα του Θεού είναι, δεν είμαι ρατσιστής. Το ζήτημα είναι ότι θα άλλαζαν πολιτικές. Η αγωνιστική στάση μιας πλειάδας δημάρχων, αυτόνομα ή και μέσω της ΚΕΔΚΕ, θα αποτελούσε την αιχμή του δόρατος στην πίεση προς την κεντρική εξουσία, θα έβαζε φρένο στις αρνητικές συνέπειες του Καλλικράτη, θα αποτελούσε μια ισχυρή φωνή στην κοινωνία, θα γινόταν η ίδια η φωνή των λαϊκών στρωμάτων, θα έκανε την Αυτοδιοίκηση πιο ανθρωποκεντρική, πιο ανθρώπινη.

Να διευκρινίσω σε αυτό το σημείο ότι δε μιλάω για μια εξαναγκαστική ταύτιση ιδεολογιών ή πολιτικών. Δε θα ήταν απαραίτητο ο Παπαδημούλης να γίνει κουκουές, ούτε ο Γόντικας αναθεωρητής. Μιλάω για μια συμπαράταξη δυνάμεων σε επίπεδο αυτοδιοικητικό και μόνο, όπως θα κατεβαίναμε όλοι μαζί σε μια πορεία διαμαρτυρίας (που ούτε καν αυτό δεν μπορούμε να πετύχουμε). Οι συνθήκες ήταν σχεδόν ιδανικές. Όλες οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις ήταν ενάντια στο Δ.Ν.Τ. και στο μνημόνιο, κόντρα στις μονοπωλιακές πρακτικές της Ε.Ε., αντίθετες στον Καλλικράτη και τα παραφερνάλια του και γενικά είχαν μια πληθώρα επιχειρημάτων να τις ενώνουν.

Επιπρόσθετα θα μπορούσαν να αγκαλιάσουν και υγιή στοιχεία των τοπικών κοινωνιών, αν μη τι άλλο όλους τους απογοητευμένους από την κεντρική εξουσία, τους οργισμένους με την καταστροφική οικονομική διαχείριση, τους ανεξάρτητους διανοούμενους. Θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί ένας ισχυρός πόλος που θα συσσωμάτωνε όλη αυτή την δυναμική, ακόμα και την οργή που για διάφορους λόγους δεν μπορεί να ξεσπάσει στο πεζοδρόμιο. Θα δινόταν επίσης χώρος έκφρασης σε νέους που απεχθάνονται την άγονη επαναληψιμότητα της πολιτικής αρένας, αλλά και σε όσους κινήθηκαν προς ανεξάρτητους συνδυασμούς, ως το μη χείρον. Έτσι συγκροτούνται τα «πλατιά λαϊκά μέτωπα» ή οι «ενεργές κινήσεις πολιτών», για να δανειστώ φράσεις από τα προγράμματα της Αριστεράς. Έτσι, όχι με περιχαράκωση.

Αντίθετα, συνεχίζουμε να υψώνουμε τείχη. Συνεχίζουν οι καρεκλοκένταυροι του Περισσού και της Κουμουνδούρου να ζεσταίνουν τους θώκους τους. Εξακολουθούν να διατυμπανίζουν την «καθαρότητα» της πολιτικής τους γραμμής, δίχως να αφουγκράζονται πραγματικά την κοινωνία, χωρίς καν να λαμβάνουν υπόψην τους την κοινωνία. Κι όποιος αποκλίνει από αυτήν την «αγία γραμμή», από αυτή τη δέσμη φωτός που πηγάζει άνωθεν ωσάν από το Άγιο Πνεύμα, τραβάει και μια διαγραφή, έτσι για να του βρίσκεται. Καλή ώρα, ετούτο το άρθρο, θα ήταν λόγος ικανός για να με διαγράψει το κόμμα που ψηφίζω, αν βέβαια ήμουν κομματικό μέλος. Δεν είμαι όμως. Επιδιώκω να είμαι μια ανένταχτη αριστερή φωνή που ζητάει να ακουστεί. Μια κριτική σκέψη που δεν αποδέχεται θέσφατα και ένας άνθρωπος (ελάχιστος, αλλά όχι ανύπαρκτος) που αναγνωρίζει τα λάθη του και επιθυμεί κι από τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι που δεν σκοπεύουν να γίνουν ποτέ πρόβατα σε μαντρί. Και όσο η κρίση της πολιτικής θα βαθαίνει και τα προβλήματα θα οξύνονται, οι ανεξάρτητες αυτές φωνές θα δυναμώνουν επιζητώντας αριστερές, προοδευτικές λύσεις, τουλάχιστον στις τοπικές τους κοινωνίες. Τα προβλήματα του Μεγανησιού δεν μπορούν να περιμένουν την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού για να λυθούν οριστικά. Πρέπει κάποιοι να τα πάρουν στις πλάτες τους μέχρι να γίνει η κοινωνία σοσιαλιστική. Ο παππούς ενδιαφέρεται για το γιατρείο και ο νέος για την εργασία, ο επιχειρηματίας για τον τουρισμό και ο γονιός για τα σχολεία. Και όλοι μαζί για τις υποδομές. Η Αριστερά πρέπει να έχει προτάσεις και ανθρώπους για να τα τρέξουν όλα αυτά, με τον πιο κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ακόμα και στα πιο αντίξοα περιβάλλοντα. Η Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα και να δίνει μάχες σε όλες τις κοινωνίες και σε όλους τους τόπους αν δε θέλουμε να σβήσει η ελπίδα. Ειδάλλως, δεν έχει λόγο ύπαρξης και το λέω με πλήρη ευθύνη και σοβαρότητα.

Μέχρι λοιπόν να ξεβαλσαμώσουμε τον Λένιν ή μέχρι να βγάλουμε από την κρυογενετική μονάδα τον Μπερλίνγκουερ, καλό θα ήταν να συνεργαστούμε. Manus manum lavat, το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο. Οι Δημοτικές εκλογές τελείωσαν και η ευκαιρία αυτή χάθηκε. Θα έρθουν όμως άλλες. Δε θέλω να παραστήσω τον πολιτικό προφήτη, αλλά φοβάμαι ότι τα αμέσως επόμενα χρόνια το πολιτικό σκηνικό θα ανασκαφτεί από άκρη σ’ άκρη. Το τσουνάμι του καπιταλισμού θα ξεσπάσει μέσα σε ορυμαγδό και τότε τα χωριστά τσανάκια θα τα πάρει το κύμα. Οι ενωτικές μορφές αντίστασης ίσως να επιβιώσουν. Ας αφυπνιστούν λοιπόν οι πεφωτισμένοι συγκλητικοί των αριστερών κομμάτων κι ας κινηθούν ανάλογα. Ή εν τέλει, ας κάνουν στην άκρη, αν δεν μπορούν να είναι πρωτοπόροι. Η κοινωνία ετοιμάζεται να τους προσπεράσει.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ

Ιστορική φωτογραφία αρχείου.





Διακρίνεται το Δ.Ν.Τ. αρματωμένο να εισβάλει στο Δημόσιο Τομέα. Πίσω απ' τα σκουριασμένα κάγκελα του πάλαι ποτέ κράτους, πλήθος δημοσίων υπαλλήλων εκλιπαρεί να μην απολυθεί, τουλάχιστον μέχρι να αποπληρώσει τις δόσεις του εξαντλητικού δανείου. Σε πρώτο πλάνο ο εκπρόσωπος του Σ.Ε.Β. εμψυχώνει την τρόικα, ώστε να φανεί αμείλικτη.

Άλλοι καιροί, θλιβεροί. Μόνο τα συνθήματα παραμένουν αναλλοίωτα.

Αυτό είναι το κακό με τα συνθήματα. Είναι πιο συνεπή από τους ανθρώπους.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΑΡ...ΤΩΡΑ ΑΝΑΡΡΩΝΩ!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή των ανθρώπων με μια ιδιαίτερη σημασιολόγηση και φόρτιση. Έζησα μια τέτοια στιγμή ανείπωτης χαράς και δικαίωσης ανάμεσα στις αγκαλιές των συμπατριωτών μας την Κυριακή το βράδυ.

Γι’ αυτή τη θέρμη και την εμπιστοσύνη, για τον ευγενικό τους αγώνα, για την αμέριστη συμπαράστασή τους, για τη ρωμαλέα τους αντίστασή στις υπόγειες διαδρομές και –κυρίως- για το καθαρό τους βλέμμα, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ.

Ευχαριστώ όλους αυτούς που με την ψήφο τους αναγνώρισαν την προσπάθεια και το έργο μου και που συνεχίζουν να με στηρίζουν στο πλαίσιο του κοινού μας οράματος για το Μεγανήσι. Είναι όλοι όσοι πίστεψαν σε έναν τίμιο και ανιδιοτελή αγώνα και που οι ελπίδες τους γίνονται για μένα φορτίο ευθύνης, αλλά και αποταμιευτήρας δύναμης.

Ευχαριστώ τον Στάθη τον Ζαβιτσάνο και όλους τους συνοδοιπόρους στον συνδυασμό «Μεγανήσι- Μαζί στο Μέλλον» για τη συμπαράστασή τους και για το όμορφο ταξίδι. Αποδείξαμε περίτρανα ότι δεν είμαστε «υλικά κατεδάφισης» και «ρετάλια», αλλά (για να δανειστώ από τον Σαίξπηρ) φτιαγμένοι από την ύλη που πλάθει τα όνειρα του νησιού μας!

Ευχαριστώ και όσους προσπάθησαν ανεπιτυχώς να με λοιδορήσουν και να με στοχοποιήσουν.

Κατόρθωσαν έτσι, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, να συσπειρώσουν δίπλα μου ένα μεγάλο κομμάτι της Μεγανησιώτικης κοινωνίας, που με τίμησε εκλέγοντάς με για τρίτη συνεχή φορά δημοτικό σύμβουλο.

Τέλος, ευχαριστώ και τους φίλους που απείχαν από τη δύσκολη μάχη ή που έστρεψαν την πλάτη στα πολιτικά μου επιχειρήματα. Μου έδωσαν ορισμένα πολύτιμα μαθήματα ζωής και συνάμα μου επιβεβαίωσαν ότι στο μέλλον μπορώ να προσδοκώ ακόμα ευρύτερες νίκες. Προχωρώ και τους περιμένω.

Προχωρά και το Μεγανήσι σε μια νέα ιστορική σελίδα του. Τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω, όσους σάπιους κορμούς κι αν χρειαστεί να συμπαρασύρουν. Από τη μεριά μου οφείλω να παραμείνω (όπως ελπίζω ότι υπήρξα έως τώρα) ακάματος, δημιουργικός, αγωνιστής, δίκαιος και ανιδιοτελής, εν ολίγοις σεμνός υπηρέτης της μικρής μας κοινωνίας, και γι’ αυτά σας καλώ να με κρίνετε αυστηρά κάθε στιγμή.

Χρωστάμε το μέλλον στα παιδιά μας και θα δουλέψουμε σκληρά προς αυτή την κατεύθυνση. Το Μεγανήσι θα ανέβει ακόμα ψηλότερα, όπως όλοι πιστεύουμε ότι του αξίζει. Κι αυτό δεν είναι ευχή. Είναι δέσμευση.

Με τιμή

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ

Φαρμακοποιός- Συγγραφέας

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ

Την Παρασκευή, 3 Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε το 39ο Φεστιβάλ Βιβλίου στους υπαίθριους χώρους του Ζαππείου, ένας πολυσήμαντος θεσμός στα δρώμενα της πόλεως των Αθηνών, που οργανώνεται από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.), με συνδιοργανωτές τον Πολιτισμικό Οργανισμό και το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Αθηναίων, ενώ έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Το φετινό Φεστιβάλ Βιβλίου είναι αφιερωμένο στον «Ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη σύγχρονη κοινωνία και τον πολιτισμό».
Συμμετέχουν η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.
Το πρόγραμμα του 39ου Φεστιβάλ Βιβλίου σας προσκαλεί σε ένα πλήθος εκδηλώσεων, οι οποίες έχουν προγραμματισθεί από τον Πολιτισμικό Οργανισμό και το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Αθηναίων, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και φυσικά τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου.
Αναλυτικότερα, οι εκδηλώσεις για τους βιβλιόφιλους, που θα επισκεφθούν το Φεστιβάλ Βιβλίου είναι οι ακόλουθες:

Σάββατο, 4 Σεπτεμβρίου
Στις 7 το απόγευμα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, οργανώνει σειρά εκδηλώσεων με θέμα «Παραμύθια του κόσμου» για τους μικρούς επισκέπτες. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν παραμύθια της προφορικής παράδοσης και της λογοτεχνίας από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Παραμύθια για πλάσματα παράξενα, για ζώα που μιλούν με ανθρώπινη λαλιά, ιστορίες για όνειρα και επιθυμίες, για μικρούς και για μεγάλους, που έφτασαν στις μέρες μας από στόμα σε στόμα ή γράφτηκαν από Έλληνες και ξένους συγγραφείς.

Κυριακή, 5 Σεπτεμβρίου
Στις 12 το μεσημέρι, θα δοθεί συναυλία από τη Φιλαρμονική Νέων του Δήμου Αθηναίων.
Στις 8 το βράδυ, θα τελεστούν τα επίσημα εγκαίνια του 39ου Φεστιβάλ Βιβλίου, από τον Δήμαρχο Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη.

Σάββατο, 11 Σεπτεμβρίου
Στις 7 το βράδυ, θα δοθεί παράσταση Καραγκιόζη από τον Δήμο Αθηναίων για τους μικρούς φίλους της έκθεσης.
Στις 8 το βράδυ, έχει προγραμματισθεί συζήτηση με θέμα: «Η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα σήμερα», με ομιλητές τα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.): Τιτίνα Δανέλλη, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Δημήτρης Μαμαλούκας (φίλος και συμπατριώτης!) και Γιάννης Ράγκος. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Μανώλης Πιμπλής (φίλος και σκακιστής!), επίσης μέλος της Λέσχης.

Κυριακή, 12 Σεπτεμβρίου
Στις 12 το μεσημέρι, έχει προγραμματισθεί συναυλία από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων.
Στις 7 το απόγευμα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, συνεχίζει τα «Παραμύθια του κόσμου» για τους μικρούς φίλους του Φεστιβάλ.
Στις 9 το βράδυ θα παρουσιαστεί το βιβλίο «Στιγμές Πάθους», της Μέλπως Ζαρόκωστα από τις εκδόσεις ΖΑΧΑΡΑΚΗ. Θα μιλήσουν η συγγραφέας και η Πρόεδρος του Ιδρύματος για το ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ Άννα Φόνσου.
Όλα τα έσοδα του βιβλίου είναι προσφορά στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ.

Τετάρτη, 15 Σεπτεμβρίου
Στις 8 το βράδυ, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της πρώτης επίσημης, συλλεκτικής έκδοσης του Ιστορικού Αρχείου Δήμου Αθηναίων «ΑΘΗΝΑΙ 1888». Πρόκειται για ένα λεύκωμα, που εμπεριέχει περισσότερες από 70 ανέκδοτες φωτογραφίες με όψεις της Αθήνας του 19ου αιώνα, που για πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Στις 9 το βράδυ, θα δοθεί συναυλία από τον Δήμο Αθηναίων με έντεχνο τραγούδι.

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου
Στις 7 το απόγευμα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, διευρύνει τα «Παραμύθια του κόσμου» για τους λιλιπούτειους επισκέπτες.

Τέλος, καθόλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ Βιβλίου το γνωστό oικολογικό «τρενάκι» θα προσφέρει δωρεάν πεντάλεπτες βόλτες στους επισκέπτες της έκθεσης.

Όλες οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στο χώρο εκδηλώσεων της Έκθεσης και είναι ανοικτές στο κοινό.
Χορηγοί επικοινωνίας είναι η ΕΡΤ Α.Ε. και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ΝΕΤ 105,8 και ΚΟSMOS 93,3, η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και το περιοδικό της «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», καθώς και ο ραδιοφωνικός σταθμός ΑΘΗΝΑ 9,84.

Την εικαστική φροντίδα της πολυσήμαντης αυτής διοργάνωσης έχει αναλάβει ο ζωγράφος ΒΕΝΤΣΕΣΛΑΒ ΙΟΤΟΒ, ο οποίος φιλοτέχνησε ένα έργο που παραπέμπει στη διαχρονική ανάγκη ανάγνωσης βιβλίων, για να έχει ο σύγχρονος άνθρωπος την πνευματική ανέλιξη, απαραίτητο συστατικό για το «ευ ζην», σε καιρούς ισοπεδωτικούς.
Στο 39o Φεστιβάλ Βιβλίου, που διεξάγεται στους υπαίθριους χώρους του Ζαππείου (3 - 19 Σεπτεμβρίου 2010), 160, περίπου, εκδότες σε 130 περίπτερα παρουσιάζουν τη σύγχρονη εκδοτική παραγωγή με περισσότερους από 50.000 τίτλους.
Ας επισκεφθούμε, λοιπόν, το 39o Φεστιβάλ Βιβλίου, στο Ζάππειο, στη μεγάλη αυτή Γιορτή του Πολιτισμού και της Παιδείας.

Ημέρες & Ώρες Λειτουργίας του Φεστιβάλ Βιβλίου
Δευτέρα - Πέμπτη : 6:00 μ.μ. - 10:30 μ.μ.
Παρασκευή & Σάββατο: 6:00 μ.μ. - 11:00 μ.μ.
Κυριακή: 11:00 π.μ. - 10:30 μ.μ.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ

Οπαλάκια!

Επιστροφή -σου λέει- του ασώτου...

Καιρό είχα να εμφανιστώ στο διαδικτυακό λημέρι μου και μερικοί φίλοι με πήραν τηλέφωνο για να δουν αν είμαι καλά! Τους ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, αλλά το καλοκαίρι δεν είμαι ποτέ καλά! Πολλή δουλειά γαρ. Ειδικά φέτος, το νησί πλημμύρισε από κόσμο -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- και σε πείσμα της εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης. Αν σ' αυτό προσθέσει κανείς τις δεκάδες πολιτικές επαφές λόγω των επερχόμενων Δημοτικών εκλογών (κι αφού για τρίτη συνεχή φορά θα εκτεθώ στην κρίση των συντοπιτών μου- ελπίζω με την ίδια επιτυχία), καταλαβαίνει κανείς ότι η αποχή μου από το μπλογκ μόνο για διακοπές δεν ήταν. Αφού δε με χώρισε και φέτος η Σοφία, μάλλον θα με υποστεί ισόβια.

Σιγά σιγά λοιπόν επανερχόμαστε στα καθ' ημάς. Δε θα μπω κατευθείαν στο σχολιασμό της επικαιρότητας μιας κι έχουμε χρόνο μέχρι να γίνει η επανάσταση. Θα αναφερθώ μόνο σε μια ευχάριστη έκπληξη που μου επιφύλαξε το τέλος του καλοκαιριού. Μια μέρα, που λέτε, έλαβα ένα μέιλ από φίλο του ιστολογίου που -ούτε λίγο, ούτε πολύ- μου ανέφερε την πρόθεσή του να μου χαρίσει ένα τμήμα της βιβλιοθήκης του! Όχι βέβαια για την αφεντιά μου, αλλά για να ενισχυθούν οι βιβλιοθήκες του μικρού μας νησιού με όποιον τρόπο θεωρούσα εγώ προσφορότερο. Εκτιμώ πολύ τους ανοιχτόκαρδους και ανοιχτοχέρηδες ανθρώπους. Ε λοιπόν, εκτιμώ ακόμα περισσότερο αυτούς που επιδαψιλεύουν βιβλία! Ήδη έβαλα θέμα Η.Δ. στο Πολιτιστικό Κέντρο την αποδοχή της προσφοράς για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη (4 κούτες με ιστορικά, λογοτεχνικά κτλ βιβλία).

Και επειδή τέτοιου είδους πράξεις δεν μπορούν να κρύβονται στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, το όνομα του ευγενούς δωρητή είναι Χρήστος Κολοκοτρώνης. Εκ μέρους των Μεγανησιωτών τον ευχαριστώ δημόσια και εγκάρδια και εύχομαι κάποια στιγμή να γνωρίσω τον γενναιόδωρο φίλο από κοντά.

ΣΙΜΟΥΛΤΑΝΕ ΣΤΟ ΜΕΓΑΝΗΣΙ

Το Σάββατο 21 Αυγούστου το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μεγανησίου διοργάνωσε με επιτυχία τον καθιερωμένο πια σκακιστικό αγώνα επίδειξης (σιμουλτανέ) στην πλατεία του Βαθιού.

Ο Μεγανησιώτης παλαίμαχος μαιτρ Γεράσιμος Δάγλας αντιμετώπισε ταυτόχρονα 22 αντιπάλους σε μια πνευματική μάχη που διήρκεσε πάνω από 4 ώρες. Ο αειθαλής μαιτρ σημείωσε 20 νίκες και 2 ήττες και καταχειροκροτήθηκε από τους συμμετέχοντες και τους πολυπληθείς θεατές.

Ο βασιλιάς των παιχνιδιών έχει πλέον αποκτήσει τον δικό του κύκλο φανατικών φίλων στο νησί και απομένει αυτή η αγάπη να προχωρήσει ένα παραπέρα βήμα: στη δημιουργία ενεργού σκακιστικού συλλόγου.