Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΑΡ...ΤΩΡΑ ΑΝΑΡΡΩΝΩ!


ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή των ανθρώπων με μια ιδιαίτερη σημασιολόγηση και φόρτιση. Έζησα μια τέτοια στιγμή ανείπωτης χαράς και δικαίωσης ανάμεσα στις αγκαλιές των συμπατριωτών μας την Κυριακή το βράδυ.

Γι’ αυτή τη θέρμη και την εμπιστοσύνη, για τον ευγενικό τους αγώνα, για την αμέριστη συμπαράστασή τους, για τη ρωμαλέα τους αντίστασή στις υπόγειες διαδρομές και –κυρίως- για το καθαρό τους βλέμμα, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ.

Ευχαριστώ όλους αυτούς που με την ψήφο τους αναγνώρισαν την προσπάθεια και το έργο μου και που συνεχίζουν να με στηρίζουν στο πλαίσιο του κοινού μας οράματος για το Μεγανήσι. Είναι όλοι όσοι πίστεψαν σε έναν τίμιο και ανιδιοτελή αγώνα και που οι ελπίδες τους γίνονται για μένα φορτίο ευθύνης, αλλά και αποταμιευτήρας δύναμης.

Ευχαριστώ τον Στάθη τον Ζαβιτσάνο και όλους τους συνοδοιπόρους στον συνδυασμό «Μεγανήσι- Μαζί στο Μέλλον» για τη συμπαράστασή τους και για το όμορφο ταξίδι. Αποδείξαμε περίτρανα ότι δεν είμαστε «υλικά κατεδάφισης» και «ρετάλια», αλλά (για να δανειστώ από τον Σαίξπηρ) φτιαγμένοι από την ύλη που πλάθει τα όνειρα του νησιού μας!

Ευχαριστώ και όσους προσπάθησαν ανεπιτυχώς να με λοιδορήσουν και να με στοχοποιήσουν.

Κατόρθωσαν έτσι, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, να συσπειρώσουν δίπλα μου ένα μεγάλο κομμάτι της Μεγανησιώτικης κοινωνίας, που με τίμησε εκλέγοντάς με για τρίτη συνεχή φορά δημοτικό σύμβουλο.

Τέλος, ευχαριστώ και τους φίλους που απείχαν από τη δύσκολη μάχη ή που έστρεψαν την πλάτη στα πολιτικά μου επιχειρήματα. Μου έδωσαν ορισμένα πολύτιμα μαθήματα ζωής και συνάμα μου επιβεβαίωσαν ότι στο μέλλον μπορώ να προσδοκώ ακόμα ευρύτερες νίκες. Προχωρώ και τους περιμένω.

Προχωρά και το Μεγανήσι σε μια νέα ιστορική σελίδα του. Τα ποτάμια δεν γυρίζουν πίσω, όσους σάπιους κορμούς κι αν χρειαστεί να συμπαρασύρουν. Από τη μεριά μου οφείλω να παραμείνω (όπως ελπίζω ότι υπήρξα έως τώρα) ακάματος, δημιουργικός, αγωνιστής, δίκαιος και ανιδιοτελής, εν ολίγοις σεμνός υπηρέτης της μικρής μας κοινωνίας, και γι’ αυτά σας καλώ να με κρίνετε αυστηρά κάθε στιγμή.

Χρωστάμε το μέλλον στα παιδιά μας και θα δουλέψουμε σκληρά προς αυτή την κατεύθυνση. Το Μεγανήσι θα ανέβει ακόμα ψηλότερα, όπως όλοι πιστεύουμε ότι του αξίζει. Κι αυτό δεν είναι ευχή. Είναι δέσμευση.



Με τιμή

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ

Φαρμακοποιός- Συγγραφέας

8 σχόλια:

Emmanuel Manolas είπε...

Καλή θητεία!
Υγεία και δημιουργικότητα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Ευχαριστώ Μανώλη! Και τώρα στα καθ' ημάς. Τί θα κανουμε με κείνο το έρμο το φεστιβάλ;

Emmanuel Manolas είπε...

Αυτές τις ημέρες γράφω ειδικά για το φεστιβάλ καλλιτεχνικού σκακιού μια παρουσίαση για [σχολές σύνθεσης με χαρακτηριστικά παραδείγματα]. Απλά και κατανοητά πράγματα.
Πάντοτε υπήρχε το πρόβλημα εύρεσης της αίθουσας διεξαγωγής της εκδήλωσης. Αυτό δεν μπορώ να το λύσω.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Έχω εγώ άκρες, θα το κοιτάξω.Μιλάω για ωραία αίθουσα, ζεστή. Στην τελική θα ζητήσω το σύλλογο (ΣΟΜ). Εμ τους κάνω τη χάρη να μην παίζω σκάκι στην ομάδα, εμ να με πετάξουν κι έξω; Δεν το θέλει η Κάισσα...

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Καλή δύναμη!
Ανθρώπους με όραμα και θέληση χρειαζόμαστε.
Με καθάρια ματιά και πίστη πως μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
Ανθρώπους που τιμούν τις δεσμεύσεις τους και την υπογραφή τους.
Είναι όμορφο να δικαιώνεις εκείνους που σ’ ανάθρεψαν, εκείνους που σε εμπιστεύονται, εκείνους που στο μέλλον θα πορευτούν κουβαλώντας το αξιοπρεπές βάρος του κοινού σας ονόματος.
Δύναμη, Παναγιώτη.
Δύναμη και υγεία.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Σταυρούλα
Ευχαριστώ πολύ. Τα λόγια σου συγκινητικά. Δύναμη και υγεία και σε σένα, έρχονται δύσκολες μέρες.

Ανώνυμος είπε...

Μακαρι να ζουσες στην Ξανθη Παναγιωτη. Εχουμε μπλεξει εδω και χρονια με σαπιους κορμους και το ποταμι μας πολυ λιγο νερο κατεβαζει. Ευχομαι να τα καταφερετε εκει στο νησι σας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Κι εμένα θα μου άρεσε να ζω στην Ξάνθη, το' χω ξαναπεί νομίζω :-)

Τί; Στέρεψε ο Νέστος; Καλά, καταλαβαίνω, η περιοχή έχει τις ιδιαιτερότητές της. Σάπιοι κορμοί υπάρχουν παντού, δυστυχώς. Οι κοινωνίες όμως προχωράνε με τους υγιείς και μάλλον και με τους αισιόδοξους. Ας είμαστε τέτοιοι!