Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ΝΕΟΛΑΙΑ




"Μη μας πετάτε άλλα δακρυγόνα.Εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας".



Τελικά υπάρχει ελπίδα;
Μα...το μόνο που υπάρχει είναι η ελπίδα.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Tom

Δεν θέλω μόνο την ελπίδα ρε Παναγιώτη. Δεν μου αρκεί. Θέλω την ανατροπή την ρίξη. Τίποτα δεν αλλάζει μόνο με την ελπίδα. Είναι όμως το εφαλτήριο για την αλλαγή.
Γνώρισα αυτές τις μέρες πολύ κόσμο και αυτό που αποκόμισα είναι οτι η ελπίδα υπάρχει, η δράση δεν υπάρχει.

Ανώνυμος είπε...

Το σωστό είναι ρήξη.Έκανες ορθογραφικό λάθος.

Ανώνυμος είπε...

"Γνώρισα αυτές τις μέρες πολύ κόσμο και αυτό που αποκόμισα είναι οτι η ελπίδα υπάρχει, η δράση δεν υπάρχει."

αυτο ειναι το κουμπι. Ποιος μπορει να ηγηθει και να εμπνευσει την σωστη δραση? ποιος μπορει να γινει ο πνευματικος ηγετης της επαναστασης?

Ανώνυμος είπε...

Tom

@ nuwanda.
Δεν ξέρω φίλε ποιος μπορεί να ηγηθεί. Είναι ενα πρόβλημα διαχρονικό. Οι εποχές αλλάξανε είναι δύσκολο να βρείς εναν Άρη, έναν Τσε, μια Ρόζα... Υπάρχουν όμως.
Το δύσκολο να τους πιστέψεις. Το σύστημα έχει μάθει καλά το μάθημα του. Καναπές, λάσπη, προβοκάτορες...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Tom
Μα σε αυτό ακριβώς αναφέρομαι. Η ενεργοποίηση στρωμάτων της κοινωνίας -και δη των νέων- είναι αυτή που γεννά την ελπίδα. Η ελπίδα δεν είναι ανεμογκάστρι.Μου φαίνεται σάμπως να είναι "ώριμο τέκνο της οργής".

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@nuwanda
Σωστή η παρατήρηση.
"Αχ, που'σαι, νιότη, πού 'δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος!", για να θυμηθώ ξανά τον μπάρμπα Κώστα. Έτσι κατάντησαν όσοι ανέλαβαν να διοικήσουν. Ξέρεις όμως τι με παραξενεύει; Όλες αυτές τις μέρες κανένα κόμμα δεν κατόρθωσε να πλησιάσει και να εγκολπώσει όλη αυτή την οργή και τους φορείς της. Οι νέοι δεν ποδηγετηθήκανε, ούτε ξεπούλησαν τη θέρμη τους. Φυσικά για να γίνει όλο αυτό κίνημα, κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκτήσει μια στοιχειώδη οργάνωση. Ελπίζω τότε να γεννήσει το ίδιο τους ηγέτες του και να μην έχει τίποτα φυτευτούς. Γιατί όσοι κάνουν τους ηγέτες σήμερα είναι όλοι χρεοκωπημένοι.

Ανώνυμος είπε...

Ο ηγέτης είναι αυτός που ΑΓΑΠΑΕΙ την ομάδα του. Δηλαδή αυτός που θα θυσιαστεί για την ομάδα του.
Ηγέτης είναι ο διάκονος και όχι ο διακονούμενος.
Ο ηγέτης δεν κάθεται σε καρέκλες είναι πάντα ορθιος
Ο ηγέτης δίνει ΟΡΑΜΑ (φυσικά όχι υλικό)
Ο ηγέτης ...................που είναι;;;;;;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Ανώνυμος
Ψάξε, ψάξε, δε θα τον βρεις.

Και για να σοβαρευτώ, καλά είναι όλα αυτά για την ορθοστασία και τα συναφή χαρακτηριστικά του ηγέτη, μα δεν είμαι πεπεισμένος πως αρκεί μόνο ένας.

Ακόμα καλύτερα δεν είμαι σίγουρος πως αυτό που ψάχνουμε τώρα είναι ένα μάτσο ηγέτες. Ας χαράξουμε την πορεία (βάζω κρυφά και τον εαυτό μου μέσα ο...μπαγάσας!) και θα δούμε ποιοι θα προπορευθούν.

Η αναζήτηση ενός Σπάρτακου, ίσως και να μας καθυστερήσει. Και δεν πρέπει...

Ανώνυμος είπε...

πορεία για που;
με ποιον οδηγό;
χωρίς κανόνες ή με ποιους κανόνες;

Ανώνυμος είπε...

το τιμόνι στο καράβι το καρτάει πάντα κάποιος γιατί διαφορετικά το πλοίο θα βυθιστεί.

και στο ζωικό βασίλειο τα ζώα που ζούν σε αγέλες έχουν πάντα τον αρχηγό τους.

στους ανθρώπους όποιος μπορεί να ζει μόνος του είναι ή θεός ή τρελός

Ανώνυμος είπε...

Tom

Καλημέρα προς όλους.
Την πορεία θα την χαράξουμε όλοι μαζί και νομίζω οτι ξέρουμε που και πως θα πάμε. Δράση φίλοι μου. Όχι μόνο λόγια

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Ανώνυμος
Τι θα πει κανόνες; Σαν τους νόμους, ας πούμε, που οι βουλευτές ψηφίζουν και -πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις- οι ίδιοι καταπατούν;

Νομίζω πως οι νέοι αυτές τις μέρες για αυτούς τους "κανόνες" είναι οργισμένοι. Άλλους "κανόνες" χρειαζόμαστε.
Τέτοιους που θα αναδιανείμουν τον πλούτο μια και καλή και όχι εν είδει υποσχέσεων. Τέτοιους που θα προσφέρουν το αίσθημα της ασφάλειας σε όλους κι όχι την ανασφάλεια της ανεργίας ή ακόμα και της πιθανότητας να μας χτυπήσει στα καλά καθούμενα μια ζαρντινιέρα. Τέτοιους που θα σεβαστούν τη διαφορετικότητα και θα επιδείξουν αξιοκρατία κι όχι στυλοβάτες της περιθωριοποίησης και του ρουσφετιού.

Μπορώ να γράφω επ' άπειρον, μα νομίζω πως γίνομαι κατανοητός και με λίγα. Το δρόμο μας τον έδειξαν οι νέοι αυτές τι μέρες: καίμε τα ψευτοχριστουγεννιάτικα δέντρα του υλικού πλούτου για να εκδικηθούμε για τα πραγματικά δέντρα που μας κάψανε και συνεχίζουνε να μας καίνε (και που, σε πείσμα των καιρών, θα τα ξαναφυτέψουμε), με όλο το συμβολισμό που κάτι τέτοιο εμπεριέχει.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Tom ο ακτιβιστής!
Είσαι σε καλό δρόμο!

nikitas είπε...

η ελπίδα υπάρχει πάντα, θα υπάρχει πάντα. αλλιώς... αλίμονο...
τυχαία λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία;

ποιός μπορεί να ηγηθεί; εσείς οι νέοι, φαντάζομαι νέοι πως είστε.. μέσα από αγώνα ξεχωρίζουν οι ηγέτες.. οι υπόλοιποι είναι φυτευτοί, ιμιτασιόν...

Αρης, Τσε, Ρόζα,....
ένας νέος Αρης, ένας νέος Τσε, μια νέα Ρόζα, ένας..., μία...., κάπου εκεί μέσα σας κρύβεται...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@nikitas
Με λε-πίδα την ελ-πίδα λοιπόν. :-)