Αυτή η -γενικά ευτυχής- εξέλιξη για το πρώτο μου βιβλίο με οδηγεί σε κάποια συμπεράσματα.
1) Ο εκδότης μου κάνει πολύ καλά τη δουλειά του.
2) Το θέμα του βιβλίου είναι ίσως πιο ενδιαφέρον απ' όσο πίστευα, τουλάχιστον εκτός συνόρων.
3) Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μια μπαριέρα που απομονώνει τους Έλληνες από τις ξενόγλωσσες εκδόσεις, απλά πρέπει να αλλάξει λίγο η νοοτροπία μας, ως προς τα συμπλέγματα κατωτερότητας και ίσως ως προς τη θεματολογία.
4) Ο nuwanda έχει δίκιο όταν μιλάει για το πως μπορεί να γίνει το "άλμα" προς το εξωτερικό, αν και δεν πρόλαβα να εφαρμόσω τις συστάσεις του (που να προλάβαινα κιόλας!).
5) Έχοντας ξεκινήσει το δεύτερο μυθιστόρημά μου αρχίζω να αισθάνομαι να βαραίνει η -μικρή ούτως ή άλλως και πάντως ανεξήγητη- επιτυχία του πρώτου. Έχω την αίσθηση ότι η σκληρή κριτική θα αρχίσει από το δεύτερο πόνημά μου. Αυτό δεν είναι κάτι που με φοβίζει, άλλωστε έχω κατ' επανάληψη δηλώσει "μη συγγραφέας" και σέβομαι εκ πεποιθήσεως κάθε κριτική. Είναι όμως σίγουρα κάτι που με κάνει να σοβαρεύομαι και αυτό με προβληματίζει έντονα, καθώς δυσκολεύομαι να το πράξω.
Όπως και να' ναι, το χάρτινο καραβάκι μου βγήκε από τη λεκάνη και τώρα θα κολυμπήσει στην πισίνα. Αν αύριο βγει και στο γιαλό δεν το ξέρω. Αυτό που ελπίζω είναι να έχει καλό ταξίδι σε όποια νερά κι αν πλέει.
