Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

ΠΑΝΑΚΕΙΑ V

Είχα μάθει μάλιστα κι εκείνο το παιχνίδι, το σκάκι, που όλο και πιο πολύ είχε αρχίσει να παίζεται μεταξύ ιπποτών και στρατιωτών. Βλέπετε, ο Λα Βαλέτ είχε κόψει με το μαχαίρι τις άσωτες συνήθειες στους άντρες του, δηλαδή αυτές της οινοποσίας και των τυχερών παιχνιδιών. Το σκάκι δεν ανήκε σε αυτές τις αποκλίσεις κι έτσι με μαγνήτισε. Όχι βέβαια τόσο που να γίνω σοβαρός παίκτης, μα αρκετά ώστε να αγοράσω μια ξυλόγλυπτη σκακιέρα την οποία έκανα δώρο στην Αντέλια, μαθαίνοντας της και τους κανόνες. Μερικές φορές την κουβαλούσε μαζί της και διασκεδάζαμε παίζοντας. Δεν ήταν ισχυρή παίκτρια, μα την άφηνα συχνά να με κερδίζει μόνο και μόνο για να βλέπω το χαμόγελο να αστράφτει στο πρόσωπό της και να κάνει σα μικρό παιδί.



Η χαρά που αντλούσε από το σκάκι με έκανε κι εμένα ευτυχισμένο. Κάποτε μάλιστα που επισκέφτηκε το νησί της Μάλτας μια Ιταλίδα ζωγράφος, η Σοφονίσμπα Ανγκουίζολα, ο Εσδρά την είχε πληρώσει αδρά για να φτιάξει το πορτραίτο της κόρης του μπροστά σε μια σκακιέρα. Δεν είδα τον πίνακα παρά πολύ αργότερα. Στο αριστερό μέρος η αγαπημένη μου κοιτά προς το θεατή έχοντας τα κρινένια της δάχτυλα ακουμπισμένα πάνω στα πιόνια. Φοράει ένα όμορφο κόκκινο μπροκάρ φόρεμα με λευκή δαντέλα στα μανίκια. Παίζει με τα λευκά, όπως λευκή ήταν όλη η ζωή της κι έχει αφαιρέσει μόλις, ένα μαύρο πιόνι από την αντίπαλό της, που δεν είναι άλλη από την εξαδέλφη της Σάρα. Ένα μικρότερο κορίτσι στο κέντρο του πίνακα χαμογελάει με τη σαστισμάρα της ηττημένης, ενώ η καλοσυνάτη βάγια της παρακολουθεί από το δεξί άκρο του πίνακα. Τα κορίτσια παίζουν κάτω από μια βελανιδιά, ενώ στο βάθος διακρίνεται το καμπαναριό του Αγίου Παύλου και η ακρόπολη του Γκότζο.
Η σκακιέρα του πίνακα δεν είναι άλλη απ’ αυτή που της είχα χαρίσει και το βλέμμα της Αντέλια, έξυπνο, γοητευτικό και σπιρτόζικο, όπως ακριβώς το είχα δει εκατοντάδες φορές όταν έσκυβα για να τη φιλήσω. Όπως και να’ χει η Αντέλια δεν ήταν η μόνη που είχε τη χαρά να δει το πρόσωπό της σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Μα θα μου επιτρέψει η ευγένειά σας να μιλήσω γι’ αυτό στην ώρα του. Γιατί οι ανέμελες στιγμές στο νησί της Μάλτας δεν έμελλε να κρατήσουν για πάντα.

7 σχόλια:

Emmanuel Manolas είπε...

Μανία να μη βάζουνε σωστά την σκακιέρα!
(Σου εύχομαι καλά αποτελέσματα για αύριο!)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Η ευχή σου δε φάνηκε να πιάνει!
Πάντως ακόμα και η Ανγκουίζολα που λογικά ήξερε σκάκι, δεν πρόσεξε τη σημασία της σωστής τοποθέτησης της σκακιέρας!
Στο βιβλίο βέβαια δεν το αναφέρω, εξάλλου η Αντέλια ήταν κάπως ...αρχάρια!

Ανώνυμος είπε...

Πήγα στην Έκτη στοά, τρίτη κόγχη, πέμπτη στοίβα και το μόνο που βρήκα ήταν ένα πολύ ωραίο μυθιστόρημα. Ήρθα μάλιστα να το διαβάσω στο Λονδίνο για να αρχίζω να προωθώ τη διεθνή σταδιοδρομία και του δεύτερου βιβλίου σου. Κάποια θέματα για συζήτηση ελπίζω από κοντά. Πάντα τέτοια και καλύτερα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Ελισσαίε
Ευχαριστώ για τα ενθαρυντικά σχόλια. Η πλάκα είναι πως κάποιοι δε μυρίστηκαν καν την ύπαρξη του τελικού γρίφου αν και, αντίθετα με την αρχική μου πρόθεση, τελικά τον έδωσα σχεδόν στο πιάτο!
Αυτό το "από κοντά" το περιμένω εδώ και καιρό. Η προώθηση στην Αγγλία ευπρόσδεκτη!

Ανώνυμος είπε...

Tom

Ε όχι και έτσι! Κάποιοι το βρήκαμε. Δεν είσαι τώρα σωστός. Και θα το πηγαίναμε και εκεί που το ΄πεχουν ανάγκη

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

@Tom
Αμάν! Μου βγήκες και παραπονιάρης; Έγραψα ότι "κάποιοι δεν μυρίστηκαν", δεν γενίκευσα. Η αλήθεια είναι ότι είσαι ο πρώτος που το βρήκε. Ικανοποιημένος τώρα;
Απλά υπήρξαν κάποιοι που δεν τους πέρασε από το μυαλό καν, δατς ολ.

Ανώνυμος είπε...

Τοm

Εντάξει με έπιασε το παράπονο. Είναι πειδή ίδρωσα μέχρι να βρω τον τίτλο και μου βγηκε "κάπως".
Ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Μου κάνει εντύπωση πάντως αφού ήταν ξεκάθαρο.